Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

schrijfopdracht#213-verlangen

Het verlangen. Het diner had goed gesmaakt evenals het glas wijn. Om het etentje waardig af te sluiten was het echtpaar naar de bar gegaan. Hij voor een cognacje; zij voor een Irish coffee. Tevreden wreef hij zich in de handen. “Ik had een heerlijke namiddag en dit samenzijn met jou is zoals altijd erg gezellig.” “Ja?” Ze nipte nog eens van haar lievelingsdrankje en keek hem vragend aan. “Vertel eens." "Ik was bij Sara en we hebben heerlijke uren doorgebracht in haar knusse slaapkamer. Een passionele dame, die Sara.” Het sprankelende dat haar gezicht had verfijnd en verzacht verdween. Ze wendde haar blik naar de barkeeper zodat haar echtgenoot de pijn in haar ogen niet zou zien. Beduidde hem dat ze nog een Irish coffee wilde krijgen. “Je bent nog altijd een mooie vrouw. Ik pronk graag met je.” Liefkozend gleed zijn hand over haar heupen en billen. Onwillig schudde ze zijn hand weg en schoof een eindje van hem af. “Toch niet boos, mijn lieve? Je weet toch dat ik al maanden een verhouding heb met Sara? En dat ze fantastisch is in bed. Ze weet precies wat een man nodig heeft. Maar zij snurkt en jij gelukkig niet. “Nou, dat is dan fijn voor je. Maar ik heb geen behoefte aan jouw ontboezemingen op dit gebied. Bederf ons gezellig samenzijn nu niet, hè?!” “Je weet mijn lieve dat ik jou en de kids nooit in de steek zal laten. Sara zal altijd mijn minnares zijn, maar verder zal het niet gaan. Al wil ze dat wel. Ze zeurt dat ik voor haar moet kiezen. Ze noemt zichzelf “tweede keuze”. Ze verlangt mijn “eerste keuze” te zijn. Ik heb haar al honderd keer gezegd dat 'het verlangen naar' meestal prettiger is dan de vervulling. Laat ze maar naar mij verlangen. Hé, wat doe je nu! Dit is wel mijn mooiste das, hé!”

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marijcke, pijnlijk, die ontboezemingen aan zijn eigen eega. Wat een botte, ongevoelige #@&?/ ben je dan als je dat doet. Je zet het perfect neer, Marijcke; chapeau! En wat er met die 'mooiste das' gebeurt, laat zich raden; je geeft de fantasie van je lezers hier ook nog wat te doen. Weer graag gelezen!

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Ton; Door mijn ziek zijn heb ik een tijdje op non-actief gestaan. Maar dit kroop vandaag uit mijn pen. We zijn aan de beterende hand!. Fijn dat je mijn inzending zo waardeert. Dat doet deugd aan het schrijvershart. Dank je.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Marijcke, Je doet die patserige pronker goed de das om. Of eerder je knipt in zijn verknipte ego. Ik vraag me wel af waarmee. Maar eerlijk gezegd doet dat er niet echt toe. Eigenlijk weet ik niet zeker of ze zijn das afknipt.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Levina, In mijn fantasie gooit ze haar tweede koffie in zijn gezicht en drupt op zijn das. :o Fijn dat je langs bent gekomen.
Ha, ha, dan heb ik dus een verknipte geest.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Levina, In mijn fantasie gooit ze haar tweede koffie in zijn gezicht en drupt op zijn das. :o Fijn dat je langs bent gekomen.
Marijcke wat een heerlijk verhaal van uw hand te lezen. De tederheid van echte liefde, die omslaat na de ontboezemingen in Irish coffee in gezicht en op de das. Dat is een klein beetje een pleister op de wonde voor de echtgenote en ik heb er lekker om gegrinnikt. Heel fijn weer iets te lezen van u, van harte medeleven van deze zijde voor u. Ik hoop dat er verbetering voor u in de toekomst is weggelegd. Fijne avond.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marijcke, wat heb je die ongelooflijke hufter goed neergezet. Ook de irritatie bij de vrouw is mooi in beeld gezet. Was weer genieten bij je, Groet Connie

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag mw.Marie, Het is heel leuk om hier weer oude bekenden tegen te komen. En het is fijn om zo'n goede commentaren te mogen ontvangen. Ik was echt bang om weer aan de slag te gaan. Stel je voor dat de inspiratiebron opgedroogd was.... Het schrijven gaat vlot, maar de stap om uit het ziekbed te komen en achter de laptop te kruipen gaat nog wat moeizaam. De menselijke geest is iets heel speciaals, heb ik deze laatste maanden toch wel ondervonden. Gewoon geen zin hebben in lezen, schrijven, puzzelen, zelfs eten en drinken wordt onbelangrijk. Niets smaakt en geen honger. Nu begint het allemaal weer een beetje op gang te komen. Wie deze woorden leest en geen reactie van mij krijgt, wees alsjeblieft niet boos. De energie is nog niet op punt. Na een half uurtje aan de pc gezeten te hebben, verlang ik terug naar rust. Maar ik maak vorderingen en dat is het belangrijkste. :)

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Mechtilde, Fijn dat je langs bent gekomen en me beterschap wenste. Het doet deugd, hoor! Ik hoop binnenkort weer met alles mee te kunnen doen. Luctor et emergo was vroeger een van mijn leuzes en doet nog altijd zijn werk als leuze. :o

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marijcke, … wat een heerlijk woede oproepend verhaal. Wat een kerel zet je daar neer. Hij moest opgehangen worden aan zijn eigen stropdas of in ieder geval erdoor gekneveld worden. Wat intens gemeen. Marijcke, het komt allemaal goed, laat de tijd zijn gang gaan. De tijd neemt zijn tijd. :nod: :thumbsup: