Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 114 - Versluierd

Ik loop in een banale supermarkt; het publiek graait uit dozen, de paden zijn smal. Wollah hier, wollah daar, sijpelt als couscous door verscheurde verpakkingen. Gesluierde vrouwen tegen wie ik pardon zeg, gaan niet opzij. Hun kinderen staren. Een vrouw alleen versleept zich achter haar rollator, haar voeten dik in het verband in opengescheurde muilen. Ze kijkt niet op of om door haar grijze slierten, ziet de verwonderlijke mensheid niet aan. In haar mandje ligt een halfje afgeprijsd lichtbruin. Daarnaast een kuipje margarine. Haar vingerloze handschoenen liggen als klauwen over het stuur. Ik kan het niet meer aanzien, hoezo heeft deze, ik denk negentigjarige geen geld, geen hulp. Ik vlucht naar de pakjes echte boter. In mijn ooghoek zie ik een man. Ik ken die man. Hij woont bij mij in de buurt, kleedt zich als een heer en geurt naar exquise parfums. Ik voel hem wel kijken, op het terras daar bij mij in de buurt. Zijn glimlach is charmant waarboven zijn ogen als sterren twinkelen. Nu twinkelt hij voor geen meter, ziet me niet staan en laadt grootverpakkingen achenebbisj bier in. Zijn gevulde broekzak staat half open; er steekt stout de dop van een heupflacon uit. Op iedere hoek van de gangpaden rust hij uit om schielijk een slok te nemen. Ik loop weg van de man naar de vrouw en vraag haar of ik kan helpen. Haar mond waarin nog weinig tanden staan, kwijlt een beetje als ze zegt: 'Lief meisje, ik heb altijd alles alleen moeten doen.'

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Die laatste zin vind ik prachtig. Die komt hard aan, een zin die meteen het hele verleden van de vrouw weergeeft. Heel mooi, net als de rest van het verhaal. Misschien had ik iets meer over vrouw willen weten, de rol van de man vind ik persoonlijk niet heel interessant.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het ware leven uitgemeten door deze tekst, prachtig beeldend. De laatste zin vande negentig jarige vrouw vind ik indrukwekkend.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel herkenbaar, Mili. Ik vind het ontzettend knap hoe je steeds opnieuw over niet Nederlandse Nederlanders schrijft. Je benoemt alles, maar zonder oordeel, en toch zo raak. :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Uit het leven gegrepen, Mili. Achenebbisj bier klinkt bijna als goed bier. Je liep daar zelf en zag dit tafereel. Achter ieder mens schuilt de eenzaamheid en kwetsbaarheid. Sterk dat je de charmante man ook neerzet. Hij verbergt zijn situatie naar de buitenwereld in tegenstelling tot de tandeloze vrouw. Een goede observatie in Mili woorden neergezet, treffend en doelgericht.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi stukje, Mili. Mooie reactie van maddbrug. Daar valt niets aan toe te voegen. Wel zou ik deze zin nog eens bekijken.
Ik kan het niet meer aanzien, hoezo heeft deze, ik denk negentigjarige geen geld, geen hulp en vlucht naar de pakjes echte boter.
Ik moest hem twee keer lezen. 'Ik kan het niet meer aanzien; hoezo heeft deze, ik denk negentigjarige geen geld, geen hulp. Ik vlucht naar de pakjes echte boter.' zou dat - voor mij - voorkomen. Detail. Meer niet.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik zat ook met die zin die Angus noemde. De tegenstrijdigheden zijn mooi neergezet. Aanhalingstekens voor Lief en na doen. (Laatste zin)

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nagel op de kop, letterlijk uit het leven gegrepen. Mooie zinnen, mooie exotische woorden die het geheel af maken! Met veel plezier gelezen. :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Meikiepeik, de player hoort er wel, denk ik, alleen situeert zijn armoede zich op een ander niveau dan die van de vrouw. De tegenstelling die ik heb willen treffen is dat de vrouw, die in haar leven werkte, met weinig moet rondkomen terwijl de gesluierde vrouwen n.a.w. met gratis geld winkelen. @mw.Marie, de vrouw deed zeer aan mijn hart. @Meta, je reactie doet me goed. @Madd, is het geen heerlijk woord, om te zien en te lezen: achenebbisj. Missie geslaagd, lees ik van je. @Angus, ik pas het aan, zo ook, @Tja @Droompiloot, ik word duizelig van je en @Joke VG, spijker op de kop. :) Hartelijk bedankt voor jullie reacties.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
'sijpelt als couscous door verscheurde verpakkingen.' Een goed gekozen metafoor, waarmee je de lezer meteen in de sfeer trekt, Mili. De gesluierde vrouwen gaan niet opzij. Je roept bij de lezer een gevoel op. Dan zet je de oude vrouw trefzeker neer. Tot slot is daar de man met twee gezichten. Je hebt de lezer heel subtiel maar kundig bespeeld. De kracht en macht van de pen. Bijzonder knap geschreven verhaal. Ik heb wat moeite met de reactie van de oude vrouw. Ik verwacht eerder dat ze van het type is dat hulp afwijst omdat ze zich altijd alleen heeft kunnen redden. Maar nogmaals, bijzonder knap geschreven.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Willemina, de vrouw wil ook geen hulp. Impliciet zegt ze dit (ook) met de door haar uitgesproken woorden. Dan is het nu helemaal af, begrijp ik. ;) Dank je hartelijk voor het doorgronden en je complimenteuze reactie.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ademloos gelezen, @Mili. Niets aan de andere commentaren toe te voegen. Zo hoort schrijven, voor mij dan, te zijn. Voor wat het waard is: je rauwe, kwade pijn in je eerste verhalen hier is nu omgebogen tot een subtieler soort. Het gekke is dat die daarom harder raakt, schrijnender is. Ik ben wel benieuwd of anderen die jou hier volgen in die twee-en-een-half jaar, dat ook zo ervaren.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Leonardo, er was eens een man die mij bracht in plaats van te nemen. Hij leerde mij dat wat ik niet wist, niet zag, niet begreep. Je begrijpt dat ik deze man koester. Van het begin van je tweede alinea werd ik stil. Hieruit blijkt dat je me aandachtig gevolgd hebt. Het klopt wat je zegt. De vraag die je stelt is uitermate interessant. Ik zou het daarom fijn vinden als andere schrijvers hierop willen reageren. Merci.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mili, er was eens een vrouw die mij vanaf de eerste woorden die ik van haar las boeide. Dan voelde ook ik haar rauwe, kwade pijn. Vaak al zo schrijnend maar die nu, zoals Leonardo hierboven prachtig omschrijft, 'omgebogen tot een subtieler soort', inderdaad steeds dieper raakt. De schrijfster zelf verdween meer en meer terwille van die adembenemende beelden. Dermate, dat ik er pakweg een maand geleden in één adem het volgende over schreef (als mijn nu eenmaal eeuwig warrige uiting van het haar volgen): Ik las je Ik las je losjes aan elkaar van ver van mij vandaan met veranderende blikken van scherm en blad naar rustend op een wolk van wolf of stoeltjeslift. Ik las, las je letters los dan trokken samen vast en uit naar verre werelden en als mijn ingewanden vlijden zij zich aan mijn voeten en knepen mij de strot dicht. Ik las, las, las je in een gepunnikte slinger van daar naar hier en tot alles aan elkaar en tot je niet meer ver of niet meer was.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, ik wil wel reageren op wat Leonardo zegt. Het rauwe zoals Leonardo stelt heeft mij als lezer getrokken in je teksten, ik wilde je woorden opvreten, als grof vlees waarvan de vleessappen over mijn kin dropen. Ik heb daar van genoten. In de jaren dat ik jou lees, ben ik het rauwe blijven proeven, in iedere tekst was dit terug te vinden, echter, het werd eenvoudiger te behappen, soms iets zachter, soms wat sappiger maar door de sterkte van je taal altijd mijn smaak rakend. Af en toe nam ik er een vork en mes bij, een servet bij wijze van spreken. Ik kan van de ruwe diamant naar de geslepen versie willen verwijzen maar dat treft niet wat ik wil zeggen. Het subtiele, dat Leonardo stelt, lees ik in je goed gekozen woorden uit een onuitputtende originele woordenschat, het rauwe blijf ik terugvinden in de inhoud van je verhaal. Ik geniet elke week van je. (En het gedicht van Elyse brengt mij tot ontroering.)

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De schrijfster zelf verdween meer en meer terwille van die adembenemende beelden. .
En dat is nu precies wat ik zoek in verbeeldingsliteratuur, wat zo moeilijk is te bereiken en wat zo zeldzaam is te vinden. Zo veel schrijvers, ook gearriveerde of wat daarvoor moet doorgaan, klinken altijd hetzelfde. Ze schrijven niet vanuit een personage maar over een personage, mij, als lezer daarmee op afstand houdend, alsof ik een indringer ben, een buitenstaander die niet in de intimiteit van de gevoelens mag delen. Elk verhaal, elk boek, is dan meer van hetzelfde met de schrijver als zelfvoldane regisseur die voortdurend inbreekt om mij te instrueren wat ik moet vinden (uitleg!) en voelen. Niet mijn ding, al zullen vele lezers, getuige de verkoopcijfers van boeken die ik als abominabel betitel, het niet met me eens zijn.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit is een buitengewoon raak verhaal. Als ik verder zo vrij mag zijn; ik verbaas me over Meta's 'zonder oordeel' want dat lees ik er altijd wel in, maar soit. Wat betreft Leonardo's opmerking - tja, die is interessant. In het begin fascineerde je met wonderlijk geformuleerde fictie. Ik heb je eerder gezegd dat ik de indruk heb dat je helderder schrijft wanneer je dichter bij je eigen ervaringen schrijft. Een verhaal als dit, wat ik direct geloof, komt bij mij veel harder binnen dan de verhalen waarin koppen rollen en overal bloed spat en de boel soms wat grotesk overkomt. Dat zal denk ik wel ongeveer zijn wat Leonardo bedoelt. Maar ik weet niet hoe het inmiddels met je boek staat ...

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Elyse en @Madd, jullie reacties verdienen veel meer woorden dan ik nu ga zeggen. Ik huilde er al op los omdat mijn internetverbinding keer op keer instort en nu kan ik helemaal losgaan. Er spreekt geloof in mijn kunnen schrijven uit jullie ontroerende reacties. Om over het gedicht, Elyse, maar te zwijgen. Daar zijn helemaal geen woorden voor. @Leonardo, dank voor je interessante beschouwing. 'Vanuit het personage schrijven' heb ik met lippenstift op de ramen achter mijn bureau gezet.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@schrijvenmaar, als ik zo vrij mag zijn ;), ik heb zelden fictie geschreven. Ik herinner mij een wegrollend hoofd, alleen was het de actualiteit die mij 'inspireerde'. Vreemd woord voor deze bestialiteiten. Mijn verhalen haal ik grotendeels uit een krankzinnige wereld waarin ik rondtolk. Of ze zijn gewoon van mij, zoals het verhaal hierboven. Ja, ik heb eerder gezegd dat ik een boek wilde of ging schrijven. Daar werk ik aan; het is één bloedstollend avontuur. Hartelijk dank voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
en er is een verschil tussen schrijven over wat je ziet en wat je hoort; volgens mij ga jij nog onverminderd rauw tekeer wanneer je schrijft kort na het horen van een nieuw gruwelverhaal uit de werkelijkheid. Maar heb je meer rustige momenten waarop je ons rustigere verhalen geeft. Aan de oppervlakte althans, want tussen de regels broeit het des te meer.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat mij betreft schrijf je zeker niet onbevooroordeeld:). Jouw verhalen zijn zeker beter leesbaar geworden door de jaren heen. Ik kan me verhalen herinneren waarvan ik zoveel als niets begreep. Maar dat kan goed aan mij liggen want ik hou niet altijd van puzzelen. Overigens ben ik ook van mening dat in het geval van sommige van jouw verhalen, doorgronden tot op de laatste letter niet nodig is. Soms gaat een verhaal over het uitbeelden van een gevoel en zeker met weinig woorden hoeft dat niet glashelder te zijn. (En nu weet ik niet hoe jij -en andere deelnemers aan de schrijfopdracht- gebruik maakt van de schrijfopdrachten, maar voor mij zijn het oefeningen. Het eindresultaat hoeft niet publicabel te zijn wat mij betreft.) De manier waarop je taal gebruikt in jouw verhalen is interessant. Vaak werkt het voor mij, soms niet.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, een raak tafereeltje uit de multiculti buurtsuper. Dat de gesluierde vrouwen met gratis geld winkelen, ontgaat me. Die vrouw van negentig, of daaromtrent, doet er verstandig aan een pakje omega-3 margarine te kopen i.p.v. zo’n kuipje goudgele cholesterol, en niet meer brood inslaat dan ze in drie dagen tijd kan verorberen. Oude besjes zijn matige eters. Kranig van haar, om ondanks haar omzwachtelde voeten, toch uit winkelen te gaan. Zo lang mogelijk zelfstandig blijven, gezond en matig eten, in beweging blijven en gezond oud worden, dat zal haar credo zijn. Puik wijfie. Niks zielig of achenebbisj.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, ik ben wat minder enthousiast.
Ik loop in een banale supermarkt;
Met deze opening geef je het weg – de lezer krijgt een medeling: het is een banale supermarkt. Punt . Laat dat banale maar zien zonder het woord banaal te gebruiken. Dat doe je ook met het vervolg en juist daarom is de opening naar mijn smaak niet geslaagd. Het gebruik van deze 'als' vergelijkingen hoeft voor mij niet: ‘sijpelt als couscous’ ‘Haar vingerloze handschoenen liggen als klauwen over het stuur.’ ‘ogen als sterren twinkelen.’ Ook hier: probeer het beeld zonder vergelijking te beschrijven en laat de lezer zelf zijn conclusie trekken waar dat beeld hem aan doet denken. Verder heb ik niets te zeuren. :) Decor en personages zijn verder duidelijk en de interactie ook.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Annemieke, ik denk niet dat ik oordeel, wel kan ik een mening laten blijken. Schrijfoefeningen hier zie ik als leerzaam en het is prettig, als schrijvers, contact met elkaar te hebben. Wel schrijf ik om gelezen te worden, anders zou ik het niet doen. @Dos, gratis geld staat voor een uitkering. Je bent apehard naar oudere vrouwen. Wees lievvv voor ze. @Marije, dank voor je waardering. @janp, ik begrijp je strekking hoewel ik niet weet of ik het kan onderschrijven. Het ontbreekt me aan een adequaat antwoord. Dank voor jullie uitgebreide en hartelijke reacties.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Mili, voor de allereerste keer kan ik je tekst begrijpen en wat nog meer telt "invoelen." Ofwel is er bij mij iets veranderd of bij jou. Misschien bij allebei? :o

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@janp - # 27 Citaat: Ik loop in een banale supermarkt; Met deze opening geef je het weg – de lezer krijgt een mededeling: het is een banale supermarkt. Punt. Laat dat banale maar zien zonder het woord banaal te gebruiken. Dat doe je ook met het vervolg en juist daarom is de opening naar mijn smaak niet geslaagd. *** Ik ben eruit, wist het niet te benoemen zonet. Jij redeneert 'rationeel' en ik bedoel het 'emotioneel'. Het gaat hier namelijk niet om een banale supermarkt maar om de gemoedstoestand van de hp. Het zegt niets over de supermarkt. @Blavatski, hier kan ik alleen maar op zeggen: echte vrouwen veranderen constant. :)