Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#245 Op eigen benen

'Ik zie waarom u hier bent.' Dr. Sancoeur kijkt het meisje in het bassin met geveinst medeleven aan. 'Zoiets' hij wijst afwijzend naar haar staart, die als een verdronken regenboog schittert in het water, ' zou ieder jong meisje onzeker maken. Dr. Sancoeur slaat zijn blik neer in een poging de hebzucht in zijn ogen te verbergen. Hij hoeft echter niet bang te zijn dat Ariel het opmerkt. Ze heeft haar mobiele telefoon uit haar tas gepakt en scrolt nu langs de foto's die ze vanaf het internet heeft verzameld.  'Dit wil ik' Ariel zwemt naar de rand van het bassin en overhandigt de dokter haar waterdichte telefoon. Sancoeur hoeft niet eens naar de foto's te kijken; hij weet exact wat dit meisje wil. Benen. Lang, glad en slank. En voeten. Met een elegant maatje 38. Benen zijn je-van-het op dit moment. Zelfs binnen de zeemeerminnen posse. En dus big business voor dokters zoals Sancoeur. 'Ik ben verliefd, ziet u.' Het meisje kijkt Sancoeur met grote, onschuldige ogen aan. 'Maar ik zie niet in hoe hij ooit op zoiets kan vallen.' En weer tovert ze met één beweging van haar staart een kleurenpallet in het water. 'Kunt u mij helpen?' 'Uiteraard' Dr. Sancoeur zakt door zijn knieën en neemt plaats aan de rand van het bassin. Hij wenkt het meisje dichterbij  te komen. Heel even aarzelt Ariel, maar dan zwemt ze naar hem toe. 'Ik geef je benen waar geen man weerstand aan kan bieden.' Sancoeurs ogen schitteren als vervloekte edelstenen. 'Benen waarmee je kan rennen, dansen en verleiden. En voeten; meisje er zal een wereld voor je opengaan.' Ineens schiet de hand van Dr. Sancoeur door het water en pakt de staart van Ariel beet. Zijn duim schuurt ruw over de schubben. 'Dan ben je hier vanaf.' Even lijkt Sancoeur te verdwijnen in zijn eigen wereld, maar dan kijkt hij Ariel hongerig aan. Zijn grip op haar staart wordt nog steviger. 'Je kent de prijs. Ik neem aan dat je hier akkoord mee gaat.' Ariel slikt. De plots opgekomen twijfel durft ze niet uit te spreken. Dus knikt ze gehoorzaam en bezegelt daarmee haar lot. De kleine zeemeermin kreeg haar benen en liet niet alleen haar staart, maar ook haar stem achter in de kille kliniek van Dr. Sancoeur. Twee unieke items waar alleen de sluwe dokter de waarde van inzag. Natuurlijk wist hij dat Ariel haar love interest nooit voor zich zou winnen met haar perfect gebeeldhouwde onderstel en dat ze al heel snel zou beseffen dat ze haar eigen stem nooit had moeten opgeven. Maar was dat zijn probleem? Hij had een eerlijke deal gesloten, toch? De zeven wereldzeeën waren nog niet groot genoeg voor al het zout van Ariels tranen. Haar hart verloor haar stem, haar leven alle kleur. En hoe hard ze ook probeerde, ze leerde nooit op eigen benen staan. Ze verdronk uiteindelijk in de middelmatigheid van de massa.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi consequent tot het eind volgehouden, geen goed eind en dat past bij dit verhaal. Titel die het verhaal ondersteund. Ik krijg medelijden met Ariel en dat is een compliment voor je verhaal. :-)

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Chantal, wat zet je dit sprookje mooi hedendaags weer. De naam van de dokter geeft voor mij zo mooi weer dat Ariel haar ziel cq lichaam verliest: door haar staart in t eleveren voor iets wat zij graag wil hebben, maar nooit kan bereiken: leren lopen en een begeerlijk lichaam. Jj maakt het sprookje voor deze 'maak' bare tijd heel actueel.. Ik bedank je voor deze mooie tekst, waardevol :thumbsup: :thumbsup: Fijne avond.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk verteld. :thumbsup: Ik vraag me nu af waar de stem van Ariel naartoe is... Zit ze in een navigatiesysteem? Is ze een voorleesstem voor blinden geworden? Is ze een zangstem in software voor muziek? Of wordt ze gebruikt voor een geheim duister doeleind? En kan Ariel haar stem terugpakken? Een vervolg zou wel leuk zijn...

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke, dank voor je compliment! Ik heb ook erg te doen met Ariel. Het oorspronkelijke sprookje van De kleine zeemeermin loopt trouwens ook slecht af. Het arme, stemloze meisje kan haar prins niet vertellen dat ze van hem houdt. Hij trouwt uiteindelijk uit wanhoop met een ander en Ariel vergaat tot schuim in de zee. Disney heeft er gelukkig een mooier einde aan gebreid. Er is dus nog hoop. Marie, dank voor het lezen en je fijne commentaar! Ik heb inderdaad geprobeerd de maakbaarheid van de huidige maatschappij erin te verwerken. De druk van het ideaalbeeld en de mogelijkheden die we tegenwoordig hebben om ons te laten omtoveren tot ... ja tot wat? Nele, dankjewel voor je heerlijke suggesties! Ik krijg ontzettend veel zin om die arme Ariel te redden van de zeebodem :). Misschien kan ze een tijdje naar jouw prinsessenschool om ruggengraat te kweken, daarna op zoek gaan naar haar stem en die nare Sancoeur een lesje leren.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Chantal, … wat prachtig. Ik ben begonnen met lezen van 'De kleine zeemeermin' , ik kende het niet, maar het doet me nu al denken aan de Griekse goden, die konden ook allerlei hartverscheurende handelingen verrichten. Jij hebt me aan het 'nog meer sprookjeslezen' gezet. :nod: :thumbsup: Dankjewel.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verteld, met een leuke, moderne twist, al had die twist van mij nog wel iets sterker tot uitdrukking mogen komen. Net als N.D.D. vraag ik me af wat er met de stem is gebeurd (en trouwens ook een beetje wat er met de staart is gebeurd - de dokter heeft ergens een hongerige blik, betekent dat dat die staart een delicatesse is? dat had van mij wel iets explicieter gemogen dan). Maar nog even over de stem: ik herinner me het oorspronkelijke sprookje niet zo goed, maar het zou best kunnen dat haar stem daarin wordt gebruikt om schepen naar de klippen te lokken en op de klippen te laten lopen (in de trant van de Griekse sirenen). In jouw verhaal lijkt het offer van haar stem een beetje in het luchtledige te blijven hangen en dat vind ik wel een beetje een gemis. De verdronken regenboog is een prachtig beeld! Dan nog wat kleine taaldingetjes: - Ik zie wat problemen met interpunctie, met name rondom dialogen. Bijvoorbeeld: 'Zoiets' hij wijst afwijzend naar haar staart Dat afsluitende aanhalingsteken is echt niet voldoende. Je moet daar bijvoorbeeld een punt voor zetten, en dan na die gesproken tekst een nieuwe zin beginnen. Dit soort foutjes komt vaker voor in je tekst. 'de foto's die ze vanaf het internet heeft verzameld' -> 'verzamelen' doen je niet 'vanaf' iets. Ik denk dat je iets van 'downloaden' bedoelt, maar dan zeg je nog 'downloaden van' en niet 'vanaf'. In combinatie met 'verzamelen' zou ik 'op' gebruiken. Ik begrijp dat je voor betere leesbaarheid 'zeemeerminnenposse' in twee woorden hebt opgesplitst, maar die mogelijkheid biedt het Nederlands echt niet. Je kunt er voor de leesbaarheid desgewenst wel een koppelstreepje in zetten: 'zeemeerminnen-posse' (wel een leuk woord hier trouwens!). @Mw.Marie, als je meeleest: hier is dus een voorbeeld van een woord waarin zo'n koppelstreepje voor betere leesbaarheid wel een geschikte optie kan zijn. 'kleurenpalet' met één L graag. Een pallet is zo'n ding dat ze met heftrucks verplaatsen. 'Sancoeurs ogen schitteren als vervloekte edelstenen' -> klinkt leuk, maar hoe schitteren vervloekte edelstenen dan? Ik krijg hier absoluut geen beeld bij. Het is 'dr. Sancoeur' en niet 'Dr. Sancoeur' (behalve natuurlijk als het aan het begin van een zin staat). 'Natuurlijk wist hij dat Ariel haar love interest nooit voor zich zou winnen...' -> Het is usance om vreemde woorden cursief te maken. Hier dus 'love interest'. (En nee, dat geldt niet voor bijvoorbeeld 'big business', want dat heeft het inmiddels als tot de Dikke van Dale geschopt en valt daarom dus onder 'gewoon Nederlands'. 'Haar hart verloor haar stem,...' -> Dat vind ik opeens wel erg figuurlijk uitgedrukt voor iemand die letterlijk haar stem heeft verloren.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Katja, hartelijk dank voor je uitgebreide commentaar en verbeteringen. Interpunctie vind ik idd soms nog wel lastig, dus ben blij met je tips! Dr. Sanscoeur is een verzamelaar van mooie, unieke items. De staart en de stem van Ariel zijn collectors items, waar hij hebberig van wordt. Daarom heb ik het woord 'hongerig' gebruikt; meer figuurlijk dus. Vwb de stem, je hebt gelijk. Die blijft wat onderbelicht in mijn verhaal. Daar zat ik zelf ook mee, maar de woordenlimiet naderde met rasse schreden. Ik vond wel dat ik haar stem toch nog moest benoemen (een belangrijk detail in het sprookje), maar heb er te weinig aandacht aan besteed.