#158 Mijn hutkoffer
Mijn hutkoffer Niet zo lang geleden begon ik een grote schoonmaakactie in mijn bovenkamer. Daar ontdekte ik tussen alle drukte en mist, de Puinlaan. Halverwege mijn wandeling klaarde de lucht op en zag ik een kleine roze blikken koffer tussen het onkruid staan. Ik herkende deze direct uit mijn jeugd. Een glad koud oppervlak waar met de jaren steeds meer deukjes in waren gekomen en waar ik stickers overheen plakte zoals pleisters op de wonde. Terwijl ik er overheen streek en mijn patroon van toedekken erkende, groeide mijn koffer uit tot een grote leren bodemloze hutkoffer. Ik boog over de rand om te kijken en op dat moment gleed de inhoud van mijn overvolle rugzak zo over mijn hoofd de diepte in. Vanaf die dag wandel ik dagelijks door de Puinlaan, leeg mijn rugzak en wandel ontspannen door naar de Laan van mijn Leven. Soms zie ik iemand lopen, gebogen schouders en zijn ogen op de grond gericht. Zijn rugzak lacht zijn tanden bloot en slurpt al het wereldleed naar binnen om het zo bovenop de pijn van zijn drager te gooien. Ik recht mijn schouders en denk terug aan mijn kleine roze koffer.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi Nancy, een koffer cq rugzak als geestelijke functioneren laten zien. Ik hoop van harte dat de ontspannen wandelingen je laan van je leven (mooie woordkeus) laten opbloeien. In je schrijfstijl geniet ik ervan mee!
31 augustus 2017 - 17:24

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dankjewel mw Marie, ik lees het terug en denk bij mezelf ik ben wel erg positief. Ik vind echt niet iedere dag de weg naar mijn 'stortplaats' maar ach vaak genoeg ook wel. Fijn dat je kwam lezen :)
31 augustus 2017 - 17:35

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Nancy, een insteek als dit had ik zéker niet verwacht te lezen bij deze opdracht. Bijzonder origineel! Ik geniet van de symboliek, wereldleed opslurpende kromgebogen man, het roze koffertje tussen het onkruid, het toedekken en de helende werking van erkennen. Prachtig. Een dingetje: 'klein roze blikken koffer', bedoel je hier 'kleine roze blikken koffer?'
31 augustus 2017 - 23:20

Profile picture for user Riny

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Nancy, ...wat heerlijk! Dit was echt genieten; je hebt de smaak te pakken. Een prachtverhaal. Sinds kort breng ik mijn afval met een 'campingwagentje' naar de afvalcontainer. Met een heerlijke klap 'leeg' ik dan ook de opgedane warrigheden in mijn hoofd.
1 September 2017 - 15:30

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooie invulling, Nancy. Bovenkamer, rugzak, drukte, mist, roze koffertje met stickers, de associatie met het patroon van toedekken en het besef. Het koffertje dat groeit, doordat de eigenaar tot inzicht komt. :thumbsup:
1 September 2017 - 16:48

Profile picture for user Annetteke

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja, heel mooi en intiem. Vind alleen 'achter op hem lacht zijn rugzak' een beetje wringen. Ik lees erin dat die persoon achter zijn rug om wordt uitgelachen door wat hij in zijn rugzak met zich meedraagt. Misschien iets in de zin van: de zak die hij op zijn rug draagt lacht zijn tanden bloot?
1 September 2017 - 17:03

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Angus, dankjewel :) Annetteke, ik begrijp je opmerking en heb daar zelf ook over getwijfeld maar toen toch besloten het zo te beschrijven. Wellicht omdat het beeld van een uitlachende rugzak in dit geval het beeld is dat past in mijn bedoeling. Dankjewel voor je reactie
1 September 2017 - 18:56

Profile picture for user Mili

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Nancy, respect voor de diepgang van je tekst en de puinpijn die je beschrijft. Met de eerste alinea heb ik een beetje moeite. [Daar loopt er weer een, gebogen schouders en zijn ogen op de grond gericht. Achter op hem lacht zijn rugzak zijn tanden bloot en slurpt al het wereldleed naar binnen om het zo bovenop de pijn van zijn drager te gooien. Ik recht mijn schouders en voel niets meer.] Bedoel je dat puinschuivers elkaar herkennen? En staat 'ik voel niets meer' niet enigszins haaks op het alsnog dagelijks moeten puinruimen? Van de puinlaan naar de laan van je leven vind ik wonderschoon.
1 September 2017 - 19:31

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

@Marceline dankjewel :) @ Mili, dankjewel. De eersre alinea gaat over het herkennen van de mensen die hun rugzak niet dagelijks legen. Ik voel niets omdat ik dagelijks langs mijn hutkoffer ga om te legen. @Connie, dankjewel. Ik kom dit weekend bij jullie langs.
1 September 2017 - 20:00

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Nancy, Drie maal in de week loop ik gebukt onder zakken en tassen naar het containerstraatje. Vanaf heden gooi ik mijn muizenissen en ergernissen mee in de gleuf. Ik ga huppelend terug. :o Dank je wel voor de tip.
1 September 2017 - 21:17

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtige metaforen, ik zag een twee dingetjes, wonde - wonden en erkende vond ik vreemd op die plek. Herkende zou ik kloppende vinden maar dat woord gebruik je eerder dus misschien een ander woord? Verder is het werkelijk een pareltje waar iedereen van kan leren!
2 September 2017 - 14:14

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Zit in buitenland dus even kort. Dank voor reacties. I-Kat vlgs mij moet het wonde zijn ( uitdrukking) en erkennen is wat ik bedoel, heeft een andere betekenis dan herkennen.thanks voor fijne woorden :{}
2 September 2017 - 14:20

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bijzondere metaforen, zeer knap gevonden. :thumbsup: De uitlachende rugzak kan maar dat zou je niet moeten weergeven met blote tanden. Dat stoorde mij ook. Het niets meer voelen op dat moment bevreemd mij. Je kan je inleven in de persoon maar de hp heeft de oplossing gevonden en zou dus blij moeten zijn m.i. Originele invulling.☺
3 September 2017 - 18:59

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

@Madd dankjewel :) @Annette ook jij dankjewel :) @Cora graag gedaan :unibrow: @Marietje, jammer dat je dat stoort en ook jammer dat je mijn bedoeling mist. Het niets voelen heeft helemaal niets te maken met niet inleven het gaat enkel en alleen om de pure fysieke druk van de rugzak op het lijf die ' ik' dagelijks van me afgooi in de puinlaan. ( als ik dat echt zou kunnen). Dankjewel
3 September 2017 - 19:25

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Nancy, nu weet ik weer waarom ik geen andere verhalen lees voordat ik er zelf één geschreven heb. Maar mooi gedaan. Je zou iedereen zo’n hutkoffer gunnen.
3 September 2017 - 20:09

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Nancy, een verhaal met diepgang en vol mooie metaforen. Heel beeldend geschreven: zoals de " roze blikken koffer vol deukjes". Ik zie voor me hoe de rugzak over het hoofd wordt leegekieperd in de koffer en voel de opluchting. Wat betreft de opbouw: Is het een idee de laatste alinea te verplaatsten naar het eind? Je zou er iets aan moeten sleutelen: Bijvoorbeeld: Af en toe zie ik er weer eens een lopen ..." Taaltechnisch: Ik herkende "het" uit mijn jeugd > ik herkende deze uit mijn jeugd (heeft betrekking op de koffer) Puinlaan hier misschien met een hoofdletter? Zo ook: de Laan van mijn Leven. Een prachtige uitwerking van de opdracht. Dankjewel, Nancy.
4 September 2017 - 16:08

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Er is al zo veel gezegd Nancy. Je hebt diep in je binnenste gegraven. De blikken koffer groeit uit tot hutkoffer, waarin je je rugzak vol pijn en leed leeggooit. De puinlaan knap gevonden! Compliment met je uitwerking! Ik moest je eerste zin herlezen, 'Daar loopt er weer een, gebogen schouders en zijn ogen op de grond gericht. >> de 'weer een' heb ik het gevoel iets te missen. Het moet iemand voorstellen zoals jij ooit was voor je de rugzak begon te ledigen. Als je de vinger op het juiste woord kan leggen komt het (mss? :o ) beter over? Achter op hem lacht zijn rugzak zijn tanden bloot ... >> ik twijfel aan de 'achter op hem' want een rugzak draag je op de rug. Zijn rugzak lacht zijn tanden bloot .
4 September 2017 - 16:53

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je reactie waarom je geen andere verhalen leest begrijp ik niet
Was van mij een beetje indirecte manier om te zeggen dat er in onze stukjes overeenkomsten in thema te vinden zijn. (Ik wil mezelf niet teveel laten beïnvloeden voordat ik zelf een verhaal schrijf)
4 September 2017 - 18:41

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

@Nel dankjewel voor deze fijne opdracht en je waardevolle feedback. Ik ga ermee aan de slag. :thumbsup: @Gijs ah oké dat bedoel je. Ja dat is toeval en eigenlijk ook wel grappig dat wij en ook Anette los van elkaar voor deze invalshoek hebben gekozen en toch ook weer anders. Ik lees ook nooit andere bijdragen voordat ik de mijne af heb, dat zorgt voor storing in de boven ;) kamer
4 September 2017 - 19:29