Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nieuw hier, wat vragen

7 januari 2008 - 10:02
Hallo allemaal, Deze vraag ligt misschien voor de hand voor jullie, maar ik stel het toch maar even. Doordat ik enkele boeken gelezen heb van ene Dr. Wayne Dyer ben ik na gaan denken over een "verborgen" talent van mij. Ik was als kind altijd erg blij als we opstellen mochten schrijven op de lagere school. Ik ben, mag je wel zeggen, gezegend met een enorm rijke fantasie. Als oudere broer vertelde ik mijn jongere broer altijd verhaaltjes voor het slapen gaan. Verhalen waarvan hij nu nog zegt "hoe kwam je daar altijd op" terugkijkend denk ik nu, ja inderdaad waar haalde ik het vandaan. Ik kan bij wijze van spreke nu spontaan een kort verhaal schrijven en geen idee waar ik het vandaan haal. Mijn probleem is alleen, mijn talenten op het gebied van schrijven en tekenen werden min of meer uitgebuit. Ik moest en zou tekeningen maken voor Oma want die was jarig hoewel ik daar geen zin in had, ik verzon verhaaltjes voor een striptekenaar in het AD en die pikte mijn idee in dat alles zorgde er denk ik onbewust voor dat ik ermee stopte. Totdat ik een jaar of 20 was. Het lukte me voor het eerst (en tot nog toe voor het laatst...) ervoor te gaan zitten en ik schreef in 1 avond enkele hoofdstukken van een boek. Het verhaal ontstond vanzelf op papier en ik heb het lange tijd "verborgen" gehouden. Ik schaam me ervoor. Waarom? Geen idee. In de loop der jaren heb ik het enkele malen laten lezen aan mensen en dan werd gezegd "ik ben heel benieuwd hoe het afloopt, maak je het af?" Zoals gezegd, het lezen van boeken van Wayne Dyer bracht me er toe concreet te kijken naar mijn "angsten" of eigenlijk "schaamtes". Het slaat eigenlijk nergens op en (inmiddels 34 jaar oud) ben je op zo'n punt in je leven dat je denkt wat vind ik nou echt leuk? Waar ga ik graag voor? Ik ben het type dat mensen mailt met een 10 a 15 kantjes tellende mail, waarvan mensen zeggen "leuk altijd jouw mail ik pak eerst een mok koffie en dan lekker jouw mail lezen". Jullie raden het al, het is gewoon tijd geworden dat ik serieus kijk naar het idee, zou ik hier nu iets mee kunnen gaan doen. Ik zou dit overigens niet puur gewoon als hobby willen zien, ik wil er graag iets meer mee doen. Het mooiste zou zijn als je mensen kan helpen door je schrijven. Ik heb het "boek" dat ik die avond verzon en nooit afmaakte ook bedacht met in m'n achterhoofd de gedachte er kinderen mee te helpen. Ging over het onderwerp pesten dat was eigenlijk het enige dat in m'n hoofd zat toen het verhaal vanzelf ontstond. De vragen zijn dus concreet (sorry hoor zoals een manager heel lang geleden opschreef, ik ben "nogal breedvoerig en dat is in de communicatie soms storend") hoe kom ik die gene voorbij en, misschien ook wel onbewust een groot struikelblok... Taalkundig (grammaticaal) ben ik erg slecht. Tijd voor schrijven is er wel, ik heb sinds 2005 een eigen bedrijf (werk als software ontwikkelaar). Ik schrijf dan ook altijd veel te lange mails naar mijn klanten dus die energie wil er blijkbaar toch uit. Ik heb in m'n leven enkele sociaal fobische zaken gehad die mijn leven de eerste 20 a 30 jaar sterk beinvloedde waarvan ik hoop dat de kennis die ik ermee heb opgedaan mogelijk ook van dienst kan zijn bij kinderen die met hetzelfde kampen. Zou toch fantastisch zijn als je op die manier mensen kan helpen. Groeten, Martin.

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 10:22
Welkom hier. Ik zou zeggen gewoon beginnen, veel hier rondhangen om te lezen en te leren. Er zijn hier veel ervaren schrijvers die je verder kunnen helpen. Spit maar eens wat topics door. Je hebt wat te vertellen en de tijd om het te doen. Dan is de rest te leren.

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 10:40
Hoi Ellis, Bedankt voor je reply. Ik zag alweer dat ik in een heel verkeerde plek mijn vraag had gesteld. "Gewoon beginnen" tja, eerst die gene voorbij zien te laten gaan :p Maar inderdaad, dat zal wellicht vanzelf gaan als je veel leest en rondhangt. Dan raak je misschien vanzelf besmet met het schrijfvirus :p

7 januari 2008 - 10:40
Het is mooi dat Wayne Dyer je op een spoor heeft gezet. En nu lopen. :) Zoals Ellis zegt: doen. Beginnen. Wel geloof ik dat je om een echt goed verhaal te krijgen, iets meer nodig zult hebben dan een avond. Maar dat is niet erg want je vindt het leuk om te schrijven en die energie moet er toch uit, zoals je zegt.

Lid sinds

19 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 10:49
Niet gaan zitten miepen, schrijven! Gewoon voor jezelf. Niemand die het leest. Avond aan avond zitten schrijven. Dan een keer gaan snuffelen bij het onderdeel wedstrijden. En zien hoe verschillende forummers hier winnen. Denken: dat wil ik ook. Stiekem denken: dat durf ik nooit. Dan een keer iets opsturen naar zo'n wedstrijd. Onder een vet pseudoniem. Merken dat er niets engs gebeurt. Je verhaal wordt gelezen en beoordeeld. Je wint of je wint niet. Win je niet, dan denken: maar volgende keer wel. Zo bouw je langzaam lef op om je werk (nog steeds onder vet pseudoniem) te laten lezen. En dan eindelijk, eindelijk schrijf je het werk dat alles zal doen veranderen... (Het is maar een weg hoor, er zijn nog veel meer paden)

Lid sinds

19 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 11:03
Als je Dr. Wayne Dyer goed vondt, dan zul je 'Instant Confidence' en 'Change your life in 7 days' fantastisch vinden. Welkom!

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 11:04
@marriejeanne Voorlopig hanteer ik nog de eerste stap van het proces; visualiseer wat je wilt bereiken. Geloof erin, denk er elke dag aan, spreek het uit ("Eerst geloven, dan zien", Dr. Wayne Dyer). Het uitspreken is zoals iedereen nu ziet een proces dat is begonnen inderdaad. Het erin geloven, dat lukt al aardig. Inmiddels ben ik allerlei "toevalligheden" tegen gekomen waardoor ik mijn "idee" wat concreter kon maken. Dus inderdaad wat jij zegt "En nu lopen". Dat is ook wat ik in het verleden wel deed met die wijsheden. Het komt vanzelf goed. Vanmorgen liep ik, zoals ik wel vaker doe, 's morgens eerst een half uur buiten rond voor ik aan het werk ging. Onderweg overviel me nog dat ik niet alleen moet lopen maar ook bereid moet zijn alles ervoor over te hebben om dat doel te bereiken. Waarmee ik wil zeggen, die eerste letter op papier zetten (de gene voorbij) is toch iets dat "moet" gebeuren. In een avond iets schrijven, dat ben ik met je eens, is moeilijk. Maar ik bedoelde meer, in 1 avond lukte het me een verhaal op papier te zetten van enkele hoofdstukken waarvan ik voor ik begon met schrijven nog geen idee had. @Zjors: Je hebt gelijk, niet miepen schrijven. Psychologisch gezien ben ik dus blijkbaar stiekem zoekend naar bevestiging, grappige ontdekking ;) Ik zal in elk geval beginnen hier wat meer te gaan lezen, en inderdaad, toch eens nadenken over het meteen al zelf gaan schrijven. Weet je, het idiote is, die avond dat ik die hoofdstukken schreef, was het spontaan. Als je erover nadenkt springen duizenden verhaaltjes je hoofd in, maar zoek je toch een onderwerp dat een kop en staart heeft en iets te zeggen heeft. Heb al eraan gedacht een weblog te starten om op die manier alvast wat gene te verliezen en "publiekelijk" te schrijven. "Vet pseudoniem" ik zal eraan denken, is een goed idee (en veel gebruikt geloof ik).

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 11:11
Paul McKenna (google). Hmm... Nooit gelezen moet ik zeggen. Ik moet je eerlijk zeggen, Dr. Wayne Dyer vond ik erg goed. Ik vind hem in zijn latere boeken te commercieel denkend geworden. Hoe moet ik dat zeggen, minder "echt". Ik heb "Eerst geloven, dan zien" en "Niet Morgen, Maar Nu" van hem. "My Sacred Self" heb ik ook, maar om genoemde reden kwam ik daar niet echt in verder. Literair ingesteld ben ik niet echt. Het is net als bij mijn programmeren, ik wil liever niet lezen over programmeren , maar het zelf doen :p De boeken die ik heb gelezen zijn op 1 hand te tellen. Waarvan Thea Beckman ("Kruistocht in spijkerbroek" inderdaad) tot nog toe de leukste om te lezen was :p Dat is ook een beetje deel van de gene denk ik. Geen grammaticale vaardigheden en geen literaire kennis. Maar daar gaan we wat aan doen, lid worden bij deze site is er onderdeel van.

Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 11:37
Wayne Dyer gaat bij mij de houtkachel in, maar ik begrijp wel wat je wilt zeggen. Er is denk ik één ding dat belangrijk is om je te realiseren: je bent geen kind meer. Of: je bent dat kind niet meer. Je angst is nog hetzelfde als toen je jonger was, maar inmiddels ben je weerbaarder, heb je meer ervaring en ben je dus niet meer zo kwetsbaar als vroeger. Ga alle negatieve zinnen die zich in je hoofd als een reperterende plaat afspelen, eens na en kijk hoe reeel ze eigenlijk zijn.

Lid sinds

19 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 12:17
Hoi Martin, Gene bij het schrijven heeft meestal te maken met de angst persoonlijk aangekeken te worden op wat je schrijft, zo'n idee dat de mensen denken: je moet wel een kronkel hebben om zoiets te schrijven. Niet nodig, dat denken de mensen helemaal niet. De vrienden die ik mijn allereerste onvolwassen probeersels heb laten lezen, zijn nog steeds mijn vrienden. Ze maken echt het onderscheid tussen jouw persoon en je werk wel. Onzekerheid over je werk (iets anders dan gene) zal er altijd wel blijven. Ik ben nog geen enkele schrijver tegengekomen die niet onzeker was, of ie nou net begonnen was of al vijf boeken op zijn naam had staan. Schrijven is nou eenmaal van alle kunsten de meest directe manier om je bloot te geven, dat roept nou eenmaal onzekerheid op. Een hele normale schrijversgewoonte dus, onzeker zijn. Gewoon voorzichtig beginnen zoals Zjors suggereert, dan leer je daar vanzelf mee omgaan. Succes!

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 13:41
@Eliza: Ja dat is inderdaad de essentie wel. Therapeutisch goed gezegd :) Ik moet me dat inderdaad meer beseffen dat de angsten van toen, destijds al niet reeel waren en nu al helemaal niet meer. @Alexa: Dat is ongeveer de gene die ik bedoel, het komt er heel dicht bij ja. Ik vind het moeilijk onder woorden te brengen wat dat gene-gevoel precies inhoud. In elk geval, een groot deel is inderdaad wel het idee "hee hij schrijft daar en daar over, dat gaat vast over mij". In het begin voelde ik b.v. aarzeling om te schrijven "Toen zei moeder" omdat ik toen dacht "wat zou mijn moeder dan denken?". Nu ik inmiddels getrouwd ben en 2 kinderen heb is "moeder" b.v. ook mijn vrouw (om maar een idee te geven hoor).

Lid sinds

19 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 13:52
Pffff, je maakt het jezelf wel moeilijk. Een moeder is een moeder en niet je moeder of je vrouw. Leren personages te scheiden van echte mensen dus...

7 januari 2008 - 13:57
Met 'En nu lopen' bedoel ik: 'En nu lopen', mart, en niet: 'En nu lopen met een paar duizend blokken aan je been'. Dat schiet niet op. Je hebt nu Wayne Dayer gelezen, je bent nu volwassen, je hebt nu kinderen en verantwoordelijkheid en het idee om schrijver te worden. Het eerste wat we nu willen zien, is een tekst. Van jouw hand.

Lid sinds

17 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 13:57
Mart, je hebt de eerste stap al gezet door hier te posten. Je schrijft dat je grammaticaal niet goed bent, maar dat lees ik in ieder geval niet in je posts hier. Er staan hier al veel tips, onder andere flink browsen op dit forum. Daar voeg ik nog twee tips aan toe: koop boeken over schrijven (werkt niet voor iedereen maar kan in ieder geval helpen met grammatica), en word lid van een schrijfclub of iets dergelijks. Je zou ook lid kunnen worden van Zinniger Zinnen, waar je een verhaaltje kunt posten en feedback van andere schrijvers kunt ontvangen. Succes!

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 14:00
Je moet eerst een schema maken, Mart. Wat wil je, wie wil je ermee bereiken, waarom wil je dat, wat moet er zoal in komen te staan. Welk thema. Actueel, persoonsgebonden, algemeen. Langzaam de stukjes opvullen. Eerst wel een raamwerk in elkaar zetten. Dat gaat langzaam maar zeker steeds beter. Oja en af en toe ook met bewust meer afstand je eigen werk teruglezen. Met de ogen van een ander. Gewoon beginnen! Ik schrijf ook met het idee kinderen te willen helpen. En het lukt, geloof ik!!!

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 14:43
@Zjors: maakte het mezelf moeilijk! Inderdaad. @Marriejeanne: Haha ja ja nou ik schreef al, misschien zocht ik nog even een duwtje, was mijn post ook een soort zelftherapie. Het werkt altijd wel verhelderend voor mij om zaken te schrijven die me bezig houden. Krijgt het een andere lading heh. Letterlijk en figuurlijk van je afschrijven is het dan. @Trenke: De eerste stap is inderdaad gezegd. Grammatica, nou ... Valt tegen hoor. Ik ben goed in woorden vermijden :) Verwar een rijk vocabulair niet met goede grammatica haha :) Zinniger zinnen, ik zal eens kijken. Korte verhaaltjes is wel handig ja om mee te beginnen. @Mara: Ja precies zoiets had ik al gedacht, schema maken, research doen etc. Ik ben een aparteling wat dat betreft. Als ik naar een overleg ga voor mijn werk kom ik thuis met een kladblok waarop 1 ding staat : de datum. Als ik vroeger toen ik nog bij een baas werkte samen met een collega ging, had die collega altijd hele bladzijdes vol staan, praktisch het hele overleg. Bij mij blijft dat wat dat betreft gewoon in mijn hoofd zitten. Ik kan soms woord voor woord herhalen wat in een overleg gezegd is zelfs maanden later (eng hoor). Ik ben altijd afwijkend geweest wat dat betreft dan. Programmeren doe ik op gevoel, ik maak zelden een heel plan van aanpak van voor tot eind. Ik begin gewoon, en dat gaat altijd goed. Dat wil niet zeggen dat het de meest efficiente manier van werken is overig. Dus Mara, ik moet me er echt toe zetten om zoiets te doen maar ik besef wel dat het misschien het beste is, zeker als je 0,0 ervaring hebt nog. Je moet tenslotte uiteindelijk je eigen weg gaan. Bedankt voor je tips. Teruglezen doe ik inderdaad graag bij mezelf. Daarom doe ik vaak ook langer over e-mails :) En soms kan ik er genoegen aan nemen om mijn oude mails van jaren terug te herlezen... De globale doelgroep is me wel duidelijk (voor kinderen) alleen nog even uitzoeken op welke manier ik ze kan bereiken. Ik weet van vroeger dat ik niet graag een therapeutisch verhaal zou lezen. Maar een spannend verhaal dat een achterliggende gedachte had die je je dan toch eigen maakt is heel iets anders :) Bedankt allemaal tot zover, ik vind het erg leuk dat jullie zo enthousiast erop in gaan !

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 15:03
Kijk maar eens bij boekpresentaties voor lichtende voorbeelden!

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 15:10
Veel boeken staan vol met ingewikkelde verhalen. Deskundigen (bijvoorbeeld) hebben vaak de neiging om véél meer uit te leggen dan de meeste lezers wensen. Als je een prettig leesbaar verhaal kunt schrijven ben je al 'n heel eind.

Lid sinds

18 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
7 januari 2008 - 16:54
Hallo Martin, wat geweldig dat je hier bent... Gefeliciteerd met deze belangrijke stap. :nod: Kom hier maar vaak langs en we helpen je vanzelf verder. Dat meen ik oprecht. Voor je angsten hoef je je niet te schamen. Nooit! Als ik je verhaal lees, dan waren die ooit reëel, hoe erg dat ook is. Maar nu mag je leren om ze te hanteren, zodat ze jou niet meer bepalen. Misschien kun je proberen om elke dag een kwartiertje te schrijven? Kijken hoe dat bevalt? Ennuh... moedig hoe je je verhaal hier doet. :thumbsup: Succes en heel hartelijk welkom hier. :) Ariadne

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 18:33
Een betere manier om vooruit te komen bestaat niet. Ik zal eerlijk bekennen: ik heb er eht ook niet zo op als mensen over mijn schouder meekijken (en dan luidkeels mijn werk bekritiseren (dat doen mijn irritante zusjes altijd)). Maar wat vind je zelf van je werk? Vind je het goed, of minder goed? Want er is natuurlijk een reden voor je angst. Verder heb ík schrijven ervaren waar je in het begin wat dwang nodig heb. Mijn tempo was in het begin laag en ik schreef zelden. Nu start ik met plezier mijn documentje op. Daarbij komt dat je, denk ik, wat zelfvertrouwen moet krijgen. Ik durf te betwijfelen of je werk slecht is.

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 20:14
@mara : Bedankt voor je tip, ben er meteen gaan kijken. Het is mooi als je iets kunt schrijven waar je anderen mee verder kunt helpen. Dat is precies wat ik hoop te gaan bereiken :) @Pluisebol : Zeg ik toch, veel te breedvoerig. Die energie gaat er toch uit. Verder tik ik bijna zo snel als ik het kan bedenken dus moet altijd alert erop zijn dat ik niet veel te veel schrijf :) @Job : Wat ik er zelf van vind? Heb net mijn kleine begin van mijn "boek" opgezocht en opnieuw doorgelezen. Als ik er op een afstand naar kijken en het niet mijn eigen schrijfsels waren zou ik zeggen "heel prettig geschreven, uitnodigend". @marria : Ja dat doe ik dus maar Pluisebol zegt dat ik dat juist moet inkorten hahah (grapje!!)

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2008 - 21:22
Wat leuk om hier nog zo'n onzekere beginneling te ontmoeten. Ik kijk nu een aantal weken rond op de site en lees enorm veel tips. Hoewel ook ik me niet tot het schrijven durf te zetten, krijg ik er wel steeds meer zin in door de enthousiaste verhalen van de anderen, door de aanmoedigingen en de zaken die ik hier leer. Veel succes Martin!

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2008 - 8:36
Jij ook welkom dan spiegel ! Gisterenavond vol goede moed mijn document geopend waar ik dus 11 jaar geleden voor het laatst aan geschreven had (zo bleek). Vond het erg leuk weer te lezen al was het verhaal wel op kleine punten aan verbetering toe inmiddels :) Maar meer dan het lettertype veranderen heb ik niet gedaan :) Maar goed, ik ga net als jij eens flink rondkijken hier. Allemaal bedankt voor jullie aanmoedigingen en tips !!

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2008 - 9:58
Mart, je veranderde het lettertype na elf jaar. Nu is het dan tijd om te schrijven. Ga gewoon zitten, zet het wordbestand op je beeldscherm en kijk bij de laatste alinea's. Bedenk hoe het verdergaat en schrijf... schrijf het van je af. Dat werkt bij mij tenminste. Hup Mart! Schrijven met die hap. Het moet er toch uit? Succes!