Zo bescherm je je auteursrecht waterdicht

Jeetje, het zal je maar gebeuren zeg. Ik heb daar ook nog nooit bij stilgestaan, maar je stuurt wel in goed vertrouwen ´je kindje´ naar iemand, geeft het compleet uit handen. Sluitzegels zullen niet werken :P Soms zou je wensen dat we papier hadden dat zoveel seconden nadat je het gelezen had zichzelf zou vernietigen, Harry Potter like.. ;)

Zjors schrijft: Ik heb nou nooit het idee dat iemand het de moeite waard zou vinden om mijn werk te jatten Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik heb werkelijk nog nooit van een schrijver (persoonlijk) gehoord dat een uitgever met zijn verhaal aan de haal gaat. Volgens mij zijn het broodje aap verhalen. En wanneer je logisch nadenkt heeft een uitgever daar ook geen enkel belang bij, dus geen motief. Ik zou wel eens het harde bewijs willen zien dat dit soort pratijken daadwerkelijk plaatsvinden en we moeten ons vooral niet druk gaan maken over dit soort fabeltjes.

Natuurlijjk niet, maar ok..wat anders dan.. Het plaatsen van je manuscript op een beoordelingssite of aan proeflezers ´uitlenen´. Die kunnen er toch ook mee aan de haal gaan? Daar gaat je harde werk... Beetje schrappen en toevoegen, inzenden et voila..who knows ;) Bah

Irene, Er zijn allerlei soorten boeken. Niet enkel romans. Je kunt een geweldig idee hebben voor een informatief boek en dat naar een uitgever sturen. De uitgever kan dan heel gemakkelijk het idee wat aanpassen en het boek door een ander laten schrijven. In de boekenbranche lopen waarschijnlijk niet zoveel haaien rond als in de internet- , kranten- of tvbranche, maar het is m.i. ook naief om te denken dat ideeen nooit worden gestolen door boekenuitgevers.

Effe gegoogled. Dit is wel een mooi voorbeeld van hoe werk wordt 'gestolen'. Rowling wordt ervan beticht haar verhalen gejat te hebben uit een ander boek en een Russchische auteur heeft weer een parodie gemaakt op Harry Potter. "Een andere vorm van kritiek is die op de verhalen op zich: de gelijkenissen tussen Grieselstate van Anthony Horowitz en de Harry Potter-boeken zijn talrijk. Rowling heeft toegegeven dat ze inderdaad een groot deel van haar inspiratie gehaald heeft bij voorgenoemde." "De Russische auteur Dmitri Jemets heeft een op Harry Potter geïnspireerde serie geschreven met als hoofdfiguur een zekere Tanja Grotter ("Tanya Grotter" in Engelse transcriptie), ook leerlinge aan een Hogeschool voor Tovenarij. Boeken als "Tanja Grotter en de Magische contrabas" en "Tanja Grotter en de Verdwenen Etage" verkochten in Rusland bijna even goed als de Russische vertaling van Harry Potter. Toen een Nederlandse uitgeverij echter Nederlandse vertalingen van een paar delen op de markt wilde brengen, werd deze door de advocaten van mevrouw Rowling aangeklaagd wegens plagiaat. De uitgever zag er toen van af de boeken te publiceren. De auteur pleitte onschuldig omdat hij Tanja Grotter-verhalen als parodie beschouwde (parodie wordt normaal gezien niet als auteursrechtenschending gezien). Nu wordt in Rusland dit voorval vaak beschouwd als een voorbeeld van moderne censuur. Ook in het kamp van de tegenstanders van copyright haalt men het al te graag naar boven. In Rusland zelf worden de Tanja Grotter boeken wel uitgegeven en verkocht." Bron: Wikipedia

Juist, non-fictie gaat vaak over een een idee of "een manier waarop..", dat is veel gevoeliger voor 'pikken' dan proza. Maar toch, waarom zou je niet een klein stukje extra zekerheid inbouwen bij het opsturen van een manuscript. Vergelijk het eens (voorbeeldje!) met een brandverzekering voor een woning. Zelfs al is de kans heel klein dat je woning in brand vliegt èn heb je nog nooit iemand gesproken die dat overkomen is... tòch wil je een brandverzekering voor je eigen huis afsluiten.

In die voorbeelden gaat het over schrijvers die plagiaat plegen, ideeen of verhalen stelen. Dat komt inderdaad voor. Maar uitgevers die een heel manuscript inpikken om het onder de naam van een andere schrijver uit te geven? Daar heb ik nooit van gehoord en dat zijn volgens mij niet meer dan geruchten. Daarom ben ik wel benieuwd of iemand hier er een duidelijk voorbeeld van heeft met namen, feiten, rugnummers enz. Scorpio, ik ben nergens voor verzekerd, alleen voor ziektekosten, maar dat is verplicht. :)

En hoe kom je erachter of iemand met jouw verhaal aan de haal is gegaan? Volgens mij toch alleen maar per toeval? De boeken van J.K. Rowling en Anthony Horowitz komen inderdaad erg overeen met een school voor tovenarij en magische attributen. Ik denk niet dat het bij een auto-biografisch boek ook gebeurt. De (helende) auteur kan moeilijk in interviews doen alsof hij het allemaal meegemaakt heeft, toch? En zou fictie niet alleen gestolen worden als het iets echt unieks is (zoals Harry Potter lijkt)? Waarom zou de uitgeverij het niet willen uitgeven via de naam van de schrijver van het manuscript? Waarom zouden ze het boek willen uitgeven onder een andere naam? Wanneer zij een boek (manuscript) goed vinden, dan is het toch logisch en normaal dat het uitgegeven wordt onder de naam van de schrijver? Ik begrijp de beweegredenen niet helemaal waarom ze hiermee aan de haal zouden gaan via iemand anders. :retard:

Irene, Men zal niet hele manuscripten inpikken, maar als iemand je idee of verhaallijn steelt, kan dat net zo ernstig zijn. Verder: Als je het niet nodig vindt om je in te dekken, is dat aan jou. Maar mocht iemand een idee of verhaallijn van je stelen, roep dan niet dat niemand je gewaarschuwd heeft.

Chinouk, precies wat zou in hemelsnaam het motief van een gevestigde uitgever zijn om dit te doen? Hij heeft daar toch geen enkel belang bij. Er is dus geen motief en er is geen bewijs. Daarom denk ik dat het spookverhalen zijn. En verhaaltjes zijn leuk, maar alleen in onze boeken. Dit soort verhaaltjes leidt slechts tot onnodige ongerustheid. (Het is natuurlijk wel een mooi onderwerp voor een spannende detective: Sherlock Holmes en het raadsel van het gestolen manuscript :) ) Eliza, ik ben er oprecht niet bang voor, ik geloof niet dat mijn verhalen zo origineel of briljant zijn dat iemand ze zou willen stelen en zeker geen uitgever die hiermee zijn goede naam te grabbel gooit. Dat jouw idee gestolen is, is afschuwelijk en ik kan me voorstellen dat je je dan vreselijk machteloos en belazerd voelt. Maar ik heb het hier (waar het onderwerp oorspronkelijk over ging) over het sturen van een manuscript naar een uitgever.

Plagiaat valt te bewijzen. Maar dat iemand met jouw verhaal aan de haal is gegaan, vrijwel niet. Maar volgens mij is het ongeveer zo: Stel, er komt een geweldig manuscript uit jouw brein en uit jouw handen. Je stuurt het op naar uitgeverij X. (Een die goed bekend staat) Wat zal uitgever X denken: 'Hé, dit is goed! Een nieuwe ster aan het firmament.' Hij ziet mogelijkheden. In jouw schrijfkunst. Vervolgens krijg je een contract en ben je bekend bij die uitgeverij. Die heeft dan toch geen reden meer om jou te frauduleren? Hij heeft een nieuw paard op stal, dat hij niet kwijt wil. Ik denk dat hij dat meer waard vindt dan de negatieve publiciteit die fraude/diefstal ten gevolge heeft/kan hebben. Ik bedoel: ook een uitgever gooit zijn eigen ruiten toch niet in?

Even verder fantaseren (niet ongebruikelijk voor mensen die zich met schrijven bezighouden). De uitgever zèlf zal er zijn handen niet aan willen branden, maar wat als een assistent er iets in ziet?! Die heeft het manuscript misschien gelezen vóór de uitgever het zelfs maar van dichtbij gezien heeft. Deze assistent heeft wellicht een broer/zus, minnaar, buurvrouw, leuke vriend of vriendin, die wel een leuk manuscript wil 'adopteren'. Het zóu zomaar kunnen gebeuren. Maar goed, het is allemaal reuze oninteressant voor mensen die hier helemaal niet over (willen) nadenken. Maar als je voor alle zekerheid een klein brokje zekerheid wilt 'inbouwen', is het toch wel nuttig om even te overwegen wat er mogelijk is.

Het is met manuscripten net als met mijn fiets. Iedereen kan het/hem jatten maar weinigen zullen het overwegen. Ik leen mijn fiets ook niet aan iedereen uit, wel aan de mensen waarvan ik redelijkerwijs verwacht dat ze hem terugbrengen. Beetje nadenken over aan wie je je manuscript toestuurt, lijkt me ruim voldoende.

@ Scorpio: Onder wiens verantwoordelijkheid valt de assistent?

Maar er is wel een goede remedie/oplossing voor dit probleem: Ga met je manuscript naar een drukker en blijf bij de pers staan tot het een boek is - of beter nog: zoek een vrijgezelle drukker en huw hem. Want na één goed boek komen er meer, natuurlijk. :)

Ik geloof ook werkelijk niet dat het voorkomt. Het is misschien mogelijk maar ik acht het niet waarschijnlijk. Het enige dat ik me voor kan stellen, is als je als onbekend -drie keer niks- schrijver een boekvoorstel doet. 'Ziet u daar iets in meneer de uitgever? Dan zal ik het voor u schrijven.' Uit de brief blijkt al dat we niet te maken hebben met een natuurtalent. Het idee is echter briljant. Tja, dan zou het kunnen dat ze een standaard brief sturen en een ervaren bekende schrijver het idee aan de hand doen. Nee, ik denk dat elke uitgever zijn best doet een grote of nog grotere betrouwbare uitgever te worden. Dan is er geen plaats voor de negatieve publiciteit die dit soort praktijken met zich meebrengen.

Volgens mij is het handig om van je manuscript, één of een aantal boeken in eigen beheer te laten drukken. De factuur van het drukken te bewaren. Voilà bewijs. Ik stuur mijn manusript alleen naar grote uitgeverijen. Als iemand met een aantal stukken van mijn manuscript er van door gaat, dan is het unieke van mijn verhaal weg. Ik ben geen super snelle schrijver, heb er 5 jaar werk in zitten. Dus ik kijk goed naar wie ik het stuur. @ Marriejeanne "zoek een vrijgezelle drukker en huw hem. Want na één goed boek komen er meer, natuurlijk." En kinderen ; )

Bedoel ik, Maya! :lol: "Volgens mij is het handig om van je manuscript, één of een aantal boeken in eigen beheer te laten drukken. De factuur van het drukken te bewaren. Voilà bewijs." Maar... volgens mij heb je dan alleen het bewijs dat je de factuur voor een werk betaald hebt. Misschien heeft je buurvrouw het geschreven? Nu ja, zo kun je wel aan het bedenken blijven. In mijn ervaring (kuchkuch) kun je gewoon een deel van een manuscript opsturen naar een goede uitgeverij. En anders moet je er oktrooi op aanvragen, als het zó'n bijzonder werk/idee is. Maar dat kost aardig wat geld.

@Marriejeanne Zoals de assistent van een uitgever valt onder de verantwoordelijkheid van de uitgever, valt het afdelingshoofd van een warenhuis onder de verantwoordelijkheid van de directie van het warenhuis. Dat is echter geen garantie dat het achteroverdrukken van artikelen door afdelingshoofden niet voorkomt... Maar goed, deze discussie ging erover HOE je je manuscript zo goed mogelijk kunt beschermen, Niet over of je het nodig vindt of niet. De één zal het een prettig/veilig gevoel vinden om er 'n beetje voorzichtig mee te zijn, terwijl een ander daar helemaal geen behoefte aan heeft. Zelf ben ik bezig met het schrijven van non-fictie en ik behoor tot de mensen die wel behoefte heeft aan enige bescherming.

Nee, octrooi is niet nodig hoor. Zo bijzonder is het niet. Inderdaad opsturen naar een goede uitgeverij, daar verwacht ik geen problemen mee. Maar naar een kleine onbekende uitgeverij zal ik het niet sturen.

Octrooi kan je ook niet krijgen op een manuscript. Een octrooi/patent kun je verkrijgen op een technische uitvinding.

@ Scorpio, Ja, daar heb je natuurlijk gelijk in, maar zo'n stelend afdelingshoofd zal geen briljante toekomst tegemoet gaan bij een warenhuis, net zomin als een plagiërende assistent van een uitgever. Je kunt het dan wel schudden met je mooie stageplaats, assistenschap o.i.d. Zo iemand wil toch ook verder in het boekenvak. Nee, dat zou een heel domme assistent zijn. Nu ja, ik denk dat we elkaar wel begrijpen. Ik denk dat we over het algemeen de mensen aan wie we onze schrijfsels toevertrouwen, ze ook inderdaad toevertrouwen.

Ach, ik heb het verleden jaar meegemaakt dat een grote organisatie delen uit mijn werk heeft gebruikt, zelfs verkracht in 'hun' uiteindelijke verhaal. Ook onbeschermd toegestuurd op hun verzoek en te goed van vertrouwen. Zoiets verwacht je toch niet. Ook dit jaar hebben ze zich nog laten inspireren door een van die verhalen, maar minder opzichtig dit keer. Origineel zijn ze niet, want ze hebben een hoofdpersoon ook nog een bekende uitspraak van Pipo laten doen. Laten ze vooral zo doorgaan. Eens treffen ze de verkeerde. Ik heb er verleden jaar geen zaak over aangespannen, omdat dit veel geld kost en hoewel ik wel enig bewijs kon overleggen, is het maar de vraag of ik hem had gewonnen. Uiteraard ontkende men alles, maar ook waren er delen uit gebruikt en weer in andere contexten toegevoegd en dat is weer geen letterlijke plagiaat. Delen die ik nu helaas niet meer met goed fatsoen kan gebruiken, als ik de verhalen ooit zou willen gebruiken. Gelukkig beschik ik over fantasie en kan ik meer schrijven, dan dit alleen. Echter, ik ben wel zeer wantrouwend geworden en iets opsturen, zonder eerst een waterdicht contract naar een organisatie, krant of iets dergelijks, doe ik nooit meer. Een ezel stoot zich niet nogmaals aan dezelfde steen. Een uitgever is iets anders, hoewel ik zekerheidshalve inderdaad eerst het manuscript zal laten registereren (belastingdienst, isbn, laten drukken bij Lulu), en vervolgens naar drie of meer verschillende grotere uitgevers zal sturen. Van mijn site heb ik vrijwel alle verhalen afgehaald. Op dit moment heb ik bij Lulu alweer twee boeken uitgebracht; een boekje met een verhaal door mijn zoontje verzonnen en door mij voorzien van illustraties (de wonderkaars) en een dik boek met vijftig sprookjes, vijftig bijbehorende recepten en illustraties (sprookjes bij het haardvuur). Kortom; als auteur kun je je werk beter beschermen en een zekere mate van wantrouwen hebben. Je inzet en je toekomst zijn het waard.

Jeetje, Safira, als je zoiets overkomt is dat ècht heel frustrerend! Ik kan mij voorstellen dat het feit dat je het niet (of nauwelijks) hard kunt maken het ergste is. Je wéét dat ze je werk ernstig misbruiken, maar je "kunt" er niets mee. Natuurlijk zul je er alles aan doen om te voorkomen dat het je voor een tweede keer overkomt. Toch ben ik blij dat je het hier hebt willen vertellen. Een verhaal van iemand die het daadwerkelijk is overkomen maakt het in ieder geval goed duidelijk. Bij een (goede) uitgever zal het wel wat minder snel gebeuren, maar het is absoluut beter om simpelweg maar geen onnodig risico te nemen. Altijd bij de Belastingdienst laten registreren èn naar drie uitgevers TEGELIJK versturen, is in feite maar een kleine moeite. Je kunt zoiets (volgens mij) maar beter als goede gewoonte altijd doen, gewoon voor alle zekerheid.

@Scorpio. Van uitgevers heb ik nooit gehoord dat ze dit doen, maar wel van organisaties. Zoals Eliza ook al met een voorbeeld illustreerde. Ik ken ook iemand die al jaren aan het procederen is vanwege het concept voor een kinderprogramma, dat ze heeft geschreven en dat een omroep heeft ingepikt. Toch heeft mijn ervaring me extra voorzichtig gemaakt, dus beter het zekere voor het onzekere nemen en inderdaad voorzorgsmaatregelen nemen. Ja, het is frustrerend, zeker als je beseft dat ik als tegenprestatie voor mijn geschreven verhaaltjes het erg leuk had gevonden als mijn naam erbij had gestaan en ik daar de kans had gekregen mijn debuut (de roep van de eenhoorn, jeugdboek, verleden jaar uitgebracht) te promoten. Niet te veel gevraagd toch? Het is namelijk een groot succes geworden met zo'n honderdduizend bezoekers en dat had nog iets opgeleverd voor mijn inspanningen. Maar goed, het is niet zo, helaas, dus we gaan onvoorstoorbaar door met schrijven. Ik ga ervan uit; ik bedenk het en ik bedenk meer dan zij kunnen bedenken.

Als de uitgeverij het manuscript van J.K. Rowling had ingepikt waren er nooit zoveel mooie andere delen bij hun verschenen. Dit is ook een leuk geval: Het gaat om Jessica Seinfeld en Missy Chase Lapine. Missy heeft een kookboek geschreven The Sneaky Chef dat manuscript had ze opgestuurd naar een uitgeverij die het afgewezen heeft en vervolgens kwam die uitgeverij kort daarna met het boek Deceptively Delicious. (Zogenaamd) geschreven door de vrouw van Jerry Seinfeld. Die 2 boeken lijken verdacht veel op elkaar en Missy heeft dus een rechtzaak aangespannen. Het lijkt me zo afschuwelijk als dit je overkomt!

Ja, dat heb ik ook gehoord. Ook dat het script van de film Moordwijven (van Dick Maas) gestolen is. Hier wordt nu ook een rechtzaak voor geregeld, geloof ik.

Eerlijk gezegd ben ik nog veel meer bezig met de vraag, 'wie wil mijn manuscripten hebben' dan 'wie wil mijn manuscripten stelen'... :confused: Tot dan zou ik zeggen, toch de belastingdienst (denk er om: voordat je het ook maar ergens gepubliceert hebt, dus ook niet hier of op een andere schrijfsite). En wat het octrooibureau eens aanraadde: praat erover met iemand die je wel vertrouwt, dat is dan je getuige.

Hallo lieve mensen, Ik ben helemaal nieuw op deze site. Ik heb een vraag over het beschermen van mijn illustraties. Mijn eerste boekje ( een leesboek voor kids) is 12 november 2010 verschenen en deel twee is naar de uitgeverij gestuurd.( in afwachting van.....) Men sprak mij gisteren aan en wees mij op het beschermen van mijn illustraties (muis) Werkt dat hetzelfde bij de belanstingdienst, als een manuscript?

Toch wel slordig om in een allereerste berichtje al een taalfoutje te laten ontstaan, hihi. Het is wel een dubbel accent op de Belastingdienst!!! Ik word overspoeld met sites en onderwerpen die gaan over het schrijven. Na mijn eerste boekje over Flupsie de muis is er een heel nieuwe wereld voor mij open gegaan. Alle valkuilen die er zijn, heb ik wel ervaren. Boekje twee kan ik het geleerde nu wat beter in de praktijk brengen.