Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

17 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Show and tell

 4 juni 2009 - 6:36
"Show, don't tell!" krijgt zo'n beetje elke schrijver wel eens naar zijn hoofd geslingerd, vooral de mensen die nog niet zo veel ervaring hebben. Deze woorden hebben heel wat fronsen veroorzaakt. Wat is dat dan, show, don't tell? In deze post geef ik mijn visie (die niet per se waar of heilig is). Eerst het verschil maar eens benoemen. Show is tonen, tell is vertellen. Het verschil zit hem dus in de manier waarop je de lezer de broodnodige informatie voorschotelt. Stel, je hebt een nieuwe fiets en wil je beste maatje dat laten weten. Dan kun je twee dingen doen: je zegt blij "ik heb een nieuwe fiets!" of je laat je nieuwe fiets aan je maatje zien. In het eerste geval weet je maatje alleen dat je een nieuwe fiets hebt, in het tweede geval ook hoe die eruit ziet. Laten zien (show) geeft meer informatie. Helaas kost het ook meer moeite en tijd (aka tekst) om dat voor elkaar te krijgen. Hoe vertaalt die nieuwe fiets zich in een stukje uit je verhaal? Voorbeeldstukje met veel tell:
Jan liet zijn hond uit. Het was mooi weer en hij floot een liedje. Zijn hond, Max, stopte bij een boompje en plaste. Jan wachtte geduldig. Er liep een mooi meisje voorbij en hij keek haar na.
Dit is natuurlijk erg overdreven, maar dat maakt straks wat duidelijker wat het verschil is. In de tekst hierboven zit weinig informatie. Je weet wat er aan de hand is, maar het is erg moeilijk om als lezer in te schatten wat de schrijver in zijn hoofd had toen hij dit schreef. Er zitten weinig details in, de karakters zijn plat en weinig uitdagend. Zelfde stukje, nu met show:
Jan slenterde met zijn hond Max over straat. De zon scheen fel en perste het zweet uit zijn porien. Het kon hem niet deren, hij floot lekker de laatste zomerhit. Max trok de lijn strak toen hij stopte bij een uitgedroogd boompje. Hij tilde zijn poot op en leegde met een tevreden zucht zijn blaas. Jan leunde op zijn gemak tegen een geparkeerde auto en keek om zich heen. Aan de overkant van de straat klikklakte een meisje met lange blonde haren voorbij. Jans blik werd eerst naar haar voorgevel getrokken en daarna bleef hij aan haar goedgevulde achterwerk hangen tot ze de hoek om sloeg.
Het eerste wat opvalt is natuurlijk dat het tweede stuk veel langer is. Voor details heb je nu eenmaal meer woorden nodig, hoewel je met goed doseren en de juiste woorden kiezen toch een eind komt. Verder is de scene duidelijker en komt de bedoeling van de schrijver beter over. De sfeer komt beter naar voren. Is dat dan hoe je verhalen moet schrijven? Nee. Nee? Nee. Als je overal show gaat gebruiken, wordt je verhaal kilometers lang en er traag om te lezen. De lezer onthoudt die details echt niet allemaal en soms zijn ze niet eens nodig. Iedereen weet wel hoe een hond pist, het doet er niet echt toe wat voor liedje hij fluit. Het is dus de bedoeling dat je een goed evenwicht vindt tussen tonen en vertellen.
Jan slenterde met zijn hond Max over straat. De zon scheen fel en perste het zweet uit zijn porien, maar hij floot gewoon een liedje. Max stopte en piste tegen een boompje. Op zijn gemak leunde Jan tegen een geparkeerde auto. Het blonde meisje dat langsliep, liet zijn buik kriebelen en hij keek naar haar kont tot ze de hoek om was.
Ik hoop dat iedereen het met me eens is dat bovenstaande tekst beter wegleest dan een van de andere twee. Een gezonde mix van show en tell. Hopelijk hebben jullie wat aan dit stukje en/of kunnen jullie het aanvullen en uitbreiden met jullie eigen kennis en ervaring :)

Geen afbeelding
Suma

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2009 - 13:05
Ik zeg 'kijk,' omdat ik uit de manier van ademen, hoog of diep, snel of langzaam, opgetrokken schouders veel kan zien, je bekijkt het even voordat je verder voelt, luistert. En ja, ik had ook de gang naar de keuken kunnen beschrijven, maar dta vind ik te lang duren, het moet ook een beetje opschieten. Dus er zit show, telle en dialoof in, mooi. Ik ga zo verder.

Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

17 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2009 - 18:42
Het boek van Elizabeth Gilbert Eten, bidden en beminnen heeft talrijke voorbeelden van show. Ik heb de Engelse versie dus weet niet hoe het in het Nederlands vertaald is. Een voorbeeld: We are raised as a pair of junior Swiss army knives, born to multi task.
Dit is tell. Show zou het zijn als door een scene wordt getoond dat ze multitaskers zijn. Nu wordt het gewoon medegedeeld en moet je als lezer maar zelf bedenken hoe dat dan tot uiting komt.

Geen afbeelding
Suma

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2009 - 21:11
Mag er even een ondertiteling? :? Dit is een nederlandse site. Ik weet niet wat multitaskers zijn. :o Ik las het eerst als mult-askers, veelvragers. Die bestaan ook wel, maar hier wordt kennelijk iets anders bedoeld. Task is toch een taak? Veel taken doende? Maar wat dat met de rode zakmessen te maken heeft begrijp ik even niet.

Geen afbeelding
jacobjanvoerman

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2009 - 21:28
Mag er even een ondertiteling? :? Dit is een nederlandse site. Ik weet niet wat multitaskers zijn. :o Ik las het eerst als mult-askers, veelvragers. Die bestaan ook wel, maar hier wordt kennelijk iets anders bedoeld. Task is toch een taak? Veel taken doende? Maar wat dat met de rode zakmessen te maken heeft begrijp ik even niet.
zwitser zakmes: - mes -schroevendraaier -kurkentrekker -blikopener -pincet -tandenstoker of nog veel meer: -lope -schaar -vissersgereedschap -etc. (In "pluk de strot"van Terry Pratchett komt iemand voor die er een levenstaak van maakt om werkelijk alles er in te stoppen, maar dat gaat over humor en dat past weer in een andere draadje)

Geen afbeelding
Suma

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 juni 2009 - 22:19
Aha, dus dat is het, maar dan klopt het junior zakmes niet. Die zijn niet uitvoerig maar juist heel eenvoudig en sober uitgevoerd: een mes. Meer niet.

Geen afbeelding
Penwortel

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 januari 2011 - 21:37
Kijk, dat bedoel ik nou, deze site is een schatkistje. Ik zit een beetje aan te hikken tegen 'show, don't tell'. Ik was van plan een topic te openen met een oproep om hier je beste 'show, don't tells' te delen. Even zoeken op 'tell', en voila, een mooi topicdraadje dat leest als een cursus! Beetje geruststellend voor mij dat veel posters het ook geen eenvoudige materie vinden. Als ik de teksten van MichaM droogvries, blijft er m.i. dit over: gebruik 'show, don't tell' gebalanceerd, bij voorkeur op plekken waar de tekst verdieping kan gebruiken. Ik sjor dit topic (of is het deze topic...?) weer eens fijn naar boven met de oproep: wie heeft eens een mooi voorbeeld van 'show, don't tell' geschreven, waar je zelf tevreden over bent, en wil dat met mij en de rest van SOL delen? Ik zal de tweede helft aftrappen met: Tell: 'Tegen zonsopgang vertrokken de HP en zijn metgezellen voor een tocht door het woud naar hun woonplaats.' Show: 'De toppen van de hoogste bomen op de heuvel vingen aarzelend de eerste zonnestralen. De groep, met de HP in hun midden, vertrokken, verlangend naar het moment dat ze door de laatste bomen van het grote woud de stadspoort zouden zien.' Wie volgt?

Geen afbeelding
AndreaClimbing

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 januari 2011 - 11:44
Tell: 'Tegen zonsopgang vertrokken de HP en zijn metgezellen voor een tocht door het woud naar hun woonplaats.' Show: 'De toppen van de hoogste bomen op de heuvel vingen aarzelend de eerste zonnestralen. De groep, met de HP in hun midden, vertrokken, verlangend naar het moment dat ze door de laatste bomen van het grote woud de stadspoort zouden zien.'
Hier zit nog steeds ´tell´ in. ´Verlangend naar het moment´: laat het zien door bijvoorbeeld dialoog tussen de personages, of door gedachten van de hp te beschrijven. ´Grote woud´: hoe groot? Heeft het woud nog andere eigenschappen dan alleen ´groot zijn´? En wat voor bomen? Naaldbomen, loofbomen, eiken, beuken, gemengd bos? Welk seizoen? Hoe worden de andere zintuigen aangesproken? Wat horen de personages, wat ruiken ze, wat voelen ze? Effectieve beschrijvingen zijn wat mij betreft concreet en precies, met relevante details, en spreken meerdere zintuigen aan. Ze laten de interpretatie zoveel mogelijk aan de lezer over.

Geen afbeelding
Penwortel

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 januari 2011 - 14:03
Hm, Simon en Andre, ik begrijp wat jullie zeggen. Leuk Simon, dat je je waarschuwing voor clichés afsluit met een cliché, kan ik wel waarderen :). Ik zit nu krap in mijn tijd, maar ik ga vanavond een beter/echt voorbeeld bedenken/opzoeken. Toch lastige materie, dat show and tell... De oproep blijft staan...

Geen afbeelding
Kimmie

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 januari 2011 - 18:41
Ik schrijf eigenlijk best vaak in show stijl en dan als ik het herschrijf haal ik alle onnodige details weg waardoor een goede combinatie van show and tell heb :D

Geen afbeelding
Marjan--

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2011 - 13:28
Even controleren. Is dit nu show? Dit onderstaande voelt voor mij heel natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat een teveel zorgt voor een geforceerd en kunstmatig gedoe. Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Ik ging naar haar toe. Ze draaide zich om toen ik vlak achter haar stond en keek me recht in de ogen. Haar wenkbrauwen schoten omhoog. “Anton, je bent wakker!” “Sorry, ik wou je niet laten schrikken. Goedemorgen.” Ze haalde haar schouders op, glimlachte en knikte: “Goedemorgen. Lekker geslapen?” Ik beet even op mijn mondhoek en keek kort naar de keukenvloer. "Oké, begrepen. Morgen zal ik de deur sluiten, Anton." Groeten, Marjan

Geen afbeelding
Thérèse

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
 25 juli 2011 - 15:17
Het is tell, overigens het voorbeeld van Penwortel ook. De tweede zin die hij als voorbeeld van show laat zien, is uitgebreidere tell.

Geen afbeelding
Marjan--

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2011 - 15:48
Echt waar? Amaai, dat toont aan dat ik het totaal niet begrepen heb. Nu zal ik verdomme zoeken tot ik het vind. Groeten, Marjan

Geen afbeelding
Sjee

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2011 - 16:05
Hoezo tell, Thérèse? Ik vind het voorbeeld van Penwortel inderdaad tell, maar dat van Marjan niet. Of ik snap het ook niet, dat kan best.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2011 - 19:22
Even controleren. Is dit nu show? Dit onderstaande voelt voor mij heel natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat een teveel zorgt voor een geforceerd en kunstmatig gedoe. Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Ik ging naar haar toe. Ze draaide zich om toen ik vlak achter haar stond en keek me recht in de ogen. Haar wenkbrauwen schoten omhoog. “Anton, je bent wakker!” “Sorry, ik wou je niet laten schrikken. Goedemorgen.” Ze haalde haar schouders op, glimlachte en knikte: “Goedemorgen. Lekker geslapen?” Ik beet even op mijn mondhoek en keek kort naar de keukenvloer. "Oké, begrepen. Morgen zal ik de deur sluiten, Anton." Groeten, Marjan
Dit is show, namelijk beschrijving van de handelingen zonder ze te benoemen. Het zou wat mij betreft nog wel wat duidelijker mogen, ik snap nog niet helemaal wat er gebeurt. Maar dat betekent alleen dat er meer bij moet.

Geen afbeelding
Thérèse

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
 25 juli 2011 - 20:26
Wat wordt er niet benoemd aan: - Ik ging naar haar toe. - Ze draaide zich om toen ik vlak achter haar stond en keek me recht in de ogen. - Haar wenkbrauwen schoten omhoog. - Ze haalde haar schouders op, glimlachte en knikte. - Ik beet even op mijn mondhoek. Dat is exact beschrijven wat er gebeurt. Het laat niets aan de verbeelding / invulling van de lezer over. Dit gebeurt zó, niet anders. Dat is dus tell. Hoe het wel moet: ik denk iets uitgebreider het gedrag / gevoel van de bijbehorende emotie(s) beschrijven. Show heeft doorgaans meer ruimte / woorden nodig dan tell. Maar overal show toepassen is ook niet gewenst. Het enige wat echt een emotie weergeeft, is het bijten op de mondhoek.

Geen afbeelding
AndreaClimbing

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2011 - 21:39
Het is zonder twijfel show, want er wordt alleen beschreven, niet geïnterpreteerd. Die interpretatie is wat overgelaten wordt aan de lezer (hoewel ik het voorbeeld niet bijzonder sterk vind). Als emoties benoemd worden (¨ze keek verdrietig¨), dan is het tell. Show is het als wordt beschreven wat er concreet gebeurt, en de lezer dan eigen conclusies kan trekken over de betreffende emoties. En ja, je kunt handelingen te veel beschrijven, maar dan wordt het nog geen tell. Eerder een teveel aan show.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2011 - 22:59
Dat is exact beschrijven wat er gebeurt. Het laat niets aan de verbeelding / invulling van de lezer over. Dit gebeurt zó, niet anders. Dat is dus tell.
Dan denk ik dat je een andere interpretatie hebt van 'show' versus 'tell' dan over het algemeen wordt gebruikt. Show wil zeggen: beschrijven zonder zelf in te vullen. Dus: Haar ogen werden groot, ze sloeg haar hand voor haar mond en slaakte een gilletje. In plaats van: Ze schrok. De kunst is nu juist om het zo te beschrijven dat invullen door de schrijver niet meer nodig is. Dat het dus inderdaad precies zo gebeurt als de schrijver dat verbeeldt. Dat is het principe van 'show' (zo veel mogelijk beschrijven) tegenover 'tell', namelijk 'benoemen'. Dat wil trouwens helemaal niet zeggen dat er niets aan de verbeelding van de lezer wordt overgelaten. In tegendeel: het is juist een manier om de verbeelding te prikkelen. Schrijven is specifieke plaatjes en emoties oproepen. Niet 'het gebeurde ongeveer zo', maar 'dit was wat er gebeurde, zo zag het er uit, zo rook het, smaakte het, voelde het...'

26 juli 2011 - 6:44
Show wil zeggen: beschrijven zonder zelf in te vullen. Dus: Haar ogen werden groot, ze sloeg haar hand voor haar mond en slaakte een gilletje. In plaats van: Ze schrok.
Dit is voor mij nog steeds "tell". Het wordt voor mij pas show wanneer je laat zien wat haar laat schrikken, dan hoef je als lezer niet verteld te worden dat ze schrikt, dat begrijp je dan wel. Dan kun je met wat simpels als "schrok ze" volstaan. Haar ogen werden groot, ze sloeg haar hand voor haar mond en slaakte een gilletje. Dit vind ik typisch een zin van schrijvers die van show don't tell hebben gehoord, maar het niet helemaal doorgronden. Hier wordt nog steeds verteld dat ze schrok, alleen met veel meer woorden. Door de hele situatie te tonen heb je voor de reactie van de personages maar een half woord nodig. Vaak is de situatie ook belangrijker dan een gedetailleerde beschrijving van de reactie van personages. Maar ik zie wat veel schrijvers die uitgebreid de reactie gaan vertellen en flink schrappen in wat eraan vooraf gaat.

Geen afbeelding
Wil K.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 8:45
Show is: laten zien/voelen wat er gebeurt. Tell is: vertellen wat er gebeurt. Voorbeeld: 'Rij voorzichtig.' Ze slikte het woord 'lieverd' nog net op tijd in. (actie/show) 'Rij voorzichtig.' Ze wilde hem graag lieverd noemen, maar wist dat ze dat beter niet kon doen. (tell) Heb ik het een beetje begrepen?

Geen afbeelding
Thérèse

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
 26 juli 2011 - 10:32
In dit al te kort fragment - # 72, waarin ook veel dialoog verwerkt is - is eigenlijk niet te showen wat ik wil vertellen. Het komt erop neer dat je in een rijke dan wel sobere taalomgeving - rijk of sober afhankelijk van je bedoeling en je stijl - overbrengt wat er gebeurt in een personage <- opgewekt door omstandigheden, gebeurtenissen, een situatie of andere personages. Dat doe je veelal met gebruikmaking van zintuigen. Een verhaal is echter zelden enkel show alleen; eerder wél tell alleen. Het wondere van sprookjes en andere oude epiek is dat het zo goed als volledig tell is, waar kennelijk zó veel gevoel in zit dat we ze nog steeds lezen, eeuwen nadat ze geschreven zijn. Show is dus geen wet, maar een zoektocht naar het juiste woord voor de juiste bedoeling. Hij hoefde bij het ontwaken zijn ogen niet op te slaan om te weten dat het een donkere dag was. Hij liet zijn linkervoet over de koele ijzeren bedrand glijden, als eerste stap in de nieuwe dag, maar trok hem terug en vleide hem tegen zijn veílige, warme rechterkuit. Wie weet, en detail ook van alles op aan te merken, maar duidelijk is dat hier niet letterlijk beschreven wordt dat iemand geen zin heeft om op te staan, maar dat je dat als lezer toch wel een beetje doorhebt. Het kan ook korter, een mix: Luiheid was zijn passie. Zijn training bestond uit het driemaal bewegen van zijn dikke teen voor hij de gedachte aan opstaan in hem kon toelaten. En tell: Hij had geen zin om op te staan. 't Was natuurlijk weer een rotdag. Te veel show maakt epiek tot lyriek, zoals in Changement de décor van Ellen Warmond (zie voor het hele gedicht:http://members.home.nl/dichtkunst/ellenwarmond-1…): Zodra de dag als een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 10:39
Show wil zeggen: beschrijven zonder zelf in te vullen. Dus: Haar ogen werden groot, ze sloeg haar hand voor haar mond en slaakte een gilletje. In plaats van: Ze schrok.
Dit is voor mij nog steeds "tell". Het wordt voor mij pas show wanneer je laat zien wat haar laat schrikken, dan hoef je als lezer niet verteld te worden dat ze schrikt, dat begrijp je dan wel. Dan kun je met wat simpels als "schrok ze" volstaan.
Erm het gaat even over het voorbeeld en niet de literaire kwaliteit van het voorbeeld. Het is echt heel simpel: Show is beschrijven, tell is benoemen. Klaar. Als het er om gaat hoe je schrikken beter beschrijft in plaats van benoemt is dat een andere discussie.

Geen afbeelding
Sjee

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 12:15
Als het er om gaat hoe je schrikken beter beschrijft in plaats van benoemt is dat een andere discussie.
Nee hoor, dat past hier prima. Wat voor de één show is, is voor de ander nog niet show genoeg, zoals hierboven wordt aangegeven. Dat vind ik leerzaam en past in een topic over show en tell. Maar de fragmenten zijn denk ik te kort om echt show te laten zien. Je werkt naar zo'n scène toe.

Geen afbeelding
Helma

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 12:32
Zie ook het artikel in het Magazine Schrijven van juni-juli 2011: Tell, don't show. Hierin een kritische beschouwing over de bijna ijzeren wet Show don't tell. Teveel show kan de lezer irriteren. Het is maar net waar je de nadruk of spanning wilt leggen. Die momenten kun je levendig maken door Show. Voor de vaart en ontspanning, of voor de duidelijheid, kun je er juist weer voor kiezen om te benoemen. Show: hij liep rood aan. Tell: Hij werd boos. Ik vind het wel prettig als de emotie af en toe gewoon benoemd wordt. Teveel opgehaalde wenkbrauwen en roodaangelopen gezichten kunnen inderdaad gaan irriteren. Waarom al die omhaal als je iets ook gewoon kunt benoemen. Het gaat denk ik om de juiste combinatie van beide technieken, bewust toegepast. Passend bij het moment en de plek in het verhaal.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 12:44
Als het er om gaat hoe je schrikken beter beschrijft in plaats van benoemt is dat een andere discussie.
Nee hoor, dat past hier prima. Wat voor de één show is, is voor de ander nog niet show genoeg, zoals hierboven wordt aangegeven. Dat vind ik leerzaam en past in een topic over show en tell.
Oke :-) Nou in dat geval bij deze mijn opvatting over goed gebruik van show en tell :-) Het is zeker niet altijd verkeerd om 'tell' te gebruiken. Voorbeeld: Hij legde de telefoon neer, rende naar buiten en stapte in de auto. Hij gaf gas en reed met piepende banden weg. Een uur later parkeerde hij voor het kantoorgebouw en ging naar binnen. Jacky stond met een beteuterd gezicht naast zijn deur en ze stamelde iets dat hij niet verstond. Hij ging naar binnen. Zijn kantoor was onherkenbaar. De ordners die gisteren nog geruststellend gealfabetiseerd op hun plekje in de grijze archiefkast stonden, lagen nu als dode vlinders, geopend en met de inhoud verkreukeld, op de vloer. De laden van zijn antieken eikenhouten bureau waren omgekeerd op het werkblad. Witte vulling bloedde uit de opengesneden leren kussens van zijn bureaustoel. Zelfs de armsteunen waren niet gespaard. Het is prima om de autorit als 'tell' te beschrijven. Ik heb ook geen enkele moeite met het feit dat de secretaresse beteuterd kijkt en iets onverstaanbaars stamelt. Maar het zou zonde zijn om de toestand van het kantoor af te doen als "Zijn kantoor was onherkenbaar. De inbreker had alles overhoop gehaald."

Geen afbeelding
Helma

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 12:41
Hij gaf gas en reed met piepende banden weg: dat zie ik weer als show. Tell: hij reed snel weg in zijn auto. Een beteuterd gezicht kan hier inderdaad prima ja, precies wat ik bedoel. Wat krijg je anders: met een omlaaggetrokken lip en wazige ogen keek ze om zich heen. Naar mijn smaak te ver gezocht. Het overhoop gehaalde kantoor is weer iets belangrijks om te showen ja.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 12:47
Hij gaf gas en reed met piepende banden weg: dat zie ik weer als show. Tell: hij reed snel weg in zijn auto. Een beteuterd gezicht kan hier inderdaad prima ja, precies wat ik bedoel. Wat krijg je anders: met een omlaaggetrokken lip en wazige ogen keek hij om zich heen. Naar mijn smaak te ver gezocht. Het overhoop gehaald kantoor is weer iets belangrijks om te showen ja.
Jacky is een vrouw, maar dat terzijde ;) 'tell' is pas een probleem als het verhaal daardoor kracht verliest. Als schrijver ben je ook cameraman: je gebruikt close ups voor zaken die belangrijk zijn. Het is denk ik ook ervaring en intuïtie wat je wel en niet uitgebreid toont. Alles beschrijven is vre-se-lijk saai. Het tempo van het verhaal en het ritme van de scenes is volgens mij heel belangrijk, en dan moet je wel dingen samenvatten. 'Show don't tell' is nou typisch zo'n principe waar geen harde regels voor bestaan.

Geen afbeelding
Sjee

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 12:45
Ik vond dat artikel wel goed, maar wat vaag. Ik moet het nog een keer lezen. Ben er mee eens dat te veel show erg vermoeiend kan zijn en gaat irriteren. Probeer maar eens origineel te blijven, inderdaad. En ook vraag ik me af of er geen vertelkunst verloren gaat omdat we van onszelf steeds minder mogen 'tellen'. Ik val vaak in de kuil dat ik beide doe. Eerst show, en dan leg ik het nog een keer uit. Gelukkig zeggen mijn proeflezers dan: schrappen, dat weten we al.

Geen afbeelding
Chyanna

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 juli 2011 - 13:45
Ik vind het wel prettig als de emotie af en toe gewoon benoemd wordt. Teveel opgehaalde wenkbrauwen en roodaangelopen gezichten kunnen inderdaad gaan irriteren. Waarom al die omhaal als je iets ook gewoon kunt benoemen. Het gaat denk ik om de juiste combinatie van beide technieken, bewust toegepast. Passend bij het moment en de plek in het verhaal.
Mee eens.