# 11 - Gebruik van omgeving. De (on)geluksvogel

Wat een ochtend. Het leek een gewone maandagmorgen te worden En nu: op staande voet ontslagen, omdat hij de laatste weken vaak verzuimd had. Als een geslagen hond rijdt hij nu in zijn auto rond, zonder te weten waarheen. Bij een wandelgebied stapt hij uit. Langzaam sjokt de ongeluksvogel over de bospaden en overdenkt de ontstane situatie. Wat een gekke toestand de afgelopen dagen. Alleen maar omdat hij de laatste weken op zoek is gegaan naar het nieuwe adres van een vroeger schoolvriendinnetje, had hij veel vrij genomen. Bij een vechtpartij krijgt hij van een vroegere concurrent een blauw oog, wordt door een andere bewusteloos geslagen en als klap op de vuurpijl krijgt hij op staande voet ontslag. Doelloos loopt hij onder de beuken- en eikenbomen door. Aandacht voor de volle, groene natuur heeft hij niet. Ook de vrolijk tsjilpende merels, vinkjes en andere onbezorgde vogels in de bomen hoort hij niet. Na een uurtje komt hij in een sombere stemming weer bij zijn auto. Eenmaal ingestapt slaat hij met zijn vuist op het stuur. ‘Verdorie,’ denkt hij, ‘Doe niet zo stom. Ik ga door met zoeken, al woont ze ergens in verweggiestan. Ik hield van haar en ik wil weten hoe het met haar is.’ De man stapt uit en gaat weer wandelen. Deze keer ziet hij wèl de schoonheid van de natuur en hoort hij wèl de vogels. Nu heeft hij immers alle tijd om haar te gaan zoeken. En een andere baan vindt hij vast wel. Geweldig, toch?