Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#98 - Karel

‘Er is hier geen plek voor jou, Karel! Je kan maar beter gaan’. Met zijn staart slepend achter zijn lichaam, blaast Karel de aftocht. Niemand heeft Karel gewaarschuwd voor de eenzaamheid waar hij in leeft. Het zou goed zijn voor hem in Nederland, alles inclusief, zelfs kost en inwoning en een makkelijke baan; hooguit wat indruk wekken met zijn voorkomen. Maar Karel mist warmte, een behaaglijke stroom om in te floreren. Op een dag, net na de lunch, besluit Karel op te stappen, hij schrijft geen briefje ten afscheid of verklaring. Hij loopt gewoon de kelder uit, het huis uit, de straat op, richting de eerste de beste zoete plas. Het lukt Karel welzeker om zichzelf te voorzien van een natje en een droogje. Met de zomer op komst, is de temperatuur bijna aangenaam te noemen. En toch wil het niet lukken, van de vroege ochtend tot de late avond huilt Karel, niemand wil met hem zijn. Er is hier geen plek voor Karel, we willen hem niet, hij kan maar beter gaan.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Annemieke, ook ik zeg: arme Karel, maar blijf met een paar vragen zitten. Hij sleept een staart achter zich aan; een dier dus, een verloren hond of kat, nee, want hij wil naar een zoete plas, dan moet het bijv. een waterschildpad zijn! Hij komt uit de kelder, verschoppeling dus, hij vertrekt na de lunch, dan toch een mens die samen met anderen luncht; een vreemdeling? nee, de naam Karel klopt dan niet. Wat het ook zij, ieder mens of dier verlangt naar saamhorigheid; het verlangen naar saamhorigheid komt uit het stukje goed naar voren, dat wel! :o

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Annemieke, Een schurende allegorie - mooi, iedereen is weleens Karel op zoek naar een zoete plas dan wel groene weiden elders en dergelijke ;) 'Met zijn staart slepend achter zijn lichaam aan' - zonder aan.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vernam laatst nog dat Karel bij de Belastingfoon werkte en dagelijks door Mariella geslagen wordt. Of dit gerucht waar is... We blijven hopen voor Karel!

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@pr, Inderdaad. @Blavatski, Een zoetwaterkrokodil, in mijn gedachte althans. @Jan P., Allegorie. Misschien wel. @Richard, Nog armere Karel. Ik hoop het niet. @Mili, Dank voor de reactie. Al die arme Karels.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nu ik weet van de zoetwaterkrokodil, vind ik het verlangen mooi neer gezet. Ik hou wel van zo`n raadselachtig verhaal!

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Annemieke, nu moet ik eerlijk toegeven dat ik geen fan ben van krokodillen, maar deze brak mijn hart. Vooral als hij van de vroege ochtend tot de late avond krokodillentranen huilt. 'Niemand heeft Karel gewaarschuwd voor de eenzaamheid waar hij in leeft' deed me denken aan een prachtig gedichtje van Toon Tellegen: Ik werd geboren en iemand kwam aansjokken, zette een ladder tegen mij aan en klom naar boven met op zijn rug mijn ziel en mijn gedachten Het begon te regenen en hij sprong naar beneden, holde weg om te schuilen, riep nog over zijn schouder: 'Wees gelukkig! Wees maar gelukkig!' De zon verscheen, maar er klom niemand meer naar boven. Niemand legde uit hoe ik mijn gedachten moest gebruiken, niemand bracht schaduw, niemand haalde de ladder weg, niemand zei dat er niemand meer zou komen.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Annemieke, nu moet ik eerlijk toegeven dat ik geen fan ben van krokodillen, maar deze brak mijn hart. Vooral als hij van de vroege ochtend tot de late avond krokodillentranen huilt. 'Niemand heeft Karel gewaarschuwd voor de eenzaamheid waar hij in leeft' deed me denken aan een prachtig gedichtje van Toon Tellegen: Ik werd geboren en iemand kwam aansjokken, zette een ladder tegen mij aan en klom naar boven met op zijn rug mijn ziel en mijn gedachten Het begon te regenen en hij sprong naar beneden, holde weg om te schuilen, riep nog over zijn schouder: 'Wees gelukkig! Wees maar gelukkig!' De zon verscheen, maar er klom niemand meer naar boven. Niemand legde uit hoe ik mijn gedachten moest gebruiken, niemand bracht schaduw, niemand haalde de ladder weg, niemand zei dat er niemand meer zou komen.
Dat is heel mooi :). Dank, Elyse.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Raadselachtig en het grijpt je bij de strot. Zo veel eenzaamheid. Eenopmerking: een behaaglijke stroom om in te floreren... Dat is wel erg in het ongewisse. Dat zou ik anders neerzetten. Zeg wat je bedoelt. en aan het einde spreek je ineens over 'we' wie zijn dat? verder helemaal oke. goeie oefening. gr. Julia

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Na het lezen van alle reacties zie ik een Karel, de paarse opblaaskrokodil die verwoed probeert zijn staart tussen zijn benen te krijgen om weg te sluipen naar zoeter water. Ik ben nu eenmaal een beelddenker! :rolleyes: Iedereen herkent dit verlangen om ergens bij te horen en zijn we dus allemaal Karels. Ook vinden we het allemaal zielig als iemand dat verlangen niet in kan vullen. Waarom accepteren we dan toch niet meer zonder voorwaarden? Symbolisch stukje. :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er zijn veel reacties waar ik mij graag bij aansluit. Mooi Annemieke, je stukje. De naam Karel vind ik zo treffend. Karel, de naam is al zo triest. Graag gelezen, Annemieke!

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marietje, Meta en Maddbrug, Dank voor jullie reacties. Karel is een idee voor een lang verhaal. Het gaat jammerlijk mis met vormgeven. Dus de komende tijd zadel ik jullie er vaker mee op.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Annemarie, ik moest meteen denken aan de krokodil in iemands kelder die afgelopen week in het nieuws was. Ik heb het gevoel dat Karel 'model' staat voor asielzoekers. Hoe dan ook, een mooie tekst. Wel triest.