#230 Zuurzoet

Bah wat erg, ik voel haar eenzaamheid in haar verdriet. Het dubbele misbruik heeft het verhaal niet nodig vind ik. Zou het ‘klein’ houden dat heeft al genoeg impact.

Zeker een naar verhaal. Ik las gisteren een soortgelijk nieuwsbericht in de krant. Bah, dat mensen zoiets kunnen doen. De tip die Nancy geeft, wil ik je ook aanbevelen. Hou het klein. Er gebeurt nu heel veel waar de lezer iets van gaat denken. Je begint al met een hp die te lang op internet heeft gesurfd en de vragen van zijn/haar moeder wil ontwijken. Dat wekt een suggestie. Dan hint je naar 'hij ziet me toch niet staan.' Dan klinkt de kuch van de vader in de kamer hiernaast, maar dat kan niet. En is er een hint naar een aanklacht die ontvankelijk is verklaard. Ook dat wekt een suggestie. Maar, waarom dan dat surfen en wie is die 'hij'? De uitleg is ook best heftig; seks met een baby, seks met je eigen kind. Hoe oud is dan de hp? Is het misbruik zolang gaande geweest, waarom heeft niemand ingegrepen (goede vragen die je bij een lezer opwekt, het geeft de onmacht goed weer). dan de seksuele verlangens naar een ander en dan ook nog de hint naar seksueel misbruik door een vertrouwenspersoon. Doordat het een opsomming wordt van 'gruwelijkheden', mist het zijn doel. Dat staat overigens los van het feit of dit geloofwaardig is of niet, want dat geloof ik zonder meer. Maar kies 1 aspect en ga daarmee verder. `voor een kort verhaal van 500 w is dat voldoende. Voor de rest erg goed geschreven!

Hoi Levja, ik heb je graag gelezen. Goed stukje. Je laatste drie zinnen las ik eigenlijk niet als 'dubbel misbruik'... Wel dat het voorkomt, helaas zeer zeker wel. Maar ik kan me goed inbeelden als je naar een vertrouwenspersoon wordt gestuurd dat ook dit, zonder misbruik, als zeer onveilig kan worden aangevoeld, en zelfs zo bedreigend kan zijn dat het slachtoffer dan weer heel gekke dingen gaat doen of denken. (Zo heb ik een psychiater gekend die nooit alleen wou zijn bij zijn patiënten en bij ieder consult een verpleegkundige wou hebben als getuige. Echt.)

Dag Levina, Ik moet even je verhaal laten bezinken -qua inhoud dan-, hoewel ik het erg goed geschreven vind. Het voelt aan alsof het verschillende dubbele bodems heeft ... Ik begrijp de link niet goed met het begin ‘hij ziet me toch niet staan’. Gaat dat over de vader of nog een andere jongen? En heel stom misschien, maar waarom heeft die laatste zin een punt en geen vraagteken? Zit daar ook iets achter? Dat vroeg ik me gewoon af. Ik vind het erg moedig dat je dit onderwerp neemt. Groetjes, Nathalie

Levina een zeer indringend verhaal, helaas realistisch. Je schrijfstijl maakt dat deze diepe narigheid toch rustig te lezen valt. Knap gedaan. Ik vind de zin over de kuch van vader mooi neergezet. Dat leeft in het hoofd van het jonge meiske. Dan de ontluikende verliefdheid. Je snijdt idd veel onderwerpen aan, maar zo zou het echt kunnen gaan in zo'n jong leven. Ik vind het knap in het beperkt aantal woorden (was het nu 300 of meer deze keer :unibrow:). Misbruik versus echte liefde. Ik heb genoten van je verhaal. Fijn weekend

Ingrijpend verhaal. Ik kreeg er meteen een knoop van in mijn maag. Wat ik lastig vind is om in te schatten hoe oud de ik persoon is. Soms voelt het als heel jong, soms wat ouder. De woorden die ze gebruikt zijn soms heel jong, soms wat ouwelijk voor een kind. Maar tegelijk een kind wat zoiets meemaakt, zal een stuk kind-zijn overslaan. Lijkt me erg moeilijk om zoiets te schrijven. Dus vol bewondering!

Hoi Levina, Het is lang geleden dat ik nog iets op het forum heb gelezen en geschreven. Tijdens mijn betere dagen begint de behoefte om te schrijven en te lezen op te flakkeren. Dank je wel voor je lieve reactie bij mijn sprookjesachtig verhaal over de rozengeuren. Wat een contrast tussen jouw realiteit-en mijn fantasieverhaal. Dat is de magie van het woord, zoet of bitter. Hoe verrijkend voor onze gedachtewereld. Uit de grond van mijn hart hoop ik dat jouw inzending niet jouw ervaringen zijn. ! Nog een fijne zondag toegewenst. ;)

Hoi Levina, wat een heftig verhaal! Ik werd er heel stil van. Heb je nu twee keer gelezen, en ook de reacties en je toelichting. Ik heb niets toe te voegen aan de complimenten, sluit me volledig aan bij Mw.Marie; 'Je schrijfstijl maakt dat deze diepe narigheid toch rustig te lezen valt.'

Ja Levina wat heb ik aan de rij reacties nog toe te voegen, Je hebt het heel knap en realistisch geschreven. Ik kan mij helemaal bij de woorden van Ton aansluiten. Fijne avond

Hoi Levina, … pfft. Morgen zal ik alles en dan ook alles nog eens doorlezen. Wat een verschrikking ze je hier neer. Zeker omdat dit voor mij allemaal heel vreemd is. Toch goed dat je dit opgeschreven hebt. Het zet je aan het denken. :angry: :(

Dag Levina, Een indrukwekkend verhaal, niet iets wat je zomaar even naast je neerlegt. Het laat mij in ieder geval niet los. Ook ik vind het dapper dat je dit onderwerp aandurft. De anderen hebben al veel geschreven. Ik heb niet veel meer toe te voegen, behalve dit: Terwijl ik droom over het zoet, voel ik het zeer. Wat een prachtige zin. Vat het verhaal goed samen, denk ik.

Dag Levina, … wat heb je dit leed prachtig verwoord. Het werd mij pas goed duidelijk toen ik de reacties las. Wat me nu opvalt is, dat wanneer je zoiets op deze manier onder ogen krijgt, het je - zo lijkt het wel - persoonlijk raakt. Dat was net met het verhaal van Boris? - sorry ik kan me zijn naam niet zo snel herinneren - toen hij zo persoonlijk kon vertellen over de bosbrand in Californië. Je hebt wel wat losgemaakt met je stukje; goed gedaan. Boris is Bruno, las ik net.

Hallo Levina, Er is al veel geschreven wat exact bij mij hetzelfde oproept. Toch wil ik je dit bericht sturen als compliment. Ik vind je schrijfstijl erg pakkend en helaas komt het hard aan!