#169 - Vijf jaar later

Wat een cliffhanger! Ik ben nu heel erg nieuwsgierig hoe het verder gaat en dat is een goed teken. Ik heb het met plezier gelezen. Wat ik me afvroeg: Was de novemberwind in oktober opzettelijk? Ik was tijdens het lezen even in verwarring. Ik vind persoonlijk het woord 'beklijfde' niet zo fijn. Maar dat is een kwestie van smaak.

marceline, Je laat me achter met een mysterieus tijdstip 20.03. Zo precies, dat moet een reden hebben. Dingetje, ik kan het niet laten: 'Dat daar een foto van in de krant kwam hielp natuurlijk ook.' De foto in de krant hielp (natuurlijk) ook. ;)

Marceline, potverdrie over acht, en toen?.... wat gemeen :unibrow: leuk dit. Mooi detail: de niet meer zo knapperige koekjes. :thumbsup:

Wat een cliffhanger! Ik ben nu heel erg nieuwsgierig hoe het verder gaat en dat is een goed teken. Ik heb het met plezier gelezen. Wat ik me afvroeg: Was de novemberwind in oktober opzettelijk? Ik was tijdens het lezen even in verwarring. Ik vind persoonlijk het woord 'beklijfde' niet zo fijn. Maar dat is een kwestie van smaak.

Dankjewel Rik, fijn dat je het met plezier las. Tja, de cliffhanger. Die ontstond eigenlijk doordat het verhaal maar 250w mocht tellen. ;) Oktober was een tikfout, ik heb het snel verbeterd. dank! Beklijfde is inderdaad een wat ouderwets woord. Ik had ook 'beleef hangen' kunnen gebruiken. Maar ik wilde een keer dit woord uitproberen.

marceline, Je laat me achter met een mysterieus tijdstip 20.03. Zo precies, dat moet een reden hebben. Dingetje, ik kan het niet laten: 'Dat daar een foto van in de krant kwam hielp natuurlijk ook.' De foto in de krant hielp (natuurlijk) ook. ;)

20:03 heeft eigenlijk geen specifieke reden. Ik had ook kunnen schrijven: 'Ze ziet op de klok dat het al na achten is.' Ik wilde het anders doen door weer te geven wat zij op de digitale klok ziet als zij er op kijkt. Maar ik begrijp dat dat wellicht geen goed idee was. Wat betreft je dingetje. Misschien pas ik de zin nog aan, maar nu laat ik hem even staan: misschien willen anderen zich hier ook een oordeel over vormen. Dank voor je reactie!

Marceline, potverdrie over acht, en toen?.... wat gemeen :unibrow: leuk dit. Mooi detail: de niet meer zo knapperige koekjes. :thumbsup:

Ha ha, die Nancy! Het was niet gemeen bedoeld hoor, ik zat door de woordenlimiet heen en dit leek mij een betere oplossing dan te proberen het hele verhaal in 250 woorden te proppen. Leuk dat jou de niet meer zo knapperige koekjes opvielen.

'Na drie koppen slappe thee en een paar niet meer zo knapperige koekjes zijn ze dan eindelijk bij die zaterdagochtend aanbeland.' Die zin vind ik een fraai voorbeeld van 'show don't tell' om te beschrijven hoe langdradig die vrouw is. Erg benieuwd naar het verhaal van die man, wie weet lezen we dat nog eens :nod:

Hallo Marceline, ... ja, die 250 woorden weten wat. Je hebt er zo een origineel einde aangemaakt en tevens ruimte voor een vervolg. Ook dat rood/wit van de theedoek is leuk gevonden. Dan die man die uit de schroothoop levend en wel opstond. Opening voldoende zou ik zo denken.

Origineel ingevuld in combinatie met dat auto ongeluk. Genoeg aanknopingspunten voor een vervolg.

Hoi Marceline, prachtig! Mij viel ook de 'show dont tell' op met de slappe thee en de koekjes. Heel mooi! Enne, ja die 20.03 deed mij ook de wenkbrouwen fronsen, ik kreeg even het idee dat ik iets miste. Ik heb genoten, wacht op het vervolg!

'Na drie koppen slappe thee en een paar niet meer zo knapperige koekjes zijn ze dan eindelijk bij die zaterdagochtend aanbeland.' Die zin vind ik een fraai voorbeeld van 'show don't tell' om te beschrijven hoe langdradig die vrouw is. Erg benieuwd naar het verhaal van die man, wie weet lezen we dat nog eens :nod:

Dankjewel , i-Kat. Mooi dat je die zin eruit haalt. De vrouw is inderdaad langdradig. Maar vooral ook eenzaam. Wat ik er bij dacht toen ik het schreef is dat ze zo blij was dat er weer eens iemand langskwam dat ze niet kom stoppen met praten. Ook de koekjes die ze voor bezoekers in huis had, hadden te lang moeten wachten om knapperig te blijven. Gelukkig kon Bettina goed luisteren. Het verhaal met die man plaats ik zeker nog wel eens hier als het past. Fijn dat je kwam lezen, ik ben blij met je reactie.

Hallo Marceline, ... ja, die 250 woorden weten wat. Je hebt er zo een origineel einde aangemaakt en tevens ruimte voor een vervolg. Ook dat rood/wit van de theedoek is leuk gevonden. Dan die man die uit de schroothoop levend en wel opstond. Opening voldoende zou ik zo denken.

Hoi Riny, dankjewel. Ik ben blij met jouw feedback!

Origineel ingevuld in combinatie met dat auto ongeluk. Genoeg aanknopingspunten voor een vervolg.

Dankjewel nyceway! Fijn dat je kwam lezen en reageerde.

Hoi Marceline, prachtig! Mij viel ook de 'show dont tell' op met de slappe thee en de koekjes. Heel mooi! Enne, ja die 20.03 deed mij ook de wenkbrouwen fronsen, ik kreeg even het idee dat ik iets miste. Ik heb genoten, wacht op het vervolg!

Dankjewel Ton, ik ben blij dat je het prachtig vond. Ja, die 20:03, dat is misschien niet zo handig. Zie ook mijn reactie op janp. En het vervolg, wie weet past het inderdaad nog een keer op SOL.

Een verhaal met mooie beelden. Ik proef de slappe thee en de niet zo knapperige koekjes...brrr. Ook ik ben benieuwd naar het vervolg. Wie is die man? En waarom precies 20:03 uur?

Marceline, Ik mis iets. Een bevredigend slot na een verhaal dat zo beeldend verloopt! Dus maak er alsjeblieft nog iets van als de mogelijkheid zich voordoet. Wat gebeurt na 20:03? :unibrow: Vooral het personage van Martha heb je mooi uitgewerkt, haar langdradigheid uit eenzaamheid, haar droge koekjes. Dat iemand levend uit een wrak is geraakt, is stof voor (nog een ander) verhaal. Dingetjes die aan mij kunnen liggen Bij auto's die verkreukelen gaan mijn wenkbrauwen omhoog. Papier kan kreuken, stof kan verkreukelen, maar auto's? Van Dale gaat niet in op auto's ;) of je dichterlijke vrijheid speelt hier. Nu heb ik ooit al wel 'een accordeonsituatie' gelezen van wagens. Een beeld dat in herinneringen beklijfde. Beklijven gebruik ik zelf niet veel, maar ouderwets of niet, ik heb er niets op tegen. Vind het zelfs een mooi woord. Echter, door zijn betekenis kan je 'in herinneringen' schrappen. Beinvloed door de beknoptheid van Janp, probeer ik ook zo rechtstreeks mogelijk te denken - stap voor stap! Met als gevolg dat ik 'dat daar' wegdacht, en onmiddellijk met 'de foto in de krant' zou beginnen. ' En twee koppen thee later laat Martha, Bettina op haar stoel omhoog veren. Vind ik (persoonlijk) minder. Alsof Martha op een knopje duwt en ploing, de veren schieten omhoog. In deze betekenis gaat het om 'opveren'. Twee koppen thee later veert Bettina op bij wat Martha vertelt. Zoals gezegd, je kan met dit verhaal nog alle kanten uit!

Marceline, Een verhaal in een verhaal en elk met een open einde. Drie en twee kopjes thee, maakt het verhaal langer, maar niet beter. Het is onbetwistbaar goed geschreven. Ik zie het zo voor me. Ik had graag een écht slot gelezen.

‘De wereld stond dus even stil. En opeens kraakte de berg metaal en kwam er een man uitgestapt. Ongehavend, het was een wonder. En weet je wat die man deed?’ Hier hield Martha stil en keek Bettina doordringend aan. ‘Geen idee,’ zei Bettina. ‘Die man liep naar het water, pakte een hengel die daar lag, zette hem rechtop tegen het autowrak en hing er een theedoek in. Daarna klom hij weer terug in zijn auto, en wachtte tot de hulpdiensten arriveerden.’ Bettina keek Martha verbijsterd aan. ‘Van die hengel is daarna nog een foto gemaakt,’ besloot Martha. ‘Misschien heb je die wel eens gezien.’

Haha, Gijs, (licht) absurd, lijkt me nog een leuke om er een kettingverhaal van te maken. :nod: Daarbij, jouw mannetje, had die reeds een theedoek op zak om er een visje in te drogen?! Visuele humor, Bean-waardig. Ondanks mijn waardering voor je fantasie, ligt het vervolg toch bij marcelina ...

@Marceline, misschien ben ik wel buiten mijn boekje gegaan. Als dat zo is: excuses. Maar ik vond dit niet je sterkste verhaal. Je brengt het feit dat er een man 5 jaar geleden ongedeerd aan een ongeluk ontsnapte, als een spectaculaire ontdekking, maar… stond dat dan niet in de krant van 5 jaar terug? Had Bettina dit niet al moeten weten? Zelfs als beginnend verslaggever? Overigens: ik vind beklijven ook een mooi woord (‘in herinneringen’ kan weg) ‘Vijf jaar later is het deze foto’ zou je kunnen vervangen door ‘Het is deze foto’. Die vijf jaar komt later in de alinea nog terug. @marlie: auto’s hebben een kreukelzone, dus verkreukelen zou moeten kunnen.

Na drie koppen slappe thee en een paar niet meer zo knapperige koekjes zijn ze dan eindelijk bij die zaterdagochtend aanbeland.

Mooie zin. Daar zie ik meteen een interieur bij. Eikenhouten bankstel met beige gebloemde kussens, een klok aan de muur met 'maanstandblad' en atlas die de wereldbol torst, lage koffietafel met gehaakt sprei, etc. Maar...als Het Sufferdje een 'Vijf jaar later pagina' wil wijden aan een auto-ongeluk moet er iets bijzonders gebeurd zijn, vijf jaar eerder. (Dat zal te maken hebben met de man die ongeschonden uitstapt.) Dan zal Bettina - naar mijn idee - vóór ze naar locatie gaat al onderzoek verrichten Ook naar mijn idee moet 20:03 (of na achten) een reden hebben, want haar ogen worden groot. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

Hoi Marceline, mooi verhaal. Ook ik vind 20.03 uur fascinerend. Je uitleg hierboven is helder, maar zonder zou het voor mij ook prima werken. Ik kreeg de indruk dat ze de inzittende herkende, omdat haar ogen groot werden. Maar dat doe je wellicht vanwege de 20.03 uur? Alles is al genoemd, de kopjes thee en de koekjes. Idd heel duidelijk beeld van een eenzame oude vrouw. Klein puntjes: - in je eerste twee zinnen 2 maal november. voor mij hoeft dat niet, ik begrijp dat al uit de eerste zin. - Vijf jaar later is het deze foto die de aandacht van Bettina pakt. Is het niet de aandacht trekt? - Ik ben dan wel oud maar met mijn ogen en koppie is niks mis.’ Ik hik een beetje tegen 'is' aan, maar ik weet de oplossing ook niet. Misschien: maar mijn ogen en koppie zijn nog pico bello of prima. Jouw woorden natuurlijk, het is jouw mooie tekst. Graag gelezen!

Vijf koppen slappe thee, slappe koek, een rete-spannend verhaal en dan dit open einde. Verschrikkelijk. Marceline, ik sta erop dat we volgende week het vervolg lezen. Jij kan dat, ongeacht wat de opdracht is.

Een verhaal met mooie beelden. Ik proef de slappe thee en de niet zo knapperige koekjes...brrr. Ook ik ben benieuwd naar het vervolg. Wie is die man? En waarom precies 20:03 uur?

Dank schrijfcoach Elizabeth, voor de feedback en de leuke opdracht.

Marceline, Ik mis iets. Een bevredigend slot na een verhaal dat zo beeldend verloopt! Dus maak er alsjeblieft nog iets van als de mogelijkheid zich voordoet. Wat gebeurt na 20:03? :unibrow: Vooral het personage van Martha heb je mooi uitgewerkt, haar langdradigheid uit eenzaamheid, haar droge koekjes. Dat iemand levend uit een wrak is geraakt, is stof voor (nog een ander) verhaal. Dingetjes die aan mij kunnen liggen Bij auto's die verkreukelen gaan mijn wenkbrauwen omhoog. Papier kan kreuken, stof kan verkreukelen, maar auto's? Van Dale gaat niet in op auto's ;) of je dichterlijke vrijheid speelt hier. Nu heb ik ooit al wel 'een accordeonsituatie' gelezen van wagens. Een beeld dat in herinneringen beklijfde. Beklijven gebruik ik zelf niet veel, maar ouderwets of niet, ik heb er niets op tegen. Vind het zelfs een mooi woord. Echter, door zijn betekenis kan je 'in herinneringen' schrappen. Beinvloed door de beknoptheid van Janp, probeer ik ook zo rechtstreeks mogelijk te denken - stap voor stap! Met als gevolg dat ik 'dat daar' wegdacht, en onmiddellijk met 'de foto in de krant' zou beginnen. ' En twee koppen thee later laat Martha, Bettina op haar stoel omhoog veren. Vind ik (persoonlijk) minder. Alsof Martha op een knopje duwt en ploing, de veren schieten omhoog. In deze betekenis gaat het om 'opveren'. Twee koppen thee later veert Bettina op bij wat Martha vertelt. Zoals gezegd, je kan met dit verhaal nog alle kanten uit!

Marlie, Dankjewel! Voor je leuke feedback en de goede tips. Ik ga ze verwerken inde langere versie van het verhaal. Want ja, dat schrijf ik (in ruwe vorm is het er wel) en dit zijn mooie verbetersuggesties. Ik ben er blij mee!

Marceline, Een verhaal in een verhaal en elk met een open einde. Drie en twee kopjes thee, maakt het verhaal langer, maar niet beter. Het is onbetwistbaar goed geschreven. Ik zie het zo voor me. Ik had graag een écht slot gelezen.

Sarina, Dankjewel dat je kwam lezen. Ik ben blij dat je het goed geschreven vindt. En ja, dat (te) open einde. Je bent niet de enige die dat onbevredigend vind. Ik zal daar iets mee doen!

@Marceline, misschien ben ik wel buiten mijn boekje gegaan. Als dat zo is: excuses. Maar ik vond dit niet je sterkste verhaal. Je brengt het feit dat er een man 5 jaar geleden ongedeerd aan een ongeluk ontsnapte, als een spectaculaire ontdekking, maar… stond dat dan niet in de krant van 5 jaar terug? Had Bettina dit niet al moeten weten? Zelfs als beginnend verslaggever? Overigens: ik vind beklijven ook een mooi woord (‘in herinneringen’ kan weg) ‘Vijf jaar later is het deze foto’ zou je kunnen vervangen door ‘Het is deze foto’. Die vijf jaar komt later in de alinea nog terug. @marlie: auto’s hebben een kreukelzone, dus verkreukelen zou moeten kunnen.

Gijs, natuurlijk ben je niet buiten je boekje gegaan. Integendeel! Ik vond jouw invulling van het vervolg geweld, een echte 'Gijs'. Ik kan daar echt van genieten. En bovendien vind ik het een compliment als een verhaal van mij stimuleert om verder in te vullen. Dus dank je wel! En je komt hier met een scherp punt: had Bettina dit niet al moeten weten? Ik heb daar bij dit verhaal onvoldoende bij stil gestaan. Dat ga ik wel doen in de versie met het vervolg. Ik neig ernaar om dan te kiezen voor een versie waarin ze niet verder heeft gekeken dan de 'kop' (onder de foto, waar wel gesproken werd over de doden maar niet over die ene overlevende. Dat was namelijk erg weggemoffeld omdat de toenmalige verslaggever dat geen nieuws vond. Goede tip om een keer 'vijf jaar later' weg te laten. Dank nogmaals, voor je leuke en uitgebreide reacties!

Na drie koppen slappe thee en een paar niet meer zo knapperige koekjes zijn ze dan eindelijk bij die zaterdagochtend aanbeland.

Mooie zin. Daar zie ik meteen een interieur bij. Eikenhouten bankstel met beige gebloemde kussens, een klok aan de muur met 'maanstandblad' en atlas die de wereldbol torst, lage koffietafel met gehaakt sprei, etc. Maar...als Het Sufferdje een 'Vijf jaar later pagina' wil wijden aan een auto-ongeluk moet er iets bijzonders gebeurd zijn, vijf jaar eerder. (Dat zal te maken hebben met de man die ongeschonden uitstapt.) Dan zal Bettina - naar mijn idee - vóór ze naar locatie gaat al onderzoek verrichten Ook naar mijn idee moet 20:03 (of na achten) een reden hebben, want haar ogen worden groot. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

Angus, Mooi dat ik met zie zin bij jou zo'n duidelijk beeld op roep. Wat een mooi compliment! Bettina mocht zelf een item kiezen uit de maand november voor de 'vijf jaar later pagina'. En haar oog viel op deze bizarre foto. Er stond bij waar hij was genomen en zonder verder na te denken pakte ze haar spullen en vertrok naar de plaats des onheil van toen. Over die zin met 20:03/na achten moet ik nog even nadenken hoe ik die breng. Haar ogen werden namelijk groot omdat ze niet doorhad dat ze uren bezig was en het opeens al zo laat is. dank voor je uitgebreide en scherpe feedback. Dat helpt oor de puntjes op de i. Ik ben er dan ook erg blij mee!

Hoi Marceline, mooi verhaal. Ook ik vind 20.03 uur fascinerend. Je uitleg hierboven is helder, maar zonder zou het voor mij ook prima werken. Ik kreeg de indruk dat ze de inzittende herkende, omdat haar ogen groot werden. Maar dat doe je wellicht vanwege de 20.03 uur? Alles is al genoemd, de kopjes thee en de koekjes. Idd heel duidelijk beeld van een eenzame oude vrouw. Klein puntjes: - in je eerste twee zinnen 2 maal november. voor mij hoeft dat niet, ik begrijp dat al uit de eerste zin. - Vijf jaar later is het deze foto die de aandacht van Bettina pakt. Is het niet de aandacht trekt? - Ik ben dan wel oud maar met mijn ogen en koppie is niks mis.’ Ik hik een beetje tegen 'is' aan, maar ik weet de oplossing ook niet. Misschien: maar mijn ogen en koppie zijn nog pico bello of prima. Jouw woorden natuurlijk, het is jouw mooie tekst. Graag gelezen!

Dankjewel Marie, Ik ben blij met je compliment en goede tips! De eerste twee neem ik mee. wat betreft de derde: 'Met mijn koppie is niks mis.' Het is misschien een formulering die ook wel te maken heeft met het deel van het land waar je woont. Voor mij klinkt het in ieder geval heel logisch. dat neemt niet weg dat ik ook nog verder nadenk over jouw suggesties.

Vijf koppen slappe thee, slappe koek, een rete-spannend verhaal en dan dit open einde. Verschrikkelijk. Marceline, ik sta erop dat we volgende week het vervolg lezen. Jij kan dat, ongeacht wat de opdracht is.

Stella, dankjewel voor het vertrouwen! Dat einde komt er en als ik het passend kan maken voor de volgende SOL-opdracht zal ik het daarvoor gebruiken. En anders is er altijd nog Facebook. ;)