gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#137 - De slak

6 april 2017 - 22:20
De slak sprong op een motor en reed weg. ‘He,’ zei ik, ‘slakken horen zeer langzaam te zijn, en jij rijdt motor. Hoe zit dat?’ De slak lachte mij vierkant uit. ‘En waar moet je dan naar toe?’ vroeg ik, ‘je hebt je huis al bij je.’ Maar de slak deed alsof hij me niet hoorde. Hij voegde in en reed in de richting van Brussel. Dit kon ik niet op mij laten zitten, en ik fietste er met ongehoorde snelheid achteraan. De politie-agent klonk bars. ‘Op een snelweg mag men niet fietsen,’ zei hij. ‘Maar ik zat een slak achterna,’ verdedigde ik. ‘Maak dat je moeder wijs.’ ‘Oké,’ zei ik, en samen met de politie-agent ging ik naar mijn moeder. Mijn moeder luisterde net naar het nieuws. ‘Moet je horen,’ zei ze, ‘bij Kudelstaart is een slak van de weg gehaald. Hij reed te hard.’ ‘Meent u dat?’ vroeg de agent. ‘Jazeker,’ zei mijn moeder. ‘Nu, dan heb ik niets gezegd,’ zei de agent. ‘Een goedenmiddag verder.’ ‘Haha,’ zei mijn moeder, ‘hebben we die even tuk. Het was geen slak, het was een spanrups.’ En samen lachten we tot het donker werd. En de slak? Hij stuurde nog een kaartje van Manneke Pis. Brussel is een leuke stad, schreef hij, kom ook eens langs.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 april 2017 - 0:07
:lol: Wat een heerlijk fantasievol verhaal. Het lijkt een droom. Wellicht is het symbolisch maar hoe en wat kan ik niet weten. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 april 2017 - 8:34
@gs, een meer dan verrukkelijk verhaal. :thumbsup: Kudelstaart, spanrups, ongehoorde details. ;) Waar ik volledig voor door de knieën ga, is samen lachen tot het donker is. (politieagent)

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
7 april 2017 - 9:45
Hallo gs, wat een leuk absurdistisch verhaal. Ik ben het met Mili eens dat de details het nog sterker maken. En allemaal in een ruk geschreven? Goed hoor.

gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
7 april 2017 - 22:42
‘Er loopt een kameel in de tuin,’ zei mijn vrouw. 'Waar dan?' vroeg ik verbaasd toen ik naar buiten stapte. Geen kameel te zien, wel een zoon met een dikke glimlach die schuldbewust tussen de struiken stond. Hij zal hem opgegeten hebben, dacht ik. Ik greep mijn zoon, hield hem ondersteboven en drukte op zijn buik. Hij spuugde de kameel uit, die daarna tevreden gras ging eten. Als je al anderhalve dag weet dat je een spontaan verhaal gaat schrijven, hoe kan dat dan nog spontaan zijn? Het kamelenverhaal begon al aardig vorm te krijgen in mijn hoofd. Donderdagavond, ik was inmiddels in de stemming gekomen (een half uur absurdistisch geouwehoerd met mijn zoon van 13), zou ik nu dan het verhaal over de kameel opschrijven? Of zou dat valsspelen zijn? Geen wekker of klok. Si dolce e’l tormento (Monteverdi) zou me vijf minuten verder brengen. Het verhaal begon niet met een kameel, maar met een slak die op een motor sprong. De rest van het verhaal floepte er zo uit. Allen, dank voor jullie commentaar. Ik blijf toch een beetje met de vraag zitten wat ik nu zelf van freewriting vind. Er is één ding wat ik in vijf minuten niet in een verhaal krijg, en dat is betekenis. Dat kleine stukje gelaagdheid, dat stukje samenhang, dat ik eigenlijk in een verhaal wil leggen. Niet dat ik ontevreden over mijn verhaal ben (ik vind hem zelf ook wel grappig), maar als je er te hard op blaast, dan blijven er alleen maar losse woorden over.

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 april 2017 - 23:14
Hoi gs, prachtig, dit juweeltje van absurditeit! ik moest er ook om lachen, terwijl het al donker is. Onderschrijf de complimenten over de sterke details. Mooie inkijk geef je over de totstandkoming (daarbij dacht ik even aan het paard in de gang bij buurvrouw Jansen). Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2017 - 23:44
gs, een kolderiek verhaal waar ik hartelijk om kon lachen. Zo werkte het bij mij ook. Ik poneerde een eerste zin en borduurde daarop verder, niet bang voor een onverwachte, haakse plotwending. Een absurd verhaal tot gevolg. Mooi.

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2017 - 12:49
Gewoon niet te hard blazen, gs. Moet alles persé een dieper(re) laaag hebben? Misschien zet je wel een nieuwe trend en mogen we eindelijk weer eens gewoon lachen. Mogen we onszelf weer eens wat minder serieus nemen. Ik heb jouw bijdrage van deze week in elk geval met veel plezier gelezen. :thumbsup:

gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2017 - 23:12
@Ton, @Dos, @Willemina, dank voor jullie reacties. En @Willemina: nee, niet alles hoeft een diepere laag te hebben, en ja, we mogen ons beste weer eens wat minder serieus nemen (maar toch niet te veel). Maar het ambivalente gevoel blijft. De bedoeling van de opdracht (zoals ik hem interpreteer) was om iets van jezelf bloot te leggen door vijf minuten te associëren. In plaats daarvan bleef ik aan 'de buitenkant' van mezelf en deed iets wat ik al kende: ik heb vaker absurdistische verhalen geschreven. Ik beleef heel veel genoegen aan alle lof die over me heen gestrooid wordt, maar tegelijkertijd heb ik geen stap voorwaarts gezet. (Verraad ik nu mijn calvinistische inslag?)

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 april 2017 - 10:15
gs, ... wat is dat toch met freewriting. Het maakt je los, je kunt je laten gaan, de meest gekke verhalen kunnen ontstaan. Hoe verzin je het, wat een leuk verhaal. Misschien heb je naar je eigen gevoel 'geen stap voorwaarts gezet' maar vergeet niet dat je veel mensen voor een poosje plezier hebt bezorgd.