Bladspiegel Dan Brown

Hoi Nienke, Ik zou er als schrijver niet over nadenken, omdat ik er als lezer last van heb. Ik word heel onrustig van een onrustige lay-out. Je hebt vast wel eens een boek van Geronimo Stilton voorgelezen. In deze boeken gaan ze nog een stap verder op het gebied van kleuren, lettertypes en woorden die figuren maken. Voor veel kinderen werkt dit heel goed, ik sta met grote ogen voor te lezen.

Hoi Johan Het gaat juist om een mooie verzorgde lay out waar aan de regels in het nl.geweld aan is gedaan (hij schrijft natuurlijk in het engels) Dus gedachte niet achter de zin maar op een nwe regel tbv de zetspiegel. Dus juist rust en geen chaos. In dat stukje wat je voor me zou lezen is het toegepast (uuhhgg hint uuuhhhggg). Ik heb nog nooit een Stilton voorgelezen. We hebben ze allemaal in huis. Het is het enige dat mijn zoon uit zich zelf/ zonder zachte dwang heeft gelezen.dat is juist de bedoeling: dat zelfs de zwaarste dyslect het kan lezen. De lay out is als het ware een lepel: je doet je mond open en het schuift zo naar binnen. Het bevordert de toegankelijkheid. Stilton laat je kennisnemen van zijn avonturen en normaal kun je door een leeshandicap of gebrek aan intelligentie niet mee op reis. Nu wel! Misschien zit die gedachte er bij Brown ook wel achter: er was veel uitleg en beschrijving, veel karakters en plotten en plotjes: met die lepel schoof het zo naar binnen. Hapklare brokken

Wees gerust, Nienke, je stukje gaat gelezen worden, maar ik ben gedwongen om naar het strand te gaan. Wat je over Stilton schrijft is helemaal waar. In Dordrecht is een kinderboekwinkel en de eigenaresse wilden in eerste instantie geen Stilton verkopen. Pas toen een vriendin haar ervan overtuigde, met de door jou aangehaalde redenen, heeft ze dit uiteindelijk wel gedaan. Ik heb wel een aantal Stilton verhalen voorgelezen en het zijn aangename voorleesboeken. Met mijn zwart-wit bril op lukt het ook mij om het voor te lezen. Het gaat waarschijnlijk te ver, maar het heeft me wel verbaasd dat een dyslect dit wel kan lezen, ik begin bijna te stotteren.

Johanv schreef:

Ik ben trouwens ook van de eenvoud, geen inspringen,...

Ik denk dat Thérèse gelijk heeft. Aan dit soort voorkeuren kun je de lezer/schrijver herkennen. Ik vind het over het algemeen juist irritant als een auteur bij het begin van een nieuwe alinea of bij een dialoogzin niet inspringt. Het stoort mij ook als een tijdsprong niet even met een witregel aangegeven wordt. Voor mij bevorderen dat soort dingen de leesbaarheid zeer. Natuurlijk zijn dit geen strikte wetten, maar enkel conventies. Een schrijver als Jose Saramago trok zich van die conventies niets aan en fabriceerde soms zinnen van een halve pagina. Toch lees ik zijn boeken met plezier, hoe tegenstrijdig dat misschien ook klinkt.

Aan dit soort voorkeuren kun je de lezer/schrijver herkennen.

Én de typograaf ... die als 'hoofdtaak' heeft het toegankelijk maken van tekst, de leesbaarheid ervan veraangenamen. Je kunt met een bepaalde typografie veel bewerkstelligen - en ook teniet doen. Dat wij in een reactieveld (en overigens ook in de velden bij Proeflezen), bijvoorbeeld niet kunnen inspringen, zal een reden hebben. Misschien off-topic, maar ik ben er eigenlijk wel benieuwd naar.

Heel graag zo houden, Thérèse. Ik heb dat inspringen nooit begrepen.

Hier vind je een inkijkexemplaar van het boek dat nienkea bedoelt: http://www.bol.com/nl/p/inferno/9200000010839998/ Dan kun je zien hoe het gedaan is - wat ze bedoelt. Vind je het goed dat ik die link even geef, nienkea?

Er zit ook verschil in taalgebied. In Amerikaanse/Engelse boeken zie je dat er meer gebruik wordt gemaakt van inspringen dan in (oorspronkelijk) Nederlandstalig werk. Eigenlijk is het daar meer de standaard en "hier" is dat eerder uitzondering. (Vertalingen tel ik hiervoor niet mee.) Ik zou trouwens niet durven zeggen dat Dan Brown de eerste is die volgens dit principe werkt. Het lijkt me niet. In de Schrijwijzer kom je zelfs de stijl van Tommy Wieringa tegen. (Dat met die streepjes.) En buiten inspringen/niet inspringen, op iedere regel een nieuwe gedachte cursief neerzetten of niet - er zijn meer dingen waar je als auteur voor kunt kiezen. Maak je paragrafen door witregels? Of door paragraafnummers? Of door sterretjes? Of gebruik je witregels alleen voor een nieuw hoofdstuk? Of is je hele boek slechts 1 paragraaf? (Jan Wolkers, Turks Fruit, als ik me niet vergis.) Hoe meer verschillende auteurs je gaat lezen, hoe meer verschillen je gaat zien. Het cursieve om gedachten weer te geven is zéker niet nieuw. Dat doen meer auteurs. Ik vind het persoonlijk erg prettig, daarom gebruik ik het zelf ook in mijn teksten.

Dat wij in een reactieveld (en overigens ook in de velden bij Proeflezen), bijvoorbeeld niet kunnen inspringen, zal een reden hebben. Misschien off-topic, maar ik ben er eigenlijk wel benieuwd naar.

Tabs worden ook in formulieren gebruikt om van veld naar veld te springen. Wanneer je een reactie plaatst (op proeflezen of hier), dan zit je ook in een formulier. Vandaar dat je, wanneer je de tabtoets indrukt naar het eerstvolgende item in de tab-volgorde van de webpagina springt. Je kunt dit ondervangen door je tekst te schrijven in bijvoorbeeld kladblok, en dan hier in het reactie vak te plakken. Als er eenmaal inspringingen in het reactievak staan dan kun je die ook kopiëren en plakken. ON TOPIC: Ik vond de bladspiegel / zetspiegel in Inferno erg aangenaam lezen. Ik vond het verhaal zelf ook minder dan voorgaande boeken van Brown. Maar ben er desondanks toch weer als een speer doorheen gevlogen...

Hier vind je een inkijkexemplaar van het boek dat nienkea bedoelt: http://www.bol.com/nl/p/inferno/9200000010839998/ Dan kun je zien hoe het gedaan is - wat ze bedoelt. Vind je het goed dat ik die link even geef, nienkea?

Het is nog erger dan ik dacht. Voor mij is dit al een goede reden om nooit aan dit boek te beginnen.

Dankzij de link van Thérèse heb ik de bladspiegel van Inferno ook bekeken. Behalve die cursieve gedachten zie ik er niets uitzonderlijks aan. Ik kan me voorstellen dat Dan Brown er in dit geval voor kiest omdat die gedachten in de aanloop van dit verhaal blijkbaar een prominente rol spelen. Door dat cursieve wordt dat nog eens extra benadrukt. In het algemeen houd ik niet van cursieve gedachten. Het wekt bij mij een beetje het gevoel dat een auteur je vermanend toespreekt. Zoiets als 'Let op, waarde lezer. Zelf zul je het wel niet opmerken, maar hier volgt een gedachte.' Ik haal die gedachten er als lezer liever zelf uit. Van mij hoeft het niet zo benadrukt te worden. Het maakt de bladspiegel denk ik ook nodeloos onrustig. Maar goed, het is me nu wel duidelijk dat dit door sommigen héél anders ervaren wordt.

Ik spring altijd in. Ook bij de eerste zin na een witregel. Waarom is het eigenlijk zo dat bij die eerste zinnen eigenlijk nooit ingesprongen wordt? Dan Browns manier zou ik niet gebruiken. Juist omdat het ik-perspectief is, kunnen de gedachten zonder cursief. Al geeft het wel een mooie bladspiegel.

Waus schreef:

Ik spring altijd in. Ook bij de eerste zin na een witregel. Waarom is het eigenlijk zo dat bij die eerste zinnen eigenlijk nooit ingesprongen wordt?

Dat lijkt mij duidelijk. Én een witregel én ook nog eens inspringen is dubbelop. Die witregel kun je zien als een inspringing van een hele regel. Die neemt dus de plaats van de 'normale' inspringing in.

Ik spring altijd in. Ook bij de eerste zin na een witregel. Waarom is het eigenlijk zo dat bij die eerste zinnen eigenlijk nooit ingesprongen wordt?

Regels. Dus om dezelfde reden als we punten, aanhalingstekens etc. gebruiken. De eerste zin na een witregel hoor je niet in te springen. Dat staat feitelijk net zo vast als dat je een nieuwe zin altijd met een hoofdletter begint.

Ik heb dit gesprek niet helemaal doorgelezen, mijn excuses als ik in herhaling val Ik heb het boek ter hand genomen, wat mij opvalt eerst niks daarna veel cursieve delen veel inspringingen geen nieuwe bladzijde voor een nieuw hoofdstuk geen titels voor de hoofdstukken maar een doorlopende nummering een nogal groot boekformaat Ik weet niet welk effect dit alles heeft op het lezen maar voel nu al een lichte weerstand hiertoe. Op de kaft staat de naam van de auteur ook groter dan de titel van het boek, alsof Inferno het boek 'Dan Brown' heeft geschreven.

Overigens even verplaatst naar Opmaak en computerzaken, omdat het onderwerp meer te maken heeft met opmaak dan met schrijfstijl en -techniek:

Vragen over opmaak en computerzaken die met schrijven te maken hebben

Dan Browns manier zou ik niet gebruiken. Juist omdat het ik-perspectief is, kunnen de gedachten zonder cursief. Al geeft het wel een mooie bladspiegel.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik vind bovendien dat er te veel in cursief staat, dat irriteert meer dan dat het verduidelijkt - voor mij althans.

Ik spring altijd in. Ook bij de eerste zin na een witregel. Waarom is het eigenlijk zo dat bij die eerste zinnen eigenlijk nooit ingesprongen wordt?

Regels. Dus om dezelfde reden als we punten, aanhalingstekens etc. gebruiken. De eerste zin na een witregel hoor je niet in te springen. Dat staat feitelijk net zo vast als dat je een nieuwe zin altijd met een hoofdletter begint.

Niks regels, maar logica. Je springt in om aan te geven dat een nieuwe alinea begint. Dat is bij de eerste zin van een paragraaf niet nodig, omdat die witregel er al is. De inspring voor een nieuwe alinea is "nodig" omdat, zeker bij links- en rechtsuitlijnen, je niet altijd kunt zien of een zin toevallig aan het einde van de regel eindigt, of dat er daarmee een nieuwe alinea begint. Een goede schrijver zorgt natuurlijk dat de alinea ook inhoudelijk te herkennen is, en niet alleen door een opmaak-ingreep. Inspringen is overigens geen verplichting. Bij een manuscript dat moet worden opgestuurd zou ik het altijd achterwege laten (net als uitlijnen) tenzij de uitgever er expliciet om vraagt.

@ Johan#33 Denk maar niet dat ik medelijden met je had: het strand! ik zat vanmorgen bij de Smurfen. Geronimo is heel afwijkend. Daarvoor had mijn zoon alle boeken van Wally verzameld: dat is een tekening met 1000 poppetjes en dan moet je Wally en wat spulletjes zoeken. Uren deed hij dat. Hij las geen letter en keek alleen boeken over vliegtuigen etc. Als hij het niet snapte liet hij mij voorlezen. ook als het maar 1 zin was, kon hij zich er niet toe zetten om het te lezen. De juf in groep 3 zei: het is een slimme jongen maar er hij haalt zijn kennis overal vandaan en kan het in zijn hoofd combineren. Er is echter niets bij die kennis dat hij zelf heeft gelezen. Geronimo veranderde dat. Het ene boek naar het andere verslond hij. Na een middag was het uit en hij wist ieder detail. Gek en Geniaal en T met T bij mama. @ Hay # 34 Th heeft wel vaker gelijk grr En ik heb deze vakantie ook boeken gelezen, die mij gevormd hebben in mijn lange verleden, maar die ik nu niet meer lezen kon. Hoe geweldig ik al die technieken ook vond @ Therese met '' # 37 natuurlijk vind ik dat goed. Gelukkig zijn er mensen die wel handig zijn met de computer. Jij bent er ook mee bezig en al veel verder in je schrijven en daarom is het voor jou makkelijker om je eigen weg te kiezen. Ik kan het vaak nog niet eens herkennen en maak nog veel te veel fouten. @ # Ginny. Ik denk ook niet dat hij de eerste is, wel de eerste die op mijn (en van vele anderen) daarmee komt HIj heeft nu eenmaal een groter bereik en als hij iets van een onbekendere schrijver overneemt, zullen wij dat niet snel te weten komen. Dat cursieve is niet nieuw maar ik vond het mooi om ze apart te zien, dus op de volgende regel. De gedachte werd hierdoor centraal gesteld. @ Sanne: zelfde gedachtes over Brown! Bedoel je dat wat je op je computer maakt dat ook hier te zien is? want als ik iets voor proeflezen maak, gebruik ik vaker witregels omdat de tabs van mijn worddocument niet overkomen. Het moet dus in kladblok? @ Johan ga maar naar het strand, zonder Ipad. Wist je dat een kwart van zijn boeken op ebook wordt verkocht. Veel he Ik zeg dat van het strand omdat echt iedereen zijn telefoon, ereader, Ipad ofzo meehad. Geen wifi vrije zone meer op het strand @ Hay voor mij is het nog al een experiment. In mijn boek denkt Falco nog al eens. Ik hou van slimme jongens Nooit doe ik dat cursief. HIj is een simpele jongen en ik vind het poespas. Nu wilde ik een stuk van ong 10.000 woorden schrijven en het gaat over een meisje dat ergens zit en om zich heen kijkt. Ik heb het zo geschreven dat ze 1 keer in de zoveel tijd iets denkt.Ik heb het er echt ingeschreven: cursief en op de volgende regel. Dan het schema als ik al beschreven heb, gehanteerd. Brown doet het in zijn boek misschien 50 keer en ik 10 in dit kleine stukje. Ik heb het dus uitvergroot. Gelukkig dat ik Johan maar een klein stukje heb gestuurd, want dit overleeft hij niet. Nee ook hij kwalificeerde zich niet als rijpere, intelligente, kritische, belezen, joodse, historische proeflezer. Hij miste ook een eigenschap of twee @ Waus ik heb het boek niet bij de hand maar het is wel dicht op Langdons schouder maar het is vanuit de verteller geschreven toch? vanuit meerdere perspectieven of ben ik nu teveel met de zetspiegel bezig geweest. Eerlijk gezegd vind ik inspringen na een witregel dubbelop en zou het zelf niet zo snel doen, maar dat is persoonlijk. Ik zie dat Ginny het met me eens is. @ Hilde #45 Je weet misschien al dat ik wat kippig ben en ik heb 1 keer een boek gekocht omdat ik zijn naam er op zag staan. Mijn man leest nooit maar dit wel (en van der Gijp en toch is hij best slim haha). Ik kwam thuis en zag dat Brown een positieve kritiek had gegeven: Dus Brown vindt dit een goed boek stond er groter op dan de naam van de schrijver of de titel. Ook nu ben ik weer de fout ingegaan. Er is een mevrouw die iets over het boek had geschreven en uitleg gegeven over Dante. Dit is in de zelfde stijl uitgegeven als Inferno. Ik stink overal in. Maar goed: je kunt het gerust lezen als je de andere boeken mooi vond. Er komen geen vreemde attributen in voor (sorry verkeerde topic) @ Th # 46 Sorry en bedankt. @ Marlies: ik ga het boek nu echt nog een keer lezen: dat ik perspectief heb ik gemist. Zie Hilde, ik heb me teveel laten afleiden. Ben ik ff naar een cultuurfilm, gebeurt er van alles op SOL

Overigens, als je naar de eerste pagina van het inkijkexemplaar kijkt, kun je je al afvragen hoe dat met die gedachten zit. We hebben een ik-perspectief. Ik ben de Schim, denkt de ik. Het is een gedachte aan zichzelf, "bij zichzelf gedacht". Door de angstige stad ren ik. wordt er gedacht. Een stukje verder: Nog steeds zitten ze achter me aan. Staat er. Dit is dan geen gedachte. Maar het wordt ook niet gezegd. Wat is het verschil tussen "Door de angstige stad ren ik" en "Nog steeds zitten ze achter me aan" als je het hebt over gedachten-al-dan-niet? Waarom is het ene schuin om "een gedachte" aan te geven en het andere niet, terwijl het niets anders kan zijn dan een gedachte? Is het cursief hier niet gebruikt voor iets anders dan gedachten?

Hoi Schlimaznik. Alleen de proloog is in de ik vorm geschreven. De rest van het boek is een camera op de schouder van de hp die de schrijver op dat moment volgt. Het lijkt soms meer op een script dan op een boek. De zetspiegel is in dit stuk hevig aangedikt: de rest van het boek is wel veel rustiger. Wat hij vaak doet is dit: Nu schrijf ik drie volle zinnen over een kunstwerk in Florence. Ik vertel iets over het werk, de kunstenaar en de betekenis in de geschiedenis en als het erg leuk is nog een saillant detail. Dan vertel ik je in een adem hoe Langdon hier een clou vindt zodat hij verder kan gaan met zijn onder zoek. Nu heb ik als lezer een beetje adem nodig. .....Dus die geef ik door een scheefgedrukte gedachte, helaas heb ik geen idee hoe dat om mijn computer werkt. .....Dat laat ik volgen door actie. Langdon draait zich om. 'We moeten weer verder.' .....'Ik wil verdomme eerst wat eten. Ik krijg in dit hele rotboek geen hap te eten en geen slok te drinken.' De lezer leeft met de slanke dame mee. Zou alleen de volslanke lezer zich ergeren aan het gebrek aan voedsel in het boek, of valt het iedereen op? Eten is tenslotte een van de geneugten van het schone Toscane. Hij wil een intelligent boek en hij wil dat aan teveel mensen verkopen. Hij heeft een lepel nodig om het in te gieten. Ik vraag me altijd af wat Umberto Eco van zijn boeken vindt. De opzet leek nl erg op zijn Slinger.

Je hebt het er maar druk mee, Nienkea. Hier is het ook de man die Brown-fan is. Dus heb ik hem mij een dichtbundel cadeau laten doen voor een derde van de prijs. Daar kan geen Inferno tegen op, geen schijn van kans. En ik denk verder na of ik wel de hel inga. ;)

hoi Hilde, Hij gaat door de Hel heen om te verrijzen. Soms moeten we door diepe dalen om de zon te kunnen zien schijnen, dat weet je toch?! Geniet van je gedichtenbundel. Ik schrijf nu een verhaaltje over het bloedbad in Boston. Zonder fratsen maar met Hollandse thee

:thumbsup:

Even om midden in het topic te vallen ;) zijn die schuine stukjes hier niet passages die letterlijk uit La Divina Comedia komen? In het begin van het boek Inferno (het eerste van de drie delen) ontmoet de ik-persoon een schim van een man (het overblijfsel van de dichter Vergillius) en gilt de ik-persoon: 'Have pity on me,' were the words I cried, 'Whatever you may be - a shade, a man' He answered me: 'Not man; I once was man (...).' Als ik zo kijk, lijkt het me dat Dan Brown hieraan revereert (maar ik heb het boek van Dan Brown niet gelezen dus weet ik het niet zeker).

@Hay, Ginny & Schlimazlnik, bedankt voor de uitleg over inspringen na een witregel. Weer wat geleerd. @Nienkea, in hij-perspectief vind ik het schuine wel wat toevoegen trouwens, anders wordt het een perspectiefbreuk, maar zoals Marlies zei gaat het ook om de hoeveelheid. Mooi gezegd trouwens, een camera op de schouder van de hp.

misschien heeft hij meteen ook het scenario voor de film geschreven

Hou Angelray Jij mag bij mij altijd binnen vallen. Ik zou me zeker niet verontschuldigen dat je dit boek niet hebt gelezen terwijl je Dante's werk wel herkent. In de epiloog doet hij een beetje intelligent. Zijn werk is gebaseerd op het grote werk van Dante ... Zijn cursieve stukjes zijn niet representatief voor de rest van het boek. In het verhaal zijn het gewoon gedachtes over een gebouw of een schilderij of wat dan ook. Connie Palmen heeft ooit ook zoiets gedaan: de werken van Plato gebruikt. Dit had zij net zo gedaan als Brown nu. Het is er wel, maar het is maar een sculptuur van intellectuele schijn. Palmen is daar toen flink op af geschoten. Daar hoor ik bij Brown veel van terug. Het is een beetje als de kleren van de koning, niemand doet zijn mond daarover open, want wie heeft die werken gelezen. (mijn man van wie ik net beweerde dat hij alleen Brown en vd Gijp leest, heeft ze in het oud Italiaans gelezen. Zo zie je maar: op internet kun je alles zeggen )

Herkent iemand dit en vinden jullie het mooi? Is dit de toekomst of 'just Dan'?

Ja, ik herken dit. Ik vind het niet mooi. Dit is niet de toekomst. It`s just Dan. Dan Brown is een succesvolle broodschrijver. Voor zulke schrijvers is schrijven met 'karakter' geen issue meer. Of. Hij krijgt "volgers" die iets "Dan`s" gaan doen. Of. Hij heeft altijd al eens zoiets willen doen, maar was te laf om het te doen toen hij 'niets' had en 'niets' was. Of. Het is gewoon een man [is het trouwens een man?] die teveel op Facebook en Twitter zit te klooien.

zijn oren zullen fluiten die van je man, bedoel ik