#104 Verliezen

Het is een intens verdrietig gedicht. Ik vind het wel mooi. Oké. Nu ga ik een tijdje huilen of iets.

Dank je wel voor je compassie, Annemieke, jij snapt me. Er wordt nog regelmatig gelachen als het 'ik hou me wel aan mijn stompe jasje vast' ter sprake komt. Maar zo grappig is het allemaal niet. :rolleyes: ;)

Elyse, ik ben stikjaloers. Wat een heerlijke manier van schrijven. Vroeger, toen je nog geen autogordels had - om dat dan zo te kunnen omschrijven als jij hier doet, daar lik je toch echt je vingers bij af. Ik wel in ieder geval. En dan die minder kieskeurige tijd, en de vreemde geur van het jasje die al een voorbode leek. O, daar kan ik me helemaal in vinden. Dit te lezen is voor mij smullen. Prachtig.

elysevdr, Kinderleed met een lange schaduw in het heden - zo lees ik het. (heb het zelf met een zondagse prikbloes) Dit vind ik heel bijzonder:

hier in het verleden is de tijd minder kieskeurig

Een droevig gedicht van een dapper meisje.

@Elyse, 'en hop, daar gaan we dan' weer met een van je mystieke schrijfsels. Stompe jasjes was je niet, hetzelfde als een lievelingsknuffel. Een opgehoopte geur is essentieel voor de beleving. [maar hier in het verleden is de tijd minder kieskeurig] = zo kenmerkend voor jouw manier van schrijven dat de lezer verdwaasd achterblijft. Het intrigeert me wat je precies met 'voddenzak' wilt zeggen. Misschien vertel je het nog wel. Mijn complimenten, comme d'hab.

Prachtig geschreven. Mee eens met bovenstaande reacties, ik heb ook zo`n herinnering. Het komt boven door jouw tekst. Je maakt veel los met je prachtige gedicht, graag gelezen.

Als dat jasje nou weer eens teruggevonden zou kunnen worden, wat zou de wereld er eenvoudig uitzien.. .

@Willemina, en toch twijfel ik iedere keer en denk ik dat ik er nog lang niet ben. Je woorden sterken me, dank je wel! @Janp, je leest het goed. Vooral als je zegt dat je het zelf met een zondagse prikbloes hebt. Het moet een heerlijke bloes geweest zijn, ondanks het prikken. :) @Meta, ach,wat is droevig. Ik heb er misschien wel mijn dapperheid aan te danken. ;) Dank voor het lezen!

@Mili, je reactie is heerlijk, aussi comme d'hab. Maar misschien moet ik eens proberen minder verdwaasdheid te zaaien. Mits het een prettige verdwaasdheid is. Zal ik daar dan maar eens een gedichtje over schrijven? Waarschijnlijk geen goed idee. In een voddenzak zijn vele levensfases terug te vinden, geloof me. ;) Dank je wel voor je lieve complimenten. :{} @Marie, ik ging zoals gevraagd braaf terug in de tijd en kwam daar mijn stompe jasje tegen. Ik ben blij dat ik de enige niet blijk te zijn. Of het nu zondagse prikbloesen of oude konijnen zijn, ze hebben allemaal wel iets te vertellen. Dank je wel voor het lezen en je compliment! @Anton, ik denk dat je me helemaal begrijpt. Dat jasje en soortgenoten (mijn schaatsjes zijn ook al spoorloos) hadden nooit mogen verdwijnen. Laten we gaan zoeken.

'Je jasje is gestoomd' ik vraag 'wat is gestompt?' het stompen is mooi schoon maar het ruikt raar ik trek mijn rare lieveling toch aan zo gaat het leven soms en ik stap in de achterbank is nog vertrouwd Ik klap mijn zitje uit 'nee dat is voor je armen' roept voorin maar kijk, van mij past alles er wel op en hop daar gaan we dan vastsnoeren hoeft nog niet dus hoor ik 'houd je vast!' Ik klamp me aan mijn stompe jasje vast, we gaan met bochten mee zoals ik later nog zo vaak moet doen maar hier in het verleden is de tijd minder kieskeurig In de toekomst achteraf liet jij mij daar al slingerend behoorlijk in de steek, de vreemde geur is haast een voorbode ervan geweest ik hield me stevig aan je vast maar samen gingen wij ten onder; jij in een voddenzak en ik in een groot lijf En denk nu niet dat het verliezen van stompe jasjes minder verdrietig is dan het verdwalen van de liefde

Hallo Elyse, Een verrukkelijk gedicht waarin verdwaald wordt in de taal, een jasje en de liefde. Ik durf er bijna niet aan te komen! Er zijn een paar kleine vraagtekentjes, niet per se omdat het 'fout' is, maar omdat ik hier even aarzel over de betekenis. Het is aan jou om te bepalen of je die raadseltjes wilt oplossen, of lekker wilt laten bestaan. - Was je echt zo klein dat je billen op een armleuning pasten? Ach, waarom ook niet? Heerlijk verdicht trouwens dit: 'roept voorin'. - 'vastsnoeren hoeft nog niet'. Bedoel je hier de tijd voordat het wettelijk verplicht was? Of hoefde het om een andere reden niet? - Je spreekt twee 'jij-en' aan, het jasje (de lieveling), maar ook de andere 'lieveling'. Is dat 'voorin'? Wie laat de 'ik' nu uiteindelijk in de steek? Allebei, denk ik zo. Heb je die twee expres een beetje door elkaar laten lopen? Hier doe je geweldig lenige dingen met tijd en taal: ...hier in het verleden is de tijd minder kieskeurig In de toekomst achteraf... Lof van mij! Blijf vooral dichten, maar dat hoef ik je vast niet te vertellen. Groet van Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal

En ik zit juist met knopen in mijn maag in een kelder vol uitgegroeide kleding en andere verlopen kinderzaken, omdat er verhuisd moet worden, waarbij niet alleen alles overzees versleept moet, maar ook kelder en zolder gemist zullen gaan worden, zodat enig weggooien geboden is en bij alles wat ik opneem zie ik het zo weer aan mijn kinderen en wil ik graag een potje janken en voor altijd tussen de dozen vol herinneringen in de kelder blijven wonen. En dan schrijf jij dit. Daar gaat 'ie dan :crybaby: We vullen vele voddenzakken op weg naar de toekomst, maar alleen jij maakt daar iets moois van.