Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijven als hobby of werk?

Vandaag hoorde ik Patrick Rothfuss (Amerikaanse Fantasy auteur) in een interview zeggen dat hij 14 jaar aan zijn eerste boek gewerkt heeft. Hoewel dat behoorlijk lang is, was dat niet hetgeen me opviel. Het was hetgeen erna door hem gezegd werd, namelijk dit: "Het ging me eigenlijk niet om het publiceren, maar vond het gewoon leuk om te schrijven. Als na die 14 jaar bleek dat publicatie onmogelijk was, had ik zoiets van, oké, dat maakt niet uit, want ik heb 14 jaar mijn hobby uitgeleefd." Voor mij is zoiets moeilijk voor te stellen, omdat ik in de basis voor mijn boek twee opofferingen maak. 1: Ik heb vaak genoeg gehad dat ik sociale activiteiten (incluis vriendin) met tegenzin afsla, omdat ik niet heel veel vrije tijd heb en ik mijn boek af wil hebben. 2: Op een schaal van 1-10 bevindt schrijven in al zijn facetten, ups en downs, zich ongeveer op een 7. Maar er zijn hobby's (gamen) die wel de 8.5 halen. Kortom, ik zou na die 14 jaar waarbij publicatie om fictionele redenen onmogelijk is, wel degelijk het gevoel hebben dat ik die tijd veel beter had kunnen besteden. Vooral veel leuker en ontspannender. Wel moet ik toegeven dat er ondanks het "pleziergat" (van die 1.5 punt) na gamen en sociale contacten niet veel dingen leuker voor mij zijn dan schrijven. Dus als ik in 1950 leefde was de opgave van een boek schrijven vast niet zo zwaar geweest in verhouding tot vandaag de dag. Mijn vraag aan jullie is nu, hoe zien jullie schrijven? Als vrijwel het leukste wat er is en zijn jullie het eens met meneer Rothfuss of kunnen jullie je wel vinden in mijn beschouwing en zien jullie het meer als bijv. een leuke baan? Oké misschien vind ik het iets leuker dan, omdat je je eigen tijden bepalen kunt. Maar jullie snappen het onderscheid tussen de twee ongetwijfeld.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er zijn meer redenen om te schrijven dan je voorstelt. Zo is het voor mij een noodzaak om gedachten te kunnen ordenen en ergens "veilig" de dingen naar mijn hand te kunnen zetten. Het is een manier om mijn hoofd "leeg" te maken, zodat ik niet lig te malen met alle verhalen daarbinnen. Ik heb dan ook tussen 1986 en 2010 geschreven zonder noemenswaardige publicaties of deelnamen aan wedstrijden. Ik schreef omdat ik moest schrijven, omdat ik anders onrustig werd. In 2010 vond ik vanuit het oogpunt dat ik voor de jury van Fantastels was gevraagd, zelf ook wedstrijdervaring op moest doen. Een en ander leidde tot publicaties. Ik heb geen roman die ik binnen een paar jaar af moet hebben of gepubliceerd wil zien. Uiteindelijk wil ik die wel publiceren, maar dan wel als een Opus Magnum en niet als een project dat onder tijdsdruk tot stand is gekomen. Ik vergeet vaak wat ik al heb geschreven. Als het verhaal af is, is het uit mijn hoofd. Dus vergat ik hierboven nog te noemen dat ik ook al een roman min of meer af heb, die op een grondige (Engelstalige) redactie ligt te wachten. Voorlopig heb ik er geen tijd voor en hoewel ik inschat dat ik juist met die roman geld kan verdienen, staat dat niet in verhouding tot het geld dat ik met mijn dagelijkse werkzaamheden verdien (overigens ook schrijven, maar meestal geen fictie). Een leuke baan vind ik een baan waarbij je ook leuk verdient, en dat kan ik van fictie-schrijven niet zeggen. Een tegenvraag kan zijn: als je het schrijven niet zo heel leuk vindt, waarom doe je het dan als je niet zeker bent van publicatie en publicatiekansen erg klein zijn? Of neem je dan genoegen met POD om je tijd zinnig te hebben besteed en toch dat boek in handen te hebben? Kun je niet beter een andere hobby zoeken?

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Interessant, klinkt als een mooie instelling, waar ik lichtelijk jaloers op ben. Waarom ik zelf nog schrijf? Goeie vraag. Ik denk dat het komt dat ondanks de schrijfdipjes die ik geregeld meemaak, er altijd na een tijdje een stemmetje in mijn oor fluistert dat ik weer moet gaan schrijven. Hoe tegenstrijdig het ook zal klinken, het creëren van verhalen ligt in mijn hart en er zijn tijden dat het me erg goed doet voelen, maar het voelt ook vaak genoeg aan als werk. En als het dan weer zover is denk ik bij mezelf. "I don't like to write, I like having written." Een haat-liefde verhouding, nu ik er zo over nadenk.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik schrijf voor mijn plezier. Het is inderdaad zoiets als je hoofd leegmaken, terwijl dat vol zit met allerlei ideeën. Veertien jaar over een verhaal doen is wel heel erg lang. Als hij lol in het schrijven heeft gehad zie ik dat niet als verloren tijd. Hoewel pod door menigeen verguisd wordt, ervaar ik het anders. Mijn verhaal is af als het een boek is. Ik heb geen zin om jaren te wachten om dan een helaas te horen. Ook heb ik moeite met promotie en presentatie, en dat is wel wat er van je verwacht wordt. Zo heeft ieder zijn/haar reden waarom wel en waarom niet. Mijn boeken liggen verspreid in huis en ik kijk er nooit meer naar om. Af is af. Op naar het volgende verhaal.

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zolang ik me kan herinneren heb ik geschreven, gewoon omdat ik anders knettergek van mezelf werd. De ideeën blijven anders maar door mijn hoofd dansen en dan komt er niets meer terecht van mijn studie of mijn werk. Maar boven alles is schrijven (en lezen) voor mij dé manier om te ontspannen, niks beter om na een lange dag met een boek of pen en papier op de bank te ploffen. Om ooit iets écht uit te geven... dat lijkt me echt geweldig, maar het is niet de reden dat ik schrijf (hoewel, heel stiekem, ergens in mijn achterhoofd, misschien een klein beetje).

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor de reacties tot nu toe. Ik moet toegeven dat ik niet verwacht had dat zoveel mensen schrijven uit noodzaak en ter ontspanning zonder stevige weerstand te ervaren zo nu en dan. Dit doet me twijfelen of ik nog wel door moet zetten met schrijven, maar goed, ik wacht alle reacties eerst even af.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijven krijgt qua plezier van mij een 10. Niet dat het altijd leuk is, maar de keren dat het afzien is, voel ik me er naderhand des te beter over. Heb jij dat niet? Wat de sociale aspecten betreft - ik heb ook interssante mensen ontmoet en vrienden gemaakt door het schrijven (ja, dat zijn jullie hier). En daarbij, gedurende de drie maanden dat ik ooit stopte met schrijven omdat ik een lang verhaal had afgerond, werd ik zo ongeveer gek van de gedachtenflarden die maar geen thuis vonden. Dus ik sluit me ook aan bij wat Schli zei.

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik schrijf ook omdat ik het leuk vindt. Als ik een andere mentaliteit had, zou ik al snel ontmoedigd raken, want dan zou het goed moeten zijn, nu is het alleen maar een meevaller als het ook nog eens goed is. Waar is dat interview met Rothfuss eigenlijk? Ik zou het wel willen lezen.

Lid sinds

16 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijven heeft mij ook veel meer opgeleverd aan plezier en contacten dan ik er aan tijd ingestoken heb. Voor mij is schrijven een levensbehoefte geworden, een manier om even te ontsnappen aan het leven van alle dag. Dromen over het publiceren van een roman doe ik zeker, maar ik realiseer me dat de kans daarop klein is. Het schrijven op zich is meer dan voldoende voor me.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik besef heel goed dat ik sociale contacten wat laat sloeren. Daar staat tegenover dat ik heel veel digitale contacten terugkrijg. Het voordeel is dat je kunt reageren wanneer je wilt. Mijn familie vindt mij internetverslaafd en ik? Ik ook.

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Daar ga ik eens goed voor zitten (bij voorkeur nu) ik heb het gekeken tot tien minuten, waar ze zijn afgedwaald naar het maken van videospellen.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach Tja, erkenning is de eerste stap hè. ;) Geen dank, Diana Silver Ja, dat trekt wel weer over Gandalfgrijs. Het leuke aan dat interview is dat het niet zo standaard is, vind ik althans.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben nu al vijf jaar bezig met mijn roman... Dus de kans dat ik er ooit ook daadwerkelijk vijf jaar van zal kunnen leven in een taalgebiedje zoals het Nederlands acht ik wel heel erg klein... En misschien krijg ik het daarna toch niet verkocht, en wat dan? Zeggen dat het allemaal voor niets is geweest? Niets in mijn leven is voor niets geweest... Ik heb er plezier aan beleefd, ik heb me erdoor verrijkt... Dus als het dan geweigerd wordt, leg ik het weg, en begin met iets nieuws... De dingen die ik schrijf waarvoor ik betaald word, schrijf ik in principe zelden echt graag... En vaak verlies ik halverwege zowat mijn interesse, en als ik mijn interesse verlies heb ik zin om te roken... En als je twee uur achter een computer moet zitten en niet kunt roken is dat lastig :D. Het schrijven moet trouwens veel te vaak wijken voor studie en gewoon het ontspannend lezen en ja, soms zelfs ook voor een goede film. Als ik er niet genoeg plezier aan beleef om het ook gratis te doen, is het voor mij de moeite niet om het doen, zelfs al word ik ervoor betaald.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb het in mijn werk vreselijk naar mijn zin en in het schrijven ook. Beide leveren me geld op. Haken is een hobby, dat doe ik puur voor de lol en de ontspanning. De dag dat ik mijn werk (of dit nu het schrijven of mijn andere werk is) niet meer leuk vind, stop ik ermee. Ik moet er niet aan denken mij met tegenzin naar het toetsenbord of mijn zaak te slepen. En iedereen die mij kent en liefheeft, weet dat ik graag werk. En ze laten me dus die ruimte. Ik heb de tijd van mij schuldig voelen omdat ik van werken/schrijven houd, al lang achter mij gelaten.

Lid sinds

15 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
"I don't like to write, I like having written."
Charles Bukowski: So You Want To Be A Writer if it doesn't come bursting out of you in spite of everything, don't do it. (...)

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wil ik eigenlijk alleen nog aan toevoegen dat de motivatie van anderen niet jouw motivatie hoeft te zijn. 'Leuk' is de heilige graal van de moderne tijd voor een hoop mensen, maar er zijn nog vele andere redenen om doelen na te streven.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Waarom? Iedereen beleeft het toch op zijn eigen manier? Je ziet hoe verschillend de reacties zijn. Misschien ben jij iemand die helemaal niet graag schrijft, maar het toch moet vanuit een innerlijke drang. Misschien ben je er wel zo eentje die het hardst moppert op hetgeen hij het liefste doet (wat je liefhebt ..) Niet al te veel over nadenken. Gewoon doen op jouw manier.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Momenteel zorgt het feit dat het op mijn werk iets minder lekker loopt ervoor dat ik minder makkelijk in een flow raak met schrijven en daar eveneens minder plezier aan beleef. Enorm vervelend, dus daar ga ik iets aan doen. Verder is schrijven ook voor mij een uitlaatklep om al die gekke ideeen die in mijn hoofd zitten een plek te geven. Ik heb jarenlang aan een (Engelstalig) boek geschreven gewoon om even heel ergens anders mee bezig te zijn na mijn werk. In het achterhoofd had ik steeds de wens om er op den duur een uitgever voor te zoeken, maar ik heb er altijd alleen aan geschreven als ik daar zin in had. Dat betekende dat ik soms maanden nauwelijks iets schreef en dan weer maanden elke avond en het hele weekend. Vanaf vorig jaar ben ik aan (Nederlandstalige) schrijfwedstrijden mee gaan doen, waar ik enorm veel plezier aan beleef. Dat een van die verhalen ook is uitgegeven geeft me een fantastisch gevoel!

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Daar hebben jullie wel een punt, Diana en Anaïd. Al met al doe ik het al wel 7 jaar op en af. Ik zal eens even een paginaatje proberen te schrijven. Dank jullie wel.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Syriain, succes met de perikelen op je werk. Ik vind het opvallend en verhelderend om te zien dat bijna iedereen het heeft over de uitlaatklep die het schrijven voor hun ronddolende ideeën biedt. Persoonlijk heb ik dat niet zo. Voor mij zit de charme van schrijven in het creëren van eigen werelden, wat ik al vanaf kinds af aan doe.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik schrijf voor mijn plezier, maar ook omdat er verhalen in mijn hoofd zitten die eruit moeten. Werken is een noodzakelijk kwaad, en zodra ik schrijven als werk ga zien, moet ik ermee stoppen, tenzij ik er dan ook daadwerkelijk geld voor krijg. En aangezien die kans niet heel groot is, blijft het bij een hobby.

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zeg altijd: schrijven is mijn vak, mijn beroep. Mijn werk dus, ja. Waarom mocht ik dat wel zeggen toen ik nog volop in de journalistiek zat en waarom zou dat nu dan niet meer mogen zeggen? Verdien ik ermee? Ja. Verdien ik er genoeg mee? Wat is genoeg? In elk geval niet genoeg om drie kinderen van te voeden die ook nog op cello-, trompet- en gitaarles en op voetbal en op scouting en op circusschool willen en om de haverklap uit hun kleren groeien. Genoeg is een relatief begrip. Wat voor de een genoeg is, is voor de ander pure armoe.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik schrijf als hobby. Als het mijn werk zou worden, denk ik dat ik er juist mee zou stoppen. Dan verwachten mensen 'iets' van je. Het is juist de vrijheid die mij aanspreekt. Bovendien: als ik mezelf zou dwingen te schrijven - en dat heb ik een aantal keer gedaan - kan ik juist nergens op komen. Ik schrijf als ik inspiratie heb.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat is genoeg? Als het schrijven je je hoofdinkomen oplevert. Of in ieder geval een zeer aanzienlijk deel van je inkomen, waar je belasting over moet betalen. Anders blijft het een hobby, want vrijblijvend (je leven is er niet van afhankelijk).

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik schrijf enkel en alleen als hobby. Ik verplicht mezelf ook nooit tot schrijven. Als ik even geen zin heb, dan heb ik geen zin en schrijf ik dus ook niet. Ik verplicht mezelf niet tot een aantal uren of woorden per dag/week/maand etc. Zo schrijf ik iedere dag een heel stuk, en zo ineens een week helemaal niets. Ik zou het ook echt niet als werk willen. Ik vind hobby's al snel niet meer leuk als ik ze steeds verplicht op vaste momenten moet doen. Als schrijven mijn werk zou zijn, zie ik het nog wel eens gebeuren dat ik er een afkeer van krijg. Niet omdat ik schrijven niet leuk vind, want dat vind ik heerlijk. Maar gewoon omdat ik iets wat verplicht moet niet leuk vind.

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik verdien alleen maar met schrijven, Schlimazlnik, met zowel journalistiek als creatief werk, maar wel beneden modaal. Ik combineer het schrijven met de zorg voor een gezin.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tja, wat is schrijven dan nog? Ik verdien meer dan modaal met schrijven, heb een eigen huishouden om te onderhouden zonder dat een partner een financiële bijdrage levert, en nog ben ik huiverig me schrijver te noemen omdat wat ik creatief belangrijk vind, dat wat de drive van fictie is, me niets oplevert en ik geen publicist ben, maar een verteller die publicatie bijzaak vindt. Als fictieschrijver ben ik niet op zoek naar wat het meeste oplevert, of wat wedstrijden kan winnen, of wat publicabel is: ik zoek eerder de grenzen op van wat creatief/kunstzinnig mogelijk is met taal. En met wereldbouwen. En met verbeelding.