Te jong om te schrijven?

Even de tags goed gezet bij mijn vorige bericht, het blijft moeilijk :D Hoe weet jij welke boodschap een ander over wil brengen met de begeleidende brief? Lees een stukje terug, dan kun je precies zien waarom ik begonnen ben met het noemen van mijn naam en leeftijd. Dat heb ik zeker niet gedaan om medelijden of weet ik wat te krijgen van de uitgever.

Omdat je de tekst hiervoor had geplaatst, sort of. Er is een verschil tussen wat je schrijft en wat de ontvanger interpreteert. Als je goed wilt schrijven, moet je je in de ontvanger (lezer) verplaatsen en zijn taal spreken. Zit een uitgever te wachten op informatie over de leeftijd van een schrijver? Ik denk het niet, een uitgever wil in de eerste plaats lezen waarom hij tijd moet besteden aan het lezen van de synopsis. Waar richt je de aandacht op als je de begeleidende brief begint met het noemen van je leeftijd? Dat boeit dus niet. Wat moet zo'n uitgever daar wel niet van denken? Als ik uitgever was zou ik denken "weer zo'n zelfbenoemd wonderkind, waar is de prullenbak?" Waarom begin je met iets dat de uitgever in eerste instantie niet zal interesseren? Vermoedelijk vind je het zelf heel belangrijk, het is wat jij wilt laten weten, niet wat de lezer wil weten. Je laat direct blijken "omdat ik 15 ben moet u mijn synopsis lezen". Dat pas denkt die uitgever er zelf wel bij. Zou je ook zo beginnen als je 18 was? 25? Pas 50? Desondanks wens ik je veel succes.

Het kan best zijn dat je als jonge schrijver bepaalde dingen niet weet, omdat je ze nog niet geleerd hebt, zoals sollicitatiebrieven schrijven. Hier een voorbeeld van hoe je dit kan aanpakken: http://www.intermediair.nl/artikel/hoe-schrijf-ik… Hier een voorbeeld van wat je kan doen als je je MS wil presenteren bij een uitgeverij: http://www.kluitman.nl/view.php?pn=overkluitman/v…

Oké, Schli, je reactie maakt me een beetje pissig, dus zal ik hem langzaam beantwoorden om te voorkomen dat ik dingen ga zeggen waar ik later spijt van krijg. Ik word nu wel een beetje moe, omdat ik mezelf constant moet herhalen.

Omdat je de tekst hiervoor had geplaatst, sort of.

Ik heb de eerste regel van die brief hier niet eens letterlijk neergezet. De hele brief is één A4tje.

Er is een verschil tussen wat je schrijft en wat de ontvanger interpreteert. Als je goed wilt schrijven, moet je je in de ontvanger (lezer) verplaatsen en zijn taal spreken.

Ben jij de uitgever die ik benaderd heb? Zo niet, dan weet jij niet hoe mijn ontvanger de tekst interpreteert. Denk je dat ik mijn brief begonnen ben met "Yo mattie"? Nee, ik weet dat ik formeel en volwassen moet schrijven naar een volwassen persoon die ik niet ken. Dankjewel voor de tip.

Zit een uitgever te wachten op informatie over de leeftijd van een schrijver? Ik denk het niet, een uitgever wil in de eerste plaats lezen waarom hij tijd moet besteden aan het lezen van de synopsis.

Je hebt zelf alle nadelen van puberschrijvers op zitten noemen - het is niet eerlijk als een uitgever die pas voor de voeten krijgt geworpen als hij/zij het manuscript al serieus in overweging genomen heeft. Maar goed, als je terugleest (voor de derde keer, of zo) zie je waarom ik mijn leeftijd in de brief heb gezet. Dan zou je ook lezen dat ik meteen onder die zin argumenten heb gezet om door te lezen (en waarom het manuscript interessant zou kunnen zijn). Als je het niet heel erg vindt, ga ik mijn complete brief niet op internet zetten, maar neem maar van mij aan dat die argumenten behoorlijk goed zijn.

Waar richt je de aandacht op als je de begeleidende brief begint met het noemen van je leeftijd? Dat boeit dus niet. Wat moet zo'n uitgever daar wel niet van denken? Als ik uitgever was zou ik denken "weer zo'n zelfbenoemd wonderkind, waar is de prullenbak?"

Bij dit stuk begon ik boos te worden. Ik ben heel blij dat jij geen uitgever bent. Misschien denkt de uitgever wel dat ik mijn begeleidende brief heel formeel en correct heb opgesteld voor iemand van 15, weet jij veel. Ik zie ook geen reden waarom de uitgever meteen zoiets zou denken als hetgeen wat jij zegt. Een manuscript van mij heeft evenveel recht op een lezer als een manuscript van jou.

Waarom begin je met iets dat de uitgever in eerste instantie niet zal interesseren? Vermoedelijk vind je het zelf heel belangrijk, het is wat jij wilt laten weten, niet wat de lezer wil weten. Je laat direct blijken "omdat ik 15 ben moet u mijn synopsis lezen". Dat pas denkt die uitgever er zelf wel bij. Zou je ook zo beginnen als je 18 was? 25? Pas 50?

HO! "Omdat ik 15 ben, moet u mijn synopsis lezen"? Als jij mijn post niet leest en ik de jouwe niet begrijp, komen we niet ver met dit gesprek. Ik heb al in eerdere posts - en in deze post ook - verteld dat er een lijstje argumenten achter mijn leeftijd staat. Sterke argumenten. Ik ben ook niet van mening dat je kunt oordelen over een brief als je alleen de eerste regel gezien hebt, maar goed. Hoe weet jij wat de uitgever er zelf bij denkt? Ken je hem/haar persoonlijk? Als ik 18 of 25 was, zou ik geen last hebben van de beperkingen die jij eerder genoemd hebt, dus dan hoef ik mijn leeftijd niet te vermelden.

Desondanks wens ik je veel succes.

Dankjewel. Ik weet dat de kans op een afwijzing ontzettend groot is en dat ik die waarschijnlijk ook ga ontvangen, maar ik hoop dat de uitgever anders denkt dan jij en mij niet puur op mijn leeftijd afwijst, maar op het verhaal zelf. @FS: Ik heb geleerd hoe ik een sollicitatiebrief moet schrijven en ook wat rondgezocht op internet, o.a. bij Kluitman, ja. Gewoon je sterke punten benoemen, uitleggen waarom die uitgeverij zo geweldig is, kort iets over wat je schrijft, enz. Dat was eigenlijk best leuk om te doen :D

Er is een verschil tussen wat je schrijft en wat de ontvanger interpreteert.

Ja, alleen ben je enkel verantwoordelijk voor wat je schrijft en niet voor wat de ander interpreteert. Als we er continu rekening mee zouden moeten houden hoe de ander iets eventueel misschien zou kunnen gaan interpreteren, zou niemand meer iets op papier krijgen. Ik ben het met je eens dat een zekere mate van inleving gunstig is, zeker als je iets van iemand gedaan wilt krijgen, maar dat kent wel grenzen en heeft ook het gevaar van overmatig invullen hoe iemand iets op gaat vatten, terwijl dat wellicht helemaal niet het geval is. Ik begrijp wel wat je verderop zegt; het idee dat het over kan komen als "omdat ik 15 ben moet u mijn synopsis lezen". Het raakt aan opmerkingen die eerder voorkomen in de discussie, zoals "als ik 500 manuscripten moest lezen, zou ik die van iemand van 15 onderop leggen" o.i.d.. De vraag is dan of je een leeftijd mag gebruiken als excuus, hetzij om iets niet te lezen, hetzij om om extra aandacht te vragen (ik zeg niet dat Spirit zich hier schuldig aan maakt, op basis van hoe ze zichzelf uitlegt krijg ik eerder de indruk van niet, maar ik kan me voorstellen dat het soms gebeurt). Als je het helemaal zuiver wil houden en iedere vorm van discriminatie (positief of negatief) wil vermijden, is het misschien beter om het gewoon niet te noemen.

Ik zit mezelf nu af te vragen waarom ik me zo betrokken voel bij Spirit, en waarom dit onderwerp me zo aanspreekt. Als ikzelf al ooit slachtoffer ben van leeftijdsdiscriminatie, komt dat niet door mijn jeugd. :ninja: Dat mag duidelijk zijn. En Spirit heeft mijn steun niet nodig, die kan uitstekend voor zichzelf opkomen. Als dat een maatstaf zou zijn voor haar schrijfvaardigheden, dan geef ik haar een goede kans dat het haar lukken gaat om de aandacht van een uitgever in positieve zin op zich te vestigen. Ik heb erover nagedacht en het komt waarschijnlijk omdat ik me zo zit te ergeren. Waarom zo ontmoedigend? Wat drijft degenen die een enthousiaste en intelligente 15-jarige - die duidelijk iets in d'r mars heeft - om haar te trachten te weerhouden van het insturen van een ms naar een uitgever? Er zijn hier argumenten gebruikt die op het bordje van ouders thuishoren. Zoals dat het leven uit méér dan alleen schrijven bestaat. Nou, ik denk dat we die zaken met een gerust hart overlaten aan Spirits ouders zelf? Als ik zie hoe zij haar standpunten verdedigt, denk ik: indien dit mijn dochter was, zou ik apetrots zijn. Ik tracht mezelf aan te leren bij iedere posting te overwegen of dit nuttig is en of ik mijn tijd niet beter kan benutten door mijn eigen (schrijf-)ding te doen. Ik vertrek zo voor een lang weekend weg en het spijt me dat ik daardoor de discussie niet meer kan volgen. Vandaar.

Go for it!

Zoals wel vaker gebeurt, is het weer Tja die mijn gedachten beter verwoordt dan ik het zelf kan. :rolleyes: Spirit, doe je naam eer aan! Recht zo-t-ie gaat, meis! En degene(n?) die hier zoveel tijd zit(ten) te besteden aan het (duidelijk vruchteloos) trachten om deze jonge vrouw te ontmoedigen, zou ik willen adviseren: Kijk eens in de spiegel, zet die zonnebril dan even af, en vraag jezelf dan af: waarom doe ik dit?

Jamie zegt: Ik ben het met je eens dat een zekere mate van inleving gunstig is. Ja, en je schrijft het zelf al min of meer, het gevaar van overmatig invullen. Ik vind het knap als iemand zich kan inleven in onzichtbare personen, die aangeboden teksten beoordelen. Ten minste: als ik een ms instuur heb ik geen notie van wie en wat voor persoon dat ms gaat lezen. Ik geloof niet dat er een standaard manier van interpreteren bestaat onder uitgevers en hun werknemers. Hoe iets geïnterpreteerd wordt is een complexe zaak en per individu verschillend. Zelfs bij mensen die we erg goed (denken te) kennen kunnen we er ineens volledig naast zitten met onze inleving. Alleen al omdat mensen niet statisch zijn in hun gedrag, opvattingen, gevoelens enz. Waar je wel rekening mee kunt houden is de markt van dit moment. Die is immers zichtbaar. Worden er boeken uitgegeven van tieners, hoeveel, wat voor boeken zijn dat, waar worden ze uitgegeven en komt jouw ms daarmee overeen. Maar dan nog, als dit laatste niet het geval is, is dat geen reden om je ms niet aan te bieden.

J Ik vind het knap als iemand zich kan inleven in onzichtbare personen, die aangeboden teksten beoordelen.

Dat lijkt me toch een belangrijke eigenschap, als je schrijver bent, dat je zo'n beetje weet hoe een lezer in elkaar zit, wat die leest in wat je schrijft, hoe je tekst overkomt, hoe een ander die interpreteert. Feitelijk ben je met schrijven voortdurend daar mee bezig (althans, ik ga er vanuit dat mensen schrijven om gelezen te worden). Voor wat betreft de begeleidende brief, dat lijkt me niet zo heel erg verschillen van een sollicitatiebrief, en bij sollicitatietraining leer je op de manier van de (onbekende) ontvanger naar je eigen sollicitatiebrief kijken: welke indruk maak je, welke indruk wil je maken? Sluit die indruk aan bij het profiel dat ze zoeken? Een van de tips die je bij zo'n training krijgt om het schrijven makkelijker te maken, is vooraf informatie inwinnen over die "onbekende": website bekijken, informatief telefoongesprek, langsgaan (als het bijv. een winkel is).

Kijk eens in de spiegel, zet die zonnebril dan even af, en vraag jezelf dan af: waarom doe ik dit?

Waarom we mensen helpen op een forum? Medemenselijkheid? Het gaat me trouwens niet op Spirit, maar om iedereen die hier meeleest. En ik heb medelijden met de uitgevers die onder het motto "wat maakt je leeftijd uit, stuur toch op" bedolven worden onder onrijpe schrijfsels. Wanneer heb jij voor het laatst een tekst van een 15-jarige gelezen? Bovendien amuseer ik me kostelijk met de antwoorden van Spirit, die daarin een typische puber is. Kan ik me nog goed herinneren, jij niet dan?

J Ik vind het knap als iemand zich kan inleven in onzichtbare personen, die aangeboden teksten beoordelen.

Dat lijkt me toch een belangrijke eigenschap, als je schrijver bent, dat je zo'n beetje weet hoe een lezer in elkaar zit, wat die leest in wat je schrijft, hoe je tekst overkomt, hoe een ander die interpreteert. Feitelijk ben je met schrijven voortdurend daar mee bezig (althans, ik ga er vanuit dat mensen schrijven om gelezen te worden).

Dan zijn wij verschillend, denk ik. Ik schrijf vooral om het schrijven zelf. Ik leef mij in in de personages van mijn verhaal en probeer die zo goed mogelijk neer te zetten. Hoe een lezer in elkaar zit? Er bestaat niet 'een' lezer. Iedere lezer is anders en ik kan me maar proberen in te leven in een lezer als ik die ene lezer persoonlijk leer kennen en de lezer mij.

Zo kom ik niet aan vertrekken toe. :D Nee, ik vind de antwoorden van Spirit totaal niet puberaal. Ik heb haar teksten gelezen. Die van jou ook, via Google. Die van háár vond ik goed. (Totaal losgezien van leeftijd, overigens.) En nou ga ik echt de PC uitzetten. :angry:

@JanHeij: Dankjewel! Ik zou veel uitgebreider op je berichten kunnen reageren, maar dan wordt het een beetje offtopic, dus dat doe ik niet :P @Schli:

Bovendien amuseer ik me kostelijk met de antwoorden van Spirit, die daarin een typische puber is. Kan ik me nog goed herinneren, jij niet dan?

Ik denk dat deze twee zinnen heel duidelijk maken wie van ons tweeën zich het beste volwassen op kan stellen. Je gaat niet in op mijn lange bericht, prima, ik zou het niet erg vinden als de discussie nu afgelopen zou zijn, maar je vertelt wel even tussen neus en lippen door dat je 'je kostelijk geamuseerd hebt' om mijn antwoorden. Vertel eens, met goede argumenten, wáárom mijn antwoorden zo leuk en puberaal zijn. Ik doe ook mijn best om alles wat ik zeg uit te leggen en te beargumenteren, zoals het hoort in een discussie, en ik zou het fijn vinden als jij dat ook zou doen. Wie weet kan ik er nog iets van leren. Ik heb trouwens ook verhalen van je gelezen via google. Je stijl is precies hetzelfde als in deze discussie: je wilt heel graag moeilijke woorden gebruiken en komt af en toe een beetje te belerend over. Ik denk dat pubers daar veel minder last van hebben tijdens het schrijven, want belerend overkomen lijkt me typisch een valkuil voor (sommige) volwassenen.

@Spirit, ik vind je heel volwassen overkomen in deze discussie. Zet 'm op met je boek :)

@Corstiaan: Dankje :D Ik ben nu toch wel heel benieuwd waarom mijn reacties door de één volwassen worden gevonden en door de ander amusant...

Wel, Spirit, dat komt omdat iedereen de dingen anders interpreteert :p

Spirit en Schlimazlnik, Jullie hebben allebei je eigen nivo gehandhaafd. Persoonlijk vind ik dat een goede zaak.

En nu kom ik me er ook mee bemoeien. Ten eerste wil ik toch wel even duidelijk maken dat meneer Schli op een paar punten volgens mij toch echt gróndig fout zit. Waarom zou een uitgever bedolven worden onder "onrijpe schrijfsels" omdat hij het toelaat dat ook jeugdige schrijvers hun verhalen mogen opsturen? Denkt u serieus dat er zoveel "onrijpe" mensen (ik ga ervan uit dat u tieners bedoelt) die 1. een heel verhaal netjes te gaan opschrijven en 2. vervolgens de ballen hebben om dit op te sturen naar een uitgever zijn? Denkt u echt dat deze jonge schrijvers automatisch mensen zijn die niets van schrijven weten, enorm zelfoverschat zijn en dat elke uitgever deze mening deelt? Nee? U komt nochtans wel zo over. Waarom zou hij überhaupt zoiets denken? Neemt u dan aan dat een uitgever niet professioneel is en manuscripten van een jonge schrijver onderaan de hoop legt, puur omdat ze jonger zijn? Natuurlijk zullen er wel zulke uitgevers zijn, en uiteraard zullen er ook wel een paar verhalen bijzitten van tieners die op niets trekken. Maar dat is bij volwassenen evengoed het geval; ik kan mij amper inbeelden dat er überhaupt veel tieners zijn die een volledig verhaal schrijven en dit naar een uitgever opsturen - ik denk dat deze eerder zeldzaam zijn en dat een uitgever ze daarom juist NIET onder de hoop zal leggen. Ach ja, dit zijn maar theorieën, maar ik vind uw manier van denken in elk geval een beetje raar. Ik zou ook nog willen zeggen dat ik mij een beetje aangevallen voel door uw manier van posten, jong zoals ik ben. Het lijkt er namelijk nogal op neer te komen dat u Spirits posts als "puberaal" afschrijft, puur omdat u weet DAT ze vijftien jaar is. We zouden nog gaan denken dat u uw geloof/respect in de jeugd een beetje bent verloren. U zou nogal eens kunnen schrikken. En voor Spirit; nog heel veel succes gewenst met je uitgeversavontuur. En blijf zeker nog proberen, want Amy en Roy verdienen het om nu eens écht te mogen gaan leven!

ik kan mij amper inbeelden dat er überhaupt veel tieners zijn die een volledig verhaal schrijven en dit naar een uitgever opsturen - ik denk dat deze eerder zeldzaam zijn en dat een uitgever ze daarom juist NIET onder de hoop zal leggen.

Ca. 120 boeken die het tegendeel bewijzen. En dan weet ik nog niet eens wat er bij andere POD wordt gepubliceerd, bij TenPages etc. wordt aangeboden en ook niet wie eerst naar een reguliere uitgever schrijft. Ik schat het op vele tientallen manuscripten per jaar.

Hé Schli, wat leuk om je weer eens te zien! Reageer je ook nog op mijn bericht? 120 boeken op... hoeveel boeken van volwassenen? @Minos: Ik ben onder de indruk van je woordkeus en het volledig met je eens. Dankjewel voor het succes wensen, jij ook veel succes met je verhaal!

Ca. 120 boeken die het tegendeel bewijzen.

Oei, als ik zo de fragmenten uit een aantal van die boeken eens doorlees, schrik ik eerlijk gezegd wel. Wie heeft er precies baat bij dat deze boeken uitgegeven worden? De kinderen, de potentiële lezers of de "uitgever"? Dit is geen kritiek op jonge schrijvers op zich, maar op Boekscout YO. Net zoals er volwassen schrijvers zijn die nog niet klaar zijn om uitgegeven te worden, is dit bij sommige jonge schrijvers ook het geval. En zij worden hier wel heel gemakkelijk gelokt met uitspraken zoals "Boekscout YO! gooit de deuren voor alle kinderen open. Wij zijn er niet alleen voor ‘wonderkinderen’, maar voor alle kinderen van 10 tot 15 die zelf een boek hebben geschreven." en "Wat zullen je ouders, je opa’s en je oma’s, je broers en je zussen trots op je zijn. En wat zullen ze in de klas opkijken, als jij je eigen boek kunt laten zien…!". Ik denk dat er best jonge schrijvers zijn die zichzelf al zien staan met hun eigen boek en dan met Boekscout in zee gaan, terwijl ze onvoldoende op de hoogte zijn van zowel de gevolgen van het publiceren van een boek als de opzet van Boekscout, die zich hier als reguliere uitgever presenteert. Er is wel toestemming nodig van de ouders maar als deze niet thuis zijn in de boekenwereld trappen ze er ook zo in. Immers: "We hebben tot nu toe ook geen enkele uitgeverij in het buitenland gevonden die specifiek voor kinderen werkt. We willen ons niet al te hard op de borst kloppen, maar àls er al uitgeverijen voor kinderen op de wereld bestaan, zijn het er maar heel weinig. Mogelijk is Boekscout YO! dus zelfs de enige in de hele wereld…"

Oei, als ik zo de fragmenten uit een aantal van die boeken eens doorlees, schrik ik eerlijk gezegd wel. Wie heeft er precies baat bij dat deze boeken uitgegeven worden? De kinderen, de potentiële lezers of de "uitgever"?

Het lijkt me dat die vraag niet alleen op Boekscout Yo terugslaat, maar dat je die vraag ook in het algemeen kunt stellen bij publicaties van minderjarigen. @ Spirit: ik ga geen tijd meer aan je verspillen.

Ik wil niet heel vervelend doen, Schli, maar ik zou echt graag willen weten wat je te zeggen hebt op bericht #73. Wees een vent en verdedig je zinnen!

Oei, als ik zo de fragmenten uit een aantal van die boeken eens doorlees, schrik ik eerlijk gezegd wel. Wie heeft er precies baat bij dat deze boeken uitgegeven worden? De kinderen, de potentiële lezers of de "uitgever"?

Het lijkt me dat die vraag niet alleen op Boekscout Yo terugslaat, maar dat je die vraag ook in het algemeen kunt stellen bij publicaties van minderjarigen.

Daarin verschillen we van mening. Ik heb het specifiek over de benadering van Boekscout YO, niet over die van reguliere uitgevers. Die zijn kritischer en investeren zelf ook in een auteur en zijn/haar manuscript, wat de kans op een goed eindproduct (waar iemand als volwassen schrijver ook nog achter staat) vergroot.

Schli, ik denk dat niemand eraan twijfelt dat er door minderjarigen slechte boeken worden geschreven. Misschien procentueel wel meer dan door volwassenen. Maar feit blijft dat er ongeacht de leeftijd slechte boeken worden geschreven. Is dat erg? Kun je het jonge (en volwassen) schrijvers kwalijk nemen dat ze het bij een uitgever willen proberen? En is jouw mening dat geen enkele minderjarige een goed boek kan schrijven? Is er wat jou betreft een minimum leeftijd dan?

Schlimazlnik en Spirit, begraaf de strijdbijl maar voor nu. Jullie één-tweetje gaat deze discussie niet leesbaarder maken.

Alles gelezen hebbende. Prachtige discussie. Ik heb besloten te wachten met mijn debuut tot ik 95 ben. Geachte Uitgever, ik ben 95 en ... Verdikkie, hij knikkerde mij zo in de prullenbak. Had ik het maar gedaan toen ik 12 was.

hoi. Nooit geschoten is altijd mis ! Doe inderdaad mee aan schrijfwedstrijdem, waarvoor je niets hoeft te betalen bij je inzending! Ze staan ook soms, bij "wedstrijden" op dit forum ! Stuur een geheel zelfbedacht verhaal in naar bekendere uitgevers en vraag aan hun of je kans maakt op een publicatie of er nog veel aan moet veranderen volgens hun uitgeverij. Nooit geschoten is altijd mis,,toch? Ik heb ook wel eens gratis tips gehad van een uitgeverij. p.s. Ik begon op mijn 9de of 11de geloof ik met gedichten schrijven. Er zijn 2 boekjes geheel voor mij uitgegeven, zonder een cent ervoor hoeven te betalen: Ik heb al best wat publicaties op mijn naam staan qua gedichten. Zie mijn profiel. 1 Dichtbundel. 1 Kinderboek via Boekscout. p.s. De burgemeester van Almere heeft mijn kinderboek link getwitterd. (Heeft iemand Twitter ?(Ik niet meer namelijk) Ik kwam haar tegen in de Ah en heb haar later, een kinderboek opgestuurd en kreeg complimenten dat ze het een leuk en mooi kinderboek vind en dat ze mijn boek link, naar de site van de uitgeverij zou Twitteren. Gewoon doorgaan, dan heb je tenminste een doel in het leven toch,hi,hi ?;)) p.s. Ik wil nog steeds "positief" bekend worden met schrijven en daar ga ik weer voor, als ik weer iets meer rust heb om te schrijven. Ondertussen doe ik dan af en toe mee aan een gedichtenschrijf wedstrijd om, toch te blijven schrijven. Succes en niet gelijk opgeven, als het even tegenvalt oke ? gr van Mar

Ik ben natuurlijk al stokoud, maar er is net een verhalenbundel gepubliceerd waar niet alleen een verhaal van mij in staat maar ook een van Sarah van der Vlist, die 14 jaar oud was toen zij het schreef. Dus ... http://www.uitgeverijmozaiek.nl/boeken/Els-Florij…

Inmiddels is topicstarter - die overigens maar één post geplaatst heeft - een jaartje of zes, zeven ouder, en loopt inmiddels tegen de twintig. Wel een beetje flauw, Helga, om op deze manier aandacht te vragen voor een boek waar je zelf in staat.

* Verwijderd *