Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 101 Iemand, ooit, ergens, aan de Somme

Is dat dan moed, Vader; als ik hier met al die anderen na het fluitsignaal de loopgraven verlaat om het niemandsland over te steken. Het is niemandsland, Vader, en wij zijn allen niemand. Als wij daar straks liggen, kent alleen U ons nog bij onze echte namen. Alleen U weet, dat James, Jim werd genoemd. Allen, All en Richard, Dick. Alleen U zult weten hoe wij ons korte leven hebben geleefd tussen twee data op een steen. Is dat dan lafheid, Vader, dat ik niet wil worden opgenomen in een lange lijst van namen die helden zullen worden genoemd? Is het Uw wil, dat ik niet meer zal zijn dan een druppel in een golf die tegen een rotswand uiteen zal spatten? Is het lafheid, Vader, om geen zinloze dood te willen aanvaarden? Is het een zonde, Vader, als ik kies voor het leven? Of was mijn leven zo zondig dat ik de hel verdien, nog voor de dood? Mag ik twijfelen, Vader, aan de woorden van de aalmoezenier die preekt over U, het volk, het vaderland en onze Heilige plicht? Wend ik mij af van U, Vader, als ik mijn uniform uittrek en verruil voor de kleren van een boerenknecht? Ik zal naamloos moeten leven, Vader; mijn identiteit moeten verloochen om het aardse oordeel te ontlopen. Wat zal Uw oordeel zijn? Wilt U mijn naam dan nog kennen? Zult U mij dapper noemen? Of verlangt U een offer, zoals dat van Uw Zoon. Ontheilig ik Uw Naam als ik mijn lot, mijn leven, in eigen hand neem en mij los maak van deze kudde die morgen op weg gaat naar het slachthuis? Is dit werkelijk Uw kudde? Zijn wij niet méér, dan slachtvee?

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus, De naamloze(!) soldaat weet dat zijn vragen aan de Vader onbeantwoord blijven. Toch stelt hij ze aan de Vader. De officier met het fluitje, heeft immers zijn antwoord al klaar: op desertie staat de doodstraf. Sterke monoloog over de waanzin van oorlog op een fluitsignaal. (Vanavond om 00.00 uur op BBC2 the centenary of the battle of the Somme)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Angus, je schreef hier eerder over soldaten bij de Somme, toch. Diepgaande mijmeringen van een godsvruchtige soldaat die wellicht belandt onder twee data op een steen. Deze kwam, in al zijn eenvoud, hard binnen. Bijzondere monoloog.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De waanzin ten top, heel goed weergegeven door de godvruchtige hp. Knap dat je tekst niet beklemmend overkomt, bij deze keiharde waarheid. Graag gelezen.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
We zijn ondertussen al een eeuw verder en nog geen steek wijzer geworden. Komt dat omdat we steeds naar boven kijken - of naar een ander wijzen - in plaats van onze hand in eigen boezem te steken?

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
We zijn ondertussen al een eeuw verder en nog geen steek wijzer geworden. Komt dat omdat we steeds naar boven kijken - of naar een ander wijzen - in plaats van onze hand in eigen boezem te steken?
Met het gebruik van het woord 'we' in je vraag geef je misschien al het antwoord. Ik ken geen 'we'. De hp ook niet.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ik me dan afvraag: kan dit iemands monoloog zijn? Gewoon een vraag in het algemeen, geen commentaar of iets. Het gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Gaat iemand een gesprek aan met de 'Vader' op een van zijn ogenschijnlijk laatste ogenblikken alvorens het einde van... Neen. Ik kom er niet uit. Een moeilijke monoloog.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ik me dan afvraag: kan dit iemands monoloog zijn? Gewoon een vraag in het algemeen, geen commentaar of iets. Het gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Gaat iemand een gesprek aan met de 'Vader' op een van zijn ogenschijnlijk laatste ogenblikken alvorens het einde van...
Het is mijn invulling, Annemieke. Meer niet. Maar als ik aan 1916 denk, lijkt het me niet onwaarschijnlijk dat een gelovig soldaat zich richt tot de schepper in een moment van opperste twijfel, of beter, vertwijfeling. Vooral als die monoloog, zo je wil een gebed, gevuld is met vragen. Door vragen te stellen, te formuleren, geef je zelf vaak al het antwoord (is mijn ervaring). Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
En een zeer bijzondere invulling. Al die vragen op een moment dat, afhankelijk van een keuze, leven en dood in elkaar over dreigen te gaan. 1916 of 2016, het zijn tijdloze momenten van vertwijfeling. Prachtig ingeleefd Angus. Respect.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vertwijfeling is inderdaad van alle tijden, elysevdr. Hoe je daar mee omgaat, en tot wie je je richt, is dan volgens mij wel weer afhankelijk van de tijdgeest. Dank voor je reactie.