# 138 - De doodgraver

Je eigen graf graven en dan nog een maatje te klein. Ach toch. Heeft hij zijn eigen ondergang verkeerd ingeschat. Je taalgebruik is als in een gedicht, mooie woorden die mij toezingen. Triest en mooi jouw verhaal, Mili.

[... alsof de aarde hem zachtjes wenkte.] :thumbsup: k zou de laatste zin op een nieuwe regel plaatsen omdat de HP die zelf niet bewust meemaakt: het vindt plaats na een tijdssprong/ op een andere moment dan het graven van zijn graf. Het te summiere zelfbeeld va de HP mooi weergegeven door het te smalle graf. Ze zullen hem missen. ;) Goed gedaan.

Mili, wat mooi geschreven. Geen woord teveel. Het graf te smal... Was zijn wereld om hem heen zó klein geworden? Ik ben er stil van, Fijne dagen, Connie

Beste Mili, Een juweeltje! Prachtig beeldend geschreven. :thumbsup: Triest figuur met een triest einde, maar desondanks met veel plezier en waardering gelezen. En ja, ik werd er ook stil van. Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Wat een eenzaamheid spreekt uit het verhaal. Afgedankt na al die jaren. Daardoor is hij natuurlijk helemaal van de leg. Vandaar zijn te smalle graf ;)

Aan allen: schrijfster in dezen had niet het graf van de doodgraver voor ogen. Maar dat van zijn vrouw die hem had verlaten. Het gebeurde tijdens mijn moeders begrafenis dat het graf te smal bleek. Ik kan jullie niet beschrijven hoe pijnlijk dat moment was. @Madd, er zit melodie in dit stukje. Dat vind ik ook. @Marietje, bij deze is je tegenwerping verworpen. ;) (zie hierboven) @Connie, hij moest nog even alleen door. Zonder zijn vrouw en zonder zijn werk. Dan wordt je wereld inderdaad klein. @Ton, ik denk dat je nu wel weer tatert. ;) Nee, serieus, dank voor dit mooie compliment. @Meta, het is ook eenzaam je moeder te moeten achterlaten. Hartelijk dank voor jullie reacties.

Hoi Mili, was ik net weer aan het babbelen geslagen, lees ik dat dit echt gebeurd is en een pijnlijk moment opleverde. Tja, word ik toch weer even stil van. Maar mijn compliment blijft overeind, Mili! Ik ga nu maar weer even wat spraakwater tot me nemen, 't is tenslotte Pasen, ook hier in het Westland .... ;) Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Mili, Het is prachtig. Met een paar woorden zet je een wereld van klein leed neer. Je bent een woordenkunstenares. En inderdaad geen woord teveel. Maar misschien wel net één woord te weinig? Voor jouw toelichting dacht ik ook dat het om zijn eigen graf ging en niet omdat van zijn vrouw. Dat misverstand zit voor mij in deze zinsnede: [...zijn vrouw had hem verlaten.] Dit kan je natuurlijk op meerdere manieren begrijpen maar voor mij is het meest gangbaar om hierbij aan een scheiding te denken.

Dag Mili, Gepokt en gemazeld als schrijfcoach ben ik niet, bestoppeld kan niet daar ik geen mannelijke hormonen te veel heb, maar enthousiast over je inzending ben ik wel. Fijn dat je inspiratie kreeg om ons met dit droevig getint ei te verrassen. Zoals altijd een beetje aan de mysterieuze lugubere kant... Het krijgt een speciale plaats in de eierkrans. Zalig Pasen, Mili :{}

@Marceline, met gevoel leg je de vinger op het woord waarom het gaat. Ik dacht ook sterk na over het werkwoord 'verlaten'. Het is een tikkeltje misleidend, ik geef het toe. Alleen houd ik niet zo van het gangbare. ;) Wist je dat 'teveel' een zelfstandig naamwoord is? Geen woord te veel. :o Als ik in 'Jitzak', mijn boek, ook maar met woorden weet te goochelen. De laatste weken zijn afmattend ... Hartelijk dank voor je reactie. @Lieve schrijfcoach Blavatski, ten eerste een kus terug. En wat een schattige reactie. Als mijn bedroefde eitje maar niet de eierkrans gaat doorweken. Dank voor de opdracht, het duurde even maar Pasen heeft toch alles met wederopstanding te maken?

Prachtig.

@Gijs, un grand merci.

Dit is met recht: 'show', in plaats van 'tell'. Met een paar originele beeldbeschrijvingen heb je een bijzonder verhaal neergezet, Milli. De laatste zin zou hilarisch kunnen zijn, als het je niet zelf was overkomen. Weer een mooi stukje afgeleverd. :thumbsup:

@Jules, ik denk niet dat zo'n precies moment, voor wie dan ook, hilarisch zou kunnen zijn. Ben blij met je complimenten. Altijd fijn om uit de mannelijke 'minderheidsgroep' hier een reactie te krijgen. Mannen zullen m.i. toch op een andere manier naar een tekst kijken. Merci.

Ach, die arme doodgraver... Onbewust wilde hij zijn vrouw niet begraven, daarom mislukte zijn arbeid. Nu las ik net jouw #6; dat moet ontzettend zijn geweest, Mili . Ontreddering ten top. Dit was ook een ei om over na te denken: er kan heel veel fout gaan in het leven, ook waar je het niet verwacht.

Mooi geschreven, het lijkt meer op een gedicht!

Gepokt, gemazeld en bestoppeld dolf hij zijn zoveelste graf. Hij was kenner van familiegraven; het aantal lagen en de tussenliggende jaren grafrust wist hij uit zijn hoofd. Zijn rug was gaandeweg gaan krommen alsof de aarde hem zachtjes wenkte. Verzengende tranen had hij zien vallen die zijn gemoed beroerden, knikkende knieën had hij gestut.

Mili, ik houd niet van het uitdelen van pareltjes, maar bovenstaande alinea is er een. Bij de volgende alinea weet ik niet hoe de vork aan de steel zit en dat vind ik -zoals wel vaker bij jou- erg jammer. Nu had de pastoor hem laten weten dat zijn tijd erop zat. Wat houdt deze zin in? Krijgt hij hier het ontslag aangezegd door pastoor? Waarom? ouderdom? of omdat zijn vrouw hem heeft verlaten? is ze weggelopen? met iemand anders mee? of is ze gestorven? Geen enkele aanwijzing. En je beschikt over zoveel talent om dat op jouw eigenaardige manier kenbaar te maken. En waarom hanteert hij zijn spade voor de laatste keer? Ik had me als paasgeschenk gegund dat ik van de twee alinea evenveel en makkelijk had kunnen genieten als van de eerste. Na vele hoofdbrekers kom ik er zelfstandig niet uit. Het blijft gissen.

@Riny, je eerste twee regels, zo was het, precies. Het leven is één geklutst ei. ;) Dank je. @Sanacuario, wie weet, was het wel een gedicht. Dank je. @Dos, ik wieg tussen tekstverklaring of niet. Hij kreeg zijn congé. Zijn vrouw stierf. Laatste graf. Het gissen is wellicht dat ik het aan jou overlaat. Vul maar in, zoals jij wil. Het is allemaal goed. Je hebt een - uitgebreide en betrokken - reactie geschreven die me raakt. Dank je hartelijk hiervoor.

Mili je bent een geboren schrijfster en je zou niets anders meer moeten zijn. Tussenliggende jaren grafrust versus klonten die verbeten in het rond vliegen en alles wat daartussen, daarvoor en daarna speelt, weerspiegelen jouw beheerste talent in een golving en opbouw van ontroerende gelatenheid naar grimmige spanning. Je raakt me tot op het bot.

Ik lees het nu pas Mili. Maar één woord, geweldig!

@Elyse, ik heb jouw reactie gevoegd bij andere reacties die mij dierbaar zijn. Ik lees ze wanneer ik twijfel of ik nu echt wel schrijven kan. Het sterkt me dan. :{} @Nancy, :thumbsup: