#216 Geluk is een herinnering, mevrouw

‘Ach nee toch, komt u nu al weer met de collectebus?’ Louise ziet zelden iemand bij haar thuis. Als er gebeld wordt is het meestal voor een collecte. Net als nu. Weer die engerd van de kerk met zijn mooie praatjes over geluk dat geweest is en over de Lieve Heer en dan douwt-ie de collectebus onder haar neus. ‘Tja mevrouw De Jager, ik kom u feliciteren met uw verjaardag. Net als vorig jaar.’ Met een klap smijt Louise de deur dicht en slaakt een diepe zucht. Als Louise weer in haar leunstoel zit, staart ze naar het portret van haar Gerard op de schoorsteen. Ze pakt zijn gouden medaillon en poetst het met een beetje spuug en haar zakdoekje. Ze neemt de Keulse pot uit haar dressoir op schoot en laat de inhoud langzaam door haar vingers glijden. De gouden tientjes, gespaard voor haar kleinzoon. Vroeger las zij hem voor uit Piggelmee, die woonde in een Keulse pot. Vanavond komt Geertje langs, dan geeft zij hem Piggelmee zijn huisje. Dan appt zij hem; ‘Geert, vergeet je niet eerst mijn medicijnen bij de apotheek op te halen?‘ Louise denkt aan morgen en glimlacht. Morgen is zij weer bij Gerard. Geïnspireerd door: Herman van Veen, ‘Oma Louise’ (1974) https://www.youtube.com/watch?v=uC4FGJvoDxk