Wat is toch die obsessie met de Amerikaanse markt?

Lees een krant, kijk naar de televisie, luister naar de radio. Het meeste wat je hoort, ziet en leest is Engels, vertaald uit het Engels of heeft te maken met de Verenigde Staten. Hoe kan dat dan niet mensen aanzetten tot ook iets in het Engels te creëeren? Hoeveel vertalingen van boeken vind je van auteurs die niet Engelstalig zijn? Waarom heet de muziek die niet uit de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk komt 'wereldmuziek'? (ik geef toe, daar valt veel Europese muziek ook niet onder, maar toch wel een deel) In Vlaanderen worden er bijna nooit Franstalige films getoond op de commerciële zenders, die komen meestal op Canvas, de zender die meer als 'cultureel' aangeprezen wordt. Enkel een grote Franse blockbuster, die zullen ze wel geven. Maar oa de drama's, die worden blijkbaar niet als commercieel beschouwd. Om maar niet te spreken van Aziatische films. Wat moeten de mensen dan denken?

[quote MetaBull] Lezers lezen vertaald werk bij gebrek aan NLS aanbod. Nederlandstalige schrijvers breken niet door, dankzij de uitgeverijen

Arnon Grunberg Heleen van Royen Sonja Bakker (ja, zelfs die) Baantjer (ok, een ouwetje) Arthur Japin Esther Verhoef Adrian Stone (!) En dat is wat mij meteen te binnen schiet. Er zijn er nog veel meer. Nederlandstalige schrijvers breken niet door? Kom nou toch. Dat is klinkklare onzin. Dat zou namelijk betekenen dat er géén Nederlandstalig werk te vinden is - en dat is gewoon niet waar. Voor zover ik weet heeft bijv. Luitingh lang geen Nederlandstalig werk uitgegeven - nu zitten Jack Lance en Thomas Olde Heuvelt in dat fonds. Hoezo geen kansen? Natuurlijk wel! Ze hebben zelfs een wedstrijd uitgeschreven waarmee je uitgave van je manuscript kunt winnen. Er is wel degelijk interesse in échte Hollanders die goed kunnen schrijven.[/quote] Excuseer, ik ben blijkbaar iets vergeten in die tweede regel. Ik bedoelde daar Nieuwe Nederlandstalige schrijvers mee, ik ben geen halve zool die niet weet dat er wel Nederlandstalige schrijvers zijn die wel zijn doorgebroken. Hier in Vlaanderen heb je -om het lijstje even aan te vullen (zo uit het hoofd) - ook nog Kristien Hemmerechts (Die debuteerde met Engels werk), Jef Geeraerts, Pieter Aspe, Hugo Claus en nog veel meer. Arnon G: 1982, volgens http://www.arnongrunberg.com/oeuvre doorklikken op Netherlands. Heleen van Royen: 2000, volgens http://www.heleenvanroyen.nl/heleenvanroyen.asp Sonja Bakker (ja, zelfs die): 2005, volgens http://nl.wikipedia.org/wiki/Sonja_Bakker Baantjer (ok, een ouwetje): 1959, volgens http://www.baantjer.org/bibliografie.htm Arthur Japin: 1996, volgens http://www.arthurjapin.nl/web/biografie.htm Esther Verhoef: 2003: http://nl.wikipedia.org/wiki/Esther_Verhoef Adrian Stone (!): 2009 Kristien Hemmerechts: 1987 Jef Geeraerts: 1962 Pieter Aspe: 1995 Hugo Claus: 1947 Wat ik met het voorgaande probeer duidelijk te maken is dat van al deze namen, slechts één recent is doorgebroken (ik neem nu vijf jaar als recent) en dat is Adrian Stone. Al de anderen kan ik geen 'nieuwe' schrijvers noemen. Om nu iets te zeggen over het aanbod. Het is dat er internet bestaat, anders zou ik al deze schrijvers niet kunnen opzoeken. Ik kende alleen AG, Baantjer en AS voordat ik de anderen opzocht. Zijn bijna allemaal te vinden in de bieb, maar dan nog kunnen ze niet op aan het aanbod van vertaald werk dat er in de bieb te vinden is. Dat zijn drie schrijvers die veel geluk (ze kunnen ook schrijven anders zouden ze niet bij Luitingh zitten, maar geluk speelt zeker een rol) hebben gehad dat ze bij Luithing terecht zijn gekomen. Olde Heuvelt had al twee boeken ( goed ontvangen, als ik zijn website mag geloven) op zijn naam staan toen hij bij Luitingh gepubliceerd werd. Zes jaar na zijn eerste boek. En hoe denk je dat Luitingh op het idee is gekomen om deze wedstrijd te organiseren? Ze hebben het succes van Olde Heuvelt en Stone gezien, beseft dat er een heleboel Nederlandstalige fantasyschrijvers waren en gaan zo opzoek naar het nieuwste talent van eigen bodem. Als de winnaar daadwerkelijk een succes boekt, gaan ze blij zijn, als het niet zo is ... Het is dus één winnaar tegenover honderd anderen die hun heil dan bij minder bekende uitgeverijen moeten zoeken en dan zijn we weer bij het bekendheidsdebat aangekomen. Ik zou het ook wel willen hoor, een boek uitgeven bij Luitingh, maar als Belg/Vlaming zoek ik me toch eerst een uitgeverij in eigen land. En lees dit nu eens goed voor je slechts twee regels citeert: 'Dit is geschreven vanuit eigen perspectief, ervaringen en observaties. Dit is dus geen objectief, eerder subjectief weerwoord; Dit is mijn mening en je hoeft het er absoluut niet mee eens te zijn.'

OK, ik hap wel even. 8) Ik ben zo'n rare die denkt in het Engels te kunnen schrijven. Jaren geleden ben ik aan een Engelstalige fantasyroman begonnen, precies om de redenen die al door de andere forumleden hierboven zijn aangegeven (grotere markt, fantasy vaak niet serieus genomen in Nederland etc. etc.). Verder merkte ik dat het schrijven in een andere taal ook een zekere afstand schept tot het geschrevene en omdat ik ook een paar persoonlijke dilemma's verwerkt heb in de tekst, voelde dat erg comfortabel. Ik ben me echter absoluut bewust van de enorme concurrentie en de minuscule kans dat het mij zou lukken als niet-native speaker - daar maak ik me geen illusies over. :)

Even samengevat: Nederlandstalige uitgeverijen gaan werk vertalen (meer zekerheid, geld en lezers) Lezers lezen vertaald werk bij gebrek aan NLS aanbod. Nederlandstalige schrijvers breken niet door, dankzij de uitgeverijen. Schrijvers zoeken hun heil in het buitenland, voornamelijk in USA

Klopt, een vicieuze cirkel die niet makkelijk te doorbreken lijkt te zijn. En omdat de vertalingen helaas niet altijd even goed zijn, lezen heel wat mensen liever de Engelstalige versie, hetgeen die drang naar het buitenland verder versterkt.

Voor zover ik weet heeft bijv. Luitingh lang geen Nederlandstalig werk uitgegeven - nu zitten Jack Lance en Thomas Olde Heuvelt in dat fonds. Hoezo geen kansen? Natuurlijk wel! Ze hebben zelfs een wedstrijd uitgeschreven waarmee je uitgave van je manuscript kunt winnen. Er is wel degelijk interesse in échte Hollanders die goed kunnen schrijven.

Die wedstrijd is inderdaad een stap in de goede richting. Ook al kan er maar één de winnaar zijn, Luitingh krijgt op deze manier wel een idee van hoeveel andere talenten er nog rondlopen in Nederland. Wie weet kunnen ze daar - eventueel met wat coaching - nog een aantal succesvolle schrijvers door binnenhalen.

Dan moeten 'ze' erg hun best doen om het Engels op literair niveau te kunnen beheersen. Waarschijnlijk moeten 'ze' dan een periode onder de Engels- / Amerikaanstaligen verkeren. Dan construeren 'ze' een Engels dat gebaseerd is op het Nederlands - en dat is geen Engels, maar een variant, zeg: een dialect, dat menig Amerikaan (wat is een Amerikaan) vermoedelijk aandoenlijk vindt, zoals 'we' het Nederlands van buitenlanders en Twenten bijzonder vinden, omdat het zo'n apart Nederlandsje is.

Ik heb lange tijd in het buitenland gewoond en word maar zelden als Nederlander "ontmaskerd" als ik Engels spreek. Ik verbeeld me echter niet dat ik hetzelfde niveau aan nuancering kan bereiken als niet-native speaker.

Probeer eerst in je moerstaal een goed werk te wrochten dat bij een goede uitgeverij wordt uitgebracht.

Dat pad ben ik nu inderdaad ingeslagen als stap 1 in mijn verdere ontwikkeling op schrijfgebied. Het Engelstalige werk heb ik even geparkeerd en ik ben nu met veel plezier aan een Nederlandstalig manuscript bezig, na een aantal korte verhalen te hebben geschreven in het Nederlands. Als ik het Nederlandstalige ms af heb, wil ik weer met het Engelstalige door. Niet geschoten is tenslotte altijd mis, nietwaar? ;) En wie weet vertaal ik het wel naar het Nederlands; dat kan tenslotte altijd nog. :)

Lees een krant, kijk naar de televisie, luister naar de radio. Het meeste wat je hoort, ziet en leest is Engels, vertaald uit het Engels of heeft te maken met de Verenigde Staten. Hoe kan dat dan niet mensen aanzetten tot ook iets in het Engels te creëeren?

Sterker nog, het lijkt wel alsof bijvoorbeeld een reclame alleen maar flitsend kan zijn als die in het (vaak slecht) Engels is. Veel Nederlanders lijken het idee te hebben dat alles wat uit Amerika komt, beter is dan wat van eigen bodem afkomstig is. Gewoon jammer, want volgens mij is er aan talent geen gebrek hier en met de taal is ook niets mis.

Wat heet "doorgebroken"? In het fantasywereldje rond Pure Fantasy is Adrian Stone redelijk bekend, maar daarbuiten kent geen hond hem. Zelfs op Elf Fantasy zijn hij en Thomas Olde Heuvelt geen bekende namen. En hoewel Stone het voor genre niet slecht doet, zijn zijn boeken absoluut geen bestsellers volgens de normen van de boekhandel. Overigens is dat genre. Zelfs bekende buitenlanders worden in Nederland, vertaald, zelden bestsellers. Geldt die hang naar het Amerikaanse ook voor literatuur, voor thrillers, voor streekromanschrijvers? Zeker in de literatuur zie ik een paar schrijvers die op hoog niveau met de Nederlandse taal bezig zijn. In hun boeken is het taalgebruik een factor die het verhaal extra waarde geeft voor de Nederlandse literatuur.

Lees een krant, kijk naar de televisie, luister naar de radio. Het meeste wat je hoort, ziet en leest is Engels, vertaald uit het Engels of heeft te maken met de Verenigde Staten. Hoe kan dat dan niet mensen aanzetten tot ook iets in het Engels te creëeren? Hoeveel vertalingen van boeken vind je van auteurs die niet Engelstalig zijn? Waarom heet de muziek die niet uit de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk komt 'wereldmuziek'? (ik geef toe, daar valt veel Europese muziek ook niet onder, maar toch wel een deel) In Vlaanderen worden er bijna nooit Franstalige films getoond op de commerciële zenders, die komen meestal op Canvas, de zender die meer als 'cultureel' aangeprezen wordt. Enkel een grote Franse blockbuster, die zullen ze wel geven. Maar oa de drama's, die worden blijkbaar niet als commercieel beschouwd. Om maar niet te spreken van Aziatische films. Wat moeten de mensen dan denken?

Dat heel veel mensen makkelijk beinvloedbaar zijn, en dankzij TV denken dat Amerika The Greatest Country on Earth is, zegt iets over die mensen. Er is gewoon een enorm misverstand bij amateur schrijvers over Engels en de Angelsaksische markt. En over Amerika ook trouwens, maar laten we het on topic houden. En laat ik zelf ook maar een scherpe stelling neerleggen. Het argument dat mensen aanvoeren voor het schrijven in het Engels is: een groter bereik. Dat zegt mij dat deze mensen er niet op uit zijn om een goed schrijver te zijn, maar om beroemd te worden in Amerika. Het Nederlands taalgebied is ruim twintig miljoen mensen. Dat lijkt mij op zich al geen kinderachtig bereik. Tel daarbij op de Duitse markt (82 miljoen mensen), die veel welwillender staat tegenover Nederlandse schrijvers, dan hebben we hier in de omgeving alleen al een potentieel van 100 miljoen lezers. Is dat je niet genoeg? Dan vraag ik me serieus af waar je nou werkelijk behoefte aan hebt.

Dat is een goede vraag. Wanneer ben je inderdaad 'doorgebroken'? Als iedereen je kent? Dan kun je het niet snel over 'nieuwe' auteurs hebben, want de schrijvers die "iedereen" kent, zijn meestal wat ouder. Die hebben meer boeken uitgebracht, misschien zijn er al een paar van verfilmd. En dat geldt net zo goed voor Amerikaanse als voor Nederlandse schrijvers. Wie had ooit gehoord van Percy Jackson? Niemand. Totdat er een film van kwam. Even door op de wedstrijd; ik weet niet of dat beeld van talentvolle schrijvers helemaal goed zal zijn. Je kunt niet meedoen als je boek onderdeel is van een serie. En vaak zijn fantasyboeken toch onderdeel van een serie. (Zo had ik de regels in ieder geval begrepen.) Wel heb je dan kans, als je héél erg goed bent, dat je 'opvalt'. Maar ik zou niet weten hoeveel inzendingen ze krijgen. In ieder geval is het een poging om talent binnen te schrapen. Wanneer bén je in Nederland eigenlijk een bestseller? En wanneer ben je dat in bijv. Amerika? En wanneer in België? (Ik ken slechts één Belgische uitgeverij; Kramat. En ik ben blij dat ik bekend ben met de boeken van Kramat, want daar zitten leuke tussen.)

Het Nederlands taalgebied is ruim twintig miljoen mensen. Dat lijkt mij op zich al geen kinderachtig bereik. Tel daarbij op de Duitse markt (82 miljoen mensen), die veel welwillender staat tegenover Nederlandse schrijvers, dan hebben we hier in de omgeving alleen al een potentieel van 100 miljoen lezers.

Harry, je telt toch niet alle inwoners als lezers.

Wanneer bén je in Nederland eigenlijk een bestseller?

Daar hebben we topics over: http://www.schrijvenonline.org/forum/9952 http://www.schrijvenonline.org/forum/11562

Dat zegt mij dat deze mensen er niet op uit zijn om een goed schrijver te zijn, maar om beroemd te worden in Amerika.

En? Is daar iets mis mee dan? Wat maakt het waardiger om "Beste" te zijn in vergelijking met "Beroemd"? Sommige mensen hebben nu eenmaal andere wensen, daar is niets mis mee.

@ Ginny #8 Ik herken dat als tolk/vertaler Engels. In NL is men inderdaad geneigd te denken dat het Engels perfect wordt beheerst. Het is waar dat de Nederlander over het algemeen goed met de Engelse taal uit de voeten kan, maar helaas is het maar al te vaak steenkolenengels. Succes met je studie!

Wat is toch die obsessie met Nederlanders die in het Engels willen schrijven en denken het te kunnen? Laat ze lekker en mocht het hen toevallig lukken, dan is dat mooi meegenomen. Ach, ik ben dus ook zo iemand (al was dat wellicht bekend bij sommige SOLlers) en dat is een bewuste keuze geweest zo'n twee en een half jaar geleden. (Ik heb een beetje een deja-vu-gevoel, dus mocht dit al eerder zo verteld hebben, mijn excuses) Het gekke is dat ik pas serieus begon met schrijven toen ik uit Nederland vertrokken was. Misschien toeval, misschien had ik die afstand nodig om mijn creativiteit de ruimte te geven. In eerste instantie begon ik met schrijven in het Nederlands omdat ik vond dat ik in mijn moedertaal moest schrijven. Ik dacht niet dat mijn Engels goed genoeg zou zijn. Ik ben in Spanje gaan wonen vanwege mijn Engelse vriend die hier al ruim twintig jaar woont, niet omdat ik een hekel aan Nederland of aan het Nederlands heb. Juist niet. Sinds ik hier woon ben ik, ironisch genoeg, Nederland meer gaan waarderen, maar dat terzijde. Naarmate ik vorderde met mijn verhaal, werd het steeds lastiger dat ik in het Nederlands schreef. Mijn vriend wilde lezen wat ik schreef, maar kon dat niet, en mijn werkkring, vriendenkring en schoonfamilie zijn geheel Engelstalig (met uitzondering van mijn Spaanse vrienden en kennissen, en mijn eigen familie en NL vrienden wonen in Nederland). Ik spreek dus in het dagelijks leven Engels en Spaans, maar vooral Engels. Nederlands alleen bij contact met familie en vrienden in NL, hier op SOL en als ik een nieuw paspoort moet aanvragen bij de ambassade. Daar zit ook het verschil met andere Nederlanders die in het Engels schrijven. Als ik nog steeds in Nederland woonde, had ik waarschijnlijk nog steeds in het Nederlands geschreven. Ik denk dat als je in een andere taal wilt schrijven dan je moedertaal, je wel steeds door die andere taal omringd moet zijn. En dan nog kost het tijd en meer moeite. Ik woon nu bijna vier jaar in Spanje, maar ik zou geen boek in het Spaans kunnen schrijven. Ik ben al blij dat ik me nu aardig kan redden in het dagelijks leven en dat ik bij oudergesprekken op school met Spaanse ouders geen vertaler meer nodig heb om over de vorderingen van hun kind te praten. (Veel Spaanse ouders sturen hun kinderen naar Britse privéscholen zodat ze goed Engels leren, aangezien het niveau Engels op staatsscholen meestal bijzonder bedroevend is). Ik steek veel tijd, moeite en geld in mijn schrijfontwikkeling, maar ik zie dat als een investering. Na een zoektocht van minstens 14 jaar weet ik eindelijk wat ik echt wil. Schrijven. Maar mijn creatieve ei kan ik niet kwijt in de Nederlandse literatuur (literatuur in brede zin hier). Dat hebben mijn leraren Nederlands kapot gemaakt op de middelbare school en helaas ben ik daar nog steeds niet overheen. Ik zeg niet dat ik Nederlandse literatuur minder vind dan andere literatuur. Ik zeg niet dat Engelstalige literatuur superieur is boven alle andere. Het is een kwestie van persoonlijke voorkeur, geen waardeoordeel. Ik voel mij meer thuis in de Britse en Amerikaanse benadering en ik lees nu alleen nog maar in het Engels. Ook buitenlandse literatuur in het Engels vertaald, trouwens. Tja, de Amerikaanse markt. Het voordeel is dat er enorm veel op het internet te vinden is. Schrijfworkshops van hoog niveau, websites en blogs van literaire agenten, fora, schrijversblogs etc. Het grappige is dat geen enkele Amerikaan of Brit me ooit afgeraden heeft om in het Engels te schrijven. Ze vinden niet dat native speakers het alleenrecht op hun taal hebben. Ik werk op individuele basis met een schrijfdocent (tevens decaan van de faculteit Engels op een universiteit in Arkansas, en zelf meermalen gepubliceerd en bekroond schrijver) en heb een goede vriendin in Tennessee die met me meeleest. Beiden zeggen dat ze niet merken dat Engels niet mijn eerste taal is. Als ze al een opmerking hebben over een bepaalde constructie, dan is het meestal omdat ik een Britse manier gebruik om iets te omschrijven in plaats van een Amerikaanse. Collega's op school en vrienden vergeten ook vaak dat ik Nederlands ben. Nieuwe collega's of vrienden proberen mijn accent te plaatsen en dat ik wel grappig, omdat ik snel accenten oppik en op dit moment een mengelmoesje heb. Eerst had ik vooral een Iers accent omdat ik veel in Ierland geweest ben, maar nu pik ik het Lancashire accent van mijn vriend en schoonfamilie op, en ook het Bristolian van mijn schoonzus die op dezelfde school werkt. Wat ik dus met dit lange verhaal wil zeggen... Het is niet bij voorbaat een verloren zaak om als Nederlander in het Engels te schrijven, maar het hangt van je omstandigheden af. En ook van de setting van je verhaal. Ik schrijf op dit moment fantasy (met een eigen wereld), en dat is makkelijker dan wanneer je een literair verhaal wilt schrijven dat zich in de VS afspeelt terwijl je in Nederland woont. Wat betreft promotie, ik heb de vraag gesteld aan mijn schrijfdocent en heb dezelfde vraag gesteld zien worden aan diverse literaire agenten, en zij zien geen problemen wanneer de schrijver niet in de VS woont. Ze zeggen zelfs dat het in de "query" fase helemaal niet nodig is om te vermelden waar je woont, omdat de meeste promotie tegenwoordig via internet gaat. Het belangrijkste voor een schrijver, wat betreft zelfpromotie, is het hebben van een digitaal platform. Het aanschrijven van literaire agenten gaat haast uitsluitend via e-mail. Veel Britse schrijvers hebben ook een Amerikaanse agent en die reizen echt niet steeds naar de VS voor boekpromotietours. Daarvan zijn er steeds minder, omdat de fysieke boekwinkels steeds minder belangrijk worden (helaas). De grote keten Borders ging vorig jaar failliet en de andere grote, Barnes & Nobles, schijnt al een jaar te koop te zijn. Boekpromotietours zijn in het algemeen voor de succesvolle fulltime schrijvers. Tenzij je Christopher Paolini heet en je ouders het voor je regelen. Wat je nu vaak ziet in plaats van boekwinkeltours zijn blogtours, waarbij schrijvers gastbloggers zijn bij bijvoorbeeld recensieblogs of andere schrijvers. Verder is Amazon heel belangrijk voor schrijvers. Er is een schat aan informatie op internet beschikbaar m.b.t. de Amerikaanse markt. Wat dat betreft hebben Amerikanen geen voorsprong op buitenlanders. En een goede literair agent behartigt je belangen waar je ook woont. Tenslotte is de VS een heel groot land en als je bijvoorbeeld in Alaska woont, is het haast net zo lang reizen naar New York (the place to be wat betreft de Amerikaanse schrijfmarkt) als wanneer je vanuit Europa reist.

Het is in ieder geval opmerkelijk dat iemand er de voorkeur aan heeft in een land als de Verenigde Staten beroemd te willen worden als schrijver, terwijl dat geen voordelen oplevert.

Als je hoogste doel is beroemd worden in de VS, hoeft dat nog niet eens iets met schrijven te maken te hebben.

@ Déesse-en-France; thanks. (die ontglipte me. Engels.) @ AndreaClimbing: ik vind het ook al wat anders worden als je er echt werk van maakt én als je omringt bent door Engelstalige familie/kennissen/vrienden. Dan is het Engels vaak ook al een stuk beter.

Grappig om zoveel parallellen te zien met iemand anders die in het buitenland woont! :)

Ik ben in Spanje gaan wonen vanwege mijn Engelse vriend die hier al ruim twintig jaar woont, niet omdat ik een hekel aan Nederland of aan het Nederlands heb. Juist niet. Sinds ik hier woon ben ik, ironisch genoeg, Nederland meer gaan waarderen, maar dat terzijde.

:) Heel herkenbaar! Voordat ik naar Zweden verhuisde, was nationaliteit niet zo interessant, maar toen ik daar woonde en mensen begonnen te vragen wanneer ik nou een Zweeds paspoort zou aanvragen, werd ik me steeds bewuster van het feit dat Nederland een deel van mijn identiteit is en dat ik dat stukje niet kwijt wilde. Ik werd ook heel kritisch op mijn taalgebruik; als ik Nederlands sprak probeerde ik op het krampachtige af Engelse woorden te vermijden, terwijl het voor veel Nederlanders heel gewoon lijkt te zijn om Engelse woorden 1:1 te gebruiken of te vernederlandsen.

Ik spreek dus in het dagelijks leven Engels en Spaans, maar vooral Engels. Nederlands alleen bij contact met familie en vrienden in NL, hier op SOL en als ik een nieuw paspoort moet aanvragen bij de ambassade.

Ik sprak de hele dag Engels en Zweeds, alhoewel de nadruk lag op Engels, omdat ik bij een internationaal bedrijf werkte. Momenteel werk ik nog steeds bij een (ander) internationaal bedrijf en spreek en schrijf ik ook meer dan de helft van de tijd Engels. Daarbij komt dat ik al sinds mijn vijftiende voor 80-90% Engelse boeken lees (en veel!) op allerlei gebieden, dus het is misschien niet vreemd dat verhaallijnen altijd als eerste in het Engels in mijn hoofd opduiken...

Daar zit ook het verschil met andere Nederlanders die in het Engels schrijven. Als ik nog steeds in Nederland woonde, had ik waarschijnlijk nog steeds in het Nederlands geschreven. Ik denk dat als je in een andere taal wilt schrijven dan je moedertaal, je wel steeds door die andere taal omringt moet zijn.

Dat helpt inderdaad enorm. Zo heb ik ook in relatief korte tijd Zweeds leren spreken en schrijven en is mijn Engels enorm verbeterd sinds de middelbare school.

Wat ik dus met dit lange verhaal wil zeggen... Het is niet bij voorbaat een verloren zaak om als Nederlander in het Engels te schrijven, maar het hangt van je omstandigheden af. En ook van de setting van je verhaal. Ik schrijf op dit moment fantasy (met een eigen wereld), en dat is makkelijker dan wanneer je een literair verhaal wilt schrijven dat zich in de VS afspeelt terwijl je in Nederland woont.

Bedankt voor dit hart onder de riem, Andrea! :D

Ik ben doorgebroken als mijn vriendin zegt: " Goed zo, jochie" Ik ben een goed schrijver. Punt. Altijd houd ik de deur open naar The USA. [ Amerika is een continent ] In The USA richt ik mij voornamelijk op San Francisco, Washington DC en Chicago. In Canada richt ik mij voornamelijk op Vancouver. In Engeland doe ik niets. Daar zijn ze Heer en Meester op elk gebied waar ik wil in stromen. Harryhol. En laat ik zelf ook maar een scherpe stelling neerleggen. Het argument dat mensen aanvoeren voor het schrijven in het Engels is: een groter bereik. Dat zegt mij dat deze mensen er niet op uit zijn om een goed schrijver te zijn, maar om beroemd te worden in Amerika. Ik zie niets scherps. Als het argument alleen een groter bereik is. Dan klopt deze stelling 100% Het zegt jou: geen goed schrijver, wel beroemd in Amerika. Okay, maar dit is een botte gevolgtrekking. Niet scherp. Punt 1, het is niet Amerika. Punt 2, the USA barst zowat uit z`n voegen van slechte schrijvers die een oplage per boek hebben van 25.000 tot 30.000. Punt 3, in The USA zijn meer dan een miljoen bloggers die dagelijks bagger schrijven, gelezen door een 10.000 mensen. Punt 4, boekverbranding is verboden in The USA, daarom gebruiken ze bagger-boeken als isolatie in huizen. Punt 5, jij bent obsessief in het willen maken van een punt en je onderbouwt dat tot nu toe erg zwak. Je gooit aantallen neer die nergens op slaan. Het is alsof je een haat/nijd idee-fixe hebt over die enkele mensen die 'iets' doen op de Engelstalige markt. Wie ken jij eigenlijk die volgens jou zo obsessief zijn? Bijna al je argumenten om Nederlands te schrijven, als dat je taal is, zijn correct. Maar dan kom je met het belachelijk aantal van 100 miljoen lezers. Kletskoek. Kinderachtig. Harryhol. Er is gewoon een enorm misverstand bij amateur schrijvers over Engels en de Angelsaksische markt. En over Amerika ook trouwens, maar laten we het on topic houden. Amateur schrijvers? Misverstanden? Ja, bij u. Ik heb het perfect in beeld.

Bedankt voor dit hart onder de riem, Andrea! :D

Graag gedaan, en succes :)

Ik heb het perfect in beeld.

Maar wat dan precies? Dat is me niet helemaal duidelijk. Wat denk je in San Fransisco, DC en Chicago te vinden?

Bedankt voor dit hart onder de riem, Andrea! :D

Graag gedaan, en succes :)

Het hart onder de riem zit natuurlijk in de mitsen en maren: - zoek een Engelstalige partner - communiceer veel met je schoonfamilie - zorg dat er in je dagelijkse werkomgeving correct Engels wordt gesproken - zoek contact met native speakers in de schrijverswereld - zet je er voor in de taal beter te leren dan je op het middelbaar onderwijs is geleerd En dan nog weten we niet of het Andrea gaat lukken...

Ik blijf positief denken en geniet van het proces. Een combinatie van hard doorwerken en afwachten... net als bij vele andere SOLlers :) En ondertussen vier ik kleine successen: http://www.schrijvenonline.org/forum/109689?page=… (#600)

Het is een heel ander verhaal als je ondergedompeld in de taal leeft. Er zijn ook buitenlanders die in Nederland wonen en de taal zo goed beheersen dat ze er goed mee kunnen schrijven. Er zijn ook Nederlanders die in Engelstalige landen werken en in het Engels publiceren. Het zijn overigens ook weer de uitzonderingen, en uitzonderingen zijn geen regel. Wie trouwens beroemd in Amerika wil zijn, moet dat natuurlijk helemaal zelf weten. Ik was alleen in de veronderstelling dat dit forum over schrijven ging, niet over beroemd worden.

Inmiddels vraag ik me ook af of je met een Engelse vertaling jezelf niet in de vingers gaat snijden, qua vertaalrechten. "De hele wereld leest Engels", zitten ze dan ook nog op een andere vertaling te wachten? Als je eerst de vertaalrechten aan 20 andere landen/talen kunt verkopen, en pas lang daarna aan het Engels, levert dat dan niet meer op...?

Dit soort discussies over Engels vs Nederlands komen best vaak voor op deze site. Heel interessant, omdat ik in mijn schrijversbestaan ook vaak met die discussie geconfronteerd word. Net als Andrea en Syriain ben ik een Nederlandse die woont buiten Nederland, en gaandeweg ben gaan schrijven in het Engels. Wat ik vooral voel bij dit soort discussies - en ik kan het mis hebben; het is slechts mijn interpretatie - is dat veel mensen denken dat de voorkeur van voor het Engels schrijven voortkomt uit een afkeer van het Nederlands. Nu gaat dat misschien op bij een aantal schrijvers, maar toch zeker niet allemaal. Bij sommigen is het gewoon practischer. En schrijven om beroemd te willen worden: die motivatie zie je bij heel veel schrijvers, overal ter wereld. Maar er zijn maar weinig die 'het maken' met deze drijfveer alleen. Uiteindelijk is schrijven hard werken, in welke taal dan ook. En net zoals Zieveraar al aangaf, richt de Nederlandse samenleving zich tegenwoordig zo sterk op de VS, dat het voor de hand ligt dat het concept 'beroemdheid' wordt verlegd naar succes in de VS. Het Engels, of 'Hollands-Engels' wordt steeds meer onderdeel van de Nederlandse spraak. Ik zag laatst een tijdschrift uit Nederland, en moest een paar keer knipperen met mijn ogen, want de helft van de koppen op de cover was in het Engels. Ik verbaasde me erover, want mij was anders geleerd. Toen ik 20 jaar geleden op de school v. journalistiek in Utrecht zat, mochten we bijvoorbeeld niet eens het woord 'pumps' gebruiken. Het werd fout gerekend op examens. Het zijn 'hoge hakken', werd ons verteld. Nu is 'pumps' slechts een klein woord. Laat staan dat je destijds hele zinsnedes in het Engels neerpende. Dan had je bij voorbaat al een onvoldoende. De tijden veranderen. Als je ook nagaat, dat steeds meer universiteiten in Nederland uitsluitend in het Engels doceren, dan is het niet raar dat ook de creative sector die kant op gaat. Doctoraal studenten in een dergelijke opleiding, moeten hun scripties in het Engels schrijven. Let wel, dat is academisch Engels. Dat is een heel nieuwe vocabulaire die de studenten zich eigen moeten maken. Maar ze doen het. Ik zou zeggen, als je in het Engels schrijft, neem dan een goede Engelstalige redacteur in de arm. Het kost wel wat, maar daarmee voorkom je dat je een flater slaat bij uitgeverijen of bij lezers (mocht je in eigen beheer gaan uitgeven) Trouwens, schrijf je in het Nederlands, dan is het evenzeer raadzaam om een goede redacteur in te huren (een Nederlandstalige, dan). Ik zou nooit een manuscript insturen naar een uitgeverij, of zelf een boek uitgeven, alvorens er een deskundige overheen te hebben laten gaan.

Dit soort discussies over Engels vs Nederlands komen best vaak voor op deze site. Heel interessant, omdat ik in mijn schrijversbestaan ook vaak met die discussie geconfronteerd word. Net als Andrea en Syriain ben ik een Nederlandse die woont buiten Nederland, en gaandeweg ben gaan schrijven in het Engels.

Het ligt er denk ik wel aan welk buitenland het is. En hoe vaak je daar met Engels in aanraking komt. In mijn daumendicke roman die ik deels in Duitsland schreef, kan ik nog steeds aanwijzen welke delen ik in daar schreef: ze zijn doorspekt met Duits jargon, Duitse formuleringen, Duitse uitdrukkingen en vette Germanismen. Dat had ik toen niet eens door, dat zag ik pas nadat ik weer terug in Nederland was. Ik zou een keuze kunnen maken om in het Duits te gaan schrijven, maar ik vind Duits toch een moeilijke taal. Niet moeilijker dan Engels om te leren, maar Duitsers zijn veel chauvinistischer als het om hun taal gaat: een Duitser zal je eerder op fouten wijzen dan een Amerikaan of een Engelsman (ik neem aan dat ze eraan wennen dat hun taal als lingua franca door de mangel wordt gehaald). Ik kan me dus wel voorstellen dat je niet zomaar even in het Zweeds of Swahili gaat schrijven als je toevallig in een streek woont waar die taal wordt gesproken. Aan de andere kant vraag ik me af hoeveel van je moedertaal (Nederlands) en van de taal waarmee je dagelijks wordt geconfronteerd (Zweeds, Swahili) onbewust in je Engels worden geweven. Bijvoorbeeld: Als Andrea met een Spanjaard was getrouwd, wiens halve familie van Catalaanse afkomst was, en de andere helft uit Andalusië, en ze werkte als alpinisme-docent in de Pyreneeën waar vooral Italianen en Fransen les nemen, en de collega's Baskisch zijn, ligt het dan nog zo voor de hand om in het Engels te gaan schrijven? Of zet je dan alles op alles om je Spaans te perfectioneren? Of blijft het toch Nederlands?

Als je ook nagaat, dat steeds meer universiteiten in Nederland uitsluitend in het Engels doceren, dan is het niet raar dat ook de creative sector die kant op gaat. Doctoraal studenten in een dergelijke opleiding, moeten hun scripties in het Engels schrijven. Let wel, dat is academisch Engels. Dat is een heel nieuwe vocabulaire die de studenten zich eigen moeten maken. Maar ze doen het.

In mijn tijd moest dat in het Nederlands. En die scripties waren (net als veel tentamenteksten) van bedroevend taalniveau (ik kreeg regelmatig een compliment dat mijn tekst wel van goed niveau was, qua taal). Ik denk dat dat er niet beter op is geworden nu Engels de academische taal is, in tegendeel: de hoogleraren zijn voor hun vak opgeleid, niet om Engelse teksten van hun studenten te corrigeren wanneer dat niet The Queens English is. Ik heb ook ooit college gehad van een buitenlandse hoogleraar. Drie kwartier, waarvan ik het eerste kwartier probeerde uit te vissen welke taal ze sprak (het bleek Engels met een sterk Spaans accent te zijn). Bij een Duitse hoogleraar heb ik vaak gewenst dat die in het Duits college zou geven, omdat het Nederlands vrij onbegrijpelijk was.

Ik zou zeggen, als je in het Engels schrijft, neem dan een goede Engelstalige redacteur in de arm. Het kost wel wat, maar daarmee voorkom je dat je een flater slaat bij uitgeverijen of bij lezers (mocht je in eigen beheer gaan uitgeven)

Trouwens, schrijf je in het Nederlands, dan is het evenzeer raadzaam om een goede redacteur in te huren (een Nederlandstalige, dan). Ik zou nooit een manuscript insturen naar een uitgeverij, of zelf een boek uitgeven, alvorens er een deskundige overheen te hebben laten gaan.[/quote] Helemaal mee eens!

Bijvoorbeeld: Als Andrea met een Spanjaard was getrouwd, wiens halve familie van Catalaanse afkomst was, en de andere helft uit Andalusië, en ze werkte als alpinisme-docent in de Pyreneeën waar vooral Italianen en Fransen les nemen, en de collega's Baskisch zijn, ligt het dan nog zo voor de hand om in het Engels te gaan schrijven? Of zet je dan alles op alles om je Spaans te perfectioneren? Of blijft het toch Nederlands?

Ehm... :confused: Misschien dat je met Baskische of Catalaanse literatuur nog een leuke subsidie in de wacht kunt slepen. :) Maar nee, dan lag Engels niet zo voor de hand. Spaans misschien... als je het de hele dag spreekt, hoort en leest. Ik doe aan hapkido (Koreaanse zelfverdedigingssport) hier in het dorp, en dat gaat in het Spaans, waardoor ik als ik daarvan thuiskom eerst even in het Spaans denk voordat ik weer overschakel op het Engels. Dezelfde ervaring had ik bij "onderdompelingscursussen" Iers (Gaëlisch) in Ierland. Dus ik denk dat hoe meer je in een taal ondergedompeld wordt, zonder elke dag je eigen taal te gebruiken, hoe makkelijker het is om in die taal te blijven denken en uiteindelijk te schrijven. Goed... dit was even erg off-topic geloof ik... excuus. :ontopic:

Ik heb het perfect in beeld.

Maar wat dan precies? Dat is me niet helemaal duidelijk. Wat denk je in San Fransisco, DC en Chicago te vinden?

Ik heb Oost, Midden Noord en het Westen van de USA in beeld. Perfect betekent dat ik tot nu toe voldoende info/kennis heb. Ik zoek geen bloggers/schrijvers/uitgevers in Maimi of San Diego. Vancouver, Canada is een prima uitval/inval basis om met een kano Rusland te bereiken. Ik heb gezocht en gevonden in een groot bos, enkele die, mogelijk, ooit eens de deur op een kiertje zetten als IK denk zover te zijn om een gokje met een vette PULP te maken. De presentatie is 30 boeken [pulp] zelf laten drukken. Naar 30 uitgevers in Oost, Noord Midden en West USA.. Totale kosten minder dan 300 Euro. Zij mogen bij mij in de rij staan. Of niet. Als je dit ietwat/erg veel hooghartig/hoogdravend acht. Prima. Er zijn erg veel schrijvers die vele malen beter/anders schrijven dan ik. Hun fantasie overstijgt de mijne 1001 maal. En gaan dan geestelijk obsessief en klagend dood. Eigenlijk heb ik niets. But... "I Have A Dream" En zo sluipt Yrret zachtjes en onzichtbaar op alle markten rond. Ik verwijs nog even naar dit bericht. Het geeft je, met slechts een beetje basiskennis inzicht wat er in de zeer nabije toekomst mogelijk kan gebeuren. Als ik al deze kennis had toen ik 21 was!? Ja, dat is pindakaas. Ik heb die kennis nu. Misschien ben ik over 20 jaar pas aan de beurt om een "TAKER" te zijn. 100% zeker ben ik niet. Hoeveel mensen hebben [nederlanders] dit bericht gelezen over Pearson? Wat weet je als je dit bericht leest? Geen idee. Ik kan niet voor een ander denken. Als ik een schrijver tegenkom in Curacao, die 1 boekje heeft geschreven, in een Abra Voodoo Taal, en 100 exemplaren in die exact 1 Christelijke boekwinkel heeft afgegeven, en de opbrengst schenkt aan [?]. Dan ga ik op mijn knie, voor die persoon, door het stof. Gelukkig is daar weinig stof. Ik mocht gewoon op een stoel zitten en ouwe kletsen over boeken, bevlogenheid, passie en wat schrijven is. Hij is obsessief in het daadwerkelijk schrijven. Ik ook. Harryhol zoekt naar de obsessie. Zijn perceptie van obsessie is gelukkig anders dan de mijne. Ik geef hem de mijne. Nog steeds on topic. Maar via allerlei omwegen en zijweggetjes Harryhol schrijft [ongeveer] dat ik niet begrijpend lees. Eigenlijk zijn de stellingen en reacties van Harryhol van groot belang voor mij. Hij is mijn tegenpool, die wil ik graag bij mij in de buurt. Digitaal. http://www.schrijvenonline.org/nieuws/amerikaanse…

Zal ik je bijles geven, Yrret? Ik weet alleen niet op welk gebied. :(

Ik kom alleen voor de Hoofd-lessen, Tja. Ik ben niet echt een Bij... rol[model]speler. Welk gebied? Hmmm... On-Topic reageren? *uche*

O ja. Ik ga constant in de fout. Goed dat je mij daar op attendeert. Nee, daar kan ik je niet mee helpen.

Het is geen fout! I Love Off-topic shushsss Als de webmasters slapen. ssssst

Ik weet dat ik een deugniet ben. Maar ik bewonder de mensen die zulke lange lappen tekst schrijven. Serieus.