schrijfopdracht#213-verlangen

Het verlangen. Het diner had goed gesmaakt evenals het glas wijn. Om het etentje waardig af te sluiten was het echtpaar naar de bar gegaan. Hij voor een cognacje; zij voor een Irish coffee. Tevreden wreef hij zich in de handen. “Ik had een heerlijke namiddag en dit samenzijn met jou is zoals altijd erg gezellig.” “Ja?” Ze nipte nog eens van haar lievelingsdrankje en keek hem vragend aan. “Vertel eens." "Ik was bij Sara en we hebben heerlijke uren doorgebracht in haar knusse slaapkamer. Een passionele dame, die Sara.” Het sprankelende dat haar gezicht had verfijnd en verzacht verdween. Ze wendde haar blik naar de barkeeper zodat haar echtgenoot de pijn in haar ogen niet zou zien. Beduidde hem dat ze nog een Irish coffee wilde krijgen. “Je bent nog altijd een mooie vrouw. Ik pronk graag met je.” Liefkozend gleed zijn hand over haar heupen en billen. Onwillig schudde ze zijn hand weg en schoof een eindje van hem af. “Toch niet boos, mijn lieve? Je weet toch dat ik al maanden een verhouding heb met Sara? En dat ze fantastisch is in bed. Ze weet precies wat een man nodig heeft. Maar zij snurkt en jij gelukkig niet. “Nou, dat is dan fijn voor je. Maar ik heb geen behoefte aan jouw ontboezemingen op dit gebied. Bederf ons gezellig samenzijn nu niet, hè?!” “Je weet mijn lieve dat ik jou en de kids nooit in de steek zal laten. Sara zal altijd mijn minnares zijn, maar verder zal het niet gaan. Al wil ze dat wel. Ze zeurt dat ik voor haar moet kiezen. Ze noemt zichzelf “tweede keuze”. Ze verlangt mijn “eerste keuze” te zijn. Ik heb haar al honderd keer gezegd dat 'het verlangen naar' meestal prettiger is dan de vervulling. Laat ze maar naar mij verlangen. Hé, wat doe je nu! Dit is wel mijn mooiste das, hé!”