Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #89 Angst

9 april 2016 - 16:49
Angst. We zitten met z’n allen buiten op het terras. Het is een stralende lentedag en het personeelsfeest van ons familiebedrijf vindt plaats in de oude binnenstad. Ik zie mijn hoogzwangere dochter een praatje maken met het personeel. Het is gezellig druk op het plein. De uitbaters van de terrassen hebben de fleurige stoeltjes en parasols weer buiten uitgestald. Als ik naar mijn dochter wil lopen, schrik ik van een bulderend geraas achter mij. Geschokt kijk ik om en zie wat ik nooit hoopte mee te maken. De ronde middeleeuwse toren naast het restaurant, stort als een plumpudding in elkaar. Ik hoor geschreeuw. Paniek breekt uit. De brokstukken liggen overal. Ik wil de slachtoffers helpen, maar nieuw gevaar dreigt…. Een blauwe Connexxion touringcar komt met grote snelheid op ons af. Wij moeten rennen voor ons leven. De bus lijkt onbestuurbaar. Hij scheurt over het terras heen. Gegil, gehuil en glasgerinkel beheerst het plein. Iedereen probeert weg te komen, ook ik, ondertussen met mijn ogen zoekend naar mijn dochter. De hoek van de straat om… De chauffeur lijkt het op mij gemunt te hebben. Ik ren voor mijn leven. Hij komt met gierende banden ook de hoek om. Angstig kijk ik achterom. Ik zie de chauffeur in de ogen. Dan verliest hij de controle en slaat over de kop. Het gevaarte glijdt op zijn dak met een enorme vaart op mij af. Dit is het dan… Ik onderneem een laatste poging. Als door een wonder, ontkom ik aan de bus, die met een enorme knal op de muur tot stilstand komt. Een enorme ravage, overal glas en bloed. Een gevoel, dat het nog niet over is. Ik zoek mijn meisje. ‘Mama!’ Ze pakt mijn hand. Ik zie mijn slaapkamer gordijnen geruststellend bewegen in de wind. De voorspelling beheerst mijn gedachten.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2016 - 20:21
Prachtig weer gegeven. Show , don't tell ten voeten uit. Prachtig, natuurtalent zou ik zeggen Marianne! Ga door, ik wil graag verder lezen.

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2016 - 23:24
Dank je mw. Marie voor je reactie. Ik hoop een goede schrijfster te worden. Ik vind deze opdrachten een leuke uitdaging om van te leren. Groetjes Marianne.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 april 2016 - 10:19
Spannend geschreven Marianne. De laatste twee zinnen zou ik weglaten. Dat maakt het verhaal te cliché en dat is jammer.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
10 april 2016 - 11:36
Beeldend neergeschreven! Alleen, als je rent voor je leven, ga je niet omkeren om de chauffeur angstig in de ogen te kijken. Daar is geen tijd voor. Ik zou die zin weglaten. De bus komt tot stilstand tegen een muur, of is het er echt bovenop? Gelukkig was het slechts een droom! (Weetje: het beletselteken bestaat uit drie puntjes) Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 april 2016 - 12:09
Ik vind juist het wakker worden uit de nachtmerrie een goed plot. De laatste zin zou ik weglaten. Zoveel lezers, zoveel meningen. :rolleyes: Het is jouw verhaal dus jij beslist! :nod: Een goed opgebouwd verhaal. De details zou ik nog even nalopen op werkelijkheid. De zwangere dochter in het begin al noemen maak het spannend. Ik voelde HP haar angst om haar dochter. :thumbsup: .

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 april 2016 - 19:38
Dank jullie voor de leuke reacties. Ik wist niet dat beletselteken uit drie puntjes bestaat. Wist überhaupt helemaal niet wat een beletselteken was. Zo leer ik al weer wat. Met die muur heb je gelijk marlie. De bedoeling van mij, was dat het zo hard ging, dat de bus de muur omver reed, als het ware gedeeltelijk de woning in.

12 april 2016 - 9:09
Hallo Marianne, Ik waande mij in een film, waar dit soort rampen elkaar net zo op kunnen volgen. Blijkt een ware nachtmerrie te zijn. Leuk gedaan! Het is eerder gezegd, maar de laatste zin zou je weg kunnen laten. De bewegende gordijnen zeggen al genoeg. Een paar suggesties: "De ronde middeleeuwse toren naast het restaurant, stort als een plumpudding in elkaar. Ik hoor geschreeuw. Paniek breekt uit. De brokstukken liggen overal. Ik wil de slachtoffers helpen, maar nieuw gevaar dreigt…." De overgang van instorten naar dat alles alweer achter de rug is, gaat wat snel. Kan helpen om één zinnetje te veranderen: "De brokstukken vliegen alle kanten uit." "Iedereen probeert weg te komen, ook ik, ondertussen met mijn ogen zoekend naar mijn dochter." In deze zin voelt 'met mijn ogen' overbodig. Zonder is mooier. "De hoek van de straat om… De chauffeur lijkt het op mij gemunt te hebben. Ik ren voor mijn leven. Hij komt met gierende banden ook de hoek om." De chauffeur komt in jouw tekst twee keer de hoek om. Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2016 - 11:19
Hallo Corrie, Bedankt voor jouw feedback. Ik vind het nuttige informatie. Alleen die eerste keer de hoek om, ben ik zelf. Dat is dan niet duidelijk over gekomen, begrijp ik. En die laatste zin heb ik geplaatst, omdat de angst zit in het moment van wakker worden. De angst dat het gaat echt gaat gebeuren. Ik kijk nu al uit naar de volgende opdracht! Groetjes Marianne