Schrijfopdracht #89 Angst

Angst. We zitten met z’n allen buiten op het terras. Het is een stralende lentedag en het personeelsfeest van ons familiebedrijf vindt plaats in de oude binnenstad. Ik zie mijn hoogzwangere dochter een praatje maken met het personeel. Het is gezellig druk op het plein. De uitbaters van de terrassen hebben de fleurige stoeltjes en parasols weer buiten uitgestald. Als ik naar mijn dochter wil lopen, schrik ik van een bulderend geraas achter mij. Geschokt kijk ik om en zie wat ik nooit hoopte mee te maken. De ronde middeleeuwse toren naast het restaurant, stort als een plumpudding in elkaar. Ik hoor geschreeuw. Paniek breekt uit. De brokstukken liggen overal. Ik wil de slachtoffers helpen, maar nieuw gevaar dreigt…. Een blauwe Connexxion touringcar komt met grote snelheid op ons af. Wij moeten rennen voor ons leven. De bus lijkt onbestuurbaar. Hij scheurt over het terras heen. Gegil, gehuil en glasgerinkel beheerst het plein. Iedereen probeert weg te komen, ook ik, ondertussen met mijn ogen zoekend naar mijn dochter. De hoek van de straat om… De chauffeur lijkt het op mij gemunt te hebben. Ik ren voor mijn leven. Hij komt met gierende banden ook de hoek om. Angstig kijk ik achterom. Ik zie de chauffeur in de ogen. Dan verliest hij de controle en slaat over de kop. Het gevaarte glijdt op zijn dak met een enorme vaart op mij af. Dit is het dan… Ik onderneem een laatste poging. Als door een wonder, ontkom ik aan de bus, die met een enorme knal op de muur tot stilstand komt. Een enorme ravage, overal glas en bloed. Een gevoel, dat het nog niet over is. Ik zoek mijn meisje. ‘Mama!’ Ze pakt mijn hand. Ik zie mijn slaapkamer gordijnen geruststellend bewegen in de wind. De voorspelling beheerst mijn gedachten.