Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

schrijfopdracht #260 - ode aan de rimpels

Ode aan de rimpels.

Lachrimpel zag zichzelf in de spiegel en schrok een beetje. Jemineetje. Wat zie ik eruit! Ik word bang. Het loopt hier uit de hand. Enfin, in dit geval: diep in de wang. Denkrimpel zei peinzend: “Schenk er niet te veel aandacht aan. Lachen schijnt gezond te zijn terwijl denken heel vermoeiend is. Soms denk ik ermee te stoppen maar dan zou er iets niet kloppen. Het valt me zwaar, echt waar. Toch ga ik door; het voorhoofd dient er voor. De rimpeltjes rond ogen en mond luisterden verbaasd. “Wij zijn best tevreden, wij vinden het fijn er te zijn. Wij geven uitdrukking en betekenis aan het gezicht van iedere mens die ouder is. Niet alleen ouder, maar ook wijzer.” Toen Lachrimpel en Denkrimpel deze woorden hoorden, schaamden ze zich een beetje en zeiden: “Jemineetje.”

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuke fabel van de rimpels :-), Net als in 'Dak van de wereld' een fijn nuchter en zonnig stukje, een kunst op zich! Klein zeurtje: van mij had het niet per se hoeven rijmen, maar over smaak valt niet te twisten.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Misschien had 'jemineetje' ook het eerste woord van je tekst moeten zijn. Dan had het wat meer push gehad. Maar goed, tot zover de rimpels, wat zag de spiegel zelf?

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Tilma, Dank je wel dat je mijn inzending bent komen lezen en van positief commentaar hebt voorzien. Je hebt gelijk; Het had meer push gehad! Een heel creatief weekend toegewenst. :)

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marijcke sprookjesachtig gedicht met die sprekende rimpels in de spiegel, zo zien ze elkaar tenminste een keertje. Ik heb genoten van je rijm: ik vind het fijn er te zijn. Mooi levensmotto :thumbsup: Weer graag gelezen en fijne avond.