#104 Verliezen
'Je jasje is gestoomd' ik vraag
'wat is gestompt?' het stompen is
mooi schoon maar het ruikt raar ik
trek mijn rare lieveling toch aan zo
gaat het leven soms en ik stap in
de achterbank is nog vertrouwd
Ik klap mijn zitje uit 'nee dat is
voor je armen' roept voorin
maar kijk, van mij past alles er wel op
en hop daar gaan we dan
vastsnoeren hoeft nog niet dus hoor ik 'houd je vast!'
Ik klamp me aan mijn stompe jasje vast, we
gaan met bochten mee zoals ik later nog
zo vaak moet doen maar hier in het verleden
is de tijd minder kieskeurig
In de toekomst achteraf liet jij mij daar
al slingerend behoorlijk in de steek, de vreemde
geur is haast een voorbode ervan geweest
ik hield me stevig aan je vast maar samen
gingen wij ten onder; jij in een voddenzak en ik in een groot lijf
En denk nu niet dat het verliezen van stompe jasjes minder verdrietig is
dan het verdwalen van de liefde
Het is een intens verdrietig
Lid sinds
9 jaar 5 maandenRol
Dank je wel voor je
Lid sinds
13 jaarRol
Elyse, ik ben
Lid sinds
16 jaar 7 maandenRol
elysevdr, Kinderleed met een
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Een droevig gedicht van een
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
@Elyse, 'en hop, daar gaan we
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Prachtig geschreven. Mee eens
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Als dat jasje nou weer eens
Lid sinds
8 jaar 5 maandenRol
@Willemina, en toch twijfel
Lid sinds
13 jaarRol
@Mili, je reactie is
Lid sinds
13 jaarRol
elysevdr schreef: 'Je jasje
Lid sinds
19 jaar 3 maandenRol
En ik zit juist met knopen in
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol