Schrijfopdracht #253 - Op reis in je slaapkamer
#253 – Reisverslag in mijn kamer …
Tja, dan moet ik in mijn slaapkamer zijn. Als ik binnen kom hoor ik door de openstaande balkondeur de kippetjes van mijn achterburen - een speciaal ras - timide kakelen; het klinkt zoals altijd rustig. De verlichting voor het barbecuefeest, hangt al. Maar daar gaat het niet over. Mijn ogen trekken zich terug naar mijn eigen kamer, zien de Boeddha Shaolin in zijn overbekende biddende houding, op een kastje zitten. Mijn handen aaien over zijn bolletje en zijn rug, wanneer ik nu diep buig en hem goed in het gezicht kijk, overstroomt mij een dankbaar gevoel.
Via wat huidverzorgingsproducten en een spiegel van de toilettafel, dwaalt mijn blik iets naar boven en zie daar op een brede richel schelpen van het strand uit Neptun aan de Zwarte Zee in Roemenië. Een door mij zelf geboetseerde zwaan met zijn kop tussen zijn veren en … hoe kan ik die zo voortvarend gekocht hebben: een houten, mooi gladgeschuurde loopeend uit Indonesië. Een terracotta vaasje, in de kleuren van de Spaanse omgeving, die ik destijds zo mooi vanuit de touringcar kon bekijken. Een mini Eiffeltoren en een mini Boeddha.
Kijk ik omhoog, dan zie ik daar het pronkstuk van mijn allergrootste reis: een afbeelding van een Balinese danseres, een puzzel van 1.000 stukjes ontworpen door Karl Bang, destijds door mijn handen tot een ‘schilderij’ gelegd.
Dankzij deze wekelijkse opdracht komt de herinnering terug. De vochtige warmte die ons (mijn zoon en mij) begroette op Denpasar – de vlieghaven van Bali, waarvandaan een klein busje ons naar ‘Pertiwi’, ( moeder aarde) ons verblijf in Ubud bracht. Ik kan nu wel een heel verslag over die reis schrijven, maar dan ga ik buiten mijn boekje; het gaat tenslotte over een reis door mijn kamer.
Wanneer ik dan toch even mijn reisverslag raadpleeg, kom ik daar ook goden tegen; zelfs hun namen heb ik genoteerd. Volgens onze reisleidster zouden zij nu volop bij de heiligste tempel van Bali, de Besakih, aanwezig zijn. Op dat grote complex tegen de helling van de Gunung Agung, staan wel 22 tempels.
Ik was genoodzaakt om daar een lange onregelmatig uitgehouwen trap af te lopen. (Voor de helling op, had een vrolijk joch met een brommer met mij achterop, gezorgd).
Mijn zoon was al vooruit en ik? Ik riep alle goden aan: jongens, jullie zijn hier met zovelen, help me een handje. En waarachtig, het hielp; ik liep over van zelfvertrouwen. Onderweg, kwam ik een knappe in het lichtblauw gesluierde vrouw tegen. Prompt zei ik, terwijl ik haar aankeek - ja op die trap: - ‘Bagoes (mooi); zij keek verbaasd op en wij zagen elkaar diep in de ogen. Haar ogen lachten en ik denk de mijne ook.
Wanneer ik nu kreunend mijn krikkemikkig lijf moet verwennen door speciale oefeningen om sterkere spieren te krijgen, kijk ik regelmatig naar die Balinese danseres bij mij aan de wand. Ik verbeeld me dat alles nu makkelijker gaat.
Terima kasih, (dankjewel) zeg ik dan maar.
Riny, je nam me mee naar een
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Hoi Riny, Wat heb je een
Lid sinds
7 jaarRol
Hoi Riny, je laat ons de
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Een slaapkamer met souvenirs
Lid sinds
10 jaarRol
mw.Marie schreef: Riny, je
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Anke Kessels schreef: Hoi
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
edwinchantalenquinten
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Mooi, dat stukje van de in
Lid sinds
7 jaar 2 maandenRol
Leuk verhaal Riny. Ook mooi
Lid sinds
10 jaarRol
SanVis schreef: Mooi, dat
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Virtuosuo schreef: Leuk
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Riny schreef: Anke Kessels
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Riny schreef: Riny
Lid sinds
7 jaarRol
Dag Riny, Via jouw
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Hallo Marijcke, Ja, het was
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
(Geen onderwerp)
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
(Geen onderwerp)
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol