Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het kortverhaal - definiërend

http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Kort_verhaal Het kortverhaal is een genre op zich. De SOller die wel eens aan wedstrijden meedoet, schrijft ze, zelfs als men een voorkeur heeft voor het schrijven van romans. Het schrijven van een kortverhaal is anders van opzet, en romanschrijvers geven regelmatig aan het moeilijk te vinden 'alles' in zo'n laag woordental te moeten 'proppen'. Wikipedia zegt over het kortverhaal: "Het kort verhaal (ook kortverhaal gespeld) is een prozatekst die korter is dan een novelle en zich gewoonlijk beperkt tot slechts enkele personages. Hoewel het slechts vanaf de 19e eeuw beschouwd werd als een apart literair genre is de orale traditie, het elkaar vertellen van verhalen en anekdotes, ouder. In de middeleeuwen en later ontstonden de raamvertellingen, waarin korte verhalen aan elkaar werden gekoppeld door ze in een kader te plaatsen. De omvang van een kort verhaal varieert van twee tot een twintigtal bladzijden. Is het verhaal langer, dan heeft men vaak te maken met een novelle. Een verhaal van (minder dan) één bladzijde noemt men een handpalmverhaal, of (afhankelijk van de poëtische kwaliteit) een prozagedicht. Een speciaal genre is het zkv of zeer korte verhaal, een verhaal dat meestal niet langer is dan een bladzijde. Het zkv is te vergelijken met het prozagedicht." Tot zover geen verrassingen. Wikipedia: Het moderne genre begint meestal midden in de handeling ('in medias res') en stelt één personage en één gebeurtenis centraal, die licht werpt op het karakter of het leven van die figuur. Vaak worden min of meer alledaagse gebeurtenissen transparant en verwijzen ze naar een wezenlijk menselijk probleem." Het 'menselijk probleem' als genoemd, dat is denk ik inderdaad waar het verhaalconflict het beste kan uitgewerkt. De reactie van het personage op invloeden van buitenaf. Liefst onverwachte, soms zelfs onlogische reacties, die, als het personage ook goed is uitgewerkt, door de lezer worden aangenomen voor logisch, tenminste - voor dát personage. Zelf zouden de lezers niet reageren zoals het personage doet. Het karakter, de reactie van het personage staat dus ver van dat van de lezer - en ver van dat van de schrijver zelf. Persoonlijke definiëring: de kortverhalen schrijver heeft dan de keuze tussen: - De situatie/gebeurtenis is het verhaal, het personage de aangever, - Het personage en zijn reactie, zijn karakter ís het verhaal. Dat kan beide in de 1ste, of in de 3de persoon werken. De derde gebruiken geeft de situatie/gebeurtenis meer focus, heb ik het idee, maar dat is slechts een idee. Hebben jullie een voorkeur wat betreft een persoonsvorm? Dan geeft Wiki een citaat van Joost Zwagerman. U allen welbekend mag ik hopen, zelfs mijn autocorrect geeft al 'Zwagerman' in highlight als ik 'Zwag' typ. Deze man weet waar hij het over heeft: Een eigenschap die vaak aan het korte verhaal wordt toegedicht is dat het méér dan de roman een vrijhaven is voor loners in fictie, voor buitenbeentjes, zonderlingen, eenzamen en verstotenen; voor onverbeterlijke fantasten, psychopaten, eenzelvigen, contactgestoorde dromers, zwartromantische criminelen en andere antihelden. (...) In dit verband is het opvallend dat veel korte verhalen vaak het perspectief van de onbetrouwbare verteller bezitten, inderdaad nogal vaak een verwarde en verdoolde ziel met wie de lezer zich helemaal niet hoeft te identificeren, maar die dankzij de taal en de vorm diezelfde lezer gedurende korte tijd toch een tot dan toe onbekend domein binnen weet te krijgen."— Joost Zwageman Hier kan ik mij ontzettend in vinden. Het is bijna een letterlijke beschrijving van mijn kortverhalen en personages. Onaardig, feilbaar, anti-held. De verteller onbetrouwbaar. De situatie klein, herkenbaar en liefst alledaags, het verhaalconflict escalerend tot bizarre proporties. Hoe pakken jullie je dat aan - in een kortverhaal? Schrijf je een korte versie van een verhaal dat - uitgebouwd - ook een roman zou kunnen zijn, begin je bij het begin of probeer je te starten in in medias res? Maak je een verhaal rondom een held, of is je uitgangspunt een kort verhaal en zet je daar een hp in, die 'Zwag' heeft? Hoe onbetrouwbaar is je verteller? Of zoek je juist naar manieren om je personages heldhaftiger te maken, en je verteller als een rots in de branding? Na het lezen van Zwagermans definitie denk ik, des te onbetrouwbaarder de verteller is, hoe beter. Zo feilbaar het karakter van de 'held', zoveel realistischer. Hoe herkenbaarder en alledaagser de situatie en gebeurtenis, des te interessanter het (innerlijk) conflict. Dáárin zit 'm de crux die een volwassen kort verhaal draagt. Dit gesteld, als opening van een gedachtewisseling.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Gisteravond moest ik denken aan dit topic. Heb hier nog nooit gepost, maar nu dus wel ;) Ik vind kortverhalen schrijven het leukst, maar mijn proeflezers lijken er niks van te snappen. Tijd om op zoek te gaan naar nieuwe lezers. Ik kreeg de opmerking dat ik meer personages moest maken in het verhaal, maar ik vind dat in een kortverhaal (in dit geval 10000 woorden) toch niet meer dan 4 personages mogen zijn, omdat het anders al te ingewikkeld wordt. Nadien had ik naar iemand mijn inzending gestuurd voor de OSMS-wedstrijd met 335 woorden. Daar kreeg ik te horen dat ik te veel in 1 situatie bleef hangen, maar als je maar zo weinig woorden hebt, kan je toch niet een hele dag beschrijven? Dan is het toch maar 1 moment? Ik heb zelf veel gelezen over hoe een kortverhaal in elkaar steekt en ik hou me aan de richtlijnen. Misschien moet ik mijn proeflezers ook eerst een cursus geven ;) Zijn er nog mensen die met dit probleem kampen? Dat proeflezers je kortverhaal lezen met dezelfde insteek als wanneer ze een roman lezen?

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Els, Ik neem aan dat je je proeflezers verteld dat het om een kort verhaal gaat? Zo niet, dan verwachten ze misschien een langer verhaal en raken daardoor in de 'war'? Misschien lezen je proeflezers nooit korte verhalen? Maria

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi, Ik heb ze het inderdaad verteld. Het is wel zo dat ze vooral lange verhalen lezen en eentje schrijft ook romans. Die schrijfster zegt ook zelf dat ze wel bewondering heeft voor iemand die kortverhalen schrijft, want dat het haar totaal niet lukt om met weinig woorden veel te vertellen. Diegene die alleen maar leest, leest ook voornamelijk young adultsverhalen. Ondertussen heb ik een nieuwe proeflezer, die mijn ander werk ook al heeft gelezen en we begrijpt dat het aantal personages afhankelijk is van de lengte.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In het Engelstalige gebied zijn korte(re) verhalen weer populairder geworden. Er zijn heel wat self-pubbers die daar speciaal op inspelen. Wie weet gebeurd dat hier ook nog eens. :)

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nou daar wordt inderdaad ook aan gewerkt hier ;) Ik heb een diploma talen, wat dus bij mijn schrijven heel goed van pas komt nu ;) Ik ben nu bezig met het verhalen van mijn verhalenbundel van vorig jaar, samen met een vriendin van me. Die laat ik dan nalezen door een andere vriendin van me, die vertaler is. En vanaf nu schrijf ik een kortverhaal in het Nederlands en vertaal ik het gelijk naar het Engels. Mijn Engelse kortverhalen werden op Smashwords gigantisch veel gelezen, dus ik denk dat je inderdaad gelijk hebt dat het daar populairder is. je hebt ook een veel groter marktgebied. Maar dat is dan weer voer voor een ander topic denk ik haha.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Gisteravond moest ik denken aan dit topic. Heb hier nog nooit gepost, maar nu dus wel
Dit is een definiërend topic, waarin schrijvers nadenken over wat een kortverhaal (voor hen) inhoudt, aan de hand van meerdere definities. Het topic is inderdaad leerzaam leesvoer.
Zijn er nog mensen die met dit probleem kampen? Dat proeflezers je kortverhaal lezen met dezelfde insteek als wanneer ze een roman lezen?
Hier zou je een nieuw topic over kunnen openen.
Ik vind kortverhalen schrijven het leukst, maar mijn proeflezers lijken er niks van te snappen. Tijd om op zoek te gaan naar nieuwe lezers. (...) Ik heb zelf veel gelezen over hoe een kortverhaal in elkaar steekt en ik hou me aan de richtlijnen. Misschien moet ik mijn proeflezers ook eerst een cursus geven (...) Ondertussen heb ik een nieuwe proeflezer, die mijn ander werk ook al heeft gelezen en we begrijpt dat het aantal personages afhankelijk is van de lengte.
Proeflezers zijn geen lezers. M.a.w. ze zijn niet de doelgroep. Ze zijn ook geen schrijfcoaches, al is die scheiding soms wat vaag. Schrijffouten, kromme zinnen, e.d. uit een tekst halen, dat heet 'redigeren', en geen proeflezen.
Misschien moet ik mijn proeflezers ook eerst een cursus geven
En proeflezers zijn zéker niet je leerlingen. Proeflezers lezen een verhaal of roman in de finale versie (van jouw beste kunnen) en vertellen je of wat je wilt overbrengen, ook daadwerkelijk uit de verf komt. Dat betekent dat jij als schrijver een proeflezer handvatten moet geven, waarmee ze kunnen werken. Wees dus specifiek en duidelijk. Wat ik je echt wil meegeven: proeflezers verdienen meer respect dan jij ze hier gunt. Als een proeflezer je niet zegt wat je wil horen, is het jóúw taak als schrijver om je antwoorden te halen uit wat ze je wél vertellen. Een proeflezer die zegt dat er meer personages nodig zijn, zegt daarmee misschien wel, dat de personages die je wel hebt, het verhaal niet afdoende stuwen. Hoe dan ook, waardevolle feedback. Ze hebben je verhaal gelezen, en je hun tijd en moeite gegeven. Dat verdient respect. Als de schrijver de kok is, dan is de lezer degene die het gerecht opeet. Net als bij koken geldt: een verhaal is sneller gelezen (gegeten) dan gekookt (geschreven). Proeflezen is dus voorproeven. Niet geheel toevallig dan, dat 'proef' in proeflezen. Ik trek de vergelijking graag even voor je door, maar dan wel in een nieuw topic. Proeflezerdilemma's passen niet in de definiëring van het literaire kortverhaal als genre.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hartelijk dank voor je leerrijke reactie. Dat ik mijn proeflezers wil leren over kortverhalen, was zeker niet negatief en belerend bedoeld, maar ze kennen het genre op zich niet en ik dacht dat het op die manier misschien wel beter te plaatsen is. En ik heb echt tonnen respect voor mijn proeflezers, misschien dat het in mijn bericht helemaal anders lijkt, maar ik vind het super dat ze voor mij tijd nemen.