Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#229 - Honger

Langzaam werd de geur van dennennaalden verdrongen door een geur die ik nooit meer zou vergeten en nog dagenlang op mijn huig zou blijven liggen. Ik verliet het wandelpad en liep een stukje verder het bos in. Plotseling zag ik een fietswiel, half verscholen onder een forse bramenstruik. Ik keek om me heen. Niemand te zien. Met mijn voet duwde ik de takken iets omhoog. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik zag dat het twee kinderfietsen waren. Vast twee jongens die een vuurtje aan het stoken waren, want de geur was onmiskenbaar die van smeulend houtskool. Een stem in mijn hoofd zei me dat ik om moest keren. En wel meteen. Hier kon niets goed van komen. Zoiets vergt voorbereiding, niet een paar minuten, eerder weken of zelfs maanden. Maar mijn hart was inmiddels sneller gaan kloppen en ik voelde de bekende honger in mijn buik groeien. Behoedzaam liep ik verder. Het struikgewas werd dichter en hoewel de geur sterker werd, zag ik geen spoor van de kinderen. Net toen ik het wilde opgeven hoorde ik in de verte gelach. Ik duwde wat struiken opzij en liep in de richting van het geluid. Hier was het gras platgetrapt en het voelde alsof het paadje dat daardoor was ontstaan er speciaal voor mij lag. Ineens was er een open plek. In de schaduw van de bomen bleef ik staan. Mijn hoofd tintelde toen ik rondom een vuurtje twee blonde jochies zag van hooguit een jaar of negen. Ze waren druk aan het kletsen en hadden duidelijk geen benul van mijn aanwezigheid. Ik moest nadenken. Was ik onderweg iemand tegen gekomen? Nee, ik had niemand gezien. Mijn auto, stond die voldoende verdekt opgesteld? Ik twijfelde, maar aan de andere kant, wie kijkt er nou naar een onopvallende, donkergrijze Kangoo. Het enige wat ik wist was hoe dichtbij de jongens waren. Ik luisterde nog even of er misschien wandelaars in de buurt waren, maar ik hoorde niets. Toen nam ik een besluit. Met een brede glimlach verliet ik mijn schuilplek.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Vonne, spannend en sinister; wat is die HP voor figuur? Heeft hij niet veel goeds in de zin? Ik zal het waarschijnlijk nooit weten, maar je hebt mijn aandacht wel goed vastgehouden!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Knap gedaan. Even werd ik bij de honger op het verkeerde been gezet, maar aan het einde was voor mij duidelijk dat de HP een engerd is. Mooi hoe je in dit heftige verhaal oog blijft houden voor omgevingsdetails. gr. Nynke

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor de reacties! Nu ik het teruglees had ik misschien wat eerder of wat nadrukkelijker de ik-persoon en zijn bedoelingen duidelijk moeten maken.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oh jakkes, de ik is geen slachtoffer, maar dader. Ik vind het overigens helemaal niet erg dat de bedoelingen van de ik-persoon niet direct duidelijk zijn. De wending maakt het eigenlijk des te erger. Twee dingetjes. Bij een fietsband denk ik aan een leeggelopen band. Misschien is fietswiel beter? En 'zo iets' is één woord, zoiets. Goed verhaal.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Vonne, getverderrie wat een engerd jouw hp. Dat er maar gauw een hond op hem afstormt! Overigens goed geschreven en in je laatste alinea wordt het mij als lezer duidelijk, terwijl je in alinea drie er al op hint. Knap gedaan dus, ik was zo geboeid door het bos en de geur, dat ik de achterliggende bedoeling van alinea 3 veronachtzaamde. Fijne dag.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vonne superspannend en huiveringwekkend geschreven. Het is aan te raden dit niet voor je gaat slapen te lezen. Goed gedaan. Fijne avond

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Vonne, … wat een verrassend verhaal. Er gaat een schok door je heen als je merkt dat je met een a.s. misdadiger meeleeft. Het is leuk gedaan. Misdaad schrijven moet je toch ook wel leren. Met aandacht gelezen.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vreselijk, dit open einde. En dat betekent dat ik meer wil lezen ... Halverwege zegt HP dat hij het bijna op wil geven. Dat is gezien de informatie die je weggeeft wat ongeloofwaardig. Dat HP wil omkeren om redenen is begrijpelijk, maar opgeven als hij zijn doelwit steeds beter kan ruiken?

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties. Weer van geleerd. Het op willen geven en dat dat niet logisch is, daar had ik helemaal niet bij stil gestaan. Bij meer woorden had ik de zoektocht langer gemaakt, maar nu is het inderdaad te snel.