Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#184 Dekmantel

Ik heb een zwak voor bruiloften. En ook vandaag weer voel ik de kracht van belofte en eeuwige liefde die als een zachte sluier over me heen daalt. Terwijl het zonlicht speels over de pailletten van mijn peperdure designerjurk danst, geloof ik bijna zelf in het toneelstuk dat ik zo ga opvoeren. Geloof ik bijna dat ik echt van Sergei houd. Licht verontrust verbaas ik me erover hoe gemakkelijk dat gaat. Maar dan voel ik de lichte druk van koud staal tegen de binnenkant van mijn dij. ‘Houd je hoofd erbij Jessie’ mompel ik tegen mezelf. De zware houten deur zwaait open. Er verschijnt een priester met in zijn kielzog een roze wolk aan giechelende bruidsmeisjes. ‘Bent u er klaar voor?’ vraagt hij met zijn zangerige stem in een zwaar Russisch accent. Zenuwen schieten plots door mijn lijf, maar ervaring en training zorgen voor een serene glimlach op mijn gezicht. Ik knik en pak mijn bruidsboeket. De bruidsmeisjes kruipen achter me en tillen de zee van tule van de grond. De deur gaat open en langzaam stap ik naar voren. Daar staat Sergei, stralend voor het altaar. Weer moet ik wat vlinders in bedwang houden als ik zie hoe hij naar me lacht. Op het moment dat ik naar zijn hand reik, trekt een beweging in het publiek instinctief mijn aandacht. Als ik omkijk, zie ik Max. In gedachten doorloop ik koortsig de laatste briefing. Daarin was Max geen onderdeel van het plan. Als in slow motion zie ik hoe hij de loop van zijn geweer onopvallend op Sergei richt. En terwijl de magie van de dag over me heen spoelt, ruk ik de sluier van mijn hoofd en spring ik in een waterval van satijn en tule tussen mijn mooie Rus en zijn noodlot.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Edwin, Originele insteek! Mooi uitgewerkt, en uiteindelijk wint de liefde het van de opdracht (van de geheime dienst, neem ik aan. Of maak ik het te spannend?). Genoten! :thumbsup:

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel Ton voor je commentaar! En het klopt dat ze op missie was voor de geheime dienst! Twijfelde inderdaad wel of ik de lezer voldoende informatie had gegeven in mijn verhaal.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Edwin, Die eerste twee zinnen komen eruit op een wolkje van geluk, met treffende en bij de gelegenheid passende woorden. En dan komt de rest ... Bij de druk van koud staal had ik direct door dat het om een afrekening of missie ging. Je info is dus helder en volledig genoeg. De liefde wint ... als je er het loodje bij neerlegt. Bij haar vorige nephuwelijken voelde ze nooit wat ze voor Sergei voelt. (Want door haar zwak moet ze er nogal wat gehad hebben!) ( Met een gelijkaardig idee in mijn hoofd, zal ik nog wat verder moeten nadenken ...) Een plezier om lezen!

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Edwin Prachtig geschreven verhaaltje! De beelden die je gebruikt passen allemaal heel goed bij elkaar: een roze wolk aan giechelende bruidsmeisjes / de zee van tule / een waterval van satijn en tule. Voeg daar dan nog "eeuwige liefde die als een zachte sluier (mist) over me heen daalt" en de gebruikelijke "vlinders" aan toe, dan zit je helemaal in het natuur-thema. En dat contrasteert wonderwel met de eigenlijke (koude, rationele) inhoud van het verhaal. Je hoeft zeker niet te twijfelen: de lezer heeft meer dan voldoende informatie om het gegeven te snappen. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Edwin, ... ja had me even tuk. Nu denk ik, waar huwelijkssluitingen al niet goed voor zijn. Prachtig gevonden.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, Jan en Riny bedankt voor jullie commentaar! En Marlie, je hebt helemaal gelijk; dit was zeker niet haar eerste huwelijk! ;) Jan, je commentaar leest al als een verhaal! Mooie woorden waar ik erg blij mee ben!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Edwin, genoten heb ik van je verhaal. Mooie commentaren al gehad. De sfeer heb je zo goed weergegeven, de 'koude' oorlog en de warme onoverwinnelijke liefde. Goed geschreven!

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk en meeslepend geschreven. Bij deze zin in de laatste alinea, - en terwijl de magie van de dag over me heen spoelt - , werd ik even uit dat spannende stuk gehaald. Ik denk dat de magie daar wegspoelt, of al weggespoeld is? Het is tijd voor actie! Een kogel vangen voor je mooie Rus, hoe romantisch en wat een tragische afloop.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Stella, hartelijk dank voor je commentaar! Dat laatste beetje magie had Jessie nodig om alles wat ze geleerd had in haar bikkelharde training, overboord te gooien. Vol overgave en liefde gooit ze zichzelf voor haar mooie Rus. Maar misschien heb je gelijk en past de bewoording minder goed bij haar koelbloedige actie! Dank voor het meedenken!

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oh wow, en vooral die laatste zin: heel erg mooi geschreven! Ik zag totaal geen schietpartij aankomen, wat een wending. Ik zat in het verhaal, in de hoofdpersoon totdat ik zelf wakker schrok van het geweer. Erg knap als je dat bij een lezer kan bereiken! Verder sluit ik me aan bij bovenstaande opmerkingen: de manier waarop je alles verwoordt en beschrijft, vind ik zacht en elegant. Misschien wel hoe je hp ook als persoon is? Mooi gedaan!