Ervaringen met Boekenboet

Geenschrijver: Inmiddels kan ik met zekerheid zeggen dat we hier met een oplichter te maken hebben. Het is achteraf een harde leerschool en lastig te accepteren, maar deze man bleek opzettelijk veel mensen om de tuin te hebben geleid. Diverse auteurs hebben honderden en soms enkele duizenden euro’s tegoed van hem. Dit staat zwart-op-wit op papier in hun royaltyoverzicht en het bewijs ligt er extra in de vele bestellingen van de bibliotheken en de boekwinkels. Maar toen er gevraagd werd wanneer meneer nu eens ging uitbetalen, vertoonde hij uitstelgedrag. Kort daarop kreeg iedereen een geautomatiseerde mail met het bericht dat hij ziek zou zijn. Op Twitter postte een aankomende auteur dat hij juist op die dag op een terras overleg had gehad met Hans. Toen volgde er een officieel opgestelde mail namens Sylvia, de vrouw van de uitgever: Hans zou wegens een hartinfarct in het ziekenhuis liggen. Navraag bij kennissen leerde dat hij gewoon thuis was, op Texel. Pas toen ging het lampje bij iedereen echt branden. We waren er met zijn allen ingeluisd. De week erop volgde nog een officiële mail namens ene Jeroen D., de nieuwe zaakwaarnemer van BoekenBoet. Hij beloofde de uitgeverij opnieuw op de rails te zetten. Zolang we allemaal rustig doorwerkten en hem de kans gaven, zou hij Hans vanuit Frankrijk met al zijn expertise gaan helpen. Jeroen D. bleek helemaal niet bekend in de uitgeverswereld, zo leerde onderzoek via internet en telefoon. Sterker nog, de man bleek een uitbater van een café op Texel te zijn. Hij was behoorlijk boos omdat hij door veel mensen met dit verhaal gebeld werd. Hans had de naam van Jeroen D. misbruikt. Indirect zijn er dus ook mensen buiten de schrijverswereld gedupeerd geraakt door Hans’ praktijken. Daarna werd het helemaal stil rondom uitgeverij BoekenBoet. Hans H. reageerde nergens meer op, zelfs niet op ingeschakelde incassobureaus, deurwaarders en juridische personen. Toen ex-medewerkers voorstelden om dit verhaal uit de media en schrijversfora te houden wanneer hij eindelijk openheid van zaken zou geven en alles zou rechtzetten, weigerde hij dat. Dit heeft hij tot de dag van vandaag volgehouden. Groot was mijn verbazing dan ook toen ik naar aanleiding van jouw bericht op zoek ging en zag dat hij inmiddels inderdaad weer bezig is met nieuwe online zaken: hij is de initiator achter www.zoekjemee.nl en www.twitter.com/zoekjemee. Kennelijk kan hij daar wel bereikt worden, hij is zelfs zo overmoedig om interviews voor televisie te geven, maar ex-medewerkers weigert hij te woord te staan. Dit is natuurlijk extra bewijs dat hij gewoon een oplichter pur sang is. Het kan hem blijkbaar niks schelen dat hij de centjes van een aantal mensen verduisterd heeft. De vraag blijft wat hij met het geld heeft gedaan. Hij verdiende al genoeg aan diverse auteurs, van sommigen heeft hij op zijn minst netto zesduizend euro op rekening gehad, aangezien hij geen drukkosten betaalde en wel een goede omzet had. Het is natuurlijk uitermate brutaal om hun royalty’s achter te houden terwijl ze al een groot deel van hun inkomsten voor hem verdiend hebben. Een huurachterstand was overigens de reden dat hij uit zijn woning moest en van Texel wegging. Later hoorden we dat er zo met de boeken gesjoemeld was dat we niet konden ontdekken waar de originele documenten lagen. Hans had telkens nieuwe drukkers gezocht. Die betaalde hij niet en als ze weigerden zijn boeken te drukken, ging hij gewoon weer op zoek naar nieuwe drukkers. Dat verklaarde waarom de boeken er zo verschillend uitzagen qua (druk)kwaliteit en uitvoering. Er zijn door hem zelfs bekende drukkers gedupeerd voor soms wel zevenduizend euro of meer. Ook zij zijn nog met de zaak bezig. Let wel, alles wat ik hier noem zijn feiten. Alles is terug te vinden in brieven, documenten, overzichten, zakelijke correspondentie en andere papieren die aantonen hoe Hans bezig is geweest. In tegenstelling tot wat jij beweert is het dus allemaal controleerbaar. Als iemand geen oplichter is, biedt hij zijn excuses aan en gaat hij in overleg. Bij een ‘mislukt plan’ komen alle partijen aan bod, dan organiseer je op z’n minst een bijeenkomst om tekst en uitleg te geven. Maar Hans H. had daar geen zin in, hij vond het waarschijnlijk jammer dat zijn plan om nog meer te verdienen aan in zijn ogen naïeve auteurs en medewerkers was mislukt. De moraal van dit verhaal is dat het uiterst belangrijk is om een uitgever te checken, via alle goede informatie op dit schrijversforum en via Google. En vooral: maak afspraken, ga langs, vorm een beeld van een uitgever(ij), kijk naar ervaringen van andere mensen. Speur na of er een duidelijke foto van de uitgever te vinden is, of er een naam en adres en vast telefoonnummer op de website staan, wat er bekend is over het bedrijfspand, de historie en de vaste medewerkers. Bij de meeste reguliere uitgeverijen is dit klip en klaar. Hans H. had dit achteraf gezien allemaal niet, hij werkte met antwoordnummers en verschillende 06-nummers en er stond alleen een postbusadres vermeld. Volgens de advocaten en incassomedewerkers hoofdkenmerken van mensen die bekend staan als oplichters. Bron: http://www.destentor.nl/regio/heerde/hulp-bij-zoe… Citaat: “Sindsdien vraagt dochter Maud uit Hattem via sociale media regelmatig aandacht voor haar vader. Daarin wordt zij nu gesteund door Hans Huizenga uit het Gelderse Heveadorp. Die richtte eerder een account op voor Ruben en Julian (destijds circa 12000 volgers) en volgt dit voorbeeld nu voor Veldkamp.”