Dit stukje...

Ja! Ik ben niet zo van de lange zinnen en bijzinnen. Ik moest de zin twee keer lezen, voordat ik wist wat er nu eigenlijk staat. Maar misschien is het kenmerk van je personage wel dat ze zo praat.

Het is een hij ;) FF voor de duidelijkheid, wat vindt je van het als-als-als-had-had-had? Is dat ook irritant?

Smaken verschillen natuurlijk. Maar ik vind het niet prettig lezen. Weet je waarom ik dacht dat de personage een vrouw was? Omdat vrouwen meer praten en over dingen door kunnen blijven zeuren. Ik wil niet generaliseren, maar...

Hahaha! Rosali, nou snap ik het. Stomme fout... mooi iets voor de komende herschrijfronde (anders hou ik het verhaal niet meer bij, nu al vergeet ik sommige lijntjes - en bovendien, ik blijk me soms helemaal niet aan wat er in die tijd speelde te hebben gehouden).

Smaken verschillen inderdaad. Ik vind het niet irritant. Als je dergelijke lange zinnen afwisselt met (veel) kortere vind ik het zelfs mooi. Alleen maar korte zinnetjes leveren een heel nerveus, jachtig verhaal op, alleen maar van dit soort lange zinnen maken een tekst onleesbaar. Het gaat om de balans. Af en toe een lekker lange zin - heerlijk.

Het gaat me alleen niet zo om de lange zin. Het gaat me meer om het als-als-als-had-had-had?

Ik vind het ook niet zo prettig lezen, beetje rommelig. De lange zin stoort op zich niet, maar het laatste deel wel. Hangt ook wel een beetje van de context af, het is maar een klein fragment. Trouwens, aangenomen dat Jadra een persoon is, dan kan één persoon m.i. niet samenkomen. Daar heb je minimaal twee personen voor nodig. Toch?

Ja (naam) is een persoon ;) De context: (stukje) Klopt dat van het samenkomen nu wel?

Ik vind het mooi. Je moet de tijd nemen om het te lezen, maar ik vind het net een gedicht.

Ik vind het niet zo prettig lezen. Misschien kun je een paar keer als of dat veranderen?

Ik val meer over die "gigantische wond" dan over de constructie eigenlijk.

Ik vind het prima ook al begrijp ik dat het wat veel van het goede is. Afhankelijk van het soort jongen zou dit best moeten kunnen. Ik krijg beelden van een opgewonden verteller die in de verdediging gedrukt wordt.

Maar als Geige niet zo gemeen was geweest, als we hem nooit hadden gezien, als hij niet naar deze wijk was gekomen, als hij daarvoor dood was gegaan, nooit geboren was - dan had Jadra niet zo vaak hoeven samenkomen, had ik dit nooit gezien, die gigantische wond op mijn borst niet gehad, had ik niet, hadden zij niet... Hoe vind je 'm zo, Aart?

@ 10000: :O @ Mara: heb ik gedaan. Zie onderaan deze post. @ wonderer: 'gigantisch' is een woord dat bij de ikpersoon hoort. @ Ellis: hee die beelden, dat klopt :) @ Eufdrie: nog niet helemaal zoals het moet worden, maar het is er wel stukken van opgeknapt. Het lijkt lang zo rommelig niet meer als de versie in de eerste post hier. Maar als (naam) niet zo gemeen was [geweest niet, hij is nog steeds gemeen, de scène is nog niet afgelopen], we hem nooit gezien hadden, hij niet naar deze wijk was gekomen, daarvoor dood gegaan was, nooit geboren was - had (andere naam) niet zo vaak hoeven samenkomen, had ik dit nooit gezien, die gigantische wond op mijn borst niet gehad, had ik niet, hadden zij niet...

Ja, dit is beter. Hij komt bij mij wel erg vertwijfeld en wanhopig over maar dat is zeker ook je bedoeling? Dan is het goed!

Ja hij is echt wanhopig daar :)