Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#155 Beschermd?

Klein meisje, daar sta je dan voor het grote raam samen met je zusje en je mama. De lucht is zwart als de nacht, de lichtflitsen schieten alle kanten uit en de donder die eraan komt, doet vast denken alsof er rotsen naar beneden komen vallen. En dan loopt mama door het huis, palmtakje en wijwater in een bakje. Biddend en zwaaiend met dat takje nat, loopt zij door het huis. Het huis is beschermd….voor hoe lang. 3 dagen later, in de avond word je wakker van de donder en de bliksem. Weer, en je rent naar de kamer, de slaapkamer, papa en mama zijn er niet. Zijn ze weg…ja, maar waarheen. Nu zijn we wel bang en we gaan in de portiek naar onze bovenburen en zeggen dat we alleen zijn. Onze buurjongen gaat met ons in de portiek op de stenen trap zitten. En dan komen ze er aan lopen. Waren gewoon even koffie gaan drinken bij vrienden…. Wij sliepen toch? 25 jaar later, klein meisje, ben je volwassen en heb je twee kinderen. Morgenochtend is het vroeg dag. De auto staat ingepakt, we gaan naar Duitsland op vakantie en moeten vroeg uit bed. Wat nu…we staan met het gezin voor de ramen te genieten van het natuurgeweld en denken nog niet aan het vroege opstaan de volgende dag. Dit is veel mooier. NB Herinneringen die ik nooit zal vergeten. De eerste toen ik 8 jaar oud was, de tweede met de kinderen die toen 9 en 8 jaar waren. Inmiddels tel ik 35 jaren bij de laatste herinnering. Met snel typen en moeilijke vingers heb ik wel een aantal typefouten 'moeten' verbeteren, omdat deze fouten niets te maken hadden met het woord niet weten, maar tijdens het typen al merken dat het niet klopte.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Connie, bijzonder hoe deze herinneringen op je papier terecht komen. Ik zou zeggen fijne vakantie: heel erg verdiend!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marie, ook die vakantie is een herinnering :) Nee, echt reizen is inmiddels teveel voor me geworden, maar wat is noodzakelijk om blij en gelukkig te zijn? Dank voor je reactie Connie

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
Connie, typen met onwillige vingers en daarna een paar typefouten verbeteren is goed hoor. Het gaat er vooral om dat je je tijdens de schrijfspurt niet laat afleiden door triviale zaken als spelling. Zolang je in het laatste stadium niet gaat herschrijven en schaven is het wat mij betreft nog helemaal in de geest van de opdracht.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi Connie hoe je de herinneringen overbrengt. Het gevoel van hoe je als kind dingen ervaart t.o.v later is denk ik voor iedereen herkenbaar en brengt mij ook terug naar mijn eigen herinneringen hierover. Dankjewel en mooi geschreven, dat ook.

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Deze tekst bracht mij terug naar een dag in een caravan op een Oostenrijkse camping, waar mijn zusjes en ik bibberend tegen onze ouders aan kropen toen de bliksem insloeg in een boom, 25 meter bij ons vandaan. Ik heb nooit een hardere knal gehoord. Dank voor de herinnering. Mooie tekst, mooie link tussen twee verledens en het heden gelegd.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je brengt ook bij mij een herinnering terug! Als jong meisje stond ik ook bang aan een leeg bed. Ouders waren naar de kroeg of naar vrienden want wij sliepen toch. Ze hadden en hebben geen idee wat dat bij een kind doet en dat het je altijd bij blijft. Knap beschreven, dat freewriten doe je goed!

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi opgeschreven deze herinneringen, Connie. En bij de tweede breng je ook bij mij de herinnering terug van een leeg bed. Het bijzondere is dat ik wist dat mijn ouders wegwaren. ik zwaaide ze zelfs uit en naast mijn bed stond een babyfoon naar de buurvrouw. Dat gebeurde vaker en ik had er niks van. Maar ergens midden in de nacht kroop ik in die tijd altijd bij mijn ouders in bed terwijl ze sliepen. En die nacht (ik zal wat vroeg geweest zijn) waren ze er niet. Mijn ouders woonden toen in een flat en ik schijn het halve gebouw opgeschrikt te hebben met mijn geschreeuw. dankjewel voor deze bijdrage. PS Ook ik heb de schrijffouten in mijn stukje verbeterd toe ik het overtikte. ;)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Connie, dierbare herinneringen die je liet stromen en dat was reuzemooi om te lezen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Connie, ... wat een leuke herinneringen. Ja, de ene herinnering volgt zo de andere op. Vooral door freewriting, je kunt dan wel blijven schrijven, ook met reacties geven, merk ik.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Connie, 'takje nat', een ontroerend en veelzeggend detail. Zo ook: 'klein meisje, ben je volwassen en heb je twee kinderen' Contradictio in terminis. Heerlijk om te bemerken dat schrijven je zo goed doet.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Connie, ik krijg een heel warm gevoel als ik jouw tekst lees. Prachtig geschreven. Mooie verbinding tussen heden en verleden.

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Connie, Dat is het mooie aan ouder worden : herinneringen worden verweven met het heden. En dat je dat natuurgeweld zo onder woorden kan brengen, is een talent.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Connie, typen met onwillige vingers en daarna een paar typefouten verbeteren is goed hoor. Het gaat er vooral om dat je je tijdens de schrijfspurt niet laat afleiden door triviale zaken als spelling. Zolang je in het laatste stadium niet gaat herschrijven en schaven is het wat mij betreft nog helemaal in de geest van de opdracht.
Dank je Frank, ik ben blij met de nadere uitleg. Moet gewoon wat minder streng voor mezelf zijn. Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi Connie hoe je de herinneringen overbrengt. Het gevoel van hoe je als kind dingen ervaart t.o.v later is denk ik voor iedereen herkenbaar en brengt mij ook terug naar mijn eigen herinneringen hierover. Dankjewel en mooi geschreven, dat ook.
Nancy, herinneringen zo ervaren dat ze geen pijn meer doen, geven meer mogelijkheden, zeker bij het schrijven. Dank voor het lezen, Connie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Deze tekst bracht mij terug naar een dag in een caravan op een Oostenrijkse camping, waar mijn zusjes en ik bibberend tegen onze ouders aan kropen toen de bliksem insloeg in een boom, 25 meter bij ons vandaan. Ik heb nooit een hardere knal gehoord. Dank voor de herinnering. Mooie tekst, mooie link tussen twee verledens en het heden gelegd.
Ostinato, deze herinneringen hebben al vaak mijn grijze massa bezocht. Het verhaal 'stond klaar' . Zulke herinneringen leveren vaak bij een ander een kettingreactie op. Niets te danken, kunnen delen hier op Sol is al een cadeau op zich. Dank voor het lezen, Connie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je brengt ook bij mij een herinnering terug! Als jong meisje stond ik ook bang aan een leeg bed. Ouders waren naar de kroeg of naar vrienden want wij sliepen toch. Ze hadden en hebben geen idee wat dat bij een kind doet en dat het je altijd bij blijft. Knap beschreven, dat freewriten doe je goed!
i-Kat, de herinnering aan die aanblik van dat lege bed heeft heel lang gevolgen gehad. Dank je dat je langskwam. Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi opgeschreven deze herinneringen, Connie. En bij de tweede breng je ook bij mij de herinnering terug van een leeg bed. Het bijzondere is dat ik wist dat mijn ouders wegwaren. ik zwaaide ze zelfs uit en naast mijn bed stond een babyfoon naar de buurvrouw. Dat gebeurde vaker en ik had er niks van. Maar ergens midden in de nacht kroop ik in die tijd altijd bij mijn ouders in bed terwijl ze sliepen. En die nacht (ik zal wat vroeg geweest zijn) waren ze er niet. Mijn ouders woonden toen in een flat en ik schijn het halve gebouw opgeschrikt te hebben met mijn geschreeuw. dankjewel voor deze bijdrage. PS Ook ik heb de schrijffouten in mijn stukje verbeterd toe ik het overtikte. ;)
@marceline, zie mijn reacties hierboven. Dank voor het lezen, Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Connie, 'takje nat', een ontroerend en veelzeggend detail. Zo ook: 'klein meisje, ben je volwassen en heb je twee kinderen' Contradictio in terminis. Heerlijk om te bemerken dat schrijven je zo goed doet.
@Mili, grappig dat de verschrijving 'takje nat' bij jou deze reactie opriep. En bij nader inzien ben ik blij met de vergissing.De contradictio vind ik zelf wel op zijn plaats. Ik spreek hier de volwassene aan, die echter ook in heel veel opzichten ook nog 'het kleine meisje' was. Dank voor je empathische reactie over het schrijven...helemaal waar :nod: Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Connie, Dat is het mooie aan ouder worden : herinneringen worden verweven met het heden. En dat je dat natuurgeweld zo onder woorden kan brengen, is een talent.
Sarina, bij het schrijven kan het zomaar gebeuren dat precies de juiste woorden op het scherm verschijnen. Dank voor het lezen Connie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bijzondere herinneringen. Dank voor het opschrijven zodat wij het konden lezen. :thumbsup:
Dat vind ik zo fijn van Sol: het samen kunnen delen en van elkaar leren. Dank dat je het kwam lezen. Connie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Klein groot meisje ik heb de indruk dat jouw huis steeds opnieuw beschermd wordt ;) Omdat jij in charge bent.
@Pindarots, ik ervaar je woorden als een groot compliment. Dank je, Connie

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Connie, Een heel fijne vakantie toegewenst. Met liefst geen onweer. Mooi hoe je je angst voor onweer hebt beschreven. Zelf kan ik genieten van al die donder en bliksem en mijn kinderen ook. Ik herinner me dat we met ons allen tijdens een onweer voor het venster stonden en dat er een vuurbol door de dakgoot rolde. We waren laaiend enthousiast. :eek: Ik hoop dat de vakantie je goed zal doen. :nod:

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Blavatski, fijn dat je even kwam lezen. Zie mijn reactie #2, waar ik uitleg dat die vakantie ook een herinnering is. 'De eerste toen ik 8 jaar oud was, de tweede met de kinderen die toen 9 en 8 jaar waren. Inmiddels tel ik 35 jaren bij de laatste herinnering.' heb ik onderaan in mijn bijdrage geschreven, ter verduidelijking. Nee vakantiereizen kunnen niet meer, maar door te schrijven ben ik vaak 'op reis'. Gezinsbelevingen toen onze kinderen nog klein waren zijn zo heerlijk om te herinneren. Dat zul je wel herkennen, zoals ik lees. Fijne dag, Groet Connie

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Connie, Bij mij is het reizen ook niet meer dat! Maar zoals je schrijft, we kunnen reizen in onze herinneringen en daarvoor hoeven we niet die ellendige koffers meer in te pakken en wassen, wassen, wassen als je terug thuis bent. Ik ga nu je boek bestellen, heb even op m'n pensioen moeten wachten. :D Ik leef van maand tot maand. :nod: