Engelse gesprekken in Nederlandse tekst.

Hele bekende zinnetjes gebruiken af en toe ("how are you" enzo) en dan verder gewoon "zei hij in het Engels" en variaties erop. Dan snapt de lezer wel dat het in het Engels gaat.

Je zult toch op een andere manier moeten overbrengen dat die mensen van oorsprong anderstalig zijn. Gesprekken in een andere taal vind ik echt niks in een boek. Ook films die bijvoorbeeld in Frankrijk spelen, maar engelstalig zijn en waar dan toch af en toe een Frans woord in gesproken word, vind ik zoiets vreemds.

Ook films die bijvoorbeeld in Frankrijk spelen, maar engelstalig zijn en waar dan toch af en toe een Frans woord in gesproken word, vind ik zoiets vreemds.

Ja daar zeg je wat. Ik las eens een uit het Engels vertaald Nederlands boek, waarin steevast het woord 'Sir' onvertaald werd gelaten. Dat vond ik erg storend. 'Heb je dat meegebracht?' 'Ja sir!' Vreselijk. Dus, ja, schrijf gewoon alles in het Nederlands, maar vertel erbij dat ze in een gebroken Engels spreken. Dat werkt het beste. Of af en toe een eenvoudig Engels zinnetje, zoals Micha aangeeft, kan ook.

Dit is een fragmentje uit mijn tekst: Lieke steekt haar hoofd uit de tent, de zweetdruppeltjes parelen op haar neus en voorhoofd. Ze blaast haar haren uit haar gezicht. ‘Goodmorning, beautiful!’ roept Dénez enthousiast. Lieke bloost. Ik stel Lieke en Dénez aan elkaar voor. Terwijl ik met Dénez praat zit Lieke stil bij de tent. Ze kauwt langzaam op haar pañini en ze slurpt van haar koffie. Ze zit er een beetje bij als een uit de boom gevallen vogeltje. Ze is niet zo’n held in de ochtend. ‘Come on, let’s go!’ roept Dénez. ‘What? Where to?’ stamelt Lieke. ‘You too, Rik!’ roept Dénez. ‘We’re gonna swim in the Donahue.’ Ik dacht altijd dat je niet in de Donau kon zwemmen. Vanwege de harde stroming. Dénez vertelt dat we aan de punt van het eiland, waar de stroming zich splits om het eiland heen, rustig kunt zwemmen. Stoort het Engels jullie als jullie dit lezen? Zou ik het Engels moeten cursiveren?

Het stoort me helemaal niet. Ik lees graag boeken waar dialogen zo authentiek mogelijk zijn. De kunst is om de vreemde taal niet te frequent te gebruiken en niet te moeilijk te maken. Er zijn ook beperkingen in de soort taal : Chinees, Arabisch is onmogelijk, maar Engels, Duits en Frans... moet kunnen m.i. Hangt ook af voor welk publiek je wenst te schrijven... 'splitsT'

Nou, ik vind het hier niet echt storend. Zeker de eerste zin ´Goodmorning beautiful!´. Dan zou de rest ook in het Nederlands kunnen, vind ik. Niet in cursief zetten, hoor.

nickvanhintum, ik vind het wel storend. Volgens mij schiet je ook je doel voorbij, want je zou eerder een Hongaarse dan een Engelse sfeer willen overdragen in het verhaal. Het voortdurend schakelen tussen Engels en Nederlands bevordert de leesbaarheid niet. De manier waarop ik het oplos is zelfs nog eenvoudiger dan MichaM aangeeft. Ik hanteer een eerste zin in het Engels en laat zo veel mogelijk uit de context blijken dat het verder in het Engels gaat, maar de zinnen komen gewoon in het Nederlands te staan. Gebrekkige taalbeheersing zet ik niet om en noem ik alleen als de luisteraar zich moet inspannen om het te begrijpen, of erom lacht, maar de Nederlandse zinnen vloeien gewoon. Op deze manier heb ik maximale vrijheid om de sfeer over te dragen. Toch...:

Ik las eens een uit het Engels vertaald Nederlands boek, waarin steevast het woord 'Sir' onvertaald werd gelaten. Dat vond ik erg storend. 'Heb je dat meegebracht?' 'Ja sir!' Vreselijk.

Ik leg op dit moment de laatste hand aan een manuscript dat zich in Bangladesh afspeelt. Daar zegt een meisje consequent 'Sir' tegen de protagonist, niet 'meneer'. Waarom? Omdat er in 'sir' veel meer betekenis zit dan in 'meneer'. 'Meneer' is een afstandelijke beleefdheidsvorm, terwijl 'sir' veel dichterbij komt. Overigens zal ik nooit 'ja sir' schrijven. Dat wordt 'yes sir'. Maar zelfs dat heb ik vermeden. Dan knikt ze alleen, of zegt 'ja'.

Al dat Engels stoort mij ook. Het allereerste "Goodmorning beautiful!' zou eventueel nog kunnen, maar meer echt niet.

Daar zegt een meisje consequent 'Sir' tegen de protagonist, niet 'meneer'. Waarom? Omdat er in 'sir' veel meer betekenis zit dan in 'meneer'. 'Meneer' is een afstandelijke beleefdheidsvorm, terwijl 'sir' veel dichterbij komt.

Dat klopt. Daarom denk ik dat in mijn voorbeeld dat 'sir' ook onvertaald was gelaten. In het Engels zegt men vaak 'yes sir', waar wij alleen maar 'ja' zouden zeggen. Ik vond het daarom storend, omdat de vertaler dat blijkbaar niet wist of daar geen rekening mee wilde houden.

Lees "Wij twee jongens" van Aline Sax eens. Zij lost dit probleem zeer stijlvol op, vind ik. Groeten

Het Engels voor Donau is Danube.

Zelf gebruik ik het liefst Engelse woorden als ik dingen moeilijk bespreekbaar vind in het Nederlands.

Ik ook :) Maar niet in een boek. Wel weer in e-mails.

Ik vind het ook storend, als ik lees verwacht ik Nederlands, en niet zoveel Engels als je nu doet. 'zei Dénez in het Engels' kan best. En Donau is Danube en niet Donahue, wat Micha dus zegt. In het Hongaars is het Duna.

Ik zou dan eventueel alleen de eerste zin in het Engels doen Ik hbe iemand in mijn boek, die heel gebrekkig nederlands praat. De eerste zin geef ik ook gebrekkig weer, maar daarna neit meer, omdat het onleesbaar wordt.

Er zijn ook beperkingen in de soort taal : Chinees, Arabisch is onmogelijk, maar Engels, Duits en Frans... moet kunnen m.i.

Als het je lukt om voor Chinees of Arabisch een oplossing te vinden, sahib, dan kun je die oplossing dus ook toepassen bij een willekeurige andere vreemde taal. En dat soort een stuk minder dan dat steenkolen-Engels er tussendoor, wat aan het hele stuk niets toevoegt. De pañini stoort ook omdat het buitenlands is en geen idee heb wat het is (ik hoop dat je eerder in de tekst duidelijk maakt waarom het niet een gewoon broodje is). We maken in het Nederlands een verschil tussen schrijftaal en spreektaal en allerlei fenomenen uit de spreektaal horen niet thuis in de schrijftaal. Wat mij betreft is dialoog in het buitenlands daar één van. De enige reden om af en toe een woordje buitenlands te schrijven is om een woord neer te zetten voor een begrip dat in het Nederlands niet bestaat (en dat je daarna wel uitlegt), om een bepaalde sfeer te scheppen (waardoor de betekenis in de context duidelijk is, of als het woord in Nederland behoorlijk is ingeburgerd), en als het per se nodig is, zet er dan een vertaling bij. Je mag niet verwachten dat iemand die een Nederlands boek pakt, ook een willekeurige vreemde taal begrijpt.