Herschrijven na een eerste versie van je roman

He jongens, even een vraagje Vinden jullie het niet ontzettend frustrerend dat je het werk waar je drie, vier jaar geleden aan bent begonnen niet afkrijgt? of in iedergeval dat het einde nog niet in zicht is? (vooral als jou eigen reacties van 3 jaar geleden in dit topic terug leest en je beseft dat je nog geen stap verder bent gekomen) Ik ben in Januarie begonnen met een roman, ondertussen is daar een idee voor een trilogie uit geboren... maar ben nu even druk bezig met de php wedstrijd. Nu ik dit zo lees ga ik mijzelf echt een schop onder de kont geven om mijn eerste verhaal af te maken, ik weet zeker dat ik over een jaar de moed op ga geven als het dan nog niet klaar is. iemand zei ergens dat hij of zij zichzelf trakteerde door nieuwe stukjes te schrijven pas nadat er iets her- geschreven was. ik vind het een hele goeie! (alleen trakteer ik mijzelf meestal met dubbel zoveel tijd om iets nieuws te schrijven:P) owja .. je verhaal in versies bewaren is leuk, vooral om te zien hoeveel je jezelf verbeterd hebt na het herschrijven.

ik overdreef een klein beetje... twee jaar geleden is dit topic gestart ... :D Maar jullie hebben vast nog wel werk liggen van langer geleden met de hoop dit ooit af te maken..

Dat herken ik helemaal. Ik heb aan de periode dat ik vooral fantasy schreef een heel archief aan onaffe verhalen overgehouden. Zo ligt er een uitgewerkt idee voor een YA-fantasyboek en vier verhalen die me zo na aan het hart liggen dat ik ze hoe dan ook ooit wil afronden en/of herschrijven. Maar je moet gewoon keuzes maken en niet te veel op twee gedachten hinken. Ik heb nu dan ook besloten om het komende jaar absoluut niets meer door mijn huidige projecten heen te laten fietsen. Het belangrijkste daarvan is het historisch verhaal dat ik tijdens de maartmarathon van Zinniger Zinnen uit ben gaan schrijven, nadat ik er al een aantal maanden research voor had gepleegd. Maar dat verhaal heb ik na maart niet te lang laten liggen. Ik had een schrijfpauze vanwege familieomstandigheden en tussendoor schreef ik nog een verhaal van 1500 woorden voor de Fantasy Strijd Brugge, maar daarna heb ik me weer fanatiek op mijn manuscript gestort. Als de ruwe versie klaar is, gaat die gelijk naar mijn proeflezers. Sturen die me hun commentaar, dan ga ik daar ook meteen mee aan de slag. Jezelf zoiets opleggen en er dan ook niet meer van afwijken is denk ik de enige methode die werkt, hoe moeilijk dat soms ook is. Ben ik eenmaal op dreef, dan laat ik me gelukkig niet zo makkelijk uit mijn schrijfflow halen. Maar soms is er noodgedwongen een onderbreking. Dan vind ik het soms moeilijk de draad weer op te pakken en snel het juiste schrijfritme te hervinden. Dan blijft het de kunst om je goede voornemens niet met allerlei smoesjes te ontvluchten, maar gewoon even keihard voor jezelf te zijn. :)

@Lillyelle. Inmiddels vind ik het niet frustrerend meer dat die roman voorlopig nog (lang?) niet af is. Er zit ontwikkeling in, ik kom dichter bij iets dat eindelijk ergens op gaat lijken en daar word ik al heel blij van. Bovendien kan het me inmiddels niet meer zoveel schelen of het ooit een heus boek in een heuse (digitale) boekenwinkel wordt of niet. Ik houd van schrijven en dat is het belangrijkste.

Herkenbare verhalen allemaal! Ik weet niet precies vanaf welk punt je kan stellen dat je écht aan een manuscript werkt. Telt een half uurtje per week al, of moet je er uren per dag aan besteden? Zelf werk ik sinds een jaar of 5 aan mijn eerste manuscript, varierend van een paar keer per maand tot 7 dagen per week. Het doel dat ik mijzelf gesteld heb is om een goedlopend fanasy verhaal te schrijven, op de toppen van mijn (bescheiden) kunnen. Grappig is dat ik al een keer of 3 a 4 heb gedacht ik een eind op weg was, maar iedere keer toch weer helemaal vanaf het begin ben begonnen met herschrijven en dat het ook iedere keer weer enorm verbeterde. Inmiddels begin ik wel enigszins te twijfelen of het ooit echt af gaat komen, of dat ik tot het einde der tijden blijf herschrijven. Aan de ene kant doet het er weinig toe, want het is gewoon heel leuk om te schrijven, aan de andere kant is het ook wel leuk om ooit iets "tastbaars" af te maken en niet alleen met een onafgemaakt project te blijven zitten. Denken jullie dat je altijd vanzelf het punt bereikt waarop je denkt dat je werk af is? Of kan het soms zijn dat je jezelf moet dwingen om tevreden te zijn met wat je hebt en het daarbij te laten?

Af is: als ik het heb doorgelezen zonder eraan te prutsen. Dat kan best meteen zijn. Ik ben niet zo'n herschrijvert. Foutjes verbeter ik, natuurlijk. Maar hele verhaallijnen omgooien is mij vreemd. Als ik nog in het stadium zit dat ik dingen niet zeker weet, begin ik niet aan schrijven.

@Mathijs. Ik heb dezelfde twijfels als jij. Ik denk wel dat er een moment komt waarop ik weet dat het af is. Nu is dat gewoon nog niet het geval. En als het af is, wil dat niet zeggen dat het perfect is. Dan moet het langs proeflezers en zal er nog aan geschaafd moeten worden. Eventueel nog naar een manuscriptbeoordelaar en dan pas naar uitgeverijen, wat mij betreft. Het kan ook minder omslachtig heb ik begrepen. Sommige mensen sturen een voorstel naar een uitgeverij en een eerste hoofdstuk en proberen zo een contract in de wacht te slepen. Zoveel zelfvertrouwen zal ik wel nooit hebben.

@kraag Ik hoop dat ik dat punt ook ooit bereik, dat ik weet dat het af is. Tot die tijd zal ik het nooit los kunnen laten en eraan blijven werken, tot ik dat gevoel krijg. Geen gevoel van perfectie, zoals je al zegt, maar wel de wetenschap dat je er zelf echt álles aan hebt gedaan om dat manuscript zo goed mogelijk te maken. In die paar weken op dit forum heb ik ongeveer even veel bijgeleerd als in die 5 jaar hiervoor op mezelf, dus die twijfel over wat mijn "top" precies is, wordt nog niet echt weggenomen. Voelt dat voor jou als een gebrek aan zelfvertrouwen, dat alsmaar herschrijven? Zo heb ik het nooit bekeken... Ik zie dat zelf als mijn grootste pluspunt in mijn poging dat schrijfsel af te maken. Niet echt een groot schrijftalent, maar wel de wil om het desnoods 100 keer over te schrijven, als het daar beter door wordt.