#267. Achter de oranje muur

Ik heb het verhaal verschillende keren gelezen. Het fascineerde me, maar het laat me ook met een vraag achter: wat is hier in hemelsnaam gebeurd? Ik ben er nog niet uit. [zijn armen worden net als de wand langzaam zwakker.] Hier kon ik me even niets bij voorstellen. [Maar zijn nieuwsgierigheid overmeesterd een gedachte die subtiel en gelijktijdig heel direct tegen hem sprak.] De d van overmeesterd moet een t zijn. Is het de bedoeling dat de tweede helft van de zin in de verleden tijd staat? Zoals gezegd, een fascinerend verhaal.

Hoi Anke, griezelig dat oranje licht. Je geeft het aan, dan zieje het en als je er nog eens op let niet en dan plotseling weer wel. Wat me opvalt: Peter blaast het uit, even laat hij de hamer zakken, Peter puft of zoiets? zijn armen worden net als de wand langzaam zwakker. zijn armen verkrampen, maar ze gaan het winnen van de wand? Ik schrijf maar wat hoor. Zoiets bedoel je? Voor een tijdje blijft hij stokstijf staan. Spannender is mi; Hij blijft stokstijf staan. Hij denkt er het zijne van en gaat weer verder. Zag hij het goed? Dan gaat hij weer verder. de versplinteringen ketsen tegen zijn lichaam. De stukjes puin ketsen tegen zijn lichaam? kijkt met zijn andere oog door de inkeping Ik heb het gevoel bij een inkeping dat het een streepvormig gat is, bij beuken op een muur zie je meestal toch een ietwat rond gat. Zou gat ipv inkeping? De onzichtbare betonblok: het onzichtbare betonblok. Dit is mijn gevoel hoor, mss moet je je er niets van aantrekken :D Heel intrigerend Anke, graag deel twee :thumbsup: Fijne avond.

Sommige zinnen maken het moeilijk leesbaar. Bijvoorbeeld: 'In plaats van de deur trekt de opening in de muur hem als een magneet naar zich toe.' Het leest nu alsof eerst de deur als een magneet trok en dat Peter als een soort van willoos ijzeren kogeltje heen en weer getiktakt wordt, maar volgens mij bedoel je dat hij de deur door wilde gaan, maar dat hij overmeesterd wordt door de aantrekkingskracht van het gat. Een andere zin: 'Na een genadeloze klap klinkt er een zucht van opluchting als een lichtstraal door de opening een nieuwe weg creëert naar het onbekende' Als het perspectief bij Peter ligt en er klinkt een zucht van opluchting, dan leest het alsof dat niet Peter is die zucht. Wie dan? Ik ben wel benieuwd naar die kamer waar het licht brandt, dus een zekere spanning heb je opgebouwd, maar met de omvallende Peter aan het eind laat je me met een vraag achter: Plast hij in zijn broek of bloedt hij leeg. Het laatste lijkt voordehandliggender, maar benoem het dan ook maar.

Hoi Anke, een bijzonder verhaal met een flinke dosis spanning die je heel goed overbrengt. Je verhaal laat mij als lezer wel met veel vragen achter. Na het lezen van de commentaren is het helemaal duidelijk, maar misschien had deze opdracht voor jouw verhaal net te weinig woorden. Maar zoals ik al zei; de spanning spat er wel vanaf!

Hoi Anke, mooi zintuiglijk geschreven. Wel vind ik dat het helderder en duidelijker kan, want ik verdrink een beetje in de onduidelijkheid. Ook kan ik het halverwege niet meer volgen, ik bedoel waar hij staat en wat hij doet. Ook aan jou raad ik aan de scene met een poppetje uit te spelen om te checken of de plaats en handeling klopt. Echt, er zijn schrijvers die poppen gebruiken om actiescènes na te spelen om te voorkomen dat het (1) rommelig wordt opgeschreven en (2) niet helemaal klopt.