# 155 De donder voelen

Onweer, donder en bliksem. Dinsdag reed ik er middenin, bij Harderwijk. De weg was volledig overstroomd. Auto’s rijden voorbij, sproeien water op. Vrachtauto’s rijden langzamer, maar sommige personenautochauffeurs onder ons wagen het erop. Hard, harder, hardst. De stoere mensen. Die lopen altijd vooraan. Enorme bliksem en donder, die door het harde regenen op de auto nog te horen was. Uiteindelijk kwam ik er weer uit. Je denkt dan de auto zal wel heel erg schoon zijn, vanwege die plensbuien, maar niets is minder waar. De modder zit bijna tot op het dak! Ik denk terug aan vreselijk onweer, we staan in een tent aan de oever van een meertje in Frankrijk. Het weer barst los. De bliksem slaat in in het meer, de vonken vliegen eroverheen. De donder voelen we. De kinderen sliepen er dwars doorheen, ik keek mijn man aan en probeerde hem te overtuigen dat we in een hotel moesten gaan slapen. Ik was als de dood. Hij gebaarde rustig te blijven, hield me vast en zo zijn we erdoorheen gekomen. Alles is goed afgelopen, maar de schrik zat me stevig in de benen. Brrr. Dit aankomend weekend veel vallende sterren, de Perseïden, het puin uit de ruimte dat gaat ontvlammen. Ik ga zeker kijken, we hebben feest zaterdagavond, dus een goede gelegenheid met het gezelschap naar de noordoost hemel te gaan kijken.