Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#209 Liefde en poëzie

30 augustus 2018 - 14:03
Nu zit je ermee, herpes en die schurftige drieling. Had je je maar niet door hem moeten laten naaien. En dan die namen. Kwak, dat kan ik me nog voorstellen. Dat is de basis van waaruit alle leven ontstaat. Je zou het zelfs poëtisch kunnen noemen. Maar Kwik en Kwek? Dat is de goden verzoeken. Liefdesbaby’s, dat zijn het wel. De hitte van het moment is na al die maanden nog in de ogen te lezen. Bij de herinnering aan die nacht tintelt je uit elkaar gerukte perineum van genot. Walter gaf de drieling aan vlak na de bevalling. Hij heeft stijl, dus het naamgeven kon je wel aan hem overlaten, dacht je. Zo leer je de mensen wel kennen. Nu zitten er ontevreden boosrimpels tussen je wenkbrauwen. Pigmentvlekken rukten op halverwege de zwangerschap. ‘Dat gaat wel over na de bevalling’ zeiden ze. De drieling is nu vijf weken en ze zitten er nog. Make-up accentueert de blaasjes rondom de mond, make-up is een gepasseerd station. Speed heeft plaatsgemaakt voor dextrose, dat helpt je nu de nachten door en tast het gebit niet aan. Grijsgevlekte voortanden en een ontbrekende hoektand vormen een permanente herinnering aan de houseparty’s van weleer. Je was de gevierde jumpkoningin in de bossen van Scherpenzeel. Daar had iederéén wallen onder de ogen. Waar is Walter nu, als ik om het uur mijn twee slapgesabbelde borsten aanbied aan drie hongerige baby’s? In zijn Gucci-pak flirt hij op kantoor met die Elly. Yusuf vertelde dat hij hem met zijn broek op de knieën bij haar op het bureau had zien zitten. Bah. En dat met die etterende puist op zijn eikel, hij heeft wel lef hoor. De plichten roepen, ik sluit de spiegel en deel een van mijn memoires af.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2018 - 21:51
Leuke kerel die Walter, Stella. Eerst jou opschepen met kwik, kwek en kwak, wat voor jou als moeder natuurlijk toch wel een geweldig cadeau is na jullie turbulente jaren en dan, als je ouder wordt, rotzooien met een ander. Apart verhaal moet ik.zeggen. Duidelijk en heftig beschreven.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2018 - 23:05
Stella: jij hebt genoten van het schrijven, dat druipt er vanaf en als je eenmaal die weg inslaat dan moet je ook zo verder voortsnellen zoals in elk stripverhaal is er een laatste plaatje, rust, frust, frustratie? in onze oude servieskast staat het onvermijdelijke ontbijtbord met 'Achter de wolken schijnt de zon'

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2018 - 23:52
Wauw!
Kruidnagel, ik ben blij met elke reactie die mijn verhaal losmaakt ;)

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2018 - 23:52
Heftig, Fictie?
Zijn alle fictieve verhalen niet een beetje autobiografisch?

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 augustus 2018 - 12:29
Leuke kerel die Walter, Stella. Eerst jou opschepen met kwik, kwek en kwak, wat voor jou als moeder natuurlijk toch wel een geweldig cadeau is na jullie turbulente jaren en dan, als je ouder wordt, rotzooien met een ander. Apart verhaal moet ik.zeggen. Duidelijk en heftig beschreven.
Dankjewel voor je reactie jules du lac. Gelukkig duurde de relatie al met al niet zo heel lang.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 augustus 2018 - 12:30
Stella: jij hebt genoten van het schrijven, dat druipt er vanaf en als je eenmaal die weg inslaat dan moet je ook zo verder voortsnellen zoals in elk stripverhaal is er een laatste plaatje, rust, frust, frustratie? in onze oude servieskast staat het onvermijdelijke ontbijtbord met 'Achter de wolken schijnt de zon'
Hallo Peter, Dat heb je goed gezien, ik had er lol in! Het laatste plaatje zou nog moeten komen, dit is deel 1 van de memoires.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 augustus 2018 - 14:21
Heftig, maar sommige relaties zijn heftig.
Zo is dat Levina. Uit het leven gegrepen. Alles wat ik schrijf zou zomaar gebeurd kunnen zijn, hoewel ik mijn twijfels heb bij de namen. Ik vraag me af of die geaccepteerd zouden worden. Mijn verhaal is, net als het verhaal waar ik naar link hierboven, voor het grootste gedeelte fictie. Er is immers een apart forum voor autobiografische verhalen. (ik ben niet zielig ;))

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 augustus 2018 - 14:58
Heftig, maar sommige relaties zijn heftig.
Zo is dat Levina. Uit het leven gegrepen. Alles wat ik schrijf zou zomaar gebeurd kunnen zijn, hoewel ik mijn twijfels heb bij de namen. Ik vraag me af of die geaccepteerd zouden worden. Mijn verhaal is, net als het verhaal waar ik naar link hierboven, voor het grootste gedeelte fictie. Er is immers een apart forum voor autobiografische verhalen. (ik ben niet zielig ;))
@Stella: Weet je, of een verhaal nu fictie of non-fictie is, vind ik niet van het grootste belang. Het is wat het met me doet. Dat kan ook nog verschillen in periodes. Zelfs van dag tot dag. Wel denk ik dat in elk verhaal iets van de schrijver verscholen zit, maar ik hoef dat niet altijd te weten of te ontleden. Het woord zielig komt bij jou totaal niet in me op. Ook dat heb ik niet snel.

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 augustus 2018 - 23:12
Ik dacht niet dat ik na je eerdere verhaal ooit nog herinnerd zou worden aan die etterende puist van (een) Walter, maar je hebt het weer zo hilarisch verpakt, dat ik helemaal in een deuk lig. Ik hoop alleen een ding: dat Kwik, Kwek en Kwak niet op Walter lijken.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 September 2018 - 21:30
Ik snap die laatste zin niet zo. Staat die er los van? Ik vind het sowieso een tikkeltje onaangenaam om te lezen. Dat is dus gelukt. De verbittering staat er.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 September 2018 - 13:38
Ik dacht niet dat ik na je eerdere verhaal ooit nog herinnerd zou worden aan die etterende puist van (een) Walter, maar je hebt het weer zo hilarisch verpakt, dat ik helemaal in een deuk lig. Ik hoop alleen een ding: dat Kwik, Kwek en Kwak niet op Walter lijken.
In het vorige verhaal liep het niet goed af met Walter, ik dacht ook dat hij uit beeld was ... Fijn dat je hebt kunnen lachen om dit drama!

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 September 2018 - 13:40
Ik snap die laatste zin niet zo. Staat die er los van? Ik vind het sowieso een tikkeltje onaangenaam om te lezen. Dat is dus gelukt. De verbittering staat er.
De laatste zin verwijst naar de opdracht, de basis; het kijken in de spiegel. Sommige spiegels kunnen afgesloten worden.