Staphorst

Of het ECHT veel uitmaakt, weet ik niet, maar aangezien er ook regelmatig overleg gepleegd moet worden en de meeste uitgevers in omgeving Amsterdam zitten, is het wel handiger ;) Zou echter wel raar zijn om een goed boek te laten lopen omdat de schrijver een eindje verderop woont, vind ik...

.

Ik kom uit de Randstad, maar woon nu héél ver weg. En ik heb ergens wel het gevoel dat ik behandeld word als iemand 'uit de provincie'. Misschien volgende keer eens het adres van mijn ouders op de enveloppe zetten als ik een manuscript instuur? ;)

De provincie is toch hartstikke hip!

Ceridwen, Bedoel je hip, überhaupt hip? Of in literair opzicht hip? M.a.w. moet je romans/verhalen/gedichten laten afspelen in de provincie? Wordt het dan eerder uitgegeven (en verkocht) net als de huidige trend dat alles het liefst autobiografisch moet zijn?

Ik heb hetzelfde als Eufdrie, ik woonde tot voor 2 jaar geleden in Hilversum en nu in Meppel (da's erg dichtbij Staphorst). Ben benieuwd of dat iets uitmaakt!

Dat dacht ik vroeger ook Adrianus. Maar ik heb het gevoel dat ze me wel grappig vinden. Ik kom uit Tilburg en woon in Wijchen bij Nijmegen. Ik zal altijd voor het zuiden blijven vechten, ik voel me altijd Brabantse en ik geloof dat dat alle Brabanders hebben (zie het lied van Guus Meeuwis: Brabant.) Ik heb toch gewoon brutaal Amsterdamse uitgevers benaderd en zie: nu lukt het dus wel. Ze zeiden ook tegen mij dat wij ons verkijken op dat taaltje van hen. De redactrice zei tegen mij dat het eigenlijk hun dialect was. We moesten ons niet overbluft voelen want dat is nergens voor nodig. Ach ja, ik blijf natuurlijk wel die ouwehoer. Lekker kleppen en het gezellig over andere dingen hebben. Moet ook kunnen, toch?

Ik kom uit Brabant en publiceer op dit moment bij een uitgever in Dordrecht, een in Oud-Beijerland, een in (ik moest het even opzoeken) Twello, een in Zoetermeer, een in Amsterdam en een in Averbode (Belgie). (Ja, ik verzamel uitgevers) Dus... Bijna alles gaat digitaal, dus mij maakt het niet uit waar ze zitten en hun maakt het meestal ook niet uit waar ik zit.

Stedelingen zoeken tegenwoordig toch juist vaak de rust van het platteland om te schrijven ;) ? Wonen er wellicht veel schrijvers in steden omdat er veel meer mensen rondlopen om inspiratie bij op te doen? Meer actie, zeg maar? In steden zijn ook de grote literaire 'feesten', mogelijkheden om jezelf op een podium te zetten, Schrijversvakschool en andere opleidingen, culturele centra, universiteiten. Daardoor zijn er, denk ik, ook meer mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen tot een goede schrijver en jezelf in de etalage te zetten. Steden zijn bovendien dichter bevolkt en herbergen dus ook meer schijvers per vierkante kilometer :P

Ik ben ervan overtuigd dat als iemand literair een kijkje in Staphorst geeft, Amsterdam er als de kippen bij is. Als je een goed verhaal hebt geschreven, maakt het geen fluit uit waar je woont. Inderdaad: alles gaat digitaal. Maar vroeger hadden we de postbode; die bracht de manuscripten ook vrij aardig op de goede plaats. Gerrit Krol woont in de provincie Groningen, D.J.B. Daar was laatst een tv-uitzending over (herhaling). Nu hij en zijn vrouw ouder worden, overwegen ze 'weer naar stad tou te trekkk'n.' Als je het mij vraagt en als ik uitgever was, zou ik heel graag juist de authenticiteit in de verhalen van de mensen willen zien en voelen: hun wortels, hun woordkeus, hun visie.

.

Dat klopt helaas wel. Dit weten jullie ook niet: vroeger heb ik bij Minjon gezeten (dit was de jongerenomroep van de AVRO) en ik kon het merken: provincie was niks! Veel te ver weg. Als je dichterbij Hilversum woonde kozen ze je gewoon eerder uit het beschikbare groepje. Misschien alleen al vanwege de reiskosten die ze je moesten teruggeven. En natuurlijk, ik durfde me toentertijd niet te profileren. (Lees: was niet brutaal genoeg.) Maar nu wel. Kom maar op!

Ooit zat ik in de radiostudio van BNN. Een van de andere gasten was een mutsje van MTV. We zeten aan de bar en ze begin een gesprek. Vroeg me of ik uit de provinice kwam... Mijn antwoord Zeist bevestigde haar idee. Wat een muts zeg!

Ik neem aan dat 25 jaar geleden allerlei verbindingen nog niet zo goed waren als nu, Mara, en als je steeds naar een studio moet reizen, lijkt me dat niet erg practisch. Bij kinderen voor kinderen vragen ze ook nog steeds kids uit Hilversum en omgeving, gewoon omdat de reistijd een factor is. In de uitgeverij is reistijd veel minder noodzakelijk vanwege e-mail.

.

Al die vooroordelen. Ook binnen Amsterdam. In West struikel je over de mocro's; Noord is asociaal; Zuid wordt geteisterd door yuppen. Toch word je vanzelf een stuk brutaler als je in 020 woont. En ik betrap mezelf erop dat ik niet meer 'even' kan zeggen, maar altijd 'effe', om maar eens een voorbeeld te noemen. En je maakt (soms ongewild) veel mee; je staat niet gauw meer ergens van te kijken.

Ja, het zou voor mijn zelfvertrouwen wel goed zijn geweest als ik daar op kamers had gezeten.

.

Nou D.J.B., ik ben nog wel getrouwd in de Stopera, in die Wim T. Schipperszaal, als een van de eerste stellen, en heb daar alle foto's laten maken i.p.v. in een parkje, onder een eik.

Toch merk ik wel dat je als provinciaal door Randstedelingen anders wordt bejegend. Ik word (ondanks de Rotterdamse tongval die ik naar wens kan in- en uitschakelen) tegenwoordig toch gezien als dat boernwichke. Tja, Nederland is klein... in meerdere opzichten.

Nederland krimpt, inderdaad, soms tot droevige proporties. Wat ik bedoelde met hip was inderdaad het algemene, maar het zou me niet verbazen als de boeken de tijdschriften volgen en romans gesitueerd op het platteland populair worden.

Wat grappig. Ik heb ook bij Minjon gezeten. Eerst radio, later tv. Ik heb echter nooit gemerkt dat ze bepaalde mensen eerder kozen. Ik ging ook altijd gewoon op bezoek of deelde mezelf ergens bij in. Van die ploeg zijn trouwens aardig wat mensen doorgebroken. Tenminste..de mensen waarmee ik omging, zijn allemaal werkzaam in de media.

:? Ik dacht heus, als proviciaaltje zijnde, dat de digitale snelweg mijn grenzen zou verleggen. Niets is minder waar. Tot op heden moet ik moeite blijven doen om mijn zachte g te verbloemen. Ik moet stoppen met me daarvoor schamen en me alla Guus M. als winnaar neerzetten! :P Dat komt dus door mezelf en is te veranderen. Op naar een assertiviteitscursus!

Ik vind Brabants en Limburgs juist cool... Zo'n zachte g. Prachtig. Jammer dat niet veel mensen het met me eens zijn :{

Wij Brabo's (en Limbo's waarschijnlijk ook) hebben veelal te maken met het vooroordeel dat 'zachte g' gelijk staat aan 'dom'. Waar wordt een 'goede' assertiviteitscursus gegeven?

Eliza, ik had natuurlijk gewoon meer moeten laten zien dat ik het echt wel wilde, echt wel kon e.d...

Minke, je schrijft toch niet met een zachte g??? :D

Ik vind die zachte 'g' juist een heel mooi stukje spraak, helemaal niet 'dom'. Het merendeel van Nederland spreekt met een accent. Van Hagenees tot Limburger, van Fries tot Achterhoeker. Heeft niet iedereen met een accent dat gevoel wel eens? Drenten, Twenten, Friezen, Achterhoekers, Amsterdammers? Toch stoort niemand zich aan bijv. het accent van Henk Kamp of Jeltje van Nieuwenhoven. En hoe bekend zou Herman Finkers zijn geworden als hij ABN sprak? Erik Hulzebosch stoort zich ook helemaal nergens aan en gaat zijn eigen gang. Het is ook maar net hoe je er zelf tegenaan kijkt, denk ik. Als het jou niet stoort, ligt de wereld voor je open. Ik zou het persoonlijk zelfs saai vinden als iedereen accentloos ABN sprak.

Dialect is een mooie taal. Ik vind dat veel meer mensen hun eigen accent zouden moeten laten horen. Je moet wel zorgen, verstaanbaar te blijven maar ik vind het heerlijk om mensen in hun eigen taal te horen. Trouwens, een zachte g staat voor mij helemaal niet gelijk aan 'dom'. Eerder aan 'vriendelijk'.

Dialect is wel wat anders dan een accent... Als je alleen maar dialect kan spreken, vraag ik me af of je wel eens tv kijkt, boeken leest of naar het theater gaat, want dat is bijna allemaal in het Nederlands. Dus dan ben ik toch geneigd die persoon "dom" te noemen, of in ieder geval onderontwikkeld.