Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#232 Sierrozen

‘Ga hier maar even zitten’, zegt Loes. ‘Ik heb nog wat vergeten, tandpasta, ben zo terug.’ Met mijn zakdoek veeg ik over het houten bankje en ga zitten. ‘Tot zo,’ roept ze nog terwijl ze naar de uitgang van ons parkje loopt. ‘Ik ben zo terug,’ zegt ze, maar ik weet beter. Dat “zo terug” betekent minimaal een halfuur, maar het kan zomaar uitlopen tot anderhalf uur of meer. Eigenlijk wil ze nooit dat wij samen boodschappen doen. Ze wordt dan afgeleid door mijn gedraal om haar heen, zegt ze. Ik kom nooit in de super, dus ik weet er de weg niet. Als zij linksom wil, dan sta ik links van haar en als zij rechtsom wil dan sta ik uitgerekend aan de rechterkant. Ik sta dus altijd in de weg. Dat we ons vandaag niet aan de afspraak, “geen boodschappen samen doen”, hebben gehouden, komt door Ina. Ina, een van haar vele vriendinnen, belde op het tijdstip waarop Loes de deur uit wilde gaan. ‘Loes moet je horen, nou moet ik je toch wat vertellen…’ Dit was voor Loes een teken om direct in te grijpen, want Ina had je zo een uur aan de lijn. ‘Ien, ik moet zo weg met Simon, bel mij anders vanavond nog even,’ kwam er zonder haperen uit. Ik keek haar verbaasd aan, was ik wat vergeten, hadden wij een afspraak? Ze leest mijn gedachtegang. ‘Nee je bent niets vergeten en we hebben ook niets afgesproken, maar je moet nu wel even met mij mee naar de super, stel dat ik haar tegenkom.’ Soms schijn ik flexibeler te zijn dan ik zelf denk. Ik hoop niet dat ze Ien nu tegenkomt, bedenk ik ineens. Wat zou ze moeten zeggen? ‘Hij wacht daar,’ wijzend naar mij op het bankje. De afkeurende blik van Ien zou boekdelen spreken. ‘Hij kan toch wel iets met jou samen doen, kijk naar mij en Karel,’ hoor ik haar tegen mijn Loes zeggen. ‘Mag ik hier komen zitten?’ vraagt een sjofel uitziende man, terwijl hij zonder op antwoord te wachten naast mij op het bankje gaat zitten. ‘Zit u hier allang?’ ‘Nee, net,’ lieg ik, want eigenlijk vind ik dat het “even” van Loes al lang voorbij is. ‘Ik zit hier graag,’ zegt de man, ‘u ook?’ ‘Jazeker,’ lieg ik weer, liever had ik in het Bruine café van Nelis voor het raam met een borreltje gezeten. Ik ga iets onderuit zitten en sla mijn linker- over mijn rechterbeen heen. ‘Ik zit hier elke dag,’ zegt de man. ‘Zo… elke dag?’ is mijn summiere antwoord, het inmiddels gevisualiseerde borreltje leidt mij duidelijk af. Herhaaldelijk zegt Loes: ‘Simon je moet toch proberen iets minder te drinken. Dat kan nooit goed voor je zijn.’ ‘De dokter zegt altijd dat een borreltje geen kwaad kan,’ is altijd weer mijn antwoord. We weten allebei beter, maar we hebben het dan weer gezegd en daar gaat het er bij ons om. ‘Bijna elke dag komt Loes langs en dan maakt ze altijd een praatje met mij,’ zegt de man. Bij de naam Loes ga ik gelijk rechtop zitten. ‘Loes?’ vraag ik de man, wiens uiterlijk ik intussen tot het gilde zwervers heb gedoopt. ‘Ja, ze heet Loes, althans dat heeft ze mij zelf gezegd. Een schat van een vrouw, en, moet ik zeggen, voor haar leeftijd ook een knappe vrouw.’ Ik kan niet ontkennen dat hij gelijk heeft, mijn Loes is een knappe vrouw, altijd geweest en niet alleen voor haar leeftijd. ‘Ik heb haar verteld dat ik sierozen heb. Ze had er nog nooit van gehoord.’ Ik moet toegeven dat ik er zelf ook nog nooit van heb gehoord, en gemiddeld genomen hoor ik toch heel wat tuinverhalen aan. ‘Sierozen… mooi,’ zeg ik in de veronderstelling dat ik hier niet met een zwerver te maken heb, maar met een rozenkweker. Het woord hovenier zou ik niet een twee drie bij hem plaatsen. Maar zo zeker was ik inmiddels ook niet meer over mijn intuïtieve inval. ‘Dat is nou precies wat Loes ook zei; ‘Mooi.’ Van Loes krijg ik altijd vijf gulden, ‘ voor een borreltje’, zegt ze er dan bij. Maar daar heb ik er al te veel van gedronken. Leversierozen komt niet van het waterdrinken,’ grapt hij. De man stapt op en ik zie Loes in de verte een praatje met hem maken. Vandaag blijf ik thuis.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Thea Josephine: een hele serie rozen in de lever, haha. Geweldige spraakverwarring. Graag gelezen. Je hield me tot op het einde aan het lijntje. :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Een mooi verhaal en ik zie de scene ook wel voor me. Voor mij was de 'serie rozen' wat te ver gezocht, ik snap 'm wel, maar vond het wat te gekunsteld overkomen. Terwijl het stuk daaraan vooraf heel sterke elementen heeft.

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Thea, ik voel hier zeker een Carmiggelt-sfeertje. Het begin van je tekst lijkt erg geïnspireerd door de voorbeeldkronkel uit de opdracht (vrouw verdwijnt om boodschap te doen, man raakt aan de praat met iemand). De tekst schiet wel veel kanten op, met die flashback, de gedachten aan Loes en het verlangen naar een drankje. Maar toch blijft het allemaal overeind. Ook ik vind de serierozen wat overdreven - maar aan de andere kant hoor ik in werkelijkheid wel eens vreemdere versprekingen. 'Relax' moet 'relaxed' zijn (maar absoluut geen Carmiggelt-woord). Na de eerste alinea dacht ik abusievelijk dat de ik-persoon in Het Bruine Café zat. Aan de ene kant mijn fout, want niet goed opgelet, maar misschien had die uitwijding over het café beter later in de tekst gekund. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Thea, … na een paar maal je verhaal gelezen te hebben valt het kwartje. Levercirrose! Ik was gewoon even de weg kwijt. :lol: :\\ Het is leuk gevonden.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Thea, Er zitten hele mooie overpeinzingen in je stukje, die je mooi klein in het alledaagse houdt. Ook heeft je verhaal een heel prettig ritme. Misschien had je van serie rozen gewoon sierozen (of zierozen) kunnen maken? Zou dat natuurlijker overkomen? Van de euro zou ik guldens maken, omdat we in de jaren 80 zitten. En de laatste zin laat me even raden. Simon was toch al op pad? Of zie ik iets over het hoofd?

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooi alledaags verhaal en daarmee voor mij een echte Kronkel. Ik vind de details ook mooi zoals het afvegen van het bankje met de zakdoek. Ina, een van haar vele vriendinnen belde precies op het tijdstip dat Loes net de deur uit wilde gaan. Naar mijn idee is precies en net dubbelop. Ik zou ervan maken Ina, een van haar vele vriendinnen, belde precies op het tijdstip waarop Loes de deur uit wilde gaan. (achter vriendinnen komt een komma) En het viel me op dat je het woord altijd vrij vaak gebruikt. Maar ik vind het vooral een prettig, fijn verhaal.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Grapje. Maar serieus: er staat wel veel overbodige tekst. En de tekst is, het is al eerder gezegd, een beetje verwarrend hier en daar. Dat kan strakker. Er staan komma's te veel ('borreltje, geen') en te weinig in ('Ien ik moet zo weg') en het woord 'altijd' valt inderdaad te vaak. Ik zie ergens de essentie van de tekst wel, maar geloof dat er nog aan geschaafd en gepolijst moet worden.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Reuze bedankt voor jullie reactie en feedback. Ik heb het herschreven en hoop dat het nu beter overkomt. Heel fijn zoveel aandacht van jullie te krijgen. ik heb zelfs de titel ook aangepast. Ik zat er zelf ook al aan te denken, maar had het al ingestuurd, maar toen Chantal ermee kwam en al die andere opbouwende kritieken dacht ik gelijk, doen! fijne dag

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik lees je nu, hele mooie S.C. Deze zin: maar we hebben het dan weer gezegd en daar gaat het er bij ons om. Daar glimlach ik bij, heerlijk. Een verhaal waar een lang huwelijksleven doorheen verweven is, met warmte :thumbsup: Al veel reacties gehad, het gras heb ik voor mijn voeten weg laten maaien, door zo laat te komen lezen. Fijne dag.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook weer een heel geslaagd stukje, fijn! En met een behoorlijk Carmiggelt-gehalte. Het klassieke bankje met iemand die naast hem komt zitten, daar krijg ik niet gauw genoeg van. Misschien had ik het bankje in dit geval wel midden in een winkelcentrum geplaatst, in plaats van in een parkje. Dat sluit dan beter aan bij de boodschappen. En het biedt mogelijkheden om Carmiggelt zich ontheemd te laten voelen, wat vast ook weer extra schrijfstof oplevert. Ik ben het wel met Tilma eens dat er 'overbodige' tekst in staat. Ik zou het simpeler houden en dat gedoe met die Ien er gewoon helemaal uit kieperen. Ik vind het trouwens heel goed hoe je gebruikmaakt van de feedback van de anderen. Het waren denk ik op zich maar wat kleine aanpassingen en de oorspronkelijke versie zie ik dus niet meer. Als je drastische ingrepen toepast, is het voor mij, en ik denk ook voor andere latere meelezers, wel fijn als ze kunnen ‘zien wat er precies gebeurd is’. Anders wordt het draadje namelijk lastig te volgen. Dus wat mij betreft verdienen echt intensief herschreven nieuwe versies zeker een eigen plekje. De herziene titel vind ik prima, al zou ik er nog een stapje verder in gaan en er 'Sierrozen' van maken. Dat is toch ook wat Carmiggelt in eerste instantie verstaat? Bovendien houd je de lezer er denk ik wat langer mee voor de gek. Bij zo’n verkeerd gespeld woord, wordt men nu eenmaal (hier terecht) meteen ‘achterdochtig’. Dan nog wat taaltechnische dingen: ‘…maar ik weet beter. ‘: ik zou er ‘maar ik weet WEL beter' van maken. En een dubbelepunt aan het eind van die zin, in plaats van een punt, zou mij zeer behagen (maar een punt mag natuurlijk wel gewoon). Na die eventuele dubbelepunt moet dan uiteraard wel een kleine letter volgen. ‘Ze leest mijn gedachtegang.’: het is gebruikelijker om ‘ze leest mijn gedachten’ te zeggen (of hier eigenlijk liever: ze lijkt mijn gedachten te lezen’, of anders ‘ze volgt schijnbaar mijn gedachtegang’. Jij hebt die twee zegswijze een beetje door elkaar gehusseld. ‘‘Jazeker,’ lieg ik weer, liever had ik in het Bruine café van Nelis voor het raam met een borreltje gezeten.’: dat gebruik van het werkwoord ‘liegen’ hier en in zijn vorige zin is heel goed. 'Bruine' hoort gewoon met een kleine letter. ‘daar gaat het er bij ons om.’: liever zonder ‘er’ Het woord ‘altijd’ komt inderdaad wel redelijk vaak voor, maar mij viel eigenlijk vooral de veelvuldige aanwezigheid van ‘dan’ op. Dat mag van mij wel een tandje minder. Zoek er maar eens op in de tekst, dan zie je het wel. ‘de man, wiens uiterlijk ik intussen tot het gilde zwervers heb gedoopt.’: iemands uiterlijk dopen’ kan ik zelfs niet met een flinke dosos dichterlijke vrijheid goedpraten. Ik zou bijvoorbeeld schrijven:’de man, die ik op basis van diens uiterlijk inmiddels in gedachten bij het gilde van zwervers heb ondergebracht’. ‘Ik moet toegeven dat ik er zelf ook nog nooit van heb gehoord, en gemiddeld genomen hoor ik toch heel wat tuinverhalen aan.’: dit vind ik een beetje een vreemde zin. Hij associeert het woord blijkbaar met tuinen, dus ‘rozen heeft hij wel verstaan. Heeft hij dan toch ‘sie-rozen' vertaan in plaats van ‘sierrozen? Want anders is het moeilijk voor te stellen dat 'sierrozen' een volledig nieuw concept voor hem is. Misschien is dit nog een achterblijfsel van toen je het over 'serierozen' had? ‘Het woord hovenier zou ik niet een twee drie bij hem plaatsen.’: en het woord ‘rozenkweker’ wel? Dan vind ik een zwerver toch eerder iets hoveniersachtis dan iets rozenkwekersachtigs hebben. Ik zou iin plaats van ‘rozenkweker’ ‘tuinman’ schrijven, dan wordt het volgens mij logischer. ‘water drinken’ hoort los van elkaar geschreven te worden. ‘De man stapt op en ik zie Loes in de verte een praatje met hem maken.’: hier zou ik ‘even later’ toevoegen na ‘ik zie’. ‘Vandaag blijf ik thuis.’: uhm? Dit zinnetje snap ik niet. Volgens mij is het daar al te laat voor.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Katja dank voor je uitgebreide antwoord en feedback. Ik ben er weer heel blij mee, en ga er gelijk mee aan de slag. fijne avond

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
‘Ga hier maar even zitten’, zegt Loes. ‘Ik heb nog wat vergeten, tandpasta, ben zo terug.’ Met mijn zakdoek veeg ik over het houten bankje dat midden in het winkelcentrum staat pal naast een afvalbak. ‘Tot zo,’ roept ze nog terwijl ze terug naar de super loopt. ‘Ik ben zo terug,’ zegt ze, maar ik weet WEL beter: dat “zo terug” betekent minimaal een halfuur, maar het kan zomaar uitlopen tot anderhalf uur of meer. Eigenlijk wil ze nooit dat wij samen boodschappen doen. Ze wordt dan afgeleid door mijn gedraal om haar heen, zegt ze. Ik kom nooit in de super, dus ik weet er de weg niet. Als zij linksom wil, sta ik links van haar en als zij rechtsom wil, sta ik uitgerekend aan de rechterkant. Ik sta dus altijd in de weg. Dat we ons vandaag niet aan de afspraak, “geen boodschappen samen doen”, hebben gehouden, komt door Ina. Ina, een van haar vele vriendinnen, belde op het tijdstip waarop Loes de deur uit wilde gaan. ‘Loes moet je horen, nou moet ik je toch wat vertellen…’ Dit was voor Loes een teken om direct in te grijpen, want Ina had je zo een uur aan de lijn. ‘Ien, ik moet zo weg met Simon, bel mij anders vanavond nog even,’ kwam er zonder haperen uit. Ik keek haar verbaasd aan, was ik wat vergeten, hadden wij een afspraak? Ze lijkt mijn gedachten te lezen. ‘Nee je bent niets vergeten en we hebben ook niets afgesproken, maar je moet nu wel even met mij mee naar de super, stel dat ik haar tegenkom.’ Soms schijn ik flexibeler te zijn dan ik zelf denk. ‘Mag ik hier komen zitten?’ vraagt een sjofel uitziende man, terwijl hij zonder op antwoord te wachten naast mij op het bankje gaat zitten. ‘Zit u hier allang?’ ‘Nee, net,’ lieg ik, want eigenlijk vind ik dat het “even” van Loes al lang voorbij is. ‘Ik zit hier graag,’ zegt de man, ‘u ook?’ ‘Jazeker,’ lieg ik weer, liever had ik in het bruine café van Nelis voor het raam met een borreltje gezeten. Ik ga iets onderuit zitten en sla mijn linker- over mijn rechterbeen heen. ‘Ik zit hier elke dag,’ zegt de man. ‘Zo… elke dag?’ is mijn summiere antwoord, het inmiddels gevisualiseerde borreltje leidt mij duidelijk af. Herhaaldelijk zegt Loes: ‘Simon je moet toch proberen iets minder te drinken. Dat kan nooit goed voor je zijn.’ ‘De dokter zegt altijd dat een borreltje geen kwaad kan,’ is altijd weer mijn antwoord. We weten allebei beter, maar we hebben het dan weer gezegd en daar gaat het bij ons om. ‘Bijna elke dag komt Loes langs en maakt altijd een praatje met mij,’ zegt de man. Bij de naam Loes ga ik gelijk rechtop zitten. ‘Loes?’ vraag ik de man, die ik op basis van diens uiterlijk inmiddels in gedachten bij het gilde van zwervers heb ondergebracht. ‘Ja, ze heet Loes, althans dat heeft ze mij zelf gezegd. Een schat van een vrouw, en, moet ik zeggen, voor haar leeftijd ook een knappe vrouw.’ Ik kan niet ontkennen dat hij gelijk heeft, mijn Loes is een knappe vrouw, altijd geweest en niet alleen voor haar leeftijd. ‘Ik heb haar verteld dat ik sierrozen heb. Ze had er nog nooit van gehoord.’ Ik moet toegeven dat ik er zelf ook nog nooit van heb gehoord, en gemiddeld genomen hoor ik toch heel wat tuinverhalen aan. ‘Sierrozen… mooi,’ zeg ik in de veronderstelling dat ik hier niet met een zwerver te maken heb, maar met een tuinman. Maar zo zeker was ik inmiddels ook niet meer over mijn intuïtieve inval. ‘Dat is nou precies wat Loes ook zei; ‘Mooi.’ Van Loes krijg ik altijd vijf gulden, ‘ voor een borreltje’, zegt ze er altijd bij. Maar daar heb ik er al te veel van gedronken. Leversierrozen komt niet van het water drinken,’ grapt hij. De man stapt op en even later ik zie Loes in de verte een praatje met hem maken. Om, na het boodschappen doen nog even langs Nelis te gaan, laat ik maar even voor wat het is. De leversierrozen houden mij vandaag ineens tegen.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Katja ik heb jouw adviezen verwerkt en hoop dat je er nog naar kan kijken. De titel heb ik aangepast, want dat is wel zoals ik het over wilde laten komen dat zij beiden zouden verstaan. . "Sier rozen. De slotzin heb ik aangepast, om duidelijk te laten overkomen dat Simon het wel tot zich laat doordringen dat die borreltjes van hem, misschien ook wel wat minder kunnen nu hij begrijpt dat de sierrozen geen rozen voor de sier zijn. :nod: alvast dank voor de moeite, al kan ik ook begrijpen dat je hier geen tijd meer voor hebt, ik heb er in ieder geval weer een hoop van opgestoken. fijne avond

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, nu snap ik het originele einde ook. Ik ben ook niet altijd zo snel van begrip. Die hele Ien zou ik er nog steeds integraal uitgegooid hebben, en 'mijn' Simon zou toch weleens eerder in zijn leven sierrozen de revue hebben zien passeren. Maar juist goed dat jij je eigen plan trekt. Wel één dingetje: dat WEL had ik alleen met allemaal hoofdletters geschreven om het in mijn commentaar te laten opvallen. Ik was te lui om de codes voor vetgedrukt te typen. Dus ik bedoelde gewoon 'wel'