Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#198 Kruimeldief

Ik ren als de wind. Nog nooit voelden mijn benen zo sterk. Iedere keer als mijn voeten zich afzetten, word ik meters vooruit gestuwd. Het pad waar ik overheen raas, is overwoekerd met gras en boterbloemen. Het groen klauwt gretig naar mijn enkels, maar het deert me niet. Ik ben veel te snel. Heel even kijk ik over mijn schouders. Opgelucht zie ik dat alleen de bomen terug staren. Plots maakt het pad plaats voor golvende akkers. Goudgele graanhalmen wuiven me zachtjes toe. Alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Betoverd houd ik mijn pas in, open mijn vochtige handen en laat ze over het dansende gewas glijden. Even vergeet ik mijn benarde positie, maar dat is een luxe die ik me niet kan veroorloven. De grond trilt en een lange schaduw laat de temperatuur in luttele seconden dalen. Vlug zak ik door mijn knieën. En terwijl mijn hart zich een weg uit mijn borst klopt, zie ik tussen de halmen twee enorme blote voeten op me afkomen. Uit pure angst knijp ik mijn ogen dicht. Het volgende moment bungel ik in de lucht en brult een rauwe stem woedend in mijn gezicht. “Zo klein onderkruipsel, waar dacht jij heen te gaan met mijn laarzen?!” “Laat me los!” gil ik terug terwijl ik mezelf uit alle macht tussen een reusachtige duim en wijsvinger probeer uit te wurmen. Het heeft echter geen zin, ik zit muurvast. Zonder pardon worden de laarzen van mijn voeten gerukt, waarna ik afgedankt terug het graan in word gegooid. Hulpeloos moet ik toezien hoe mijn gigantische belager glimmend van genoegen de soepele zwarte laarzen aan zijn behaarde voeten schuift. Dan staat hij op en werpt nog één vuile blik op mij. “Weet je wel hoe moeilijk deze zevenmijls-dingen tegenwoordig te krijgen zijn?!”

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je nam me helemaal mee, terwijl ik geen idee had waarnaartoe. Wel laat je me raden naar het waarom van de gemanicuurde voeten. Ik vind het wel een vondst en bij zevenmijls-dingen denk ik ineens aan de Efteling. Weet dat ik nog altijd in sprookjes geloof ...

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Levina, dank voor je reactie! Die manicure heb ik er direct weer uitgehaald. Ik zag een hysterische reus voor me, die dol is op schoenen en daarom de achtervolging inzette. Daar hoorden dan die gemanicuurde voeten bij, maar je hebt gelijk; in de rest van het verhaal komt dat te weinig naar voren. Hij krijgt er harige voeten voor terug :)

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
edwin: je hebt helemaal gelijk, grote maten zijn tegenwoordig moeilijk aan te komen kan een pad stoppen? wel ophouden denk ik kun je voeten manicuren, vraag ik mij af, is dat niet pedicuren? manus is hand, pedis is Indonesisch voor scherpe smaak, sorry, pes is voet weer originele insteek en altijd een grappig verhaal

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Peter dank voor je commentaar! Je opmerking over het pad heb ik verwerkt en uiteraard had die manicure een pedicure moeten zijn. Gelukkig heb ik het geschrapt. Veel te gecompliceerd voor zo'n reus :).

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Chantal (of is het ondertussen Edwin ;) ) In je eerste deel ren ik gewoon met je mee over pad en gras, met oog voor een enkel detail, de boterbloem en het klauwen, wat de snelheid ten goede komt. Bij het vertragen krijg ik de bewustwording vd omgeving voor ik krijg wat ik niet verwacht: ik ben met Klein Duimpje op pad! Geweldig goede sfeer met het bungelen, de stem in je gezicht, onderkruipsel, het loswurmen van tussen twee vingers. Goed dat je er behaard van hebt gemaakt, past beter dan gepedicuurd. Hoewel hij voor de kleur mss wel wat roze nagellak op zijn teennagels kan hebben :p Een foutje: ... word ik het graan in gegooid Heel leuk om nog eens een sprookje te lezen, en dan eindigen met een grappige (vrouwelijke?!) uitspraak!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marlie, dank voor je leuke reactie! Heb de fout heel snel verbeterd..... fijn dat je me erop wijst! En ja, die laatste zin is idd ietwat vrouwelijk, vooral ook omdat het over schoenen gaat. Vandaar dat ik er eerst die verzorgde voeten bij zag :)

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Chantal, Leuk verhaal. Je schrijft op een manier die mij erg aanspreekt. Ik blijf wel achter met één vraag: hoe heeft die reus in godsnaam klein duimpje ingehaald?

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Even zag ik de GVR, maar dat was deze reus niet. Knap hoe je schrijft en ik het tweede deel van de tekst niet zag aankomen. Aangename verrassing hier gelezen. Je veranderingen zijn heel natuurlijk, het leest als een trein. Fijn weekend.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Jurrit, bedankt voor je fijne commentaar! Ik denk dat die reus stiekem een kortere weg wist en ook zonder zijn laarzen leggen die reusachtige benen van hem snel heel wat kilometers af. :)

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Geweldig idee om het sprookje zo te veranderen. Je neemt me in het begin goed mee met een mix van handeling en beschrijving waardoor ik mee kan leven en sluit af met dialoog en gedachten. Goed gedaan!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel komisch sprookje, maar ik vraag mij af wat zo'n gigantisch creatuur aan jouw laarzen heeft. als je zo klein bent, vergeleken bij hem, dat je tussen zijn duim en wijsvinger bungelt, dan passen jouw laarzen hem toch niet? Of rekt hij ze misschien uit tot ze in zijn maat zijn??? Ideetje?

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel Odile voor het lezen en je reactie! Ik ben er blij mee! Edith, dank voor je commentaar! De laarzen heeft Klein Duimpje gestolen van de reus. Voor dat kleine ventje veel te groot, maar daarom kan hij wel heel hard lopen ;). Zoek maar eens op google op afbeeldingen van Klein Duimpje. Dan zie je hoe hij in de laarzen verdrinkt.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
denk aan kleuters die in de schoenen van moeder proberen te lopen het verhaal van de reus en kleinduimpje is een geweldige inslaper, juist door het onvoorstelbare dat totaal niet afschrikwekkend is, de reus die kleinduimpje achtervolgt stemt overeen met de sfeer van spel tussen vader en zoon

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
O, ja natuurlijk. Ik ken Klein Duimpje op mijn duim! Maar heb dom genoeg geen moment aan het ventje gedacht tijdens het lezen...