Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

245 Grootmoeder en de Boze Wolf

De wolf krabde zich achter zijn oor en stak zijn neus in de lucht. Vanuit het westen kwam de geur van grootmoeder aanwaaien. Mooi, hij zat op het goede spoor. Hij lichtte nog even een poot op en vervolgde daarna zijn weg. Halverwege het bospad, net voor de bocht naar het huisje van de heks, bleef hij staan. Wat lagen daar voor brokjes op de weg? Hij sloop er naar toe. Zijn neus vertelde hem dat het brood was. Voorzichtig nam hij een hapje. Het was oudbakken maar smaakte toch nog goed. Brokje voor brokje verdween in zijn bek “ Wat ben jij aan het doen?” Verbaasd keek de wolf op. Voor hem stond een klein wezen, niet groter dan een paddenstoel. Het had zijn handen in zijn zij en keek hem boos aan. “ Ik eet’,” zei de wolf, “ dat zie je toch. Trouwens, wie ben jij?’ “ Klein Duimpje,” zei het wezen en het stak fier zijn kinnetje omhoog. “ En wie ben jij?” “ De Boze Wolf,” antwoordde de wolf en ik ben op weg naar grootmoeder.” “ Ik ben hout aan het sprokkelen en als ik zo dadelijk klaar ben moet ik weer naar huis. Maar als jij zo door blijf eten van mijn gps-coördinaten weet ik straks de weg niet meer, dus eis ik dat je er nu onmiddellijk mee ophoudt.” “ Dan loop je je neus maar achterna,” gromde de wolf, “ dat doe ik ook altijd.” Hij trok zijn bovenlip op en zwiepte met een flinke beweging van zijn staart Klein Duimpje een hoge boom in. “ Opgeruimd staat netjes.” Neuriënd at hij de rest van het brood op. Na de laatste hap besloot hij bij het huisje van de heks langs te gaan. Zoals gebruikelijk rook het er heerlijk naar pannenkoeken, marsepein en chocolade. Hij trippelde naar de achterkant en grijnsde. Twee goed doorvoede kinderen, een jongen en een meisje, zaten opgesloten in het hok. Die zijn voor op de terugweg, besloot hij. De sleutel ligt onder de mat, dus dat wordt een makkie. Maar nu moet ik opschieten, het begint donker te worden, straks doet grootmoeder niet meer open. In gestrekte draf rende hij dieper en dieper het bos in. Nog een paar bochten en daar was grootmoeders huisje. “ Kijk nou eens,” hijgde hij, “ daar bij de deur, dat noem ik nou eens geluk hebben. Twee voor de prijs van een, dat zijn de klompjes van Roodkapje. Hij klopte aan. “ Wie is daar?” vroeg grootmoeder. “ Pizzabezorger.” “ Momentje.” Even was het stil toen werd aan de binnenkant de grendel van de deur geschoven. Onmiddellijk sprong de wolf het huisje binnen. Roodkapje sloeg de wolf met een honkbalknuppel neer en grootmoeder schoot haar geweer op hem leeg. “ Zo,” zei ze. “ Morgen vers vlees in de pot en komende winter een lekkere warme jas voor ons beide.”

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk verhaal en de grappen van de wolf: zwiept met zijn staart klein Duimpje en je laatste regels: top. Schrijfcoach Katja komt langs voor de puntjes op de i. Ik laat het graag aan haar over. Graag gelezen en fijne dag.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Inspe, wat een onbekommerde geest heb jij om zo, 'lustig en vrij' noem ik het maar, deze opdracht te maken. Geweldig Ik blijf lachen: grootmoeder die haar geweer op hem leeg schiet, wat moet dat een zalig gevoel gegeven hebben en dan ook nog een bontjas voor haar en haar kleindochter. Subliem noem ik dat.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Met plezier gelezen. Lekker in de vrije associatie. :-) Heb je bewust na iedere zin op de enterknop gedrukt? Sommige zinnen zouden in een alinea kunnen, maar tegelijkertijd geeft deze manier ook wel snelheid aan het verhaal.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Mw. Marie, Dank je wel voor je reactie. Fijn dat je de moeite hebt genomen te reageren. @ N.N.D. Dank je wel. @ Riny, Ik heb nou eenmaal een ‘kronkelige geest’ Zo zie je maar weer: De grootmoeders van tegenwoordig staan ook hun mannetje. En jij ook bedankt voor de reactie. @ hadeke. Leuk dat je ook even reageert. Ik heb niet echt bewust op de entertoets gedrukt. Het is meer dat ik het fragment in een keer opgeschreven heb, eigenlijk zonder om over wat dan ook na te denken.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het achterliggende idee van deze opdracht was: als je niet over het verhaal zelf hoeft na te denken, besteed je sneller extra aandacht aan andere aspecten dan alleen de verhaallijn, zoals dus perspectief, context en andere zaken die een verhaal naar een hoger niveau tillen dan dat van 'en toen, en toen...'. Ik begrijp dat sommigen, waaronder vermoedelijk dus ook jij, dat 'te saai' vinden, maar ik vind dat wel een beetje een gemiste kans. Jouw energie is dus vooral gaan zitten in het aan elkaar plakken van meerdere sprookjes. Leuk, maar nou ook weer niet echt bijzonder. De 'extra elementen' blijven verder behoorlijk beperkt (er worden gps-coördinaten genoemd, maar dat hangt eigenlijk nogal in het luchtledige, het is niet zo dat de hele context naar bijvoorbeeld iets heel moderns is getild). Ik ben van plan om vaker dit soort opdrachten te geven in een poging jullie aandacht wat meer naar andere aspecten dan het vertellen van een leuk/spannend/origineel verhaaltje te verleggen. Het verhaaltje is natuurlijk belangrijk, maar zou slechts het beginpunt moeten zijn, en niet meteen ook het eindpunt. Verder wil ik nog wat ‘technische’ observaties met je delen: - Bij het lezen van de eerste zin dacht ik: o dit wordt interessant en bijzonder, Een wolf met maar één oor! Maar al snel begon ik te vermoeden dat het slechts een taalfoutje betrof: Je kunt je op twee manieren achter je oren krabben: letterlijk en figuurlijk. Als je het figuurlijk doet, heb je weinig speling in de formulering. Dat moet dan meteen achter meerdere (men gaat doorgaans uit van twee, al wordt dat in de uitdrukking niet gespecificeerd) oren. Je zegt immers ook niet ‘Daar kwamen de apen uit de mouw (tenzij je het als een woordspeling gebruikt natuurlijk). De zin had dan dus moeten zijn: ‘De wolf krabde zich achter zijn oren.’ Als hij zich letterlijk krabde, moet je toch echt zeggen ‘Hij krabde zich achter zijn linkeroor/een van zijn oren (of iets dergelijks). De zin ‘De wolf krabde zich achter zijn oor…’ kan alleen betekenen dat de wolf maar één oor heeft. - ‘brokjes brood’ komt op mij nogal vreemd over. Liever hompjes of iets dergelijks, als je ‘kruimels’ wilt vermijden omdat je het oorspronkelijke sprookje liever wilt parafraseren. - Liever enkele dan dubbele aanhalingstekens om dialoog, en er hoort in ieder geval geen spatie na het openingsteken te staan, wat hier nu wel steeds het geval is. - ‘Maar als jij zo door blijf eten van mijn gps-coördinaten weet ik straks de weg niet meer, dus eis ik dat je er nu onmiddellijk mee ophoudt.' -> 'blijf' in plaats van 'blijft' zal wel een typfoutje zijn, maar ik heb een ander probleem met deze zin: ik vind hem net iets te veel van het goede om geloofwaardig te klinken als iets dat spontaan uit de mond van dat wezentje komt. Liever een punt voor ‘dus’. En dan een tweede zinnetje zoals ‘Houd daar dus maar eens gauw mee op!’ of desnoods ‘Ik eis dus dat je daar nu onmiddellijk mee ophoudt.’ - ‘trippelen’ vind ik een wat lichtvoetig werkwoord voor een wolf. - ‘Twee goed doorvoede kinderen, een jongen en een meisje, zaten opgesloten in het hok.’ -> normaal gesproken zou ik hier vragen: ‘Het hok? Welk hok? Ik heb nog geen hok genoemd zien worden. Dus niet het bepaald lidwoord 'het' gebruiken zonder bijv. wat uitleg erbij (’het hok dat hij achter het huis aantrof’. Maar omdat je zojuist aannemelijk hebt gemaakt dat de wolf de situatie hier al vrij goed kent door middel van de zin ‘Zoals gebruikelijk rook het er heerlijk…’ is het gebruik van ‘het’ hier wel acceptabel. - ‘Even was het stil toen werd…’ -> hier dient op zijn minst een komma na ‘stil’ te worden toegevoegd. - ‘…een lekkere warme jas voor ons beide’ -> ‘beide’ moet ‘beiden’ zijn, omdat het naar personen verwijst. Ik vermoed dat je bedoelt dat de jas ‘lekker warm’ is en in dat geval had je ‘een lekker warme jas’ moeten schrijven. Nu zeg je dat de jas zowel lekker als warm is (wat op zich wel kan, maar minder voor de hand ligt). De dingen die ik noem zijn maar kleinigheden. De tekst is over de hele linie best prima geschreven.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel erg bedankt voor je op/aanmerkingen. Zoveel om rekening mee te houden en nog zoveel te leren. Het is wel zo dat ik hier en daar wat zinnen heb weggehaald om binnen de 500 woorden te blijven, vandaar dat het verhaal soms niet helemaal lekker loopt. Ik zal er mijn tekst nog eens bijpakken! Nogmaals erg bedankt voor de reactie.