Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#219 Terugkeren is geen optie

Nieuwe versie Ik ben misselijk, door zwangerschap of angst? Het maakt niet uit, ik moet doorlopen. Achterblijven is geen optie. De sneeuw kraakt onder mijn voeten, mijn schoenen zijn doorweekt. Ik huiver en trek de dunne deken die ik heb meegenomen, strakker om me heen. Het is het enige wat van wol is. De rest is van goedkoop katoen. Mijn eerste winter. Hoe lang geleden ben ik uit New Orleans weggelopen? Drie maanden of zo.     Een van de drie mannen blijft plots staan. “Ik kan dit niet… Ik ga terug.”    Harriet, onze conductor draait zich om. Haar ogen strak op hem gericht, haar lippen samengeperst. Ze loopt terug en richt haar geweer op hem.    “Je gaat mee, of ik schiet je neer! Kies!”     “I…ik, ga mee.” stamelt Goerge.    “Mooi!” ze richt de loop naar de hemel. “Lopen, we hebben genoeg tijd verspild.”     We lopen verder. Ik moet er niet aan denken, om terug te gaan. Weer onder de bloedhete zon katoen plukken? Die rotplanten die constant mijn handen openhalen en als je niet doorwerkt komt Eduard met de zweep. Als ik niet was vertrokken, had ik mijn kind op de plantage moeten krijgen en was ik nooit meer weggekomen, of ik had mijn kind achter moeten laten bij die klootzakken. Dat doe je gewoon niet. Hopelijk is het van Jeffrey en niet van die klerelijer van een Eduard, die mij gewoon dwong om… Ik schud het van me af. Als we Canada bereiken, zal ik me tot niets meer laten dwingen. En mijn kind, wie de vader ook moge zijn, zal vrij zijn.    Ik hoor geblaf!     Ik verstijf. Iedereen blijft staan. Harriet houdt haar geweer gereed en tuurt geconcentreerd de duisternis in.    “Shit. Deze kant op, dan kunnen we ze afschudden.” Oude versie Ik ben misselijk. Doordat ik zwanger ben, of gewoonweg door mijn angst? Het maakt niet uit, ik moet doorlopen. Achterblijven is geen optie. De sneeuw kraakt onder mijn voeten, mijn schoenen zijn doorweekt. Ik huiver en trek de dunne deken die ik heb meegenomen, strakker om me heen. Het is het enige wat van wol is. De rest is van goedkoop katoen.    George blijft ineens staan. “Ik kan dit niet… Ik ga terug.”    Harriet draait zich om. Haar ogen strak op hem gericht, haar lippen samengeperst. Ze loopt terug en richt haar geweer op hem.    “Je gaat mee, of ik knal je af! Kies!”    Ik hou mijn adem in.     “I…ik, ga mee,” stamelt hij.    “Mooi!” ze richt de loop naar de hemel. “Lopen, we hebben genoeg tijd verspild.”    We lopen verder. Ik moet er niet aan denken, om terug te gaan. Weer onder de bloedhete zon katoen plukken? Die rotplanten die constant mijn handen openhalen en als je niet doorwerkt komt Eduard met de zweep. Als ik niet was vertrokken, had ik mijn kind op de plantage moeten krijgen en was ik nooit meer weggekomen, of ik had mijn kind daar achter moeten laten bij die klootzakken. Dat doe je gewoon niet. Hopelijk is het van Jeffrey en niet van die klerelijer van een Eduard, die mij gewoon dwong om… Ik schud het van me af. Als ik Canada bereikt heb, zal ik me tot niets meer laten dwingen. En mijn kind, wie de vader ook moge zijn, zal vrij zijn.    Geblaf.    Ik verstijf. Iedereen blijft staan. Harriet houdt haar geweer gereed en tuurde geconcentreerd de duisternis in.    “Shit, Deze kant op, dan kunnen we ze afschudden.”

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
tuurde / tuurt. Originele invulling van de opdracht waar je de achtergrond laat ontstaan zonder beschrijvend te doen. Nice.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een boeiend verhaal, ook wel verwarrend. Begrijp ik nu goed dat ze met een groep vluchten? Toen ik het de eerste keer las, dacht ik: wie is nu George en wat betekent die voor de ik-figuur. Is het een misschien een idee om van 'Als ik Canada bereikt heb' te maken als we Canada bereikt hebben. Of bijvoorbeeld aangeven wat de functie van Harriet is. Nogmaals ik heb het geboeid gelezen.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
tuurde / tuurt. Originele invulling van de opdracht waar je de achtergrond laat ontstaan zonder beschrijvend te doen. Nice.
Bedankt Tilma. Ik heb het aangepast.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een boeiend verhaal, ook wel verwarrend. Begrijp ik nu goed dat ze met een groep vluchten? Toen ik het de eerste keer las, dacht ik: wie is nu George en wat betekent die voor de ik-figuur. Is het een misschien een idee om van 'Als ik Canada bereikt heb' te maken als we Canada bereikt hebben. Of bijvoorbeeld aangeven wat de functie van Harriet is. Nogmaals ik heb het geboeid gelezen.
Bedankt Levina voor je feedback. Het gaat over een groepje zwarte slaven, die naar Canada vluchten met behulp van de Underground Railroad. Goerge heb ik vervangen door de algemenere term, "een van de drie mannen." Ik hoop dat de nieuwe versie minder verwarrend is.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
katoen plukken zo noordelijk dat de vlucht te voet naar Canada logisch is? los daarvan geboeid gelezen
Bedankt voor de feedback. Er waren slaven, die de lange tocht van het zuiden van Amerika, naar Canada ondernamen, omdat ze daar vrij waren. Dit ging meestal in etappes met paard en wagen of te voet. Ik hoop dat de nieuwe versie duidelijker is.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, Siv. Een originele invulling van de opdracht en inderdaad een belangrijke reis, op weg naar een nieuw leven. Spannend om te lezen. gr. Nynke

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja mooi, Siv. Fijn dat je beide versie hebt geplaatst. Ik neem dat ook vaak voor, ik vergeet het ook weer net zo veel.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, Siv. Een originele invulling van de opdracht en inderdaad een belangrijke reis, op weg naar een nieuw leven. Spannend om te lezen. gr. Nynke
Dank je wel voor je mooie reactie, nyceway.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja mooi, Siv. Fijn dat je beide versie hebt geplaatst. Ik neem dat ook vaak voor, ik vergeet het ook weer net zo veel.
Ik zal het in de toekomst ook nog wel vaak vergeten, om beide versies er op te zetten. :) Bedankt voor je reactie Levina.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Originele insteek maar wel een beetje verwarrend lezen. Ik hou mijn adem in... ik ga mee, stamelt hij Het is mij niet duidelijk wie precies wie is... Verder graag gelezen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Siv, wat moet dit een reis geweest zijn. Op de vlucht en op zoek naar een beter, vrij en veilig leven elders. Helaas zijn er ook vandaag de dag nog teveel vluchtelingen die zo'n barre tocht moeten ondernemen. Mooi hoe de kou en de warmte een rol spelen in je verhaal en bij de hp verschillende emoties oproepen. De tweede versie is voor mij helemaal duidelijk!

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Duidelijk een zware reis. Dat heb je mooi beschreven. Het maakt haar kennelijk niet uit wie de vader van het kind is. In ieder geval is het haar kind. Even zeuren. Ik zou de komma achter denken weglaten. Laatste zin. Shit, = Shit.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi Siv. De nieuwe versie leest soepel. Geboeid gelezen, een drama in een notendop. Knap dat je dat in 300 woorden weet te vangen. Ook zonder alle uitleg hierboven begreep ik dat het om vluchtende slaven ging. Wat slechts een detail lijkt, haar zwangerschap, geeft haar zoveel kracht dat ze tot veel bereid is om haar kind in vrijheid te kunnen baren. Chapeau!

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Siv, een mooi maar ook een triest verhaal. Er is volgens mij niets ergers dan je thuisland te moeten ontvluchten. Je hebt de barre omstandigheden en de gevaren goed omschreven. Voor mij was de oude versie ook duidelijk. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Siv, je bracht de vluchtelingen wat dichterbij. Ik vraag me ook vaak af: hoe houden ze dat vol. Oudere mensen zijn natuurlijk al ter plekke neergevallen; ze zullen een ketting van geraamtes achter laten. Je verhaal ging over de slaven die destijds uit Amerika vluchtten. Ik denk dan aan de Negerhut van oom Tom van Harriet Beecher Stowe, dat heb ik van school meegekregen. Nu kennen we religieuze slaven; het gaat maar door.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Originele insteek maar wel een beetje verwarrend lezen. Ik hou mijn adem in... ik ga mee, stamelt hij Het is mij niet duidelijk wie precies wie is... Verder graag gelezen.
Hoi John. Bedankt voor je reactie. Ik heb van "ik ga mee, stamelt hij" Hij stamelt “I…ik, ga mee.” Gemaakt.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Siv, wat moet dit een reis geweest zijn. Op de vlucht en op zoek naar een beter, vrij en veilig leven elders. Helaas zijn er ook vandaag de dag nog teveel vluchtelingen die zo'n barre tocht moeten ondernemen. Mooi hoe de kou en de warmte een rol spelen in je verhaal en bij de hp verschillende emoties oproepen. De tweede versie is voor mij helemaal duidelijk!
Dank je wel voor je fijne reactie Edwin. Helaas heeft de geschiedenis de neiging om zich constant te herhalen. Wellicht zal de HP de volgende winter, haar avonden door kunnen brengen bij een warme haardvuur, met haar kind op schoot.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Duidelijk een zware reis. Dat heb je mooi beschreven. Het maakt haar kennelijk niet uit wie de vader van het kind is. In ieder geval is het haar kind. Even zeuren. Ik zou de komma achter denken weglaten. Laatste zin. Shit, = Shit.
#Tja, bedankt voor je reactie. Ik heb "shit," aangepast. Ze is van plan haar kind de liefde te geven, die het verdient.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi Siv. De nieuwe versie leest soepel. Geboeid gelezen, een drama in een notendop. Knap dat je dat in 300 woorden weet te vangen. Ook zonder alle uitleg hierboven begreep ik dat het om vluchtende slaven ging. Wat slechts een detail lijkt, haar zwangerschap, geeft haar zoveel kracht dat ze tot veel bereid is om haar kind in vrijheid te kunnen baren. Chapeau!
#Mechtilde. De zwangerschap heeft haar inderdaad de kracht en moed gegeven, om deze reis aan te gaan. Bedankt voor je fijne reactie.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Siv, een mooi maar ook een triest verhaal. Er is volgens mij niets ergers dan je thuisland te moeten ontvluchten. Je hebt de barre omstandigheden en de gevaren goed omschreven. Voor mij was de oude versie ook duidelijk. Graag gelezen.
Hoi Anke. Ik kan me ook niet voorstellen hoe erg dat moet zijn om alles wat je kent achter te moeten laten. In dit verhaal zal de HP haar vrienden en familieleden ook vreselijk gaan missen. Mensen die zo'n toch gaan ondernemen, moeten ook wel erg moedig zijn. Bedankt voor je positieve reactie.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Siv, je bracht de vluchtelingen wat dichterbij. Ik vraag me ook vaak af: hoe houden ze dat vol. Oudere mensen zijn natuurlijk al ter plekke neergevallen; ze zullen een ketting van geraamtes achter laten. Je verhaal ging over de slaven die destijds uit Amerika vluchtten. Ik denk dan aan de Negerhut van oom Tom van Harriet Beecher Stowe, dat heb ik van school meegekregen. Nu kennen we religieuze slaven; het gaat maar door.
Hoi Riny Helaas blijft de geschiedenis zich herhalen. Zou het in de toekomst ooit veranderen? Bedankt voor je reactie.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie invulling deze 'gedwongen' wereldreis die de HP moet maken om vrij te zijn. De ontberingen zijn groot, ik voel met de HP mee. :thumbsup: In dit korte stukje worden veel personages benoemt. Daarom is het mij niet helemaal duidelijk. Wanneer speelt zich dit af? Ik vul in dat het onlogisch is dat de leider van de groep een vrouw is en ook nog 1 die mannen afknalt als ze verraden worden. :?

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dappere reis maakt de zwangere vrouw, knap hoe ze haar kind, van welke vader dan ook, de vrijheid wil geven, die zijzelf ontbeerde en nu hoopt te krijgen. Ik word altijd stil van zo'n verhaal. Wil graag iedere vluchteling welkom heten in ons mooie land... Je treft mijn hart, mooi gedaan en heel graag gelezen. Fijne zondag.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb alleen de tweede versie gelezen en dat is voor mij een goed geschreven en invoelbaar verhaal. Het is misschien niet direct duidelijk wat er aan de hand is, maar dat hoeft ook niet. Gaandeweg het lezen wordt het helemaal duidelijk. Ik zie het voor me en dat is een goed teken. Ik vraag me alleen af of je Harriet een gids moet noemen. Dat klinkt toeristisch. Misschien is leider beter?

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi gekozen onderwerp en goed gebracht. Het zinnetje "dat doe je gewoon niet" zou ik schrappen. Harriet is inderdaad geen gids, al lijkt ze wel de weg te kennen. Aanvoerder? Nog beter: doe wat onderzoek en zoek er een typisch slavenwoord uit die tijd voor. Dan heb je meteen de setting duidelijk. Graag gelezen!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie invulling deze 'gedwongen' wereldreis die de HP moet maken om vrij te zijn. De ontberingen zijn groot, ik voel met de HP mee. :thumbsup: In dit korte stukje worden veel personages benoemt. Daarom is het mij niet helemaal duidelijk. Wanneer speelt zich dit af? Ik vul in dat het onlogisch is dat de leider van de groep een vrouw is en ook nog 1 die mannen afknalt als ze verraden worden. :?
Hoi May Dank je wel voor je reactie. Vindt je dat ik ergens in het verhaal moet toevoegen, waar en wanneer het zich afspeelt? Het gaat om een groepje zwarte slaven, die naar Canada vluchten ergens rondom 1850. Harriet heb ik gebaseerd op Harriet Tubman. Zelf een gevluchte slaaf, die later geregeld terugkeerde om andere slaven naar het vrije noorden te leiden.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dappere reis maakt de zwangere vrouw, knap hoe ze haar kind, van welke vader dan ook, de vrijheid wil geven, die zijzelf ontbeerde en nu hoopt te krijgen. Ik word altijd stil van zo'n verhaal. Wil graag iedere vluchteling welkom heten in ons mooie land... Je treft mijn hart, mooi gedaan en heel graag gelezen. Fijne zondag.
Hoi Marie Dank je wel voor je mooie reactie. Jij ook een fijne dag.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven. Ik vind de eerste versie mooier, ook met meer ritme. Geef niet meer uitleg, maar meer beeld zodat we George zien. Dat kan met een zin tussendoor. Het is beter George te gebruiken dan één van de mannen. Dat laatste is onpersoonlijker, terwijl we als lezer voor een man met een naam meer voelen.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Spannend verhaal, mooi begin van een groot verhaal denk ik :d. Puntjes: - "Dat doe je gewoon niet." Dit vond ik een wat blasé opmerking over je eigen kind op een katoenplantage achterlaten, waar het hard moet werken en geslagen zal worden. Misschien eerder: "Dat nooit." ofzo. - Ik ga me een beetje dingen afvragen (weet niet of het waar is), maar zoals: * Ja, is het dan in Midden Amerika zo dik winter en in New Orleans nooit? * En: Volgens google maps is het van New Orleans naar Toronto ongeveer 408 uur lopen, dus dat is zo'n 50 dagen (met 8 uur per dag lopen). Nou lopen ze natuurlijk om, en misschien minder uren, maar dan nog is 3 maanden wel lang om er dan nog niet te zijn. - Eigenlijk ga ik me een hoop afvragen :D. Maar dat is ook wel weer goed. Dus: spannend verhaal, het maakt nieuwsgierig! Het wordt wel een uitdaging om goed details uit te gaan werken / research te doen denk ik als je een langere versie maakt. Als die er ooit komt, lees ik hem graag :D.