# 216 Gayatri mantra

Wie in ongeloof leeft, sterft in duisternis. Mijn moeder ontkende God. Haar levenseinde zag zij duister in. Ter gelegenheid van haar tachtigste verjaardag had zij een feest georganiseerd. Dat was een paar jaar na het overlijden van mijn vader en zij vond dat een kaars eerst moet branden voor hij uitgaat. Ze vroeg ons kinderen, iets op het toneel te doen. De Gayatri mantra leek mij uitermate geschikt om voor haar te zingen. Ik kleedde mij Indisch en een tanpura, een eenvoudig snaarinstrument, en wierookstokjes zorgden voor de juiste sfeer. Ik had mijn kleindochter Emily van vijf bij mij. Samen hadden we de mantra ingestudeerd. Ik zong de Sanskriet tekst en zij de Nederlandse vertaling. Regel voor regel. Mijn moeder, zo bleek, had er helemaal niets van begrepen. Ze stond er niet voor open. Nog niet, dacht ik toen. Na het telefoontje van het huis trof ik haar in een verduisterde slaapkamer. Ze was heel helder. “Ik wist wel dat je Indiase zangles had, maar doe je ook iets met het hindoeïsme?” “Het is een filosofie, ma. Jij hebt de oude Grieken altijd gelezen, ik lees de Veda’s.” “Geloof je dat er toch iets van ons overblijft, een soort energie?” “Ja ma. Het doet er niets toe hoe jij je het voorstelt, maar ik zou het jammer vinden als je straks in duisternis zou verkeren. Daarom heb ik die mantra met Emily samen voor je gezongen.” “Ging dat daarover? Had ik geen idee van.” “Zal ik het nog een keer zingen, hier, nu, samen?” Gayatri (Sanskriet ‘lied’) betekent ritme en bescherming, het is een aspect van de godin Saraswati … leid mij uit de duisternis naar het licht …