A pen walks into a bar ... Ik raakte geïnteresseerd in het fenomeen ‘mop’ dankzij dit topic, geopend door Tja http://www.schrijvenonline.org/forum/het-schrijfp… En vooral geïnteresseerd in waarom de mop wat afgeserveerd werd. Ook door mij, hoor. Ik zou niet snel een mop schrijven, tenzij ik een heel vervelend personage er een zou willen laten vertellen. (en laat ik nou net een verhaal in mijn hoofd hebben met een moppentappende antagonist) Tijdens het googelen kwam ik dit artikel tegen http://www.schrijvenonline.org/hoofdredactioneel/… Wat er in staat is waar. Er zijn verbazingwekkend weinig moppen (al dan niet flauw, schuin of politiek incorrect) over schrijven en schrijvers. Over loodgieters, advocaten, blondjes, ambtenaren, bevolkingsgroepen, zijn er veel, heel veel. Waarom is dat? Nemen schrijvers zichzelf zo serieus? Of: spreekt schrijven niet tot de verbeelding? Waarom lopen Sam en Moos wel, en Mulisch en Carmiggelt niet over de Kalverstraat? Een mop werkt volgens een vast format, maar er zijn aardig wat varianten. Toch herken je een mop al bij de eerste zin als een mop, en daarmee onderscheidt een mop zich onmiddellijk van een anekdote. Nu heb ik er natuurlijk ook zelf een geprobeerd te schrijven. En ja, hij is flauw. Twee pennen zitten aan de bar, met al flink wat lege inktpatronen voor zich. ‘Nog eentje dan?’ hikt de ene pen tegen de ander. ‘Nee, doe maar niet, anders schrijf ik morgen wéér heel de dag blauw.’ Ik ben duidelijk niet zo'n moppentapper, maar meer van de woordgrapjes en spitsvondigheden. Toch zou ik graag het principe mop onder de knie krijgen, al was het maar omdat iets, dat zo universeel is, al zo lang in deze vorm bestaat en zo een plaatsje heeft veroverd, een ware uitdaging is. En, als je wilt leren schrijven, dan is het een goed idee om je te oefenen in de basics. Wat is er nu meer basic dan een mop? Ik zou graag leren van hoe jullie ‘de mop’ invullen, zonder twijfel beter als hoe ik dat hierboven heb gedaan. Ik hoef mijn pennenmop niet proefgelezen, alsjeblieft niet, zou ik zelfs zeggen. Wel wil ik graag weten, hoe zou een mop over schrijven of schrijvers volgens duidelijk mopformat er uit zien als jullie ze zouden schrijven? De intonatie van de stem en de houding van het lichaam spelen een grote rol bij het vertellen van de mop, aldus Wikipedia. Moeilijk dus, om een mop te schrijven. Misschien wel de grootste uitdaging van dit topic. Merk je al lezend of de mop ‘werkt’ of niet? Soms zijn moppen racistisch. Voor de duidelijkheid: Dit topic heeft natuurlijk geen behoefte aan zulke moppen. blijft over: de flauwe mop? De schuine mop? Of kan een geschreven mop spitsvondig en grappig zijn en nog steeds binnen het stramien van de mop passen? Voor de zekerheid hier definitie inclusief bronvermelding: De moderne moppen zijn meestal kort en het lachmoment zit aan het eind. Moppen kunnen zich tegenwoordig ook voordoen in de vorm van een raadsel. De mop bevat meestal een verrassingseffect. Aan het einde van de verhaallijn volgt meestal een onverwachte zinswending, de punchline, de clou of pointe genaamd. Een mop kan ook in de vorm van een raadsel gesteld worden. Het antwoord is dan de pointe. http://nl.wikipedia.org/wiki/Mop_(taal) En hieronder een paar starters: -Een schrijver, een uitgever en een vertaler zitten aan de bar ... -Een jurylid komt aan de hemelpoort ... -Drie juryleden scheppen op over hoe snel zij verhalen kunnen beoordelen … Meer starters zijn welkom, maar reacties wel graag gepost als eigen creatieve geschreven en zelfbedachte mop. (Thérèse, Ik heb geprobeerd een topic te bedenken dat een mooie koppeling naar so en creatief schrijven maakt. Proeflezen zie ik daarbij niet als ideale format, dus ik heb een ander soforum gekozen. Mocht ik daar niet in geslaagd zijn, dan zou jij dit topic alsnog kunnen verplaatsen?)