Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#264 Seminar succesvol ondernemen

Martin ademde diep in en uit. En nog eens. Hij zat met zijn ogen gesloten in kleermakerszit, zijn handen als een kommetje voor zijn borst. Hij probeerde zijn gedachten leeg te maken en zijn succes te visualiseren. Hij zag zichzelf op de top van een berg, neerkijkend op de menigte. Hij was een god in het diepst van zijn gedachten. Maar niet vandaag. Zijn gedachten dwaalden af van de visualisatie en hij zag de tranen in de ogen van zijn dochter weer. ‘Dan ga je toch lekker je seminar geven,’ schreeuwde ze. Ze speelde vandaag in haar eindmusical en hij had beloofd er bij te zijn. Toen zijn manager een paar weken geleden de mogelijkheid zag hem voor een seminar te boeken op het populaire Business Mastery Event had hij echter meteen toegehapt. Honderden ondernemers kwamen eropaf en het was zijn kans om in dezelfde ruimte als Tony Robbins en Michael Pilarczyk te spreken. Het was een ongekende career opportunity. Hij schudde zijn hoofd en vouwde zijn handen om een onzichtbare bal. Hij ademde diep in en liet zijn schouders zakken. Dit was zijn moment. Hij ademde berouw en onrust uit en visualiseerde koele blauwe lucht die hij inademde en die hem vervulde met spirituele rust. ‘Klootzak,’ had ze geroepen terwijl ze de deur achter zich dicht ramde. Meteen daarna opende ze hem weer en beet hem toe: ‘Het is mijn eigen schuld denk ik, dat ik verwachtte dat je je aan je woord zou houden.’ Opnieuw knalde ze de deur dicht. ‘Dat heb je nog nooit gedaan!’ Koele blauwe lucht. Berg. God in het diepst van zijn gedachten. ‘Martin, één minuut,’ onderbrak de stage director zijn meditatie. Martin stond op en maakte een paar sprongetjes. Hij schudde zijn armen los en blies een paar keer flink uit. Hij klapte in zijn handen en liep het podium op. Het publiek applaudisseerde. Hij stak zijn handen in de lucht en liep een rondje. Langzaam liet hij zijn armen zakken. Het applaus stierf langzaam weg. ‘Als je echt succesvol wilt worden,’ riep Martin tegen de menigte, ‘moet je een klootzak durven zijn.'

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zo. Die heb ik even lekker geBruno-Lowagied, of wat.
:confused: Je legt de lat meteen kilometers hoog. Goed geschreven. Ik ga eens kijken of ik er ook iets van kan maken.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Sorry dat ik hier even reageer. Maar waar zie je de opdracht staan? Vorige week zag ik m ook al niet in het rijtje waar hij nu inmiddels wel gepost is.. Goed geschreven verhaal. Ik denk dat het maar net is waar je prioriteit ligt. Was het die ene zin waard ? Bij Martin, 1 minuut raak ik het even kwijt. Mediteert hij daar opnieuw ?

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Verschrikkelijk, dit soort 'succesvolle' mensen. Goed weergegeven, goed geschreven, plezier om te lezen. Had eigenlijk verwacht dat hij weer van het podium af liep om te gaan naar wat echt belangrijk is (zijn dochter) maar hij had duidelijk andere ideeën van wat belangrijk is. Juist dat het niet zoet eindigt, is interessant.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sorry dat ik hier even reageer. Maar waar zie je de opdracht staan? Vorige week zag ik m ook al niet in het rijtje waar hij nu inmiddels wel gepost is
Deze staat hier: https://schrijvenonline.org/nieuws/wekelijkse-schrijfopdracht-264 Heb ik bij Bruno Lowagie afgekeken.
Ik zit momenteel in Californië. Jullie hebben 9 uur voorsprong op mij. (Anders was ik wel de eerste geweest :p ) Ik moet vandaag de hele dag in San Francisco zijn. Ik zal me moeten reppen als ik nog iets wil posten voor ik vertrek.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma, mooi hoe je aangeeft dat deze Martin de meditatie nodig heeft om 'zichzelf' te kunnen zijn. De spanning met zijn dochter zet je goed neer. Door je laatste zin heb ik het gevoel dat Martin deze keer echt iets over zichzelf geleerd heeft. Gaat vast goedkomen met zijn dochter en hem. Weer heel goed geschreven :thumbsup: Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Tilma, Mooi geschreven verhaal. Voor een normaal mens een duivel dilemma, voor Martin blijkbaar dagelijkse praktijk. Er was één stuk waar ik even uit het verhaal viel, De dochter knalt de deur dicht en roept dan ‘Dat heb je nog nooit gedaan!’. Gevoelsmatig moet ze dat eerst roepen en dan de deur dichtslaan, maar misschien zeur ik... Ik heb het met plezier gelezen!

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, Jurrit, je zeurt. Eerst riep ze het door de deur heen, maar toen kwam ik op 6 woorden teveel uit. Die heb ik tegen beter weten geschrapt. Dus nee, je zeurt niet. Bedankt voor jullie reacties waaruit blijkt dat ik het niet goed genoeg geschreven heb om eenduidig te zijn.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma, … dank voor dit stuk. Het geeft echt het Leven weer! Dochter is nog te jong om te begrijpen dat pa zo'n kans niet moet missen. Hij kan daardoor hogerop komen en een beter salaris verdienen; dat is ook voor haar toekomst. Dat kun je niet recht voor z'n raap zeggen.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi hoe je voor dit vervelende personage sympathie opwekt door hem de tranen van zijn dochter te laten visualiseren. Ben benieuwd of hij tijdens de speech ook nog wat gaat zeggen over hoe met zijn dochter omgaat, en of ze dan ook nog applaudiseren. 'Koele blauwe lucht. Berg. God in het diepst van zijn gedachten' Deze zin lijkt sterk afwijkend van de rest te zijn. En de vermelding van God past voor mijn gevoel beter in een gebed dan een meditatie.