Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#263 De veroordeling

Het park is verlaten, maar weldra zal het weer volstromen met volk. Sven voelt hoe de regen nu ook zijn bast bereikt. Na de lange, droge zomer voelt dit als een weldaad. Met zijn wortels slurpt hij het water uit de grond naar zijn dorstige kruin. Zijn gedachten beginnen rond te waren. Flarden van herinneringen komen voorbij. Langzaam smelten ze samen tot één geheel, het verhaal van zijn veroordeling door de vertegenwoordiging. Zijn arrestatie kwam niet onverwacht. De vertegenwoordiging had hem meerdere keren gewaarschuwd dat zijn ideeën niet pasten in de huidige samenleving. Ze kwamen voort uit een oude tijd waarin je eindeloos kon nadenken en discussiëren. Die tijd was voorbij. De vertegenwoordiging had hem opgedragen dat hij zich moest laten leiden door zijn gevoel. Het eerste wat je gevoel ingeeft is het juiste, laat het denken maar aan de vertegenwoordiging over. Vlak voordat hij de rechtbank in werd geleid probeerde een aalmoezenier hem nog te overtuigen om zijn strijd te staken. “verbrand je teksten en stop met spreken in het openbaar, laat je leiden zoals de rest van het volk”. Sven was het niet van plan. De zitting in de rechtbank was een farce. Een jury van volksvertegenwoordigers achtte hem schuldig aan opruiing. De rechter veroordeelde hem tot ‘ontneming van zijn recht op mens zijn’. Het park komt weer tot leven. Kinderen rennen achter een bal aan terwijl volwassenen genieten van de zon. Als de mensen langs hem lopen laat Sven zijn eikels los zodat ze op hun hoofd vallen. Het onverwachtse haalt ze uit hun sluimertoestand. Even zijn ze alert. Sven grijpt zijn kans en laat zijn bladeren zijn ideeën ritselen in de wind, bijna onhoorbaar. Zo zet hij zijn strijd voort.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Jurrit, bijzonder verhaal en goed geschreven. Zelf nadenken is gevaarlijk voor deze gevestigde orde. Toch twijfel ik ook over het advies van de vertegenwoordiging, want kan je gevoel volgen niet net zo opruiend zijn? Ook mooi dat Sven, zelfs als boom, de strijd niet opgeeft. Ik hoop dat iemand de tijd neemt om naar hem te luisteren.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Chantal, Dankjewel. Het verhaal speelt zich in het heden af. Ik denk dat het gevoel tegenwoordig de boventoon voert en dat de 'vertegenwoordiging' daar graag op inspeelt.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De boom der kennis van goed en kwaad, ditmaal juist genegeerd, die zelf de ratio verkondigt als alternatief voor en uitweg uit het paradijselijke zintuiglijke leven. Intelligentie in plaats van primairebehoeftenbevrediging. De gewaarwording van elke rite de passage: even verlies van veiligheid en vanzelfsprekendheid, en even inzicht in de overweldigende veelheid. Mooi natuurgevoel krijg ik er ook van.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De boom der kennis van goed en kwaad, ditmaal juist genegeerd, die zelf de ratio verkondigt als alternatief voor en uitweg uit het paradijselijke zintuiglijke leven. Intelligentie in plaats van primairebehoeftenbevrediging. De gewaarwording van elke rite de passage: even verlies van veiligheid en vanzelfsprekendheid, en even inzicht in de overweldigende veelheid. Mooi natuurgevoel krijg ik er ook van.
Kruidnagel, hoe krijg je het voor elkaar om iedere keer weer zo'n poëtisch klinkende feedback te geven? :thumbsup: Mooi woord voor galgje overigens: primairebehoeftenbevrediging. Flinke woordwaarde ook bij Scrabble. :)

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Kruidnagel, Dank voor je mooie reactie. Om het plat te zeggen, (ik kan het niet zo mooi omschrijven als jij) je slaat de spijker op z'n kop. Het verhaal is een absurde metafoor die onze huidige tijd probeert te vangen.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Jurrit, heerlijk die Sven de eik, laat 'm maar lekker doorritselen:S Graag dit, zacht van toon, protestverhaal gelezen :thumbsup: De mensheid redt zichzelf, daar houd ik me maar aanvast. Fijne zondag.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'Het park is verlaten.' 'Het park komt weer tot leven.' Mooi structuurtje voor zo'n korte parabel. Niet denken, maar voelen! Anders maken we een boom van je. Fijne tekst.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi rond verhaal dat me aan het denken zet. Ik ben net over denken aan het lezen en ben het met je eens dat niet mogen denken de moeite waard is om tegen in opstand te komen. Gevoel zonder denken is weleens fijn, maar zeker niet de hele tijd... Ik twijfel nog over het gebruik van het woord vertegenwoordiging. Ik vind dat afstandelijk en ik merk dat ik het nooit zo fijn vind als de andere partij geen gezicht heeft en niet persoonlijk is. Dat maakt de andere kant onmenselijk en dan schiet je je doel voorbij. Het spreekt meer wanneer je de andere kant minstens één kenmerk geeft dat ze mens maakt. Voor de rest is dit een keigoed verhaal. Origineel ook.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Kruidnagel, Dank voor je mooie reactie. Om het plat te zeggen, (ik kan het niet zo mooi omschrijven als jij) je slaat de spijker op z'n kop. Het verhaal is een absurde metafoor die onze huidige tijd probeert te vangen.
Hoi Jurrit, dank je dus voor je inspiratie :-).

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De boom der kennis van goed en kwaad, ditmaal juist genegeerd, die zelf de ratio verkondigt als alternatief voor en uitweg uit het paradijselijke zintuiglijke leven. Intelligentie in plaats van primairebehoeftenbevrediging. De gewaarwording van elke rite de passage: even verlies van veiligheid en vanzelfsprekendheid, en even inzicht in de overweldigende veelheid. Mooi natuurgevoel krijg ik er ook van.
Kruidnagel, hoe krijg je het voor elkaar om iedere keer weer zo'n poëtisch klinkende feedback te geven? :thumbsup: Mooi woord voor galgje overigens: primairebehoeftenbevrediging. Flinke woordwaarde ook bij Scrabble. :)
Fief: Wat een lof, dank je! Het zal wel door een leven lang piekeren zijn?

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Odile, Leuk om te horen dat het verhaal aan het denken zet. Dat was ook de bedoeling. Ik heb bewust gekozen voor de vertegenwoordiging om afstand te creëren, maar er zit zeker iets in om een wat 'menselijker' woord te kiezen. Puntje dat ik weer meeneem voor een volgende keer!