Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De mop, het schrijven van

A pen walks into a bar ... Ik raakte geïnteresseerd in het fenomeen ‘mop’ dankzij dit topic, geopend door Tja http://www.schrijvenonline.org/forum/het-schrijfp… En vooral geïnteresseerd in waarom de mop wat afgeserveerd werd. Ook door mij, hoor. Ik zou niet snel een mop schrijven, tenzij ik een heel vervelend personage er een zou willen laten vertellen. (en laat ik nou net een verhaal in mijn hoofd hebben met een moppentappende antagonist) Tijdens het googelen kwam ik dit artikel tegen http://www.schrijvenonline.org/hoofdredactioneel/… Wat er in staat is waar. Er zijn verbazingwekkend weinig moppen (al dan niet flauw, schuin of politiek incorrect) over schrijven en schrijvers. Over loodgieters, advocaten, blondjes, ambtenaren, bevolkingsgroepen, zijn er veel, heel veel. Waarom is dat? Nemen schrijvers zichzelf zo serieus? Of: spreekt schrijven niet tot de verbeelding? Waarom lopen Sam en Moos wel, en Mulisch en Carmiggelt niet over de Kalverstraat? Een mop werkt volgens een vast format, maar er zijn aardig wat varianten. Toch herken je een mop al bij de eerste zin als een mop, en daarmee onderscheidt een mop zich onmiddellijk van een anekdote. Nu heb ik er natuurlijk ook zelf een geprobeerd te schrijven. En ja, hij is flauw. Twee pennen zitten aan de bar, met al flink wat lege inktpatronen voor zich. ‘Nog eentje dan?’ hikt de ene pen tegen de ander. ‘Nee, doe maar niet, anders schrijf ik morgen wéér heel de dag blauw.’ Ik ben duidelijk niet zo'n moppentapper, maar meer van de woordgrapjes en spitsvondigheden. Toch zou ik graag het principe mop onder de knie krijgen, al was het maar omdat iets, dat zo universeel is, al zo lang in deze vorm bestaat en zo een plaatsje heeft veroverd, een ware uitdaging is. En, als je wilt leren schrijven, dan is het een goed idee om je te oefenen in de basics. Wat is er nu meer basic dan een mop? Ik zou graag leren van hoe jullie ‘de mop’ invullen, zonder twijfel beter als hoe ik dat hierboven heb gedaan. Ik hoef mijn pennenmop niet proefgelezen, alsjeblieft niet, zou ik zelfs zeggen. Wel wil ik graag weten, hoe zou een mop over schrijven of schrijvers volgens duidelijk mopformat er uit zien als jullie ze zouden schrijven? De intonatie van de stem en de houding van het lichaam spelen een grote rol bij het vertellen van de mop, aldus Wikipedia. Moeilijk dus, om een mop te schrijven. Misschien wel de grootste uitdaging van dit topic. Merk je al lezend of de mop ‘werkt’ of niet? Soms zijn moppen racistisch. Voor de duidelijkheid: Dit topic heeft natuurlijk geen behoefte aan zulke moppen. blijft over: de flauwe mop? De schuine mop? Of kan een geschreven mop spitsvondig en grappig zijn en nog steeds binnen het stramien van de mop passen? Voor de zekerheid hier definitie inclusief bronvermelding: De moderne moppen zijn meestal kort en het lachmoment zit aan het eind. Moppen kunnen zich tegenwoordig ook voordoen in de vorm van een raadsel. De mop bevat meestal een verrassingseffect. Aan het einde van de verhaallijn volgt meestal een onverwachte zinswending, de punchline, de clou of pointe genaamd. Een mop kan ook in de vorm van een raadsel gesteld worden. Het antwoord is dan de pointe. http://nl.wikipedia.org/wiki/Mop_(taal) En hieronder een paar starters: -Een schrijver, een uitgever en een vertaler zitten aan de bar ... -Een jurylid komt aan de hemelpoort ... -Drie juryleden scheppen op over hoe snel zij verhalen kunnen beoordelen … Meer starters zijn welkom, maar reacties wel graag gepost als eigen creatieve geschreven en zelfbedachte mop. (Thérèse, Ik heb geprobeerd een topic te bedenken dat een mooie koppeling naar so en creatief schrijven maakt. Proeflezen zie ik daarbij niet als ideale format, dus ik heb een ander soforum gekozen. Mocht ik daar niet in geslaagd zijn, dan zou jij dit topic alsnog kunnen verplaatsen?)

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
Ik denk dat het op de goede plaats staat, Mirandala - en een intrigerend onderwerp! Ik ga eens zien of ik ooit een mop geschreven heb - zelf bedacht, dan.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Eh, als ik een mop vertel (doe ik zelden) begin ik heel serieus zoals : 'O, hebben jullie dat ook in de krant gelezen?' 'Wat bedoel je?' 'Ik vond het vreselijk.' 'Vertel.' 'Ik las namelijk dat de penningmeester van het leprafonds is ontslagen, omdat hij een gat in zijn hand had.' (Sorry)

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
:D Nee. alleen hier. Ik ken nog eentje, maar die vind ik te schuin. Ik moet wel aan mijn reputatie denken. :rolleyes:

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Eh, als ik een mop vertel (doe ik zelden) begin ik heel serieus zoals : 'O, hebben jullie dat ook in de krant gelezen?' 'Wat bedoel je?' 'Ik vond het vreselijk.' 'Vertel.' 'Ik las namelijk dat de penningmeester van het leprafonds is ontslagen, omdat hij een gat in zijn hand had.' (Sorry)
En toen wilde hij alle ellende van zich af schrijven in een slachtofferroman, maar hij had het schrijven niet in de vingers? Of had hij geen duim om er een goed verhaal uit te zuigen?

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
Of heb je hem zelf bedacht, Tja? En zo ja, hoe deed je dat? Het idee is, dacht ik, om in dit topic iets over het schrijven van een mop te leren (proberen), of om te vertellen hoe je dat doet: een mop schrijven of verwerken in je verhaal / tekst - niet om moppen te tappen.
Ik zou graag leren van hoe jullie ‘de mop’ invullen, zonder twijfel beter als hoe ik dat hierboven heb gedaan. Ik hoef mijn pennenmop niet proefgelezen, alsjeblieft niet, zou ik zelfs zeggen. Wel wil ik graag weten, hoe zou een mop over schrijven of schrijvers volgens duidelijk mopformat er uit zien als jullie ze zouden schrijven?

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Of heb je hem zelf bedacht, Tja? En zo ja, hoe deed je dat? Het idee is, dacht ik, om in dit topic iets over het schrijven van een mop te leren (proberen), of om te vertellen hoe je dat doet: een mop schrijven of verwerken in je verhaal / tekst - niet om moppen te tappen.
Ik zou graag leren van hoe jullie ‘de mop’ invullen, zonder twijfel beter als hoe ik dat hierboven heb gedaan. Ik hoef mijn pennenmop niet proefgelezen, alsjeblieft niet, zou ik zelfs zeggen. Wel wil ik graag weten, hoe zou een mop over schrijven of schrijvers volgens duidelijk mopformat er uit zien als jullie ze zouden schrijven?
Ja, en of zo´n mop overeind blijft in geschreven vorm. Zeg, dat je een personage neerzet dat moppentapt (in dialoog, maar het kan ook een monoloog zijn) Zou die geschreven mop op zichzelf grappig kunnen zijn om te lezen? Of zou je ook het karakter dat de mop vertelt grappig moeten maken?

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Zelf bedacht. Een mop in mopformat? Dat is op zich al komisch. Hoewel heel veel mensen het niet weten, ben ik heel serieus. Daarom kan ik in gezelschap ook met een uitgestreken gezicht iets vertellen. Dat slaat aan. Iemand die met een grijns begint niet.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik denk dat je moet gaan kijken wat aan schrijven en schrijvers saai, lachwekkend, irritant, opmerkelijk, ... is en dat uitvergroten, de clichés opzoeken en in de verf zetten. Verder denk ik ook dat er geen 'idee' leeft bij het 'concept' schrijver, wel bij concrete schrijvers. De mop zou dan bijvoorbeeld kunnen beginnen : 'Lanoye, Brusselmans en Verhulst spoelen aan op een onbewoond eiland, zegt Lanoye: ....' :confused: weet ik veel wat Lanoye zou zeggen, en nog minder in welk boek dat zou terecht komen

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'Lanoye, Brusselmans en Verhulst spoelen aan op een onbewoond eiland, zegt Lanoye: ....'
En daar is de eerste beer op de weg: als je toehoorder één van die schrijvers niet kent, heeft je grap al weinig kans van slagen meer. We weten allemaal wat loodgieters, Nederlanders, Belgen en advocaten voor mensen zijn, of in ieder geval: wat voor reputatie ze hebben. Van schrijvers is dat al heel wat minder algemeen gekend. Sic als mogelijk antwoord op de vraag waarom er geen schrijversgrappen schijnen te zijn.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Komt een lezer in de boekhandel. "Heeft u de nieuwe Kluun?" "Nee," zegt de verkoper, "sorry." De volgende dag komt de lezer terug. "Heeft u de nieuwe Kluun?" Opnieuw moet de boekhandelaar "Nee" verkopen. Dat gaat zo een tijdje door. De boekhandelaar vindt het sneu, dus hij bestelt het boek. Komt de lezer weer bij de boekhandel. "Heeft u de nieuwe Kluun?" "Ja," glundert de boekhandelaar. "Stom boek hè," zegt de lezer. "Zoiets verkoopt toch niet?" En hij vertrekt weer. (Vrij naar de worteltjestaartmop. Voor Kluun kun je natuurlijk elke schrijver invullen, en van de boekhandel kun je een bibliotheek maken). Ik vind het leuker om een mop in een verhaal uit te werken. Waarin een "allochtoon" het verschil tussen barbaren en barbieren niet kent ("Ze snijden je keel door!"), dat vond ik nogal hilarisch.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Voor mij een voorbeeld van humor in de literatuur: "Ik legde mijn pen neer en begaf mij naar buiten. Daar keek ik omhoog en zag de sterren. Het was een stille nacht. Ik ben een groot schrijver, dacht ik. Toen begaf ik mij weer naar binnen, om die regel op te schrijven en er schoot mij een traan te binnen, die op mijn schrift viel. Ik huilde om de waarheid. "

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja het valt zwaar tegen! Ik dacht echt dat het aan mij lag, dat ik geen leuke 'mop' kan verzinnen. Om de Kluun/worteltjestaart moest ik lachen, en was al bezig een mop over de rugbybillen van Tommy Wieringa te verzinnen. (Heeft u ook Wieringa rugbybilletjes) Toen realiseerde ik me ineens, dat ik de worteltjeskluuntaart grappig vond omdat ik schlimazlniks serieuze hoofd al moppentappend erbij dacht. :S Telt dus ook al niet, als sec een mop in schrift.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Toch een stukje gepakt en geplakt uit die post #14, Thérèse. "Een mop veronderstelt een gemeenschappelijk geheugen / level / gemeenschappelijke interpretatie." Daarom past de kluuntaart wel in 'de mop' en de post van jou, ookwelbekendalsmarc, #13,niet. Al wordt je bijdrage natuurlijk gewaardeerd, en gaat hij ook nog over schrijvers. Zie je dat zelf ook? :)

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ken wel een muzikantenmop. Die kan ook prima voor schrijvers. 8) Hoeveel moet een schrijver drinken om nog te kunnen autorijden?           :? hier volgt een stilte waar irl van alles gebeurt, maar die in schrift helaas niet bestaat                     :? antwoord: Twee dagen helemaal niks.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het een nogal discriminerende opmerking! Als ik het goed begrijp is mijn post geen mop omdat er geen verwijzing naar gebak in voorkomt. Ik ben geboren in de duistere oerwouden van Zuid Amerika, daar achtergelaten door mijn ouders ,en opgevoed door een kolonie mieren. ( daarom ben ik zo hardwerkend en efficient) In Suriname werd er niet zo vaak gebak gegeten omdat het daar erg warm is. Zo warm zelfs dat het schier onmogelijk was om glazuur, slagroom, en chocolade zonder dure technologie in voedingsmiddelen te verwerken. Dit gemis heeft mij bijzonder getraumatiseerd. Dusdanig zelfs dat zelfs de meest verkapte verwijzing naar patisserie of het ontbreken daarvan tot gevolg heeft dat ik enorm ga lopen reageren op een bijzonder onsamenhangende wijze. Daar wou ik het voorlopig even bij laten. Met vriendelijke groet, Bananenboot

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ken wel een muzikantenmop. Die kan ook prima voor schrijvers. 8) Hoeveel moet een schrijver drinken om nog te kunnen autorijden?           :? hier volgt een stilte waar irl van alles gebeurt, maar die in schrift helaas niet bestaat                     :? antwoord: Twee dagen helemaal niks.
Ik loop ook steeds vast na de openingszin. Toch vind ik deze wel leuk, de stilte zou ingevuld kunnen worden met show :)

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@owbamark :D Een Poging Tot Een Schrijfmop: Zitten twee schrijvers in een café. Zegt de een: "Ik heb de laatste tijd van die rare exhibitionistische neigingen. Loop ik over straat, zie ik een mooie vrouw, word ik opeens helemaal hitsig en wil ik m'n broek laten ..." Zegt de ander: "Show, Don't Tell!" Zegt de eerste: "Ja, maar ik kan hier toch niet zomaar m'n kleren uitgooien? Ze bellen zo de politie, zit ik weer een dag vast, ga ik weer m'n deadline niet halen, krijg ik m'n uitgever weer op m'n nek. Hoe lul ik me daar dan weer uit?" Zegt de ander: "Resist the Urge to Explain." Mwah.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik denk dat je moet gaan kijken wat aan schrijven en schrijvers saai, lachwekkend, irritant, opmerkelijk, ... is en dat uitvergroten, de clichés opzoeken en in de verf zetten. Verder denk ik ook dat er geen 'idee' leeft bij het 'concept' schrijver, wel bij concrete schrijvers. De mop zou dan bijvoorbeeld kunnen beginnen : 'Lanoye, Brusselmans en Verhulst spoelen aan op een onbewoond eiland, zegt Lanoye: ....' :confused: weet ik veel wat Lanoye zou zeggen, en nog minder in welk boek dat zou terecht komen
Twee schrijvers zitten gestrand op een onbewoond eiland en hebben met veel moeite papier gemaakt van uitgekauwde kokosnootvezels. Bij het beslissen wiens bloed gebruikt gaat worden als inkt, ontstaat er ruezie. Een schrijver en een jurylid spoelen aan op een onbewoond eiland. De schrijver is de hele dag bezig om met kokosnoten de woorden 'Help' en 'S.O.S.' in enorme letters te spellen op het strand. Uiteindelijk is de schrijver tevreden met het resultaat en vraagt het jurylid: 'En? Wat vind je er van?' Het jurylid staat op en slentert naar de kokosnootletters. 'Mja, ik vind het toch wat teveel tell.'

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@owbamark :D Een Poging Tot Een Schrijfmop: Zitten twee schrijvers in een café. Zegt de een: "Ik heb de laatste tijd van die rare exhibitionistische neigingen. Loop ik over straat, zie ik een mooie vrouw, word ik opeens helemaal hitsig en wil ik m'n broek laten ..." Zegt de ander: "Show, Don't Tell!" Zegt de eerste: "Ja, maar ik kan hier toch niet zomaar m'n kleren uitgooien? Ze bellen zo de politie, zit ik weer een dag vast, ga ik weer m'n deadline niet halen, krijg ik m'n uitgever weer op m'n nek. Hoe lul ik me daar dan weer uit?" Zegt de ander: "Resist the Urge to Explain." Mwah.
:P

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Tja, jouw verhaal is voer voor de zwijnen, maar een parel voor de lezers. :rolleyes:

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Poeh, een mop... Ik heb wel eens verhalen vol met humor geschreven, maar echt letterlijk een mop neerschrijven heb ik nog nooit gedaan. Eerlijk gezegd zie ik het mezelf niet snel doen, tenzij het om een irritant personage gaat dat continu de aandacht probeert te trekken door slechte moppen te tappen. Ik heb wel eens een schurk gehad die steeds grappige rijmpjes optrommelde. Ik heb mijn proeflezers nog nooit zo eensgezind gezien. Ze waren er niet over te spreken.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De verhalen over de schrijver van Mirandala en Ostinato zijn alleen leuk binnen de cultuur van schrijvers. Niet-schrijvers zullen het patroon niet herkennen waar de draak mee wordt gestoken. Herkenbaarheid, en daarmee spelen door het herkenbare een twist te geven, levert goede moppen op; als ze willen beklijven zullen veel mensen het moeten herkennen en dat is bij schrijven nu eenmaal niet zo. Waarom steekt de schrijver de straat over? Om van perspectief te wisselen.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De verhalen over de schrijver van Mirandala en Ostinato zijn alleen leuk binnen de cultuur van schrijvers.
Ja, maar dat heb je bv ook met programmeursgrappen, zoals Er zijn 10 soorten mensen. Zij die binairy begrijpen, en zij die dat niet doen. :ninja: En natuurlijk: zij die deze mop waanzinnig belegen vinden, en zij die hem niet snappen. :p Het leuke van zo'n mop is dan juist de in-crowd ervaring.