Auteursfoto's

dit bericht had ik in het andere topic geschreven Laatst was ik met mijn man bezig over foto's maken. Ik schrijf voornamelijk kortverhalen en wil me richten op de reizigers/pendelaars. Dus mijn man stelde voor om foto's te maken aan het station, met zicht op de bushalte. Ik vond het een goed idee, maar is dit niet te raar? Misschien is het beter een nieuw topic te maken over auteursfoto's

Bij dezen reageer ik even om deze draad te kunnen volgen. Vanaf januari aanstaande ga ik naar de fotovakschool. Dus wellicht leer ik hier op voorhand iets van :).

Ik organiseer een maandelijks terugkerend evenement bij een cultuurpodium, bedoeld voor schrijvers, dichters & songwriters. Er zijn professionele fotografen verbonden aan het cultuurpodium, die van elke performer foto's maken. Alle performers zijn auteurs in verschillende disciplines, en geven lezingen, doceren workshops, brengen poëzie in performance, zingen, of lezen voor. Er is ook een 'open mic' verbonden aan het evenement, waarbij beginnende schrijvers/performers een gelimiteerde podiumtijd krijgen. Ook van hen worden foto's gemaakt. Die foto's worden veel gebruikt als aanvulling op een literair cv. Niet alleen de schrijver op de foto is voor de ontvanger van het literair cv of biografie belangrijk, maar ook bij welk podium de foto gemaakt is - en soms ook door welke fotograaf. De foto definieert het podiumgenre, en laat ook zien hoe de schrijver zich wil profileren. Kijk hier voor de foto's van het evenement in oktober: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.9979946… Als ik als organisator een auteur uitnodig om een boekbespreking, lezing of performance te komen geven, vraag ik om: - een beknopte biografie ten behoeve van het persbericht (ik gebruik die biografie ook in de introductie tijdens het evenement zelf), - een youtube-link naar een filmpje van een performance en: ik vraag om een geschikte foto. Ik verwacht dan een foto van goede kwaliteit waarop de auteur 'in actie' te zien is. Ik kijk ook naar wie de fotograaf is, en bij welk podium de foto gemaakt is. Dit geeft mij alvast een indicatie in de podiumervaring van de schrijver. Mijn profielfoto die ik hier op SO gebruik is ook gemaakt tijdens een van deze evenementen. Omdat ik vaak optreed, is die foto een goede weergave van mij als schrijver/organisator/dichter/performer. Ik heb echter verschillende foto's, die ik gebruik voor verschillende gelegenheden. Mijn biografie pas ik ook telkens aan naar de gelegenheid en ontvanger. Els: als je geen podiumervaring hebt en toch een auteursfoto wil laten maken, is het vooral belangrijk waarvoor je die foto gaat gebruiken. Stel, dat jij een maandelijkse column zou schrijven over reizen, dan kun je voor een foto naast je column er natuurlijk een gebruiken die genomen is op het station. En op de omslag van je debuutroman is een simpele portretfoto juist weer prima. Je kunt natuurlijk aan een bureau gaan zitten, of een pen vasthouden, maar dat hoeft niet. Een auteursfoto op de omslag hoeft niet te vertellen dát je schrijft, het boek is al voldoende bewijs :P Maar voor een wedstrijd, een profielfoto bij een column o.i.d., zou een bureaufoto (of, houd een pen tegen je wang, net als Judith Visser op de omslag van de laatste Schrijven Magazine) wel goed zijn. Heb je een boek uitgegeven is een foto van jezelf mét boek wel een must. Erg handig voor online boekpromoties, maar ook voor de plaatselijke boekhandel bijvoorbeeld, die dan gemakkelijk online reclame voor je kan maken. Succes!

dank je wel. Binnenkort komt mijn beste vriendin door wie ik ben beginnen schrijven op bezoek. En dan gaan we op pad. Ze kan namelijk ook goed overweg met de camera. Dus neem al jouw tips zeker mee

Bij een schrijfwedstrijd vroegen ze een foto en heb een gewone gestuurd. Enkele forumleden maakten me attent op de bedoeling van die foto.

Wat was de bedoeling van de foto? Wat moest hij ondersteunen?

Vinden jullie dat enkel professionele foto's kunnen of ook casual foto's uit het gewone fotoalbum van Jan met de pet.

Dat hangt af van de kwaliteit (en de bedoeling) van de foto. Ook: wat wil jij uitstralen met een foto? Dat je heel mooi bent (en ook kunt schrijven?), dat je intelligent bent (en goed kunt schrijven?), dat je een creatieveling bent (en daarom kunt schrijven?), dat je heel grappig bent (en leuk kunt schrijven?) ... et cetera. Naast de goede tips van Mirandala zou je je moeten afvragen of je een achtergrond bij je portret wilt, en zo ja: welke? Wat moet de achtergrond ondersteunen? Vast niet dat je aanrecht onopgeruimd is of dat er een kroonluchter uit je haar steekt, en ook geen kale boomtakken. Kun je de achtergrond vager weergeven dan het eigenlijke portret (scherptediepte)? Dat geeft vaak een spannend beeld. Zo nee, hoe maak je een foto met neutrale achtergrond, zodat je portret goed naar voren komt? Denk eventueel ook na over je kleding en make-up. Het eerste om te focussen op het gezicht (geen afleiding door bloemetjesjurk + geruit sjaaltje + gekleurde halsketting en oorbellen), het tweede om je gezicht wat fleur te geven. Een lipstickje, een poedertje en wat mascara maken een gezicht meteen veel levendiger. Belichting is belangrijk: zorg dat je ogen stralen. Veel mensen kijken van nature eerst naar iemands ogen.

Belichting is belangrijk: zorg dat je ogen stralen. Veel mensen kijken van nature eerst naar iemands ogen.

Bij blauwe ogen van meer belang dan bij bruine ogen.

of dat er een kroonluchter uit je haar steekt

Als ik zo'n foto toegestuurd krijg - dan is de boeking in de pocket hoor :D Lijkt me absoluut van een toegevoegde waarde voor de ambiance. Er zijn woordkunstpodia die een foto van een artiest delen als promotie van zowel het podium, de artiest - én zijn of haar tekst. Dat is dan een bewerkte foto van de artiest tijdens een optreden, met daarop een quote (mooie/sterke regels van de schrijver/performer) en dan daarbij prominent het logo van het podium. Soms is dat een poster, online wordt het een 'deelplaatje'. Als een podium zo'n introductie maakt voor 'hun' artiest, is zo'n foto bijna te vergelijken met een publicatie.

Een foto wordt ook gevraagd als je voor een uitgever een verhaal schrijft. Het is de moeite waard om er aandacht aan te besteden op een rustig moment.

Een foto wordt ook gevraagd als je voor een uitgever een verhaal schrijft. Het is de moeite waard om er aandacht aan te besteden op een rustig moment.

Dan hoeft de auteur die over het algemeen niet zelf te verzorgen. Een (professionele) uitgeverij heeft een huisfotograaf, die een photoshoot met de auteur doet. Vaak zijn die foto's op locatie, bij de uitgeverij zelf. Dat is weer promotie voor de uitgeverij, en het scheelt een hoop gedoe met amateurfotografen, verkeerd aangeleverde bestanden enz. Net zoals een podium liever de foto's gebruikt die door de eigen fotograaf bij een eerder optreden zijn gemaakt, of een krant, die bij een interview een fotograaf meestuurt met de journalist. Voor wie toch zelf de foto's wil laten maken: een photoshoot bij een portretfotograaf kost gemiddeld rond de 150 euro. Maar dan is er geen podiumnaam verbonden aan de foto's.

Ik begrijp helemaal waarom een professionele foto nuttig of zelfs noodzakelijk kan zijn. Van de andere kant is het voor 99% van alle auteurs een non-item. Zo lang je niet eerst opvalt door wat je schrijft, is het niet iets om je druk over te maken, tenzij natuurlijk als middel om je ego te strelen. ;)

Een (professionele) uitgeverij heeft een huisfotograaf, die een photoshoot met de auteur doet. Vaak zijn die foto's op locatie, bij de uitgeverij zelf.

Of in de studio bij de gecont(r)acteerde fotograaf. Ik stond eens in Zin; heb een volledige werkdag van acht uur in de auto gezeten om er te komen en weer thuis, mocht die foto nergens anders voor gebruiken. Was toch een leuke dag. En een mooie foto, maar die kan ik niet laten zien, :) .

Voor wie toch zelf de foto's wil laten maken: een photoshoot bij een portretfotograaf kost gemiddeld rond de 150 euro.

Regel in elk geval dat je hem rechtenvrij mag publiceren.

Van de andere kant is het voor 99% van alle auteurs een non-item. Zo lang je niet eerst opvalt door wat je schrijft, is het niet iets om je druk over te maken, tenzij natuurlijk als middel om je ego te strelen. ;)

Volgorde: 1%: Leren schrijven > Heel veel schrijven > zo goed als je kunt schrijven > boek onderbrengen bij gerenommeerde uitgeverij > uitgegeven worden > boek door de uitgever laten slijten. Dan worden er vast wel foto's ván je gemaakt. 99%: Leren schrijven > Heel veel schrijven > zo goed als je kunt schrijven > afgewezen worden bij uitgevers > zelf uitgeven > boek zelf slijten. In welk scenario is het logisch om je werk en je kwaliteiten als auteur zélf zo effectief mogelijk zonder kosten te profileren? Er zijn heel veel mensen die zich schrijver noemen om hun ego op te krikken. Er zijn er ook die alleen maar willen schrijven. Publiceren echter, doen al die mensen om 1: hun boek te verkopen, en/of om 2: gelezen te worden. In beide gevallen is het aan te raden om jezelf als auteur te profileren. Dat kan met dure advertenties in de krant, of door te netwerken, te jureren bij wedstrijden, door jezelf als proeflezer op te werpen, gratis schrijfopdrachten te geven, amateur-schrijfcoach te worden - dat kost dan misschien geen geld, maar dan betaal je wel degelijk: het kost je, hoe leuk ook, tijd. Bovendien netwerk je dan voornamelijk binnen die 99%. Het profileren kan ook door op een podium te gaan staan. Net als beginnende schrijvers proberen om een literair cv op te bouwen door aan wedstrijden mee te doen: ook dat is het podium zoeken, de lezer bereiken. Hoe dan ook: een auteursfoto hoort daar steeds vaker bij. En dan zijn er m.i. foto's in drie categorieën: 1 - De foto die geld kost, een fotograaf inhuren (categorie: de dure advertentie) 2 - De foto die niets kost omdat je man, vrouw, vriendin, buurman, kind die maakte (de categorie: zelf uitgeven) 3 - De foto die gemaakt wordt tijdens jouw boekpresentatie, lezing, performance bij boekende podia voor de woordkunst (de categorie uitgeverij met fonds, of shortlist schrijfwedstrijd) Categorie 1 is duur, wel mooi, maar heeft geen selectieve waarde. Categorie 2 is goedkoop, soms van slechte kwaliteit, soms van goede kwaliteit - heeft geen selectieve waarde. Categorie 3 is gratis - levert soms zelfs gage, en heeft (in de categorie gerenommeerde podia) een duidelijke selectieve waarde. Wie een wedstrijd wint, heeft een extra regel op een schrijf-cv. Wie gevraagd of geboekt wordt bij een podium van naam heeft een foto om aan dat cv toe te voegen.. Net als dat bij wedstrijdschrijven iemand die niet kan schrijven niets zal winnen, zal iemand die niets waarmaakt op het podium geen tweede keer geboekt worden. Een foto kan iedereen maken, goed of slecht. Een boek kan iedereen zelf uitgeven, goed of slecht. Maar hoe groter de wedstrijd, hoe groter de selectieve winst. Hoe bekender het podium, hoe - Een auteursfoto, heeft net als publicatie, podiumperformance, of wedstrijddeelname dus niets te maken met ego, Hay. Het heeft te maken met waardering zoeken voor je werk, en idealiter met het ten gelde brengen van de daarmee bevestigde kwaliteiten.

Regel in elk geval dat je hem rechtenvrij mag publiceren.

Een fotograaf kan zelfs foto's van jou als schrijver willen maken - gratis - mits je belooft een naamsvermelding te includeren, steeds wanneer je de foto gebruikt. Zo werkt de naam die de schrijver/performer voor zichzelf maakt ook weer in het voordeel van de fotograaf en wast de ene hand de andere. Zoiets als samenwerkingen tussen schrijvers en illustrators.

Mirandala, zo heb ik dat ook gedaan: niet helemaal gratis, maar voor een paar tientjes een mooie serie waaruit ik naar believen kon gebruiken, met naamsvermelding van de fotograaf.

@Mirandala Natuurlijk heeft een echte auteursfoto normaal gesproken niets met het strelen van je ego te maken. Maar ik ken daar wel een enkele uitzondering op, zonder uiteraard namen te noemen. Toch goed dat je serieus op mijn niet al te serieus bedoelde opmerking inging, want je reactie is heel informatief. :)

@Mirandala Natuurlijk heeft een echte auteursfoto normaal gesproken niets met het strelen van je ego te maken. Maar ik ken daar wel een enkele uitzondering op, zonder uiteraard namen te noemen.

Die uitzonderingen ziet men overal terug, maar specifiek bij amateurschrijvers is er ergens een splitsing van paden. Leren schrijven > talent ontwikkelen > werk perfectioneren > benaderd worden door gerenommeerde uitgever > contract tekenen > doorgaan met schrijven > lezingen geven > gevraagd worden voor praatprogramma's, etc. Voor 99.99% procent van de amateurschrijvers geldt echter: Leren schrijven > talent ontwikkelen > werk perfectioneren > uitgever zoeken > afgewezen worden > doorgaan met schrijven > afgewezen worden > verwachting bijstellen > uitgeven in eigen beheer - betalen voor publicatie > boek promoten. Die promotie kan op twee manieren: enkel gericht op het boek, of slijten aan de eigen achterban (dit is ook een vorm van zelfpromotie, koop dit boek om die schrijvende vriend een plezier te doen, koop het omdat je hem kent, niet omdat je het boek zo graag wil leren kennen). Auteursfoto's, presentaties, interviews, bloggen, alle publieke interactie van de auteur, zijn gericht op het 'verkopen' van werk. Iemand die een flutboek schreef, dat geen enkele gevestigde uitgever wil accepteren, zou dus eigenlijk terug moeten in het proces: verder schrijven > werk perfectioneren > opnieuw aanbieden, met zolang tot het werk goed genoeg bevonden wordt door de betalende uitgever = beloning. De realiteit is dat sommige mensen liever toch dat werk slijten, ook al zou het werk beter moeten worden - de schrijver beter zou moeten worden - om wérkelijk een aanwinst voor de lezer te zijn. Waarom leuren zij dan toch met dat boek? Omdat ze dat iets oplevert - hun achterban groeit op basis van hun bekendheid, hun profilering van zichzelf als schrijver. Aan die achterban verkopen zij boeken, workshops, tekstredactie, coaching, enz. - hoewel de kwaliteit van hun eigen werk niet toereikend is. Vaak bestaat die achterban grotendeels uit andere amateurschrijvers, die ook proberen hun achterban te vergroten. Bijna een soort piramidespel :confused:

Ze doen het maar zonder foto. O, dan kan ik beter niet meedoen. Dan doe ik niet mee.

Tja :) Je hebt op hier op SO een van de meest professioneel ogende auteurfoto's als avatar. Lezers zoeken naar eenduidige informatie over de persoon in relatie tot diens verhalen. Een auteursnaam vertoont veel overeenkomsten met een merk, de foto zou je dus kunnen zien als een logo.

Tja :) Je hebt op hier op SO een van de meest professioneel ogende auteurfoto's als avatar.

Inderdaad, echter - als Tja er in het echt anders zou uit zien. Ja dan! Dan zou dat mij zeer tegenvallen. Als het een vrouw is - is het voor mij wel een vereiste !! dat ik een vrouw zie in het plaatje. Mantelpakje - rode nagellak - paars mag ook, perfect kapsel - liefst net geen blondje, maar toch bijna - ietwat rode lippenstift - naaldhakken - geen moedertype, brutaal maar wel betrouwbaar.

Een auteursnaam vertoont veel overeenkomsten met een merk, de foto zou je dus kunnen zien als een logo.

Misschien, maar zeer waarschijnlijk verleden tijd. Lijkt op egopoetserij. Een merklogo doet vermoeden dat je graag 100 jaar hetzelfde wil zijn. Als het een man is, ja dan!! Dan walg ik direct. Een man die een foto van zichzelf op zijn boek wil, ja daar!! Daar zakt mijn kin van op den buik.

Dan kun je mij maar beter niet tegenkomen, Yrret. Ik vind het onzin dat er een foto op een boek moet.

Draakjes behoeven geen foto :) Tja, die foto van jou kent iedereen op SO, en ver daarbuiten. Zou je die foto op de achterflap zetten, weet iedereen dat dat het boek van Tja is, zelfs als ze je auteursnaam niet kennen. Ondertussen: jouw boek, jouw hoofd, jouw keuze.