Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#255 Onder de Japanse Esdoorn

Behendig wurm ik mij langs de meidoorn. Op handen en knieën leg ik het laatste stuk af naar mijn schuilplaats waar het verdorde blad van de vorige herfst al op me ligt te wachten. Ik positioneer me dusdanig dat ik de ventweg goed kan overzien. Tussen de groenrode bladeren van de Japanse Esdoorn tuur ik over het asfalt. De zielloze gemeenteheggen erachter torenen er hoog bovenuit. Tussen de wortels van deze groene wal liggen ze, niet meer dan een meter van elkaar verwijderd. Verspreid over het wegdek liggen nog hier en daar wat grijze veren. Het was een koppeltje. Vorige zomer hebben ze me iedere ochtend wakker gekoerd terwijl ze de kast van het rolluik inspecteerden om weet ik veel wat voor reden. Romeo en Julia zijn niet tegelijk gestorven, Julia op links lag er gisteren nog niet. En het is ook niet gebeurd door eigen toedoen. Iemand heeft hier de hand in gehad. Stellig neem ik mij voor dat hun moordenaar zal worden ontmaskerd. Als ik mij opricht om de tortelduifjes beter te kunnen bekijken raakt mijn kruin de onderste takken. Al ritselend strooit deze pluis en stof op mijn hoofd. Mijn tere millennial zieltje raakt in paniek van zoveel viezigheid en wild wrijf ik mijn handen door mijn haar waardoor ik alles om mij heen vergeet. Een luid gepiep rukt mij uit mijn fobische paniek. Nog net zie ik iets over de straat heen schieten. Met een ruk kantel ik mijn hoofd naar links. Even sta ik oog in oog met de vleesgeworden dood die een seconde halt houdt op het pad van de buren. Een jonge blonde furie staart mij aan voordat ze verder trekt met een nieuw cadeau voor haar hospita.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Persoonlijk heb ik niets met duiven, maar het is wel sneu dat ze zo aan hun einde zijn gekomen. Stoer dat je de moeite neemt om te gaan kijken wie de dader is. Leuk geschreven. Bedankt voor het verhaal.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuke scène van een millennial op detectivetour in zijn eigen tuin. Het verbaast me achteraf wel dat je die Japanse Esdoorn met zijn bijzondere naam er zo groot in zet. Voor mijn gevoel had het ieder boompje kunnen zijn. Ook is dat tere zieltje mij iets te veel, dat leidde af van je verhaal. Verder niks omdat je anders het gevoel krijgt dat ik het niet leuk vond. Nou nog één dingetje dan. Die blonde furie. Ik zag daar niet meteen een kat in. Oké, dag!

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Tilma, Blij om te horen dat je het een leuk verhaal vond en ik hoor graag ieder commentaar, mijn tere millennial zieltje komt er wel weer overheen! Het is echt een Japanse Esdoorn waar ik onder zat dus vandaar die plant. Je overige commentaar kan ik ook begrijpen, sterker nog, ik heb er zelf ook over getwijfeld (zowel het zieltje als de blonde furie) en omdat ik nog binnen mijn 300 woorden zat heb ik ervoor gekozen om ze bij twijfel toch te laten staan. Een tekst moet ook wel een beetje schuren :)

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Jurre mooi teer verhaal over de duiven. Grappig dat je in je reactie zegt ze niet te missen. Ze koeren er wat op los en houden menigeen uit de slaap. De blonde furie herken ik ook als een kat, misschien een rode furie, blond heeft voor mij tochweer iets menselijks :D Graag je weer een keer gelezen te hebben, leuk dat je terugkeert op het SOL-nest. En heel leuk te merken dat je schrijfstijl een enorme stap voorwaarts heeft gemaakt :thumbsup: Fijne dag.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Jurrit, Romeo en Julia komen door hun namen direct tot leven (ookal hebben ze het loodje gelegd ;)). En het geeft je fijne verhaal een zweempje romantiek. Dat past dan weer mooi bij je titel. Het zieltje kan ik hebben, evenals dat blond, maar dat komt omdat onze kattig dame ook blond is (overigens geen furie; ze houdt het bij hommels en vlinders. En dat is al erg genoeg.)

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marie, Heel erg bedankt voor het compliment :o Ik vind het ook leuk om weer op het forum actief te zijn. Ik heb het gemist.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Chantal, Bedankt voor je commentaar en goed om te horen dat je de blonde kat herkent. Deze is ook echt hartstikke blond. Ik heb 'm nu een paar keer gezien en er is geen spoortje rood te bekennen. Gelukkig zijn dus niet alle blonde katten geboren killers.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Jurrit, Een leuk gedetailleerd verhaal. Ik ging met je mee de bosjes in... We hebben zelf 2 katten, waarvan 1 er af en toe iets vangt. Elke keer als ik het zie vind ik het sneu. Je hebt bovendien leuke namen bedacht voor het (overleden) koppeltje :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Jurrit, … wat een leuk verhaal. Ik moest meteen aan mijn buurkatten in de tuin denken. Een grijs gestreepte met een dikke kop en een dikke grijze staart en ook zo'n oranjekleurig katje. Ook van die gluurders Ik heb ze nog niet in actie gezien. Je hebt het leuk geschreven.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Anke, Bedankt voor je reactie. Het leken mij een toepasselijke namen gezien de situatie van de arme beestjes.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, Dankjewel. Als je een keer tijd hebt dan moet je de katten van je buren eens observeren. Het is niet noodzakelijk om daarvoor onder een plant te gaan zitten dus die moeite kun je jezelf besparen ;)