Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 232 - Lijn 24

Lijn 24 Ik stond op tram 24 te wachten naast een vriendelijke man. Hij vertelde me over zijn vrouw, dat hij zo gelukkig getrouwd was. Het begon te waaien. De man trok zijn das vaster om de kraag van zijn beige winterjas. 'Ik heb een fantastische vrouw,' zei hij, 'maar ze denkt overal over na. Het licht gaat uit, het licht gaat aan, mij boeit het niet. Maar zíj staat er bij stil. Misschien komt het omdat ze kinderen heeft gebaard. Dat zegt ze wel eens. Dat dat het verschil is.’ Er kwam een tram aan. Buiten dienst. De man wilde blijkbaar onze tijd doden met een voorbeeldgesprek tussen hem en zijn vrouw. Die mensen heb je. Hij voerde het op als een toneelstukje: 'In dit snertland merk je niet eens dat je het licht weer aandoet.' 'Wat bedoel je daar nou mee?’ 'Nou, precies zoals ik het zeg. Je merkt het niet. Er zit te weinig tijd tussen.' 'Nee. Ja. Waartussen?' 'Aan de andere kant worden de dagen nu weer langer. Godzijdank.' De man keek me verwachtingsvol aan. Tram 24 liet op zich wachten. 'Wat een moordmens hè? Ze is nauwelijks te volgen,' vervolgde hij. 'Afgelopen herfst stond ze vaak voor ons keukenraam te denken.' Ik had recht op een tweede akte: 'Waarom ben je zo stil?' 'ik denk na.' 'Waarover dan?' 'Over de buurman. Die staat daar al minstens een kwartier door de schutting te gluren.' 'O. Het is wél een fraaie schutting.' 'Ik denk dat er iets mee is.' 'Met de schutting?' 'Nee, met de buurman. De laatste tijd gedraagt hij zich raar. Ik ben zo terug. Zet jij vast koffie?' 'Doe je een jas aan? Het waait. Of wil je longontsteking?' Ineens zweeg de man. Er kwam geen geluid meer uit. Toen we tien minuten later in de tram stapten zei hij: 'Ik heb deze kerst maar een dikke jas voor haar gekocht, felrood. Dan ziet ze hem beter hangen aan de kapstok. Want met dat denkhoofd vergeet ze dat lekkere lijf van haar.'

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Elyse. De tweede acte heerlijk. De schutting, nee de buurman. Knap hoe je door twee eenakters mij als lezer een inkijkje geeft van de man en zijn echtgenote. Graag gelezen Kleinigheidje: Het is wél en fraaie schutting: en is een? Fijne avond.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Een verhaal in aktes, een mooie manier om meer informatie in een verhaal te stoppen. Het werkt hier voor mij erg goed. Het zijn de kleine observaties die het passend Carmiggelt-achtig maken.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Elyse, zonder opsmuk zet je hier een heel mooi stukje neer. Het blijft voor mij wel een mysterie wat de man nu echt wil vertellen. Het lijkt alsof er nog een laagje onder zijn woorden zit. Ik weet niet of dat de bedoeling was, maar het wakkert mijn nieuwsgierigheid in ieder geval aan. Goed gedaan!

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Elyse wat een enige Carmiggelt invulling. De schutting, nee de buurman. Ik hoor het Carmiggelt voorlezen. Heel leuk gedaan. Fijne weekend

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een bijzondere manier op het op deze manier te doen. Hoewel ik niet begrijp dat de ik, de HP, recht had op een tweede akte. Ik blijf eerlijk gezegd vertwijfeld achter, misschien is dat wel je bedoeling.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Elyse, … wat leuk je weer eens te ontmoeten. Wat heb je een leuk stukje geschreven. Ik heb het wel een paar maal moeten lezen maar dat- mag- me- de -pret- niet -drukken. Het wordt er alleen maar beter van. :nod: :thumbsup: Carmiggelt moest dit allemaal eens weten. Ik denk dat hij het wel zou kunnen appreciëren.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke, mooi compliment. Dank je wel! @chantal, bewust zonder opsmuk :) en ja, er zit een laagje onder de woorden van die man. Een laagje dat hij tegen beter weten in vooral voor zichzelf probeert weg te moffelen. Dank voor je reactie en compliment. Thea dank je wel! Dank voor je reactie Levina. Waarom hp recht had op een tweede akte? Omdat er nog meer tijd te doden viel? De man hoopte op begrip, misschien op een compliment over zijn vrouw? Of zat hij met iets in zijn maag dat hij kwijt wilde? Jij zegt het; gedrag en begrip staan los van elkaar. Tijdens het zwijgen probeert de man in ieder geval iedere bange gedachte weg te slikken, goed te praten. En stiekem denk ik dat hp de lieve optimist haarfijn aanvoelt. ;)

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Geweldige monoloog/dialoog. Het leest gelaagd, het neigt naar absurdisme, maar het zou toch maar precies zo gebeurd kunnen zijn.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel voor je fijngevoelige reactie Gijs. Het is inderdaad (en bewust) een 'monoloogdialoog'. Ik dacht, dat voegt qua sfeer iets toe aan de tragiek van de situatie. ;) Een voelbare leegte?

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenlijk kan ik hier heel kort over zijn: geweldig goed gedaan (nogal aan de korte kant voor een Kronkel, dat dan weer wel). Je hebt een heel slimme manier gevonden om een navertelling van een integrale dialoog op een geloofwaardige manier in je verhaal op te nemen. Ik weet niet of Carmiggelt zoiets ooit gedaan heeft, maar zo niet, dan zou het me niet verbazen als hij er jaloers op zou zijn geweest. En die dialoog zit ook nog eens heel subtiel in elkaar. Ook verder vind ik het inhoudelijk ijzersterk. Klassiek Carmiggeltiaans: een terloopse voorbijganger die in een alledaagse omgeving, op een verloren moment, zijn hart lucht over zijn privébeslommeringen. En ‘Carmiggelt’ die eigenlijk slechts een houding heeft van ‘ik stond erbij en ik keer ernaar. Gewoon echt heel goed dus. Ook de taal is heel verzorgd. Ik zou hooguit kunnen zeuren dat er wel een komma na 'Nee' (en wellicht een lidwoord) mag staan in 'Nee met buurman’, of een vraagteken ter afsluiting van ‘Doe je een jas aan, het waait.’ (of anders ‘je’ weglaten om er een gebiedende wijs van te maken). Petje af!

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, dank je wel Katja! Ik heb het aangepast. Ik was daar over (of daarover?) aan het twijfelen, ik zag (of hoorde) de dialoog op de een of andere manier op die toon; zonder rustpunt, lidwoord of vraagteken. Zoiets. Ik ben slecht in keuzes maken, en dan mis ik een eindredactie die knopen voor me doorhakt. :) Wat stop jij daar geweldig veel werk en tijd in, ook petje af! Ik koos (want ik moest toch weer kiezen :lol: ) voor het vraagteken omdat ik dat beter bij die man vind passen dan een gebiedende wijs. Denk ik. En natuurlijk ook hartelijk dank voor je mooie complimenten! En de leuke opdracht. (Ik had er toch meer woorden in moeten stoppen, zal ik nog een rondje?)